โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๕๘

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 08:16, 21 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

นางอดูลปิศาจทูลยุยงให้นางสีดาเขียนรูปทศกัณฐ์ให้ดูแล้วเข้าสิงลบไม่ออก ซุกไว้ใต้พระที่ พระรามกลับมาจากป่าค้นพบกริ้วสั่งให้พระลักษณ์พานางสีดาไปฆ่าเสีย ฆ่าไม่ตายปล่อยให้นางไป พระอินทร์เนรมิตเป็นเนื้อตายให้แหวะดวงใจแทนไปถวายพระราม

แผ่นที่ ๖๒๙ – หม่อมราชวงษพระเจริญ

๔๓๙๗ เสรจสรงอรรคเรศเจ้ากลับสฐาน
ปิศาจตามอยู่งานพัชใกล้
ทูลถามว่าเยาวมาลย์เหนทศ กรรฐ์ฤๅ
รูปร่างอย่างไรได้โปรดข้ากำนัล ฯ
๔๓๙๘ ทศกรรฐ์ยักษนั้นยี่สิบมือ
สิบภักตรมีฤทธิ์ฦๅทั่วหล้า
เจ้าจะใคร่เหนฤๅเราจัก เขียนนา
จึงวาดลงไม่ช้าที่พื้นกระดานชนวน ฯ
๔๓๙๙ เหมือนรูปจอมราพแล้ววางลง
ทุกส่ำนางสนมวงแวดล้อม
เพื่อดูประจักษ์องค์ทศภักตร ไฉนนา
ต่างว่าน่าเกลียดพร้อม…อย่างนี้ฤๅทะนง ฯ
๔๔๐๐ ปางองค์หริรักษเจ้าจอมธรรม์
เที่ยวประพาศอารัญรื่นชื้น
จนสุริเยศสายัณฑ์จวนย่ำ
ให้เลิกพลเทียบพื้นกลับเข้าคืนนคร ฯ
๔๔๐๑ ปิศาจแปลงเจ้งว่าพระราม กลับเฮย
ชอบจิตรเพราะสมความคิดไว้
หายวับกับตาตามฤทธิ์เพศ ผีนา
สิงรูปเลขาให้ไป่ได้ลบหาย ฯ
๔๔๐๒ บัดกำนัลใหญ่น้อยชาวใน
เหนรูปนางหายไปต่อหน้า
ได้คิดปิศาจไพรีหลอก หลอนแฮ
ต่างวิ่งหวีดหวาดว้าวุ่นล้มลนลาน ฯ
๔๔๐๓ พอหริรักษไท้เสดจถึง เกยเอย
นาเรศรสีดาจึงลบล้าง
รูปราพไปลบรึงลายยิ่ง กจ่างแฮ
สุดคิดทรงซ่อนข้างฝ่ายใต้บรรจฐรณ์ ฯ
             

