โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๖๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 08:43, 21 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามทราบว่าพระมงกุฎเป็นลูก

แผ่นที่ ๖๕๓ – หม่อมเจ้าภุชงค์

๔๕๖๕ ปางรามอิศรราชทั้งสามอนุ ชาเอย
เสดจรถรีบพลพยุหยาตรเต้า
บันฦาโห่อึงอุโฆษปี่ กลองแฮ
เสียงลั่นผงคลีเร้ารอบด้าวดงตาล ฯ
๔๕๖๖ กุมารสองราชน้อยทรงศร
คอยอยู่เหนพลจรจวบใกล้
มีลิงเผือกนำนิกรกองทัพ
เหนสี่กระษัตริย์ไท้สถิตยเบื้องรถทรง ฯ
๔๕๖๗ จึงองค์วรเชษฐพร้องชวนนารถ อนุชเอย
เราจักแผลงศรสารทสืบกล้า
ตรัสพลางแผ่ฤทธิอาจเฉกราช สีหแฮ
เดินออกขวางทัพท้าเร่งท้าชวนผจญ ฯ
๔๕๖๘ ปวงพลกองทัพหน้าหนุนขนาน
ภอพบสองกุมารกาจกั้น
ทุกตนต่างลนลานลงย่อ
เข็ดฤทธิคิดเกรงอั้นอ่อนท้อถอยหลัง ฯ
๔๕๖๙ ทันในองค์พระพรตแจ้งเสียงพล อึงเอย
เหลือบพบสองดรุณรณฤทธิแกล้ว
พลางทูลปิ่นภูวดลดูเดก ทะนงแฮ
ปางพระรามพิศแผ้วเพ่งพริ้มโฉมกุมาร ฯ
๔๕๗๐ ภูบาลตริไตร่น้าวศรไป
หวังมัดสองดรุณใจกาจแกล้ว
พลางตรัสเร่งรถไชยรุกเรียบ
ทรงเสี่ยงศรเสรจแล้วลั่นเลี้ยวหวาดไหว ฯ
๔๕๗๑ ศรไชยเปนถ่านร้อนเพลิงถกล ตลอดเอย
เยาวราชแผลงเปนฝนดับล้าง
ปางรามลั่นศรผจญ……เปนครุธ อเนกนา
ศรพระบุตรกลับคว้างไขว่คว้าครุธหนี ฯ
             

แผ่นที่ ๖๕๔ – หม่อมเจ้าภุชงค์

๔๕๗๒ ศรศรีสองราชสู้เสมอกัน
จึงพระบุตรสฤษดิสรรเสี่ยวน้าว
ศรกลับเกิดอัศจรรย์จวบเนตร
เปนเครื่องสกาวท้าวถ่องล้วนอเนกงาม ฯ
๔๕๗๓ ปางรามทราบเสี่ยงน้าวศรประสาน
เปนเครื่องทิพย์กระยาหารฉัตรกั้น
เยาวราชหยิบคาวหวานเสวยเล่น พลางเอย
จักรกฤษณคิดอัดอั้นจึ่งเอื้อนบัญชา ฯ
๔๕๗๔ ดูราสองเดกน้อยณรงค์ฤทธิ์
ศรท่านกับเราสฤษดิ์ห่อนล้าง
ควรสืบสุจริตคิดคลายโกรธ
เราจักฃอถามบ้างท่านนี้วงษไฉน ฯ
๔๕๗๕ สองไทยเยาวราชซ้อมปฤกษา กันแฮ
ควรเกี่ยงราชบอกมาก่อนบ้าง
ตริพลางตอบราชาเชิญกล่าว ก่อนเอย
ตูเดกจักชิงอ้างอาจเอื้อมบมิงาม ฯ
๔๕๗๖ พระรามฟังเสนาะแผ้วพิศวง
ตรัสว่าเราคือองค์กรษัตริย์ท้าว
นามรามราชดำรงอยุทธเยศ
สามนารถราชฤทธิห้าวนั่นน้องเราเรียง ฯ
๔๕๗๗ สองราเยาวราชแจ้งบิดร ถนัดเอย
นึกเคียดทูลภูธรเทียบถ้อย
ตูสองกอบนามกรพระบุตร ลบแฮ
เปนบุตรสีดาสร้อยกษัตริย์ไท้บิตุรงค์ ฯ
๔๕๗๘ หริวงษ์ทรงตริแล้วผันภักตร์
ดำหรัสถามพระลักษณ์ไล่ย้อน
สีดาเมื่อวันจักไปฆ่า
อนุชฆ่าจริงฤๅส้อนเงื่อนเร้นเปนไฉน ฯ
             

