ร้องไห้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เคยได้ฟังเรื่องนี้จบ ก็นานมากๆแล้วนะคะ.... แต่ วันนี้อ่านอีกก็ไม่วาย....
บางทีการได้ฟังนิทานที่ไม่ได้จบแบบมีความสุขนั้นก็ทำให้เราเก็บไปคิดอะไรได้มากมายยิ่งกว่า
ที่จริงแล้ว มันก็ไม่แตกต่างจากความเป็นจริงที่เราพบเห็นได้โดยทั่วไปในสังคมใหญ่ที่วุ่นวาย
ลืมความเมตตา ขาดความรักความเห็นอกเห็นใจกันไปบ้าง...
การศึกษาเน้นทาง IQ มากกว่า EQ MQ ก็ไม่ว่าหรอกนะ (เพราะมันต้องใช้สอบแบบจำมาตอบมากกว่าคิดมาตอบ)= นี่หรือที่ว่า IQ !
แต่แทรกเสริม ทักษะทางอารมณ์ คุณธรรม จริยธรรมเข้าไปในการสอนด้วยก็จะเยี่ยมเลย...
เพราะการประสบความสำเร็จในชีวิตนั้น มักเป็นคนที่มีความสุขในชีวิต รู้จักตัวเอง รู้จักใช้ชีวิต แก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ไม่เอาเปรียบสังคม
มากกว่าความเก่ง แต่....!
การปลูกจิตเมตตาและอาสา ฝึกได้ตั้งแต่เด็กๆ ถ้ารุ่นเราให้ความสำคัญมากขึ้น...โลกของพวกเขาก็คงจะดีกว่าโลกของเราในปัจจุบันนะคะ
...........
วันปีใหม่นี้ คุณ SILA นำเรื่องที่ดีแบบนี้มาเล่าอีกครั้ง ขอบคุณค่ะและสวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