แผ่นที่ ๖๓๐ – หม่อมราชวงษพระเจริญ

๔๔๐๔ ภูธรประทับแล้วลงรถ
ภอย่ำพระทรงยศสู่ห้อง
ผธมพระแท่นรันทดรทมเทวศ
คันระคายดุจต้องเรือดริ้นไรตอม ฯ
๔๔๐๕ เดชมารดาลเดือดร้อนอินทรีย์
ดังถูกเพลิงจุดทวีเทวศล้ำ
เหลือบเหนหมู่นารีเรียงนั่ง อยู่นา
ยิ่งพิโรธกำนัลซ้ำแซ่งเย้ยภูไย ฯ
๔๔๐๖ กระทืบบาทหัดถ์เงื้อขรรค์ไชย
ไล่เหล่ากำนัลในวิ่งซ้อง
สีดาทราบหฤไทยหวาดหวั่น
สั่งเร่งสาวใช้พร้องพระผู้อนุชา ฯ
๔๔๐๗ สาวใช้รับสั่งเร้าเรวทูล
พระลักษณ์สดับอาดูรด่วนเฝ้า
ยอกรแทบบาทมูลพระเชษ ฐาแฮ
ถามเหตุพระผ่านเกล้าเคียดข้อความใด ฯ
๔๔๐๘ ภุชพงษทรงสดับถ้อยคำถาม นั้นนา
ได้สติตอบยุบลตามแต่ต้น
ไสยาศไป่หลับความรคายนัก น้องเอย
เจ้าจุ่งไปตรวจค้นทั่วทั้งมณเฑียร ฯ
๔๔๐๙ พระลักษณ์รับสั่งแล้วอัญชลี กรเอย
ตรวจทั่วในมณฑีร์เที่ยวค้น
เหนกดานรูปอสุรีวางซ่อน อยู่นา
เกรงพระอาญาล้นหยิบแล้วทูลถวาย ฯ
๔๔๑๐ พระองค์เหนแล้วยิ่งเดือดดาน
เหวยอี่ชาวพนักงานทั่วหน้า
ใครลอบวาดรูปมารมาซ่อน ไว้เฮย
ทั้งหมดนางไป่กล้าตอบถ้อยทูลแถลง ฯ
             

แผ่นที่ ๖๓๑ – หม่อมราชวงษพระเจริญ

๔๔๑๑ สีดาทูลรับแจ้งโทษา นุโทษเอย
ล่วงพระราชอาญายิ่งผู้
เพราะปิศาจแปลงมาลวงหลอก
ทุกเหล่ากำนัลรู้เล่หล้วนเปนพยาน ฯ
๔๔๑๒ ภูบาลพิโรธโอ้สีดา
รักยักษลอบเลขาซ่อนไว้
เจ้าลักษณเร่งเร็วพาปลงชีพ เสียพ่อ
แล้วแหวะดวงใจให้แห่งข้อขอดู ฯ
๔๔๑๓ พระลักษณฟังไป่เอื้อมอาจทาน ทัดเฮย
รับสั่งภาเยาวมาลย์คลาศเต้า
ลับเนตรพระภูบาลสองโศก สลดแฮ
นางว่าพระน้องเจ้าจักมล้างหนไหน ฯ
๔๔๑๔ อนุชาว่าที่นี้ในนคร
จำจักไปพ้นนครด่วนเต้า
ทูลพลางรีบพาจรในราษ ตรีแฮ
ถึงป่ากาลวาดเข้าร่มไม้ไทรพิศาล ฯ
๔๔๑๕ นางทรงกำสรดแล้วฃอลา น้องเอย
โทษพี่มิควรมาชีพม้วย
ชั่วดีพระอนุชาทราบชัด หฤไทยพ่อ
เวรก่อนหากเตือนด้วยเร่งเจ้าจงประหาร ฯ
๔๔๑๖ ฟังนางแสนโศกแล้วสนองสาร
น้องไป่อาจสังหารพี่ได้
เชิญไปจุ่งสำราญเทอญแม่
ซบภักตร์กับบาทไท้สอึกสอื้นอาดูร ฯ
๔๔๑๗ พระลักษณเอยไยเจ้าล่วงบัญชา
ฤๅว่าเราตกมาหัดถ์เงื้อม
แกล้งสรรแต่วาจาดิปลอบ เราฤๅ
ความคิดเราภอเอื้อมอาจรู้ใจชาย ฯ
             

