จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตตั้งพิธีพรหมมาสตร์ และอสุรกำปั่นออกขัดตาทัพ
แผ่นที่ ๒๙๕ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๕๙ พัทกาลบังคับให้ | | โยธี รดมมา
|
| เร่งปลูกโรงยาวรี | | ใหญ่กว้าง
|
| เฉลียงรอบนับห้องมี | | สามสิบ สามแฮ
|
| แต่งอาศน์ดาษพิดานข้าง | | แวดล้อมฉัตรธง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๐ วโรรสทศภักตรได้ | | ดังประสงค์
|
| จึ่งโสรดสนานองค์ | | สระเกล้า
|
| ภูษิตรัตนอลง | | กฎประดับ เขียวแฮ
|
| เสร็จรับพรหมมาศเข้า | | สู่ห้องพิธีกรรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๑ ขึ้นนั่งเหนือแท่นแก้ว | | พรายพรรณ์
|
| จุดธูปเทียนสุวรรณ | | นบไหว้
|
| บูชามหิศวรสุวรรณ | | สิทธิสาตร ศรเฮย
|
| พรหมมาศพาดตักไว้ | | พร่ำพร้องศิวมนต์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๒ ดาราดิเรกแพร้ว | | รัศมี อับเอย
|
| บูรพพระฮามไขศรี | | ส่องหล้า
|
| กฤษณุรักษจักรี | | ผธมตื่น
|
| สรงเสร็จเสด็จออกข้า | | บาทเฝ้าคอยสนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๓ อัษฎาทศประณตน้อม | | ฟังสาร
|
| สุครีพทูลพลาหาร | | ขัดไร้
|
| พลกระบี่ออกรอนราญ | | ต่างอิด โรยนา
|
| นิลพัทไม่มาให้ | | เฃตรใกล้สุดแสวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๔ ทรงฟังวิตกตื้น | | เติมทุกข์
|
| แม้ว่าศึกเฉินฉุก | | ต่อสู้
|
| พลเราออกรับรุก | | จักย่อย ยับเอย
|
| เออพิเภกเคยรู้ | | ป่าไม้ใดดี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๕ พิเภกน้อมศิรเกล้า | | กราบทูล
|
| ป่าชื่อสาลวันพูล | | เพียบไม้
|
| พวงผลกลาดบริบูรณ | | ภอพัก พลนา
|
| สนุกนิ์ดั่งแสร้งสร่างไว้ | | ฝั่งน้ำหนอุดร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๖ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๖๖ ทรงสดับชอบด้วยราช | | อัธยา ไศรยเฮย
|
| สั่งพิเภกท่านหา | | ช่วยบ้าง
|
| จงรีบยกโยธา | | สองสมุท ไปแฮ
|
| สุดแต่ส่งอย่าค้าง | | เร่งร้อนเรวมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๗ พิเภกรับใส่เกล้า | | ทูลพลัน
|
| วันหนึ่งกลับมิทัน | | พรุ่งช้าว
|
| ข้าศึกยกพลขันธ์ | | ออกหัก โหมเฮย
|
| อินทรชิตทะนงห้าว | | อย่าให้เสียที ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๘ ทูลแถลงเปนเล่ห์แล้ว | | ลาจร
|
| ตรวจกระบินทร์นิกร | | ครบถ้วน
|
| ต่างตนเทิดหาบคอน | | ข้ามสมุท ไปเฮย
|
| เดินทุ่งวุ้งเวิ้งล้วน | | หมู่ไม้ไพรพนอม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๖๙ ทศเศียรไสยาศร้อน | | ทรวงหมอง
|
| หลับเนตรหฤไทยตรอง | | ตฤกสู้
|
| จนพระสุริยเรืองรอง | | ส่องโลกย์
|
| ออกพระโรงตรวจผู้ | | ต่อต้านพานรินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๐ สั่งอสูรกำปั่นกล้า | | รณยุทธ
|
| จงยกพลสิบสมุท | | กลั่นแกล้ว
|
| ขัดทัพรับมนุษย์ | | ไว้ก่อน นาฮา
|
| อินทรชิตเสร็จพิธีแล้ว | | จักได้รณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๑ คำนับรับสั่งแล้ว | | ลามา
|
| จัดทัพแต่งอังคา | | พยพหมั้น
|
| ขี่คชยาตรโยธา | | โห่ครั่น ครื้นเอย
|
| ถึงที่ยุทธแห่งหั้น | | หยุดช้างกลางพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๒ ช้างศึกซนอดกล้า | | งายาว ใหญ่เอย
|
| มันตกเข้าปากพราว | | พร่ำท้าย
|
| เสียงโห่สืบก้าวสาว | | หมายผึ่ง กระหึมฮือ
|
