โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๗๘
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 08:59, 20 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตตัดหัวสุขาจาร เพื่อลวงพระราม
แผ่นที่ ๓๑๑ – ขุนวิสูตรเสนี
๒๑๗๑ พระลักษณบรู้เท่า | ถึงกล | ||
หวาดว่าจริงสุดจน | อกอั้น | ||
จับศรพาดสายฉงน | ชงักเงือด อยู่แฮ | ||
ชลเนตรนึกจักกลั้น | กลับย้อยอย่างเผลียง ฯ | ||
๒๑๗๒ วายุบุตรองคตทห้าว | เหิมฮึก โกรธแฮ | ||
สุครีพพลลิงคึก | เข่นเขี้ยว | ||
ดูดุจจักโจมสอึก | ยุดแย่ง นางนา | ||
ฮึดฮัดกัดกรามเกรี้ยว | ข่วนแก้มเกาคาง ฯ | ||
๒๑๗๓ นางสอื้นโอฐสั่งซ้ำ | ฤๅหยุด | ||
อินทรชิตจิกเกษฉุด | ลากซั้น | ||
ขรรคฟาดขาดฅอปุด | ชูเหวี่ยง ไปแฮ | ||
แล้วก็ตบหัดถ์ครั้น | เสร็จแกล้งกล่าวกล ฯ | ||
๒๑๗๔ เหวยมนุษยจักนั่งรั้ง | รอไฉน | ||
จงเร่งรับศีระไป | อย่าช้า | ||
จำไป่ท้อถากท้า | หยาบเย้าทีหยาม ฯ | ||
๒๑๗๕ เหวยเองมัวมั่วพ้อง | พลสวา | ||
มาก่อนกวนลงกา | ดั่งนี้ | ||
มาจักแย่งอยุทธยา | จับญาติ นายนอ | ||
พลางเลิกพยุหลี้ | ลาศขึ้นเวหน ฯ | ||
๒๑๗๖ พระลักษณหลงเล่หท้อ | หฤไทย | ||
ทุกขว่าจริงเจบใน | อุระร้อน | ||
รางอาบอสุชลไหล | เลยเลิก พหลแฮ | ||
คืนสู่พลับพลาสท้อน | เทวศเศร้าสงสาร ฯ | ||
๒๑๗๗ ถึงถวายคำนับก้ม | กำศรด | ||
กรกอดบาทบงกช | ท่านไท้ | ||
สอื้นอักอุระรันทศ | ทูลเหตุ สิ้นแฮ | ||
แผ่นที่ ๓๑๒ – ขุนวิสูตรเสนี
๒๑๗๘ สอื้นร่ำกำศรดเศร้า | แสนศัลย โศกเอย | ||
ชลเนตรอเนกนันต์ | เนื่องย้อย | ||
อ้าองค์เพื่อนยากจรัล | แรมเถื่อน | ||
ฤๅมละเรียมลห้อย | แม่เมื้อเมืองสวรรค์ ฯ | ||
๒๑๗๙ หักโศกสีหนาทอื้น | โองการ | ||
พิเภกปรีชาชาญ | ยิ่งผู้ | ||
อินทรชิตมันประหาร | พระอนุช ฤๅนา | ||
จงจับยามให้รู้ | เหตุร้ายดีไฉน ฯ | ||
๒๑๘๐ ไนยหนึ่งลาศเลิกลี้ | พลมูล มากเฮย | ||
โดยพิฆัมพรยูร | ยาตรฟ้า | ||
ปองยุทธแย่งมไหสูริย | ศรีอยุทธ ยาฤๅ | ||
ฤๅว่าเลิกพลกล้า | กลับแกล้งเปนกล ฯ | ||
๒๑๘๑ พิเภกผู้เชี่ยวแท้ | ทางพยา กรเฮย | ||
ทูลแด่องค์จักรา | ร่มเกล้า | ||
ว่าผู้ซึ่งมรณา | นั้นชาติ ชายพ่อ | ||
ใช่พระอนุชอย่าศร้า | สิ่งนี้เปนกล ฯ | ||
๒๑๘๒ อนึ่งอินทรชิตแกล้ง | หลีกหนี ไปเอย | ||
จักกอปการพิธี | ใหญ่แท้ | ||
นามกุมภนิยามี | ฤทธิเชี่ยว | ||
แล้วจักมุ่งมาแก้ | ก่อร้ายรณรงค์ ฯ | ||
๒๑๘๓ พระฟังสั่งบุตรไท้ | สุริยง | ||
กับหณุมานอง | คตแกล้ว | ||
สามสู่เร่งเรวตรง | ไปสอบ ดูแฮ | ||
แม้นศพสำคัญแล้ว | อย่าช้ามาแถลง ฯ | ||
๒๑๘๔ สามนายคำนับแล้ว | ไปไว | ||
ยังที่สมรภูมไชย | ห่อนช้า | ||
พลศพอสุรประไลย | แลเติบ โตแฮ | ||
แล้วกลับทูลเจ้าหล้า | ดั่งได้ไปเหน ฯ | ||