ความทรงจำ คำอำลา คารวตาลัย

[SILA]

ฟ้าเมืองไทย นิตยสารรายสัปดาห์โดย อาจินต์ ปัญจพรรค์ ที่รวมนักเขียนชั้นยอด “นายรำคาญ” (ประหยัด ศ. นาคะนาท) “นพพร บุณยฤทธิ์”
“รัตนะ ยาวะประภาษ” “’รงค์ วงษ์สวรรค์” “สันต์ เทวรักษ์” “สด กูรมะโรหิต” “เหม เวชกร” “เพชร ชมพู” (ประเสริฐ พิจารณ์โสภณ)
“แจ๋ว วรจักร” (สง่า อารัมภีร) ขาจรอย่าง “สุจิตต์ วงษ์เทศ” “โกวิท สีตลายัน” “ศุภร บุนนาค” ฯลฯ
ฉบับที่เอามาเป็นตัวอย่างคือฉบับที่ 6 ช่วงเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2512

         คอลัมน์ “หนังสี” โดยแบ่งเป็นหนังไทยส่วนหนึ่งกับหนังฝรั่งอีกส่วนหนึ่ง คนเขียน(น่าจะ)คนละคน ส่วนที่ว่าด้วยหนังไทยเขียนโดย “ปลิศ”
ซึ่งไม่ทราบว่าเป็นนามปากกาของใคร เนื้อหาพูดถึงการสร้างหนังผีในสมัยนั้น
         เฟิร์น เขียนถึงหนังเรื่อง Krakatoa, East of Java กล่าวชมว่าแต่ละฉากล้วนสมจริงราวกับเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์จริงเมื่อ 85 ปีโน้น
“ดูหนังเรื่องนี้แล้วไม่เสียดายเงินที่ต้องจ่าย – ถึงหากรู้ๆ อยู่ว่าฝรั่งหลอกเรา แต่ถ้าหลอกได้สมจริงอย่างนี้แล้วละก็จะเป็นไรมี ยินดีควักกระเป๋าให้
อย่างหน้าชื่นตาบานเทียวละ!”

ไม่แน่ใจว่า เฟิร์น ท่านนี้เป็นคนเดียวกับ เฟิร์น ซึ่งเป็นนามปากกาของ ลัดดา ถนัดหัตถกรรม หรือ อมราวดี นักเขียน-นักแปลชื่อดังหรือเปล่า
แต่คิดว่าน่าจะใช่ อ้างอิงจากที่ อาจินต์ ปัญจพรรค์ เคยเล่าว่า อมราวดีแปลเรื่องสั้นภาษาอังกฤษลงในฟ้าเมืองไทยตั้งแต่ช่วงเริ่มต้นของนิตยสาร
(จากคอลัมน์รู้ไปโม้ด, ข่าวสด 5 ธ.ค.2550)

[SILA]

จักรวาลรายสัปดาห์ ที่มี ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ หรือ “พนมเทียน” เป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการ ฉบับนี้เป็นปีที่ 4 ฉบับที่ 175
จันทร์ที่ 18 มิถุนายน 2516 นอกจากนิยายหลายเรื่องแล้ว เนื้อหาประจำมีทั้งสารคดีวิชาการ ข่าวสังคมบันเทิง แถมด้วยนิยายภาพ
เรื่อง “สิงห์ดำ” โดย ราช เลอสรวง (นิวัฒน์ ธาราพรรค์) และเรื่อง “สาวน้อยอภินิหาร” โดย จุลศักดิ์ อมรเวช หรือ จุก เบี้ยวสกุล

       บทวิจารณ์หนังคือคอลัมน์ “บันเทิงวิพากษ์” แค่ขึ้นต้นก็วิพากษ์แรงๆ ว่า

      “เป็นหนังที่อ่อนเหตุผลเอามากๆ ซึ่งโดยสาระเนื้อหาแล้วน่าจะเป็นเรื่องประเภทนิทานมากกว่าจะเป็นนวนิยายในชีวิตจริง
      “แต่การแต่งเนื้อแต่งตัวของผู้แสดงก็ค้านความนึกคิดของเรา จึงต้องทนผะอืดผะอมดูความเป็นไปไม่ได้ของหนังเรื่องนี้ไปอย่างเวทนา”
หนังที่ถูกพูดถึงคือ สายชล (2516) กำกับโดย ประกอบ แก้วประเสริฐ มี ไพโรจน์ ใจสิงห์ เป็นพระเอก บทวิจารณ์ยังสับความไม่สมเหตุสมผล
เป็นฉากๆ ต่อไป จนถึงขั้นบอกว่า “...ขอโทษเถอะ เนื้อเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้ถ้าไม่เรียกนิทาน เราก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร?”
       ถึงอย่างนั้นก่อนจบก็ยังกล่าวชมว่า “นอกจากเหตุการณ์ที่เดากันได้แทบทั้งเรื่องแล้ว ความประทับใจประปรายจากน้ำตาของแม่กับลูก
โดยเฉพาะ สายัณห์ จันทรวิบูลย์ ช่วยกู้หน้าหนังเรื่องนี้ไว้ได้อักโขในตอนท้าย”

ผู้เขียนใช้นามปากกาว่า ดาวหาง ซึ่งไม่รู้จริงๆ ว่าคือใคร

(เพิ่มเติม นามปากกา ดาวหาง นี้ ไม่น่าเป็นนามเดียวกับ ดาวหาง ผู้เขียนเรื่อง พัทยา ซึ่งมีผลงานเอกเรื่อง พัทยา
ข้อมูลระบุว่า ท่านได้ตัดสินใจยุติชีวิตนักเขียนไปทำธุรกิจส่วนตัวที่จังหวัดชลบุ หลังจากที่ จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์
ทำรัฐประหารยึดอำนาจจากรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม เมื่อ 16 กันยายน พ.ศ. 2500)