เรืองเล่าคนเก่าแก่

[เทาชมพู]

ชะตากรรมเช่นนี้ ผมระลึกถึงเมื่อได อดคิดถึงหญิงริมทองในกนกลายโบตั๋นไม่ได้ คล้ายกันนัก

กนกลายโบตั๋น ของม.ล.ศรีฟ้า ลดาวัลย์  แต่งประมาณ พ.ศ. 2530 กว่าๆ  และทำเป็นละครโทรทัศน์ปี 2533  ผ่านมา 34 ปี
หนุ่มอายุ 18 อย่างคุณภศุสรรรู้จักนิยายหรือละครเรื่องนี้ น่าทึ่งจริงๆ

[ภศุสรร อมร]

มิบังอาจดอกครับท่าน กระผมจำเป็นต้องเอ่ยถึงตนเองในเชิงเหยียดหยามนิดนิดว่าตนเองนั้นเป็น “ เด็กแก่เกินวัย‘‘ ถ้าจะหาคำสามัญเปรียบก็คงเป็นเช่นนั้น
อย่าว่าแต่เพียงกนกลายโบตั๋น หรือลอดลายมังกรที่ผมชื่นชอบเลย แม้แต่ เงิน เงิน เงิน หนังของหม่อมชั้น พวงวัลย์ ทะเลมืด โรงแรมนรก กาหว่าที่บางเพลงเองผมก็ดูมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทุกวันนี้ยังรักหนังสือยิ่งชีวิต นิทานชาวไร่ สามเกลอ นิทานโบราณคดี หนังสือพระยาอนุมานฯล้วนเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ดั่งยาสามัญประจำบ้านสำหรับผม ทุกวันที่ยังกำลังอ่านขุนช้างขุนแพนฉบับร้อยแก้วจากปี2495ไม่จบ ต้องยอมรับว่าตนเองผูกพันกับสิ่งโบราณมาตั้งแต่วัยเยาว์ ทุกวันนี้ก็ยังใส่เสื้อกุยเฮง นุ่งผ้าโสร่งลอยชาย สวมกางเกงแพรอยู่ทุกวันในบ้านเรือนของตัวเอง ส่วนโจงกระเบนนั้นผมเห็นว่าออกรุ่มร่าม กระผมคิดว่าตนเองมีนิสัยตามนิยามอังกฤษว่าค่อนข้าง eccentric ด้วยตัวตระหนักว่า แม้ศิลปะวัฒนธรรมจะไม่หยุดอยู่กับที่ก็ตาม สิ่งใดที่ถือว่าดีงานที่ได้จากบรรพบุรุษของเรานั้นก็พึงรักษาไว้ จิตวิญญาณของชนชาติ เชื้อชาติใดก็ตามก็คือวัฒนธรรมนั้น ด้วยเป็นเครื่องยืดใจให้รู้ว่า เราคือใคร เรามาจากไหน และเราจะไปไหนต่อในอนาคตอันไกลโพ้น แม้ต้มไม้ยังต้องการราก มิฉะนั้นใบจักปลิว ต้นจักหักไปตามแรงลม คนก็เช่นกัน ต้นไม้ไร้ราก คนไร้ราก มีฤาจะอยู่ได้?…

[ภศุสรร อมร]

ถึงกระนผมเองเป็นแค่หนุ่มชอบฝัน เพ้อเจ้อไปวันวันคนหนึ่ง ถือว่ามีความรู้อยู่บ้าง แต่ยังไกลจากคำว่าเอาตัวเองรอด
คงจะต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะตามผู้ใหญ่ทุกท่านในทีนี้ทัน แม้กระนั้นผมเองก็รู้สึกขอบคุณกับทุกคำชีแนะที่ได้รับ
นับเป็นบุญของกระผมเองแล้ว

[ภศุสรร อมร]

