เรื่องเล่าฝากคุณบุ๊ค (คนโซของงามๆ)
ถ้าคุณชอบฟังเพลง หาแอมป์หลอดเจ็ดวัตต์(สี่ก็ได้ ถ้ามี) ลำโพงเสียงหนาสักคู่ ห้องเล็กพอบรรจุจินตนาการของคุณ ฟังเพลงที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ (มาจากแท็กซี่คนหนึ่ง อ้างว่าเป็นเรื่องจริง)
ตอนอายุยี่สิบ ระพิน ภูไทถีบสามล้ออยู่ที่ตลาดเมืองสองแคว เรื่องโปรดมีแค่กินเหล้า แล้วก็ร้องเพลง พวกสามล้อด้วยกันรู้ดีว่าเสียงของมันดีแค่ใหน โดยเฉพาะ เมื่อเมาได้ที่
เย็นวันหนึ่ง มีประกวดร้องเพลงที่ตลาด ระพินทนแรงยุไม่ไหว (มันก็คงอยากเองด้วยแหละ) พรรคพวกทั้งกลุ่มลากมาสมัครกะเขาด้วย
อนิจจา
เจ้าหนุ่มมาช้าเกินไป เขาปิดรับสมัครแล้ว กำลังจัดคิวคนร้องเพลงกันอยู่ พรรคพวกไม่ยอมแพ้ พากันอ้อนวอน ไม่ได้ร้องแข่ง ขอร้องฟรีก็ยังดี เพื่อนผมเสียงดีนะครับ
คนคุมเวที จะด้วยความใจอ่อนหรือใจโหด อยากให้ไอ้พวกสามล้อกวนได้อายต่อหน้าธารกำนัล ก็ไม่มีใครรู้ ยอมให้ไอ้หน้าเด๋อ ในชุดหากินขาก๊วยสั้น หมวกสาน พาร่างแสนโทรมขึ้นเวที เผื่อมันจะถูกโห่ พอให้เวทีครื้นเครงกระมัง
ระพินไม่รู้หร็อก ว่าความอายเป็นยังไง ชีวิตนี้ ได้ขึ้นเวทีร้องเพลงกับวงดนตรีจริงๆ ก็เพียงพอให้ฝันหวานจนเกษียณแล้ว
เสียงหน้าม้าร้องว่า เอาเพลงรุ่งเพชร
ปีนั้น รุ่งเพชรครองราชย์เป็นราชาเพลงชาวบ้านอยู่ น้ำเสียงหวานรื่น เหน่อปนชัด ขึ้นตะหมูกกำลังดี เก็บหัวใจแม่ยกใส่กระเป๋ามาค่อนประเทศแล้ว
ไอ้หนุ่มสามล้อไม่รู้จักกลัว มันขอเพลงแล้วร้องกับวงได้ ไม่มีล่ม ทั้งๆ ที่เกิดมาเพิ่งเคยร้องเพลงจบก็ครั้งนี้
ทั้งเวทีงงพอที่จะยอมให้มันร้องเพลงที่สอง คราวนี้มันเล่นของแข็ง เรียกเพลงชาย เมืองสิงห์ จอมยี่เกลูกคอเจ็ดชั้น แถมยังมีลูกเล่น ทิ้งเสียงกระเพื่อมเหมือนระลอกน้ำในบึงวิ่งไล่กันเป็นลูกระนาดเข้าตลิ่ง
ไอ้ระพิน ทำได้ยังกับยืมคอพี่เขามาใช้
วันนั้น ไม่มีใครจำได้ ว่าใครร้องชนะ ทุกคนรอฟังไอ้สามล้อร้องแทรกระหว่างผู้ประกวดเปลี่ยนคน จนงานเลิก หัวหน้าวงจึงถามว่า
ไอ้หนุ่ม เอ็งชอยร้องเพลงมากนักหรือไร มาเป็นนักร้องกับข้าใหม
นั่นแหละ คือตอนเปิดเรื่องของระพิน ไอ้หนุ่มเสียงทอง เจ้าของแก้วเสียงที่พระเจ้าสร้างมาเพียงหนึ่งเดียว เพลงของมันถล่มหูชาวบ้านหมดประเทศ ล้วงเงินแม่ยกหมดกระเป๋า ในปีนั้น ไม่มีรถนำเที่ยวคันใหน ไม่ร้องเพลงของระพิน ไม่มีวงเหล้าใหน ที่ไม่เมาไปพร้อมกับเพลงของมัน
เพียงชั่วข้ามคืน ระพินก็กลายเป็นเจ้าชายแห่งวงการ มันใช้ชีวิตเต็มที่ราวกับรถไม่มีเบรค กิน ดื่ม เที่ยว ผู้หญิง...สารพัดที่เงินซื้อได้ เงินแสนไหลผ่านมือง่ายยังกับล้างสบู่
เพียงไม่กี่ปี ระพินก็มาถึงจุดต่ำ แต่ยังไม่สุด มันกินเหล้าจนเสียงพัง ...เละเทะจนไม่มีใครกล้ารับงานให้ ทุกอย่างมีแต่ความล้มเหลว หนี้สินล้นพ้นตัว จนมันต้องหนีหนี้ไปอยู่มหาชัย นัยว่าไปตามสาวคนรัก แต่ที่มันทำอย่างเอาจริงเอาจังไม่ใช่ง้อสาว มันกินเหล้า กินเหล้า และกินเหล้า
เสี่ยค่ายเพลงเคยมากู้หนี้มันหลายครั้ง หวังว่ามันจะฟื้นคืนมา อย่างน้อยชื่อเสียงเดิมก็ยังมีค่า แฟนเพลงส่วนหนึ่งก็ยังอยากฟัง
ระพินรวบรวมพลังครั้งสุดท้าย ออกเพลงใหม่ แท็กซี่ที่เล่าเรื่องนี้บอกว่า เป็นเพลงจากชีวิตจริง ผมก็ฟังเพลินจนไม่ทันถามชื่อเพลง แต่ช่างเถอะ สายเสียแล้ว
ระพินตายอย่างอนาถาที่มหาชัยนั่นเอง ไม่มีโอกาสที่สองสำหรับไอ้หนุ่มสามล้อเสียงสวรรค์อีกต่อไปแล้ว
หาเพลงของรุ่งเพชร ศรคีรี ฯลฯ มาฟังต่อจากระพินนะครับคุณบุ๊ค เรายังโชคดีที่เพลงพวกนี้ยังเหลือรอดจากมหาวาตะภัยเสียมกลกลวง ที่กวาดนักร้องของแท้ตกเวทีตายหมดสูญพันธู์หาทรากไม่เจอ แล้วซ้ำด้วยโคลนจากบริสัตว์มหาชนบันเทิงถล่มซ้ำ
บางเวลาที่ค่อนข้างสงัด ผมได้ยินเสียงสุเทพ วงศ์กำแหงถอนหายใจเบาๆ ในเพลงหรีดรักด้วยละ
ลิ้งค์นี้เล่าเรื่องระพิน อีกเวอร์ชั่นหนึ่งครับ
http://www.luktungfm.com/lost%20artist/rapin%20puthai.htm