โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๖๐

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 08:23, 21 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระวัชรมฤคฤษีชุบพระลบ จนถึงพระมงกุฎประลองศรต้องพระยารัง หลักชมพูทวีปโค่น

แผ่นที่ ๖๓๘ – ขุนวิสุทธากร

๔๔๖๐ จำกูจักก่อตั้งการอา หุดีแฮ
รับราชกุมาราลอบไว้
ก่อนนางกลับจรมาลุปริ เวณแฮ
วาดรูปกุมารได้เสร็จแล้วถะเกิงกูณฑ์ ฯ
๔๔๖๑ เทวีสงเสร็จเต้าศาลา
พบพระสิทธาเหนจึ่งพร้อง
นางฝากบุตรกลับพาไปไป่ บอกเลย
ทำรูปให้วุ่นต้องแต่งตั้งพิธีกรรม์ ฯ
๔๔๖๒ ครานี้ไป่ต้องก่อกาลา กุณฑ์แฮ
หยิบรูปเลขาจะลูบไล้
นางทัดพระสิทธาพระโปรด พระอย
เชิญชุบเถิดจักได้อยู่ด้วยนัดดา ฯ
๔๔๖๓ นักสิทธิว่าชอบแล้วนงคราญ
กลับก่อกาลากรานต์รุจกล้า
ร่ายเวทใส่กุมารรูปที่ เพลิงเฮย
เกิดมะหัศจรรย์หล้าลั่นคลุ้ม โพยมหน ฯ
๔๔๖๔ ภอสว่างมืดเมฆแผ้วกุมาร เกิดแฮ
ในที่ท่ามกลางกรานต์แน่งน้อย
พระร่ายเวทย์เกิดธารพรรษดับ เพลิงเฮย
อุ้มกุมารคลาศคล้อยส่งให้เทวี ฯ
๔๔๖๕ อรรคเรศร์ทรงรับแล้วปรีดา
อุ้มแอบนารถสองราแช่มช้อย
ยลโฉมปิยะบุตรสาทรชื่น ชมแฮ
งามยิ่งงามไป่น้อยลักษณล้ำเสมอกัน ฯ
๔๔๖๖ นางขอสมเยศให้กุมาร สองเฮย
นักสิทธิสอนคูณหารเลือกใช้
โดยขัติยนามขนานรอญโทษ ปวงแฮ
อายุบริวารได้ปลอดพ้นกาลกิณี ฯ
             

แผ่นที่ ๖๓๙– ขุนวิสุทธากร

๔๔๖๗ จีงว่าโอรสเจ้าแจ่มจันทร์
มงกุฎสมยาสรรเศกซร้อง
กุมารบุตรบุญธรรม์นามลบ น้องนา
จงนิราศไภยพ้องสวัสดิ์แผ้วสองเกษม ฯ
๔๔๖๘ ภควตีประนตน้อมอำลา พระแฮ
อุ้มกุมารสองคลาสู่ห้อง
ให้ขีระธาราสองบุตร เสวยเฮย
ถนอมดะไนยพี่น้องค่ำเช้าสุดสงวน ฯ
๔๔๖๙ จนสองไวยวัฒน์ได้สิบฉนำ
นางสู่พระนักธรรม์นอบไหว้
สองนารถไป่ชาญชำนาญสารท ศิลป์เลย
พระโปรดสั่งสอนให้เผื่อแผ้วกันไภย ฯ
๔๔๗๐ มุนินทร์ยินชอบด้วยบังอร
เปนธุระตาจะสอนสั่งให้
นางเผยพจน์สุนทรปลอบกุ มารแฮ
ตรัสเสร็จภวิวาทไหว้กลับห้องปริวณ ฯ
๔๔๗๑ จี่งองค์นักพรตล้ำปรีชา
สอนสั่งไตรยวิทยาหน่อน้อย
ให้สองเร่งศึกษาเสร็จสรรพ เวทเฮย
ไวว่องคล่องไป่ด้อยเผด็จพลั้งดังแถลง ฯ
๔๔๗๒ จึ่งเหล่าเวฬุค้อมเปนคัน ศิลป์แฮ
ศรหนึ่งลูกสามปันแบ่งให้
สองหลานละคันสรรพ์สอนอุป เท่ห์เฮย
สองรับจากหัดถ์ไท้ปนตแล้วลาจร ฯ
๔๔๗๓ ลุสฐานร่มโศกเชื้อผกาไสว
เปนที่จงกรมในเฃตรนั้น
หักดอกโศกปักไกลห้าสิบ วานา
ศรซัดแผลงตรงดั้นดอกต้องกระจายพรู ฯ
             

