โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑๓๖
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 03:38, 21 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระพรตสั่งให้เอาทศพิณ และวรณีสูรไปตระเวนแล้วประหาร
แผ่นที่ ๕๔๑ – ขุนพินิจนัย
๓๗๘๑ สุครีพพิเภกน้อม | อนุชจักร กฤษณเฮย | ||
รับสั่งมาที่ภัก | รีบพร้อง | ||
พานรราพคุมนัก | โทษสู่ นครแฮ | ||
ลงโทษตามสั่งน้อง | นารถไท้ไวยกูล ฯ | ||
๓๗๘๒ ตำรวจองครักษทั้ง | จักรนา รายน์ฤๅ | ||
ต่างรับคำนายมา | เร่งเร้า | ||
จัดโซร่ขือมือคา | จำครบ มารแฮ | ||
นำนักโทษสองเข้า | เฃตรแคว้นลงกา ฯ | ||
๓๗๘๓ นายชมองตีฆ้องกระ | แตนำ หน้าเอย | ||
อสุรโศกตรากตรำ | หม่นไหม้ | ||
ยอกเจบทั่วกายลำ | บากยาตร เยื้องนา | ||
บ้างเคาะบ้างเตือนให้ | ราพร้องผจานตัว ฯ | ||
๓๗๘๔ ทศพิณกับพี่เลี้ยง | สุดทน เจบนอ | ||
ร้องร่ำผจานตน | แพร่หล้า | ||
ตามแถวถิ่นถนน | รอบนัด เรศเฮย | ||
ใครอย่าดูเยี่ยงข้า | ขบถท้าวอวตาร ฯ | ||
๓๗๘๕ นำทัพจักรวรรดิเจ้า | มลิวัน มานา | ||
รุกรบลงกาพลัน | พ่ายแล้ว | ||
จับพิเภกจำพัน | ธนาตรุ ขังแฮ | ||
ขำทะนงศักดิ์แกล้ว | กลับขึ้นเถลิงเวียง ฯ | ||
๓๗๘๖ ชายหญิงยักษทั่วพื้น | ธานี | ||
ยลตระเวนกรูกรี | เกริกใกล้ | ||
ต่างรีบสับสนลี | ลาศแน่น ถนนแฮ | ||
ที่รักเลงห่อนได้ | เหตุด้วยสงสาร ฯ | ||
๓๗๘๗ ที่ชังยิ่งทับถ้อย | แถมถม | ||
สาแก่ใจมันจม | คบร้าย | ||
จะภาพวกเราจม | เจียนมอด หมดนา | ||
หากอนุชนรายน์ผ้าย | จึ่งพ้นมรณา ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๔๒ – ขุนพินิจนัย
๓๗๘๘ ทศพิณลำบากช้ำ | อินทรีย์ | ||
กองตระเวรเตือนลี | ลาศเร้า | ||
บงปราสาท่ชนนี | ราพสุด ถวิลนา | ||
พลางทอดหฤไทยเศร้า | นบแล้วรำพรรณ ฯ | ||
๓๗๘๙ ชนนิศรบังเกิดเกล้า | ลูกยา | ||
ผดุงลูกแต่เยาว์มา | ใหญ่แล้ว | ||
ไป่ทุกข์ไป่อนา | ทรสัก น่อยนอ | ||
มีแต่ศุขสวัสดิแผ้ว | ผ่องพ้นราศี ฯ | ||
๓๗๙๐ พระคุณพระยิ่งพื้น | ธาตรี | ||
ยิ่งสุเมรุคิรี | ยิ่งฟ้า | ||
บ่แทนทดบทศรี | สนองพระ คุณเอย | ||
จรจากบาทจากหล้า | ถนาถแล้วมารดร ฯ | ||
๓๗๙๑ อยู่หลังจะร่ำไห้ | โหยหา | ||
แสนทุกข์ทับอุรา | เร่าร้อน | ||
จักเทวศถวิลอา | ไลยลูก นักนอ | ||
จะโศกรทมสะท้อน | ทุกแท้ทิวาวัน ฯ | ||
๓๗๙๒ บุญน้อยมิได้อยู่ | ฉลองบาท แล้วเอย | ||
ชีพิตรลูกจักขาด | บ่ช้า | ||
เดือนดับลับเมรุมาศ | เหมือนลูก ลับฤๅ | ||
ไหนลูกจักเหนหน้า | แม่ผู้เกิดเศียร ฯ | ||
๓๗๙๓ ถึงกระไรได้พบ | ชนนี | ||
ภอนอบบาทบทศรี | สักน้อย | ||
จะตายก็ตามที | สุดแต่ เวรนา | ||
พลางร่ำโกศลห้อย | ทุเรศเต้ารัฐยางค์ ฯ | ||
๓๗๙๔ ตระเวรรอบด้าวรีบ | นำยักษ สองเอย | ||
สู่ที่มัดกับหลัก | แหล่งแล้ว | ||
เพชฌฆาฎย่างฟันนัก | โทษขาด เศียรแฮ | ||
จึ่งเสียบประจานแพ้ว | อยู่ข้างทวารเวียง ฯ | ||