ช่วงรอยต่อนั้นแท้ที่จริงแล้วมีสองช่วงคือ ระหว่างปี ค.ศ. 194 ถึง 265 และระหว่าง ค.ศ. 420 ถึง 581
เหตุที่เป็นดังนี้เพราะในช่วงแรกนั้นเป็นสมัยของ "สามก็ก" เข้าใจว่าคงตัดสินยากว่าใครคือฮ่องเต้ที่แท้จริง ข้อมูลที่ค้นมาแต่แรกจึงเว้นว่างไว้ (ฮั่นเฉาเชาก็ืคือ โจโฉ ตัวละครเอกในสามก๊ก ซึ่งที่จริงแล้วควรเอาออกจากตารางดงกล่าวข้างต้น จึงเรียนมา ณ ที่นี้)
เช่นเดียวกับในช่วงหลังที่เป็นข่วงสมัยของ "รัฐเหนือใต้" ซึ่งก็เช่นกันเพราะยากที่บอกว่าใครคือฮ่องเต้ที่ปกครองผืนแผ่นดินจีนทั้งปวง
ท่านใดมีความเห็นต่างเชิญแถลงเพื่อเป็นวิทยาทานด้วยครับ
ถ้าลองอ่านดูในคำศัพท์ที่ใช้บันทึกระหว่างแต่ละก๊ก นักประวัติศาสตร์อย่างเฉินโซ่ว ใช้ราชาศัพท์กับก๊กเว่ย หรือ เฉาเว่ย ครับ
ส่วนก๊กสู่ กับ ก๊กหวู ใช้คำศัพท์สำหรับหวัง(อ๋อง) ธรรมดาเท่านั้น
ในช่วง ระหว่างปี ค.ศ. 194 ถึง 265 ยังต้องนับเป็น ฮั่นตะวันตก อยู่ เพราะ เฉาเชา ไม่ได้สถาปนาตัวเองเป็น เทียนตี้(ฮ่องเต้ : Emperor) แต่เป็นแค่ เว่ยหวัง(วุยอ๋อง Wei Wang) ใน ค.ศ. ๒๑๖ เท่านั้น
จนกระทั่ง ค.ศ. ๒๒๐ เฉาผิ จึงได้ปราบดาภิเษกเป็น จักรพรรดิเว่ยเหวิน (เว่ยเหวินตี้) นั่นเอง
ตามธรรมเนียมจีน สามารถมีเจ้าผู้ครองนครในแผ่นดินได้หลายองค์ แต่เจ้าผู้ครองนครทุกองค์ ต้องอยู่ภายใต้กษัตริย์(เทียนตี้) องค์เดียวเท่านั้น
เพราะฉะนั้น จะมี ฉีหวัง, ฉู่หวัง, เว่ยหวัง, เยี่ยนหวัง, ฉินหวัง, จ้าวหวัง, หานหวัง ฯลฯ อื่น ก็ได้แล้วแต่ใครจะสถาปนาแคว้นตัวเองได้ แต่ถ้าตราบใดยังไม่ได้สถาปนาตัวเองเป็น เทียนตี้ ก็เป็นแค่สถานะเจ้าผู้ครองนครธรรมดาเท่านั้นเอง
ถ้าเทียบกับยุคอยุธยา ก็คงจะเป็น เจ้านครเชียงใหม่, พระมหาธรรมราชาแห่งพิษณุโลก , พระยาศรีธรรมาโศกราชแห่งนครศรีธรรมราช ซึ่งทั้งหมด ต้องอยู่ใต้อาณัติของ พระมหากษัตริย์แห่งพระนครศรีอยุธยานั่นเองครับ