แผ่นที่ ๖๔๐ – ขุนวิสุทธากร

๔๔๗๔ นักสิทธิยลหน่อน้อยสองชาญ เชี่ยวแฮ
จึ่งเริ่มกาลากรานต์กิจแกล้ว
ร่ายเวทยวิศณุดาลเกิดมหัศ จรรยฮา
กุณฑ์ถเกิงโพลงแพร้วพ่างรุ้งเพลิงกัลป์ ฯ
๔๔๗๕ เกิดเปนเทพบุตรแกล้วกลางยัญ เพลิงแฮ
ทายเทิดศิลป์สองคันเพริศแพร้ว
กับศรหกเล่มบรรจบระกับ กันนา
นักสิทธิ์หยิบออกแล้วเทพย์นั้นพลันหาย ฯ
๔๔๗๖ พระอวยพรเพิ่มแล้วส่งศร ให้แฮ
เยาวราชรับพรธนูเทิดเกล้า
ลาไอยะกาจรสู่ชะนะ นีนา
นางทราบโสมนัสเฝ้าชื่นชื้นชูกระมล ฯ
๔๔๗๗ ทั้งสองไสยาศพร้อมกับเพลา แม่แฮ
ตรัสจะลาชมเขาช่อไม้
เทวีปลอบยุพเยาว์อนุญาต สองนา
ไปพ่ออย่าไกลให้เร่งรู้ระวังกัน ฯ
๔๔๗๘ สองทรงศรสาตรแล้วกราบมาร ดรแฮ
สองราชจรดลสฐานป่าไม้
ชมสัตว์ส่ำพฤกษสารโฃตศิ ขรเฮย
เพลินเที่ยวชมเพลินไท้ลุด้ายเหิมพานต์ ฯ
๔๔๗๙ ยลรังแสนอ้อมใหญ่สาขา ครึ้มเฮย
พระเชษฐบอกอนุชาเชิดชี้
จะลองเดชศรรปรากฎเกียรติ์ ไว้นอ
แผลงพฤกษารังนี้เพื่อให้แหลกลาญ ฯ
๔๔๘๐ ทรงแผลงพิฆาฏต้นพระยารัง
หักโค่นโก่นเพิกพังแหลกล้ม
บันฦานฤนาทดังตลอดทั่ว ภพแฮ
มานุษยเทพาก้มภักตรว้าหวาดสยอง ฯ
             

แผ่นที่ ๖๔๑ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองคเจ้าดิศวรกุมาร

