โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๙

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 03:55, 21 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระพรตตั้งทัพที่เขามยุราหลักเมืองมลิวัน นลนนท์สื่อสารจนถึงท้าวจักรวรรดิให้หาสุริยาภพออกรบ

แผ่นที่ ๕๕๑ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๕๑ ข้ามแถวแนวทุ่งทั้งทิวพนัศ
ข้ามด่านดงพงชัฎชะอื้อ
ลิงมารทหารผลัดกันโห่
พระก็ชมดงชื้อช่อไม้ไพรรหง ฯ
๓๘๕๒ แสนสนุกนิ์รุกขชาติล้วนแลเดียร ดาษนา
ไม้กับเฃาราวกับเขียนฉากโค้ง
เฃาสูงก็สูงเจียนจอมเมฆ
เปนชะแง่ชะโงกโง้งชง่อนเงื้อมงำหาว ฯ
๓๘๕๓ ริมทางชมพฤกษสล้างแลรหง
เยนร่มลมพัดผงแพ่วพื้น
สาขาลัดาพงพันพุ่ม
เหมอุทกตกชื้นชุ่มน้ำใจพหล ฯ
๓๘๕๔ ไม้หอมๆ รื่นเร้าแรงรมย์
เหมือนจะชักชวนดมดับร้อน
พฤกษผลผลิผลรงมงอมห่าม
ลิงยักษหักปิลดปล้อนเปลือกปลิ้นกินพลาง ฯ
๓๘๕๕ สีหสางกวางแรดเนื้อเสือสิงฆ์
เหนพวกพหลยักษลิงหลีกเร้น
โคกถึงกระทิงมหิงษ์หายลับ
รอกกะต่ายกะแตเต้นดื่นลี้ลับแฝง ฯ
๓๘๕๖ เงียบสงัดจตุบาทพื้นพนมไพร
ฟังแต่เสียงเรไรหริ่งร้อง
ตามแถวที่แนวไกลกลางเถื่อน
เสียงค่างบ่างชะนีก้องกู่ให้โหยหวน ฯ
๓๘๕๗ เสียงสัตวทวิบาทพร้องเพรียกเพราะ
ดังกระเวนไพรเราะเรื่อยริ้ว
ค้อนทองจับทองเคาะดังเช่น ค้อนแฮ
พอพวกพหลโห่ริ้วว่อนว้าหวาดหนี ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๒ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๕๘ เสียงสุโนคเสนาะนั้นนานา
ดุเหว่าสาลิกาไก่แก้ว
พระคะนึงนึกถึงมหาวังนิเวศน์
เคยศับท์ประโคมแจ้วแจ่มเจื้อยจับทรวง ฯ
๓๘๕๙ ชมพลางพระพรตท้าวหัศไนย
ยลยอดศิลาไศลลิ่วฟ้า
ดังแสงนพรัตน์ใสดำหรัส ถามเอย
เออพิเภกเขาหน้าโน่นนั้นนามใด ฯ
๓๘๖๐ พิเภกพิศถ่องแท้ทูลความ
เขาเรียกมยุรานามถิ่นนั้น
ศิลาเลื่อมแลวามแววมยุ เรศเอย
รุกขชาติเปนชั้นชั้นช่อค้อมหอมหวาน ฯ
๓๘๖๑ ชลพุไหลทลุท้นธารา
ลงสุคนธคงคาเฃตรโพ้น
หลักเมืองมลิวันมานานเนิ่น
เชิญประทับที่โน้นข่มทั้งนามเมือง ฯ
๓๘๖๒ ทรงฟังจึ่งเสดจยั้งจัตุรงค์
ตรัสสั่งสุครีพจงจัดตั้ง
ที่ประทับพลับพลาลงเขามยุ ราเอย
เกณฑ์พวกพลลิงทั้งแทตยด้วยโดยเรว ฯ
๓๘๖๓ สุครีพรับสั่งเจ้าวงษ์จักร
รีบรดมลิงยักษ์แยกย้าย
ทุกหมวดทุกกองนักการกาวด ขันแฮ
ตั้งจัดสารวัดร้ายเร่งร้อนเรวทำ ฯ