| ยืนหยุดย่ำยกย้าย | | สร่ายคว้างกลางสนาม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๗ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๗๓ ราเมศไสเยศเบื้อง | | บรรจ์ฐรณ
|
| จวนรุ่งทวิชากร | | เกริ่นร้อง
|
| พายุพัดกลิ่นเกสร | | รวยรื่น
|
| จัดผธมสู่ห้อง | | อุทกทุ้งไขสถาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๔ เสรจเสดจออกเหล่าล้วน | | ขุนกระบินทร์
|
| ฟื้นพระยาพานรินทร์ | | อยู่เฝ้า
|
| ชมพูพวกขีดขิน | | ดาดาษ
|
| ทรงสดับเสียงโห่เร้า | | สั่งให้จดพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๕ ตรัสสั่งพระน้องร่วม | | ชีวัน พี่เอย
|
| จงยกออกโรมรัน | | รับรั้ง
|
| มวญมารมุโมหัน | | กำเริบ ฤทธินา
|
| อย่าประมาทพลาดพลั้ง | | เพลี่ยงพล้ำเสียที ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๖ พระลักษณประณตน้อม | | ลาลง มานา
|
| สู่ที่สระสรงทรง | | เครื่องแพร้าว
|
| เถลิงรถหัดถ์ธำรง | | ศรสาตร
|
| ยาตรพยุห์บรรลุแล้ว | | หยุดยั้งกลางสนาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๗ กำปั่นสิทธิศักดิเหี้ยม | | ฮึกหาญ
|
| เหนกระบี่เดือดดาล | | เข่นเขี้ยว
|
| ร้องสั่งหมู่พลมาร | | ให้หัก โหมเฮย
|
| จับเหล่าลิงขบเคี้ยว | | อย่าให้เหลือหลอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๘ พลมารแผลงฤทธิเข้า | | หาญหัก
|
| ลิงฉุดอาวุธยักษ | | ปลักปล้ำ
|
| ยักษโจนจับลิงผลัก | | ยักษพลัด พลาดเฮย
|
| ลิงพิฆาฎคมำขว้ำ | | ฟาดซ้ำฟันเสีย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๗๙ ขุนมารกำปั่นผู้ | | นายทัพ
|
| เหนยักษย่นย่อยยับ | | มอดม้วย
|
| โกรธเกรี้ยวเทิดขอขยับ | | คชยาตร ออกเฮย
|
| ควาญออกกระแซงด้วย | | ไล่ล้างพลลิง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๘ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๘๐ วายุบุตรตวาดร้อง | | ถามนาม กรเอย
|
| กำปั่นบอกแล้วถาม | | ชื่อบ้าง
|
| หณุมานบอกฤๅขาม | | ขยาดฤทธิ เลยพ่อ
|
| ยืนสกัดหน้าช้าง | | ยั่วเย้ากุมภัณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๑ กำปั่นคิดเคียดแค้น | | พานร
|
| ไล่เตลอดตลมบอน | | ขวิดคว้า
|
| หณุมานรูกราญรอน | | ไวว่อง
|
| กวัดแกว่งตรีคมกล้า | | ต่อสู้อสุรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๒ แทงถูกคชแกว่นแกล้ว | | ล้มลง
|
| ควาญตกกลิ้งปลดปลง | | ชีพม้วย
|
| กำปั่นฤทธิเรืองรงค์ | | โกรธโลด ลงเฮย
|
| เสียคชเสียควาญด้วย | | เสร็จซ้ำเสียพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๓ เผ่นโผนโจนจับได้ | | ขุนกระบินทร์
|
| ฟัดฟาดกับแผ่นดิน | | เหวี่ยงทิ้ง
|
| วายุบุตรผลุดผันผิน | | หน้าต่อ ยุทธนา
|
| ตรีฟาดกำปั่นกลิ้ง | | เสือกดิ้นเศียรกระเดน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๔ ฝ่ายกองคอยเหตุรู้ | | ตกใจ
|
| ขับดุรงค์รีบไป | | ไม่ช้า
|
| ครั้นถึงจึ่งทูลไข | | คำข่าว ศึกเอย
|
| กำปั่นออกโรมร้า | | สุดสิ้นชีวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๕ ทศเศียรทราบเดือดร้อน | | อาดูร
|
| ลืมคิดอินทรชิตทูล | | สั่งไว้
|
| เรียกไวยะกาสูร | | ให้รีบ ไปเอย
|
| บอกแก่ลูกกูให้ | | เร่งรี้พลมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๖ ตรัสสั่งแล้วเสด็จขึ้น | | คิริไส ยาเอย
|
| ไวยะกาสูรไป | | ไป่รั้ง
|
| ถึงหาดสัตภัณฑ์ไศล | | สนองข่าว เข็ญนา
|