๔๔๘๑ พระมกุฎพระลบรั้งแรมพนา เวศเฮย
เสรจโค่นขุนพฤกษาแหลกล้ม
ครไลลุสฐานอาศรมบท
สู่พระมาตุเรศก้มกราบแจ้งอนุสนธิ์ ฯ
๔๔๘๒ ฟังดไนยนงลักษณปลื้มเปรมจิตร
ว่าพ่อชไมยมิตรร่วมไร้
สมเปนเอกอดิศร์วรเผ่า พันธ์นา
สิทธิศักดิสมวงษได้ดั่งนี้ดีเหลือพลันนา ฯ
๔๔๘๓ เชษฐองค์โอรสเอื้อนอัดถ์ถาม พลันนา
พระแม่จุ่งแถลงความหนึ่งน้อย
บิตุราชลูกรักนามไฉนนั่น พระนา
สถิตยที่แดใดข้อยคิดอ้นฉงนฉงาย ฯ
๔๔๘๔ ชลไนยนองเนตรแจ้งเหตุหน หลังแฮ
อ้าพ่อวรยุคลคู่ไร้
อันองค์พระจุมพลชนกนารถ พ่อฤๅ
นามพระราเมศรได้ผ่านด้าวอยุทธยา ฯ
๔๔๘๕ นางแสดงโดยเหตุเบื้องบรรพกาล สิ้นนอ
ยกสารทวิวาห์วารแต่งตั้ง
ตาบต้องทุกขทรมานมาพึ่ง ชฎิลแฮ
จบเรื่องเอารสทั้งนาฎซ้องโศกศัลย ฯ
๔๔๘๖ ปางบรมรามราชเจ้าอยุทธยา
เสดจออกหมู่มาตยดาดาษเฝ้า
ยินก้องเกิดโกลาหลเหตุ มหันต์แฮ
หลากหฤไทยท่านเร้าเร่งซั้นสอบถาม ฯ
๔๔๘๗ โหราจาริยะแจ้งเจนตำ หรับเฮย
รับราชโองการธรรมธเรศไท้
สอบทั่วเสรจทุกคำภีรภาคย์
สอบบ่เหนเหตุให้อัดดั้นอกฉงน ฯ
             

แผ่นที่ ๖๔๑ – พระเจ้าน้องยาเธอพระองคเจ้าดิศวรกุมาร

๔๔๘๘ ต่างประนมนอบเกล้ากราบทูล
ข้าแต่นเรนทรสูรยผ่านหล้า
คำคีร์บ่แจ้งมูลเหตดุจ นี้เลย
แต่ลิขิตคดีข้าเนิ่นโน้นมีปาน ฯ
๔๔๘๙ ปางบรรพธรรมิกเจ้าล้อมสา กลเฮย
กับพระไตรยอนุชาเพริศแพร้ว
ลองฤทธิราชศราวุธผาด แผลงแฮ
ถวายพระทูลกระหม่อมแก้วที่คล้อยคืนสวรรค์ ฯ
๔๔๙๐ สรเทือนสรทกฟ้าดินดาล
เหตุก็พอปูนปานเปรียบได้
ชะรอยผู้รุ่งฤทธิชาญเชิงสาตร
ลองวราวุธใกล้เฃตรแคว้นแดนนคร ฯ
๔๔๙๑ ผิผู้เรืองฤทธินี้ใจตรง อยู่ฤๅ
คงบขัดพระประสงค์ท่านได้
ผิวะคิดขบถคงแขงแข่ง คำนา
หักก่อนดีกว่าให้แก่กล้ามาผจญ ฯ
๔๔๙๒ ขอจงแต่งอัศวอ้างอุประการ นามฤๅ
ครบเครื่องสุวรรณสาส์นสอดห้อย
เสี่ยงสัตวปล่อนสู่สฐานนิคมเฃตร ขันธแฮ
ให้บุตรวายุคล้อยคลาศด้อมดอดยาม ฯ
๔๔๙๓ ในสาส์นจงแจ้งว่าพระจักรา ราชแฮ
ผดุงภพเพ่งกรุณาทั่วหน้า
คาบนี้มหัศจรรย์ปรากฎเกิด เปนแฮ
จึงปล่อยม้าหมายรุ้เรื่องแจ้งใจชน ฯ
๔๔๙๔ ใครครองวรสัจตั้งตนกตัญ ญูนา
จงสการอัศวอันอาศน์ไท้
ใครจ้วงจู่จับขันขบขี่ ก็ดีแฮ
คือขบถบ่ไว้ชีพต้องตายเตียน ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%93%C3%A0%C2%B9%C2%90"
เครื่องมือส่วนตัว