ที่จอดรถที่เคยเห็นแถบเยอรมัน-ออสเตรียจะไม่ใช้มิเตอร์แยกคันต่อคันอย่างที่เคยเห็นในอเมริกาครับ แต่จะเป็นตู้หยอดเหรียญ ระบุเวลาที่ต้องการจอด จะได้ตั๋วมาใบหนึ่งเอาไปวางไว้บนคอนโซล นายตรวจนั้นจะมาเมื่อใดก็ไม่ทราบเพราะยังไม่เคยเห็นสักครั้งครับ
ในบางแห่งจะมีที่ป้ายพากย์ภาษาเยอรมัน อ่านไม่ออก แต่เดาได้ว่าจำกัดเวลาจอด ที่น่าสงสัยคือจอดได้เฉพาะผู้ได้รับอนุญาตหรือบุคคลทั่วไป อันนี้เดาไม่ถูกครับ เดินไปด้อมๆมองๆรถคันอื่นๆ เห็นได้ว่าแต่ละคันจะมีป้ายกระดาษแข็งมีสัญญลักษณ์แสดงเวลาได้ทุกคัน ผมเดาเอาว่าต้องไปรับป้ายแบบนี้จากที่ไหนสักแห่ง จะเสียเงินหรือไม่ก็ไม่ทราบ แต่เมื่อเดินหาจนตากลับก็ยังหาไม่เจอ ก็ต้องขอความช่วยเหลือคนท้องถิ่นกันล่ะครับ
คุณลุงที่ผมไปถามก็ดีใจหาย พอผมถามว่าไอ้ป้ายจอดรถนี่ผมจะไปขอได้ที่ไหน แกก็ตอบอย่างไวว่า "อยู่ในรถของคุณน่ะสิ น่าจะมีในลิ้นชักนะ" เล่นเอาผมเหวอไปเลยว่าลุงแกมีตาทิพย์หรือเล่นกลเสกของใส่รถที่ผมเช่าเขามาขับได้อย่างไร
สรุปได้ว่า ไอ้เจ้าป้ายอย่างนี้ (parking card) เป็นอุปกรณ์ประจำรถทุกคันครับ เจอป้ายจอดฟรีมีกำหนดเวลาก็หมุนหน้าปัดเวลาให้ตรงกับเวลาปัจจุบัน วางไว้บนคอนโซลเป็นอันเสร็จธุระ ขอให้กลับมาก่อนหมดเวลาเป็นใช้ได้ครับ
ที่เล่ามานั้นถูกต้องแล้วครับ แต่จะขออนุญาตขยายความให้กระจ่างมากขึ้น ดังนี้ครับ
แต่ละเมืองในออสเตรียและเยอรมัน ดูจะมีข้อกำหนดในการจอดรถไม่เหมือนกัน มีทั้งแบบว่าอนุญาตให้เฉพาะคนที่มีถิ่นพำนักหรือมีถิ่นฐานอยู่ในเขต (ตำบล) ของเมืองนั้น หรือในเมืองนั้น สามารถจอดรถข้างถนนเพื่อทำธุระได้ (แบบจำกัดเวลา) พวกนี้จะมีต้องสติกเกอร์ติดหน้ากระจก เจ้าพนักงานที่ๆมีหน้าที่ตรวจตราเห็นแต่เพียงป้ายทะเบียนก็พอจะบอกได้แล้วว่าเป็นรถจากนอกเมืองนอกเขตมาจอดหรือไม่ เนื่องจากที่ป้ายทะเบียนจะมีตัวเลขแรกที่บอกว่าเป็นเมืองอะไร (ลำดับตามขนาดของเมือง)
สำหรับรถนอกเขตหรือแม้จะเป็นรถในเขตนั้นๆ บางที่ก็เป็นเรื่องที่วุ่นวายเหมือนกัน ระหว่างต้องไปซื้อตั๋วสำหรับจอดหรือไม่ต้อง คนต่างถิ่นจะไม่ค่อยรู้ เห็นเขาจอดได้ บางคันก็ไม่มีบางคันก็ตั๋วมีแปะที่กระจกรถ พอไปจอดเข้าละเป็นเรื่องอาจจะโดนใบสั่งเลยทีเดียว
ตั๋วจอดรถก็เหมือนกัน บางถนนก็เห็นตู้หยอดเหรีญที่จะไปซื้อเวลาจอด บางถนนตู้นี้อยู่ที่ใหนก็ไม่รู้ บางทีต้องเดินตั้งไกลกว่าจะพบ อยู่หัวถนนบ้าง ท้ายถนนบ้างก็มี ได้ตั่วแล้วก็ต้องเดินกลับมาที่รถเพื่อเอาตั๋วนั้นแปะไว้ที่กระจกรถ จึงจะไปทำธุระได้ หลายๆแห่งไม่มีตู้หยอดเหรียญขายตั๋วนี้ คนไม่รู้ระบบก็คงจะลำบากอยู่ทีเดียว ต้องเดินไปซื้อที่ Tabac (บูทหรือร้ายขายของเล็กๆน้อยๆที่ขึ้นป้ายหราว่า Tabac ) ครับ จะซวยหน่อยก็หากมัวแต่ชักช้า เดินอ้อยอิ่งไปกลับ ก็อาจโดนใบสั่งในช่วงเวลานั้นได้
กรณีป้ายบอกเวลาที่เป็นนาฬิกานั้น แท้จริงแล้วไม่ใช่ของมีประจำในรถครับ เป็นสิ่งของที่เจ้าของรถซื้อหามาเพื่อช่วยให้เจ้าหน้าที่ได้เห็นอย่างชัดเจนว่า เขาเสียเงินค่าจอดไปจนถึงเวลาใด
ส่วนที่ไม่ค่อยจะเห็นเจ้าหน้าที่นั้น เขามีครับ แต่งนอกเครื่องแบบก็มีมาก อย่างที่เล่าครับว่า มันไม่ใช่ความผิดซึ่งหน้าที่ต้องใช้ตำรวจในเครื่องแบบเสมอไป