แผ่นที่ ๖๕๕ – หม่อมเจ้าภุชงค์=

๔๕๗๒ ทันใดพระลักษณ์ว้าหวาดสยอง ใจเอย
ใจหนึ่งดีใจปองหน่อน้อย
ชมหลานยิ่งคะนึงหมองจิตรเทวศ ถวิลแฮ
พลางโศกพลางทูลถ้อยแต่ต้นจนปลาย ฯ
๔๕๗๓ พระนารายน์ทราบสลดแล้วบัญชา
บุญช่วยดลสีดารอดม้วย
หลานอนุชกอบบุญญายงยิ่ง
ตรัสตริพลางเสดจด้วยอนุชเต้าตามกุมาร ฯ
๔๕๗๔ ภูบาลปลอบลูกน้อยเสนอความ เดิมเฮย
เดิมพ่อแสนพยายามยากไร้
ภายหลังวู่วามลามเพราะบาป ดลเอย
จงอย่าถือนำให้สบสร้อยมารดา ฯ
๔๕๗๕ สองรายุพราชแสร้งสนองสาร
ตูแม่ลูกจัณฑาลถ่อยแล้ว
โทษผิดห่อนควรสมานเสมอเก่า
สองเกล่าวพลางรีบแคล้วหลบเข้าไพรไป ฯ
๔๕๗๖ ภูวไนยราชสี่ทั้งวายุบุตร ขยันเอย
อิกสุมันตันมนุษยใหญ่น้อย
สงสารต่างแสนสุดเศกร่ำ ไรนา
พลางต่างรีบตามต้อยติดเข้าดงดาน ฯ
๔๕๗๗ กุมารยลสี่ไท้ตามมา
จึงรีบยังศาลาลอดแคล้ว
ชวนกันปิดทวาราเรียบรอบ
พลันนบชนนีแล้วเล่าแจ้งจบความ ฯ
๔๕๗๘ โฉมงามทราบโศกอุ้มโอรส พลางแฮ
ตรัสว่าพระทรงยศยอดแค้น
ควรฤๅช่างคิดคดจักฆ่า ลูกแฮ
นางตรัสพลางโศกแม้นจักม้วยมรณา ฯ
             

แผ่นที่ ๖๕๖ – หม่อมเจ้าภุชงค์

๔๕๗๙ ราชาราเมศเฝ้าฟังถนัด
จี่งค่อยวิงวอนตรัสปลอบน้อง
นางฟังยิ่งโทมนัศอเนกร่ำ
พลางรีบมาวอนพร้องพฤฒิไท้เสดจพลัน ฯ
๔๕๘๐ นักธรรม์ถอดสลักแล้วเผยทวาร ดูเอย
เหนสี่ราชนมัสการกราบไหว้
จึงมานั่งสถิตยสฐานถามเหตุ การแฮ
ราราชทูลฃอให้ช่วยอ้อนวอนนาง ฯ
๔๕๘๑ เวทางค์ดาบศคล้อยยังอนงค์
บอกว่าพระรามทรงโศกอ้อน
รับผิดใคร่พบองค์อรรคเรศ
นางทราบคลายเคียดค้อนถ่อมให้เสดจมา ฯ
๔๕๘๒ สิทธารีบเสดจแจ้งจักรี พลันเอย
จักรกฤษณรีบจรลีสู่สร้อย
วิงวอนปลอบมเหสีแสนโกรธ นักนา
พระจึ่งฃอลูกน้อยหน่อไท้สององค ฯ
๔๕๘๓ โฉมยงทูลอิดเอื้อนอาวรณ์
พระยิ่งแสนทุกขถอนแทบม้วย
นางเหนพระภูธรโศกยิ่ง
จึ่งเรียกลูกมาด้วยนบเกล้าสฤษดิถวาย ฯ
๔๕๘๔ นารายน์รับหน่อน้อยเหนือตัก ตระกองเอย
นางตรัสสอนลูกรักร่ำพร้อง
จักกรีผ่องผินภักตร์ชวนหน่อย นารถแฮ
พลางตรัสลานุชน้องนบไท้สิทธา ฯ
๔๕๘๕ อิศราชสี่ทั้งสองกุมาร
เสดจสู่รถสุริกการก่ำพร้อย
ปวงพลหมู่ทวยหาญเหิมโห่
เดินทัพกลับคืนคล้อยลุด้าวดลบุรี ฯ
             

แผ่นที่ ๖๕๗ – พระธรรมกิติ

๔๕๙๓ องค์รามครั้นรุ่งแผ้วพาสอง หน่อนา
ออกพระโรงเรืองรองสั่งให้
โหรหาศุภฤกษ์ฉลองขวัญพระ ลูกเอย
โหรรับคำนวณได้ฤกษน้อมทูลถวาย ฯ
๔๕๙๔ รุ่งรวิยี่สิบห้านิมิต
อมฤตยโชคประสิทธิ์สวัสดิ์แผ้ว
ทรงทราบสั่งโดยกิจอมาตย์จัด การแฮ
ทำทั่วพนักงานแล้วเสร็จพร้อมพิธีเฉลิม ฯ
๔๕๙๕ สองกระษัตริย์เสด็จเข้าโสตสรง เสร็จเอย
ราเมศกุมารทรงเครื่องพร้อม
หมู่ราชประยูรวงษใสฝ่าย นานา
โดยเสด็จเดินแห่ห้อมสู่เบื้องบัลลังก์ ฯ
๔๕๙๖ ราชครูเวียนแว่นแล้วดับควัน โบกเอย
กระแจะเจิมเฉลิมขวัญหน่อน้อย
มโหระศพเล่นครบครันฉลองพระ กุมารแฮ
เสร็จกระษัตริย์ต่างคล้อยต่างแคล้วสู่สฐาน ฯ
๔๕๙๗ โอรสคิดมาตุเศร้าโศกี ครวญเอย
พระตรัสให้รับชนนีกลับด้าว
ว่าชนกโศกแสนทวีเทวศเศร้าง นางนอ
แม้มิกลับมอบนางท้าวแก่เถ้าแสนสุรางค์ ฯ
๔๕๙๘ ภอรุ่งออกสั่งแจ้งสุมัน ตันเฮย
รับราชโองการพลันจัดพร้อม
สองสางเสร็จเครื่องผันผายสถิตย ดุรงค์แฮ
ขบวนรถกำนัลล้อมเลื่อนริ้วพลจร ฯ
๔๕๙๙ รอนแรมลุกุฎิ์แล้วลงพา ชีเอย
ยุรยาตรนบสิทธาถ่องถ้อย
สองราชกุมารลาพระวัช มฤคแฮ
มาสู่อาศรมน้อยนอบน้อมชนนี ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%93%C3%A0%C2%B9%E2%80%9D"
เครื่องมือส่วนตัว