๓๘๖๔ เกณฑ์กันปันด้านทุกพนักงาน
ทำพลับพลาปราการค่ายป้อม
เปนจักรพยุหโขลนทวารคูเขื่อน ขันธ์แฮ
เสือป่าแมวเซาด้มดอดสุ้เสรจสรรพ์ ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๓ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๖๕ พระพรตชวนพระน้องจรลี ลงเอย
สรงสระธารวารีรื่นเร้า
ชมทรายกรวดพรายสีแสงเพชร พลอยแฮ
ชมประทุมเทิดเต้าเต่งตั้งตูมงาม ฯ
๓๘๖๖ สรงเสรจเสดจเข้าพลับพลาทรง สถิตย์นา
พลพวกยักษ์ลิงลงเล่นป้วน
ท้าวทศคิริวงษ์องคต
สุครีพหณุมานล้วนเล่นน้ำสำราญ ฯ
๓๘๖๗ ฝ่ายมารชาวด่านลี้เหลือตาย มาแฮ
ถึงนครหานายสี่นั้น
ต่างแถลงว่าลิงกายเผือกผ่อง มานา
หักด่านผลาญยักษ์นั้นนอกม้วยในมรณ์ ฯ
๓๘๖๘ สองมนุษยนายทัพทั้งโยธา มากแฮ
ตั้งค่ายเขามยุราฤทธิห้าว
เสนีสี่สดับอาดูรด่วน
รีบสู่วังทูลท้าวแทตย์ถ้วนทุกประการ ฯ
๓๘๖๙ ปางจอมจักรวรรดิเจ้ามลิวัน
สดับเหตุเหนขับขันทุกข้อ
โหรทายเมื่อกูฝันเหนสบ สมเอย
แต่ชาตชายจะท้อเทพย์เจ้าจะหยัน ฯ
๓๘๗๐ ตรัสเหวยขุนราพร้ายเรวพลัน
เกณฑ์รักษาทวารขันธ์เขื่อนป้อม
เสนีรับรีบผันผายเร่ง กันนา
เกณฑ์พวกพลมารล้อมรอบชั้นเชิงเทิน ฯ
๓๘๗๑ ราษฎรฦๅข่าวด้วยอาดูร
เพราะเพื่อไพนาสูรแส่เสี้ยน
จึ่งหลานอัชบาลยูรเหยียบย่ำ ยักษนา
เมืองมลิวันจะเพี้ยนแผกปิ้มเปนพง ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๔ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๗๒ ยามงายพระพรตไท้เสดจคลา
ออกพระโรงเสนาแน่นเฝ้า
จึ่งดำหรัสปฤกษาทหารเอก ทั่วเอย
เราจะรบฤๅจะเร้าจะรั้งฟังไฉน ฯ
๓๘๗๓ ไวยวงษทูลว่าให้ทูลถึง ก่อนรา
แม้มิยอมจริงจึงจะปล้น
ตรัสถามว่าใครพึงเปนทูต ดีนา
ทูลว่านิลนนท์ล้นฤกล้ำฉลาดแหลม ฯ
๓๘๗๔ ตรัสสั่งอาลักษณ์ให้เขียนสาสน์
เสรจสั่งนิลนนท์หาญระเห็จฟ้า
ถึงเมืองมลิวันทยานอยุดเลื่อน ลอยเฮย
ตรงช่องบัญชรหน้านารถเจ้าจตุเศียร ฯ
๓๘๗๕ ร้องเหวยจักรวรรดิน้อมเศียรฟัง
สาสน์กนิษฐพระทรงสังขสั่งใช้
กูเปนทูตมาหวังชูชีพ เองแฮ
จักรวรรดิเหนลิงไว้สง่ากริ้วตวาดเสียง ฯ
๓๘๗๖ เหวยลิงมาหยิ่งข้อนเคืองหู
ไยมิลงนบกูก่อนนี้
อวดเปนทูตไฉนสูบทราบ กิจนา
แต่ชื่อบบอกชี้ชาติเชื้อเดียรฉาน ฯ
๓๘๗๗ เหวยมารกูนี้ชื่อนิลนนท์
เองบ่อสำนึกตนแต่กริ้ว
กูทหารนรายน์รณเรืองเดช
ยังบเคยนบนิ้วนบอน้อมยอมใคร ฯ
๓๘๗๘ ว่าพลางๆ น้อมอ่านสาสนทรง
นามพระพรตฤทธิรงค์เลิศแล้ว