แผ่นที่ ๖๓๒ – หม่อมราชวงษพระเจริญ

๔๔๑๘ ยินคำนางพ้อคิดความสรพพ สมนา
จำจะทำตามรับสั่งใช้
ษมาโทษชักขรรค์หลับตาหวด ไปแฮ
ขรรค์หลุดจากกรไท้อนุชล้มสลบลง ฯ
๔๔๑๙ ขรรคเปนพวงดอกไม้ลอยมา
สวมพระสอสีดาดุจคล้อง
บัดนางทอดทัศนาอนุชนิ่ง สลบแฮ
คิดว่าองค์พระน้องแน่ม้วยชีวงปลง ฯ
๔๔๒๐ คลำกายยังอุ่นรู้วิสัญญี
เสี่ยงสัตยลูบองค์ศรีอนุชไท้
พระลักษณกลับสมฤดีฉงนจึ่ง ถามแฮ
ไยพี่คงชีพได้ดอกไม้ไหนมา ฯ
๔๔๒๑ นางเฉลยว่าเมื่อเจ้าฟันลง
คิดว่าตายเดชคงสัตยไซ้
ขรรค์เปนบุษย์มาลย์วงสอพี่
พลางหยิบพวงดอกไม้ยื่นให้อนุชา ฯ
๔๔๒๒ มาลาคืนกลับได้เปนขรรค์
พระลักษณ์เหนมหัศจรรย์เจิดหล้า
สรเสริญเสรจลาผันภักตร์กลับ กรุงแฮ
ร้อนอาศน์อินทรเจ้าฟ้าเพ่งรู้เรวลง ฯ
๔๔๒๓ ถึงดงนฤมิตรเนื้อนอนตาย
ขายป่าริมทางผายอนุชไท้
พระลักษณ์สบสมหมายมุ่งจิตร มฤคนา
แวะแหวะดวงใจได้ด่วนเข้าธานี ฯ
๔๔๒๔ ถึงถวายทรงรับเอื้อนโองการ
ใจเช่นใจเดียรฉานชั่วช้า
เสียแรงรักเพียงปราณแปรจิตร ได้แฮ
ดำหรัสพลางผ่านฟ้าเสดจเข้าห้องสุวรรณ์ ฯ
             

แผ่นที่ ๖๓๓ – ขุนวิสุทธากร

๔๔๒๕ ปางพระยาวยอดสร้อยสีดา
ครั้นพระลักษณอนุชคลาคลาศผ้าย
เอองค์หฤไทยอาวรณหวั่น หวาดแฮ
แปรภักตรเหลียวขวาซ้ายเปลี่ยวเศร้าทรวงสยอง ฯ
๔๔๒๖ นางฟังพาลมฤคแสร้สนั่นไพร
จักรจั่นอีกเรไรหริ่งร้อง
เสียงสุโนคกระแสงใสสยองเยือก เย็นนา
ลิงค่างบ่างชนีพร้องเพรียกไห้หวนโหย ฯ
๔๔๒๗ เสียวทรวงสมรมิ่งเศร้าแสนศัลย์
ชลเนตรนองภักตรพรรณเผือดคล้ำ
สั่นสทกหฤไทยรับทุคเวศ
จักอยู่จักจรถ้ำกึ่งให้หันหวน ฯ
๔๔๒๘ ข่มโศกทรงตริได้โดยปรัญ ญาแฮ
หญิงอยู่เดียวจักพลันสบร้าย
ไป่พ้นอุบัติวันตรายโทษ ทวีแฮ
จำจิตรจำจักผ้ายเพื่อพ้นภัยพาล ฯ
๔๔๒๙ ตริเสร็จนางนบน้อมวิงวอน เทพยเฮย
สรอมหมู่อมรศิงขรป่าไม้
เมตตาช่วยรอนถอนทรเหตุ ปวงนา
จงพิทักษเผือให้คลาแคล้วไภยกระลี ฯ
๔๔๓๐ เสี่ยงเสร็จอัคเรศเต้าโดยอรัญ
โอภาษสว่างแสงจันทรแจ่มแผ้ว
ครวญพลางพร่ำจาบัลยเดินโศรก รทดแฮ
สอื้นอึกอาดูรแล้วกลับรื้อรำพรรณ ฯ
๔๔๓๑ ปางจากบูเรศน์น้อมผนวชทรง พรตแฮ
ไร้ราชสมบัติลงตกไร้
มิหนำราพลักองค์พรากสวาศ ไกลแฮ
เสวยทุกข์ระทมไหม้แทบม้วยอาสัญ ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%98%C3%A0%C2%B9%E2%80%A2%C3%A0%C2%B9%CB%9C"
เครื่องมือส่วนตัว