| กำปั่นฮึกหาญตั้ง | | ต่อต้านถึงตาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๙ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๘๗ อินทรชิตหลับเนตรตั้ง | | สาธยาย มนต์เอย
|
| แว่วข่าวกล่าวความตาย | | สดับสดุ้ง
|
| เสียกิจวิทยาคลาย | | เสียเสื่อม เวทแฮ
|
| กระทืบบาทกราดเกรี้ยวฟุ้ง | | คาดคั้นหั่นหัว ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๘ แล้วกลับได้สติตั้ง | | บริกรรม
|
| หลับเนตรอ่านเวทสำ | | หรับใช้
|
| พรหมมาศสาตรศรทำ | | โดยเลศ
|
| จบครบพันคาบได้ | | ครั่นคร้านปัถพี
|
|
|
|
|
| ๒๐๘๙ ยินดีสำฤทธิได้ | | ดังประสงค์
|
| ฆ่าแพะโคดำลง | | แด่วดิ้น
|
| ถาดจำหลักทองผจง | | รองเลือด
|
| พรหมมาศสูบกินสิ้น | | เสร็จแล้วเจิมสุคนธ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๐ จึ่งสั่งอำมาตยผู้ | | จัดพล นิกายฮา
|
| เหล่าแทตยให้แปลงตน | | ยักย้าย
|
| เปนเทพยบุตรอับศรคน | | ธรรพนัก สิทธิเอย
|
| เราจักแปลงให้คล้าย | | เทพย์ท้าวสหัศนัย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๑ รุทการรับสั่งแล้ว | | ออกมา
|
| จัดกระบวนโยธา | | หลากล้วน
|
| สารทรงเฉภาะกา | | รุณราช นิมิตแฮ
|
| สามสิบสามเศียรถ้วน | | เช่นช้างอินทร์ทรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๒ เศียรหนึ่งนับได้เจด | | กิ่งทันต์
|
| มีสระกอบุษบัน | | ดอกก้าน
|
| กลีบอีกอับศรสรรพ์ | | ปริสัช นางนา
|
| ส่งละเจดดูสคร้าน | | ครบสิ้นทุกเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๓ พลมารแปลงรูปเพี้ยน | | สลับสลอน นาฮา
|
| บ้างก็เปนเทพยนิกร | | แวดล้อม
|
| บ้างเปนวิทยาธร | | คนธรรพ บ้างเอย
|
| กวัดแกว่งอาวุธพร้อม | | แห่หน้าอสุรินทร์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๐ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
|
| ๒๐๙๔ อินทรชิตนฤมิตรแม้น | | โกษีย์
|
| ชำระสระอินทรีย์ | | ผ่องแผ้ว
|
| อาภรณ์รัตนรูจี | | ประดับ องค์เอย
|
| กรจับพรหมมาศแกล้ว | | สถิตยเบื้องสอสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๕ ช้างนิมตรฤทธิเลิศล้ำ | | เลอสรร
|
| แลเล่ห์เอราวรรณ์ | | ว่ายฟ้า
|
| สีเทียมเทียบหิรัญ | | เรืองโรจ
|
| ดาวมาศสีสุกจ้า | | กุดั่นแพร้วคชาภรณ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๖ ได้ฤกษจึ่งให้เลิก | | พลนิกร
|
| เทเวศวิทยาธร | | กลาดกลุ้ม
|
| เดินโดยพิฆำพร | | ดาดาษ
|
| ตระบัดเบิกพยับคลุ้ม | | เคลื่อนคล้อยลอยโพยม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๗ ครั้นถึงเหนน้องพระ | | ภุชพงษ
|
| ยืนรถกลางจัตุรงค์ | | ซรับซร้อน
|
| ยินดีหยุดลอยตรง | | หน้ารถ กลาดนา
|
| ให้ประโคมขับฟ้อน | | เฟื่องฟื้นใจเฟือน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๘ เทพบุตรนิมิตทั้ง | | อับศร สวรรค์เอย
|
| รำท่าช้านางนอน | | แขกต้า
|
| พิสมัยร่ายเรียงหมอน | | พรหมนิมิต แลนา
|
| หงษร่อนภมรเคล้า | | สรอดสร้อยมาไลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๐๙๙ พระลักษณ์ถามซักไซ้ | | หณุมาน
|
| ไฉนจึ่งมัฆวานทำ | | ดั่งนี้
|
| วายุบุตรว่าบริวาร | | ถือสารท สิ้นเอย
|
| ผิดเทพยแต่ก่อนกี้ | | อย่าพลั้งรวังองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๑๐๐ พระลักษณ์สดับถ้อย | | ขุนกระบินทร์
|
| ฟังอับศรเทวินทร์ | | ขับร้อง
|
| เพลิดเพลินนิยมยิน | | ยลสติ เผลอเอย
|
| เหล่ากระบี่มองจ้อง | | จิตรเคลิ้มลืมรวัง ฯ
|
| | |
|