วันนกระผมได้ดูรายการหนึ่ง (จริงๆแล้วก็หลายรายการอยู่) ของต่างประเทศที่มีแนวคิดน่าสนใจ นั้นก็คือรายการ reality show แนวใช้ชิวิตย้อนยุคแบบจริงจริง ไม่ใช่เล่นละคร รายการแนวนี้มีหลายรายการเหมือนกัน แนวดำเนินคล้ายกัน คือสร้างสถานที่ย้อนยุคที่กำหนดไว้แล้วสักที่หนึ่ง ที่มีขอบเขตชัดเจน อาจจะเป็นหมู่บ้านโบราณ ฟาร์ม คฤหาสน์เก่าสักที่หนึ่ง แล้วเอากลุ่มคนยุคปัจจุบันให้ไปไช้ชิวิตแบบย้อนยุคจริงจริง คือให้ใส่เสื้อผ้าย้อนยุคที่สมกับยุคนั้น ไม่ว่าจะเป็นยุค 1920 หรือยุค Tudor ในอังกฤษเป็นต้น กระทำกิจกรรมที่มีจริงในยุคนั้น เช่นทำนาด้วยวัวควาย ขุดถ่านจากในเหมืองเป็นต้น ใช้ชีวิตความเป็นอยู่และทำกิจกรรมให้สมจริงกับยุคนั้นทุกประการ ดั่งเช่นเรื่องที่ผมได้แนบมาข้างล่าง ซึ่งจำลองความเป็นอยู่ของผู้บุกเบิกอเมริกาในยุค 1600

https://youtu.be/PTUP95AmIcA?si=Z_LS3s6Wij3mQOf0

[ภศุสรร อมร]

รายการแบบนี้เห็นนำมาทำที่เมืองไทยเราสักครั้ง อเมริกาและอังกฤษทำมาเยอะแล้ว ถ้าหากถ่ายทำ ผมคงไปสมัครเป็นคนแรกๆ อยากทราบด้วยครับว่าคุณเทาชมพู และท่านอื่นๆ คิดเช่นไรกับรายการแนวนี้ ผมว่าถ้ามักรักษาความแม่นยำทางประวัติศาสตร์ได้ ก็คงจะเป็นรายการทรงคุณค้ารายการหนึ่งถ้าเอามาทำที่บ้านเรา ผมเองคิดว่าคุณเทาชมพูเองน่าจะสนใจในการเข้าร่วม รึไม่เป็นที่ปรึกษาก็ดี…

[เทาชมพู]

AI สร้างหน้าตาบูเช็กเทียนจากภาพวาดโบราณ

[เทาชมพู]

รายการแบบนี้เห็นนำมาทำที่เมืองไทยเราสักครั้ง อเมริกาและอังกฤษทำมาเยอะแล้ว ถ้าหากถ่ายทำ ผมคงไปสมัครเป็นคนแรกๆ อยากทราบด้วยครับว่าคุณเทาชมพู และท่านอื่นๆ คิดเช่นไรกับรายการแนวนี้ ผมว่าถ้ามักรักษาความแม่นยำทางประวัติศาสตร์ได้ ก็คงจะเป็นรายการทรงคุณค้ารายการหนึ่งถ้าเอามาทำที่บ้านเรา ผมเองคิดว่าคุณเทาชมพูเองน่าจะสนใจในการเข้าร่วม รึไม่เป็นที่ปรึกษาก็ดี…

เคยดูหนัง Austenland หรือยังคะ

[ภศุสรร อมร]

หนังที่ว่า ต้องสารภาพตามตรงว่าผมไม่ทราบ แต่ดูผิวเผินแล้วก็น่าสนใจดี
ขอยกตัวอย่างรายการแบบที่ว่านี้มาอีกรายการหนึ่ง เป็นของ bbc
ให้นักวิชาการสามท่านย้อนกลับมาใช้ชิวิตชาวนาในฟาร์มสมัย 1500

https://youtu.be/yXVzSkfPX4g?si=ORSqOYk1rprSsdiG

อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเราทำรายการย้อนยุคชิวิตชาวนาสมัยรัตนโกสินทร์ตนต้นจะน่าติดตามถึงเพียงใด
แต่น่าจะมีปัญหาแก้ไม่ตกในเรื่องระบบแพร่ทาส ไม่รู้คนสมัยนี้ จะยอมจำลองไหม?

ส่วนตัวผมเองอยากเห็นรายการจำลองชิวิตคนจีนอพยพในภาคใต้สมัยรัชกาลที่หก
หรือชิวิตชาวนาอีสานเมื่อสมัยร้อยกว่าปีก่อนเป็นอย่างยิ่ง ประวัติศาสน์ของเรามีความกว้างเพียงพอที่จะจำลองได้หลายแนว
อย่าหัวเราะผมนะครับ แต่เคยตั้งสัจจะไว้กับตนเองว่า หากวันใดกระผมมีทุนทรัพย์เพียงพอ จะถ่ายทำและเข้าร่วมรายการแนวนี้สักครั้งหนึ่ง
ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า คุณเทาชมพู คุณเพ็ญ และท่านอื่นๆ จะได้เห็นวันนั้น ทั้งนี้ก็แล้วแต่ว่าฟ้าดินจะเมตตากระผมเพียงใด