อนุชาพระหริวงษสวัสดิ์แบ่ง ภาคนา
มาปราบอสุรราบแผ้วผ่องให้ภพเกษม ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๕ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๗๙ ท่านผิดคิดด้วยเด็กเดียงสา
จับพิเภกตรึงตราตรุไว้
ยังกลับยกไพนาสูรผ่าน เมืองเอย
ทำบเกรงเดชไท้ท่านท้าวอวตาร ฯ
๓๘๘๐ จึ่งพระหริรักษ์ให้เรามา
เราก็ยังกรุณาอยู่บ้าง
ท่าคิดผิดมาสารภาพผิด เสียเฮย
ตั้งสัตยต่อมล้างโทษพ้นชนม์มลาย ฯ
๓๘๘๑ จักรวรรดิสดับเดือดเยื้องทยานยัก ท่าแฮ
กูเพื่อนทศภักตร์หลักโลกย์สท้าน
พิเภกดุจกนิฐรักกูเรียก หานา
ยังกลับยกออกต้านต่อต้องจองจำ ฯ
๓๘๘๒ มันบคิดเจ้าพี่มีคุณ มันนา
กลับบอกอุบายหนุนมนุษย์ด้วย
มันหวังจะชิงบุญสมบัติ พี่นา
จนทศภักตร์ญาติม้วยหมดนี้ดีไฉน ฯ
๓๘๘๓ นิลนนท์ตอบโตเสรจสารพัน
ขุนยักษยังดึงดันเดือดคลุ้ม
พานรก็ชักขรรค์แสดงฤทธิ เรืองแฮ
กวัดแกว่งเปนควันกลุ้มกลบทั้งเมืองมาร ฯ
๓๘๘๔ ชาวเมืองแตกตื่นทั้งหญิงชาย
ว่าเกิดไฟเวยวายวิงก้ม
บางจูงลูกหลานยายตาเก็บ ของนา
วิ่งปทะปะกันล้มทับขว้ำถลำหงาย ฯ
๓๘๘๕ ลางจูงเมียรักรั้งรูบสวย
หนุ่มๆ รุมกันฉวยฉุดคว้า
ผัวมุว่ามึงมวยตีต่อย กันฤๅ
พลางจดหมัดครูท้าท่าทิ้งทอดแห ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๖ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๘๖ สุรางค์นางนาฎท้าวอสุรี
วางกระจกจับหวีวิ่งเร้น
พนักงานเครื่องดีดสีเซงแซ่ อยู่นา
โขลนจาพากันเต้นตื่นสิ้นสมฤดี ฯ
๓๘๘๗ ลิงโถมโจมเข้าหักยอดปรา สาทแฮ
คีบกลับพลับพลาถวายบาทไท้
ทูลเสรจพระอนุชาชมชอบ ลิงเอย
เรืองเดชหาไหนได้ดุจนี้ดีขยัน ฯ
๓๘๘๘ ขุนยักษยลขั้นยอดปรางหัก
อัปรยศนิกรยักษยิ่งเศร้า
ใช้มารชื่อฤทธิจักรจรรีบ ไปเอย
ทูลราชโอรสเจ้าว่าท้าวแทตย์เชิญ ฯ
๓๘๘๙ สุริยาภพรู้รีบคลา มาเอย
นบบาทพระบิดาบอกแจ้ง
ลิงทหารมนุษย์มาดูหมิ่น
จงพอไปยุทธแย้งมนุษย์ให้ประไลยลาญ ฯ
๓๘๙๐ โอรสรับพจน์น้อมคำนับ ทูลนา
มิยากใจไปจับมนุษย์นั้น
พระชนกชื่นชมรับขวัญประสิทธิ พรเฮย
ลูกรับกลับวังชั้นสั่งให้เตรียมพล ฯ
๓๘๙๑ เสนีรับสั่งแจ้งจัดพล
ยักษพยุหพหลฮึกกล้า
ไหยรถคชเคยชนชนะศึก มากแฮ
รถเทียบเกยทองถ้าลูกท้าวธจะจร ฯ
๓๘๙๒ สุริยาภพเข้าโสรดสรง เสรจแฮ
ทรงเครื่องยุทธ์งามยงย่างย้าย
จับหอกเมฆพัททรงสถิตย์รถ รัตนเอย
