ขอเล่าถึงอมนุษย์ อีกตัวหนึ่ง คือม้านิลมังกร
พระนักสิทธิ์พิศดูเป็นครู่พัก หัวร่อคักรูปร่างมันช่างขัน
เมื่อตัวเดียวเจียวกลายเป็นหลายพันธุ์ กำลังมันมากนักเหมือนยักษ์มาร
กินคนผู้ปูปลาหญ้าใบไม้ มันทำได้หลายเล่ห์อ้ายเดรฉาน
เขี้ยวเป็นเพชรเกล็ดเป็นนิลลิ้นเป็นปาน ถึงเอาขวานฟันฟาดไม่ขาดรอน
เจ้าได้ม้าพาหนะตัวนี้ไว้ จะพ้นภัยภิญโญสโมสร
ให้ชื่อว่าม้านิลมังกร จงถาวรพูนสวัสดิ์แก่นัดดา
รูปข้างล่างนี้ คือ“ม้านิลมังกร” ในงาน "ศิลป์แผ่นดิน" จำหลักไม้ประดับเกล็ดด้วยนิล ขอบเกล็ดเลี่ยมเพชร เขี้ยวเพชร กนกหน้า เครา คาง พรายปาก ครีบหลัง และหาง จำหลักทองประดับเพชร จำหลักขึ้นตามที่ปรากฏในเรื่อง “พระอภัยมณี” ม้านิลมังกรเป็นม้าวิเศษ พาหนะของสุดสาครโอรสพระอภัยมณี ในวรรณคดีของสุนทรภู่ ถึงเป็นงานชิ้นที่เล็กๆ ในบรรดา 10 ชิ้น แต่ก็ใช้ผู้ทำทั้งสิ้น 11 คน ใช้เวลาทำ 2 เดือน จึงแล้วเสร็จ
http://www.posttoday.com/lifestyle.php?id=14891ถ้าถามว่าม้านิลมังกรมาจากไหน มีอยู่ในเรื่องไคเภ็ก
"...ในแผ่นดินพระเจ้าฮอกฮี มีคนเห็นสัตว์ประหลาดในแม่น้ำเม๋งจิ๋น พระเจ้าฮอกฮี จึงเสด็จไปทอดพระเนตร ขณะนั้นก็เกิดคลื่นขึ้นในแม่น้ำ มีสัตว์เหมือนม้ามีเกล็ดมีปีก ปรากฎบนคลื่น คลื่นลมจึงสงบจึงเรียกสัตว์นั้นว่าเล่งเบ้ แปลเป็นไทยว่าม้ามังกร "
สุนทรภู่อาจจะได้ฟังเรื่องนี้จากพวกจีน โดยเฉพาะศัพท์ "เล่งเบ๊" เพราะเรื่องไคเพ็กนั้น หลวงพิพิธภัณฑพิจารณาแปลเมื่อพ.ศ. ๒๔๒๐ ..."