ให้เคลื่อนพลพยุหผ้ายอยุดพื้นสมรภูมิ์ ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๗ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ

๓๘๙๓ พระพรตสรงแล้วออกยังสฐาน พลับพลา
ยินยักษพลโห่ขานแซ่ซ้อง
ถามพิเภกทูลสารว่าสุริ ยาภพแฮ
บุตรจักรวรรดิยกพ้องพยุห์ร้าราญเรา ฯ
๓๘๙๔ กุมเทพสารทศิวะเอื้อนอวยสรร ประสิทธิแฮ
ควรพระสัตรุศโรมรันรบเร้า
พระพรตสดับเหตุพลันสั่งพระ สัตรุศเฮย
พ่อรีบยกพหลเต้าต่อร้าราญมาร ฯ
๓๘๙๕ พระสัตรุศคำนับน้อมเศียรอา ษาเฮย
พระพรตเรียกสุครีพหาสั่งให้
ตรีทัพทศโยธานับสมุท
พระสัตรุศจักได้เสดจต้านต่อณรงค์ ฯ
๓๘๙๖ สุครีพรับสั่งแล้วรีบรัด
จัดกระบี่สรรค์สมรรถ์ล่ำล้วน
กองน่าทัพขันธ์จัดกายเกียก หนุนแฮ
ยุกรบัตรกองหลวงถ้วนพยุห์ล้วนพานร ฯ
๓๘๙๗ ทัพรั้งพลรบพื้นกุมภัณฑ์ ลงกานอ
ล้วนแต่ร้ายเริงรันฤทธิแกล้ว
พระสัตรุศเสดจครรไลยโสรด เสร็จแฮ
ทรงยุทธาภรณ์แพร้วสอกพร้อมศรขรรค์ ฯ
๓๘๙๘ เสดจเถลิงรถแก้วแกมกาญจน์
เทียมสี่สินธพทยานร่าร้อง
ครบเสรจเครื่องสูงขานโห่ฆาฏ ฆ้องแฮ
พลันเคลื่อนรถพหลพ้องเพียบพื้นดินเดิน ฯ
๓๘๙๙ ถับถึงที่รบรั้งรอพหล
ราพสุริยาภพยลทักท้า
เหม่มนุษย์ควบคุมพลลิงยักษ
หักด่านบ่หาญฮึกกล้าเหยียบด้าวนามใด ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๘ – ขุนพิสนท์สังฆกิจ

๓๙๐๐ พระสัตรุศขานชื่อพร้องเรานาม สัตรุศนา
กับพี่ชื่อพรตรามนเรศใช้
มาปราบจักรวรรติตามโทษผิด
เจ้าชื่อใดจึงได้กล่าวข้อคำหยาม ฯ
๓๙๐๑ ราพขุนขานชื่อพร้องฤๅนาน
เราสุริยาภพชาญชื่ออ้าง
เอารสจักรวรรดิมารจอมมลิ วันแฮ
เจ้ากับพลเราจะล้างห่อนให้หลอเหลือ ฯ
๓๙๐๒ ว่าพลางราพขบเขี้ยวคุกคาม
ขับพวกพลมารหลามไล่ล้าง
ฟันลิงหลบบอขามยุดแย่ง สารทแฮ
กวัดแกว่งสารทฟาดคว้างยักษลี้หนีซอน ฯ
๓๙๐๓ ตลิกันแทตยทัพหน้าเหนทหาร
ลิงไล่หนีลนลาญหลบแพ้
กวัดแกว่งคทาทยานยุทธ์ฟาด ลิงเฮย
นัลพัทจับตรีแต้ต่อสู้ตลิกัน ฯ
๓๙๐๔ ต่างรบรับขับเขี้ยวฤๅหนี ล่านา
ยักษฟาดกระบี่ตรีแกว่งร้า
ตลิกันรบเสียทีแพลงพลาด
กระบี่รวบสองเท้าคว้าฟาดม้วยมลายชนม์ ฯ
๓๙๐๕ สุริยาภพเขม้นมุ่งตลิกัน
กระบี่ฟาดิ้นตายยันเหยียดเท้า
ขบเขี้ยวเคียดเคืองคันหัตถ์แกว่ง หวดแฮ
ขับพวกพลมาเข้าไล่ล้างลิงพล ฯ
๓๙๐๖ พระสัตรุศเลงยักษมล้างลิงประไลย
พลันขับราชรถไชย์ยุทธ์ป้อง
จนรถต่อรถไปงอนปะทะ กันแฮ
พระจับสารทศรจ้องจิตรน้าวคเนยิง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว