จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมาณพบที่ขังพระราม และฆ่ามัยราพณ์ตาย ทศกัณฐ์ทราบว่ามัยราพณ์ตาย ให้กุมภกรรณออกรบ
แผ่นที่ ๒๑๘ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๒๐ หณุมานไมยราพเข้า | | สัปยุทธ กันนอ
|
| ยักษฟาดคทาวุธ | | บัดสบั้น
|
| จับหอกกระบินทรฉุด | | กชากหอก หักแฮ
|
| มารหมดสารทขยั้น | | ขยาดเอื้อนอุบายเปน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๑ สองเราไปที่โพ้น | | ผลัดกัน ตีนา
|
| สามดาบเปนสัจธรรม์ | | อย่าเขยื้อน
|
| ลิงแจ่มเลศกุมภัณฑ์ | | กลตริ ซร้อนแฮ
|
| เหนชอบตอบโอษฐเอน | | รับถ้อยเรวถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๒ ยักษยันดันเหนี่ยวต้น | | โตนดหลุด สามแฮ
|
| ตบิดเช่นคทาวุธ | | ว่องห้าว
|
| ลูกลมร่ายมนตซรุด | | นอนซื่อ
|
| ยักษย่างสามขุมก้าว | | ทุ่มจ้ำจมดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๓ ลิงโลกกระชากไม้ | | ตบอลตาล
|
| ไมยราพลงนอนกราน | | หวดห้ำ
|
| สามคาบหมดไม้มาร | | กายขาด ท่อนแฮ
|
| ลิงฉีกแขนขาซ้ำ | | คว่างคว้างกลางโพยม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๔ ไมยราพกายติดได้ | | โดยบัด ใจนา
|
| เย้ยยั่วพลางปรบหัดถ์ | | ฮึกห้าว
|
| วายุบุตรโกรธกำหมัด | | หมายมุ่ง
|
| โถมถีบถูกอกท้าว | | เหยีบบไว้กลางดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๕ ลิงกระโถนว่าท้าว | | ราพไฉน นางเอย
|
| ห่าวบ่อมรณ์เยียใด | | บอกบ้าง
|
| ฤๅเชี่ยววิทยาไข | | คำตอบ มาแน่
|
| นางพิรากวนอ้าง | | อัดถ์แจ้งแจเจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๖ ไมยราพถอดจิตรไว้ | | ในตรี กูฏเอย
|
| เปนกมรเนามณี | | กล่องเม้น
|
| ฆ่ายักษะยี่ชี | | พิตรก่อน นาพ่อ
|
| วายุบุตรรู้ที่เร้น | | เร่งเร้ามนต์แผลง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๑๙ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๒๗ บันดานกายใหญ่แม้น | | พรหมมาน
|
| ภักตรสี่แปดกรทยาน | | เยี่ยมฟ้า
|
| บาทซ้ายเหยียบยักษปาน | | เขาทับ ไว้นอ
|
| ขวาเหยียบตรีกูฏคว้า | | ยอดง้วงงมภมร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๘ จับภมรชีพได้ | | โดยบัด
|
| เย้าเยาะอสุรหัตถ์ | | บีบล้าง
|
| ชักตรีฉะสอตัด | | เศียรขาด หิ้วแฮ
|
| คลายเวทสู่ปรางอ้าง | | กล่าวเกลี้ยกล่อมมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๒๙ ให้ถอดไวยวิดพ้น | | พันธนา มาเฮย
|
| มอบนิเวศน์นัครา | | ราพด้าว
|
| มัจฉานุบุตรา | | เกรียงเดช
|
| รับที่อุปราชห้าว | | จัดแล้วลาจร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๐ เสรจผลาญมารมอบด้าว | | วายุบุตร มาเฮย
|
| รีบลุสุรกาญจนหยุด | | สู่ถ้ำ
|
| กราบบาทพระทรงภุช | | ชงค์นิ ทรานา
|
| แจ้งข่าวเทพยที่ค้ำ | | เกรียรติ์แล้วเรวลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๑ พลันช้อนนฤนารถให้ | | เนาหัตถ์ ตนเฮย
|
| งามดั่งจันทรจรัส | | รุ่งฟ้า
|
| หิ้วเศียรอสุรบัด | | ชำแรก เรวนอ
|
| ถึงพลับพลาไป่ช้า | | เรื่อแจ้งแสงทอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๒ วางองค์เหนือแท่นท้าว | | สรกาญจน์
|
| อภิวาทอนุฃาน | | ข่าวได้
|
| นาเศียรปิ่นบาดาล | | ถวายพระ อนุชนา
|
| พระลักษณ์ฟังดังได้ | | เฃตรเช้ามามือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๓ พิเภกสุครีพทั้ง | | คงคต
|
| สิบแปดมกุฎปนด | | นอบน้อม
|
| เตียวเพชกับโอรส | | มารุต พลเฮย
|
| ส่างโศกโสมนัศพร้อม | | พรั่งเฝ้าฤๅแผง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๐ - พระยาราชสัมภารากร
|
|
| ๑๕๓๔ สิ้นพิศม์หมดฤทธิเจ้า | | บาดาล
|
| สมเดจพระอวะตาร | | ตื่นฟื้น
|
| ลืมเนตรพลิกองค์ปาน | | วัลยมาศ ไหวแฮ
|
| ประทับแทนสุวรรณ์พื้น | | เพียบหน้าพานร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๕ ถามอนุชว่าพ้น | | ทายกมัง พ่อเอย
|
| หนบอเปนเหตุดัง | | เรื่องร้าย
|
| พระลักษณกล่าวเริ่มรวัง | | อรินทรราพ ทูลแฮ
|
| จวนเมื่อสองยามคล้าย | | จักแจ้งแสงอรุณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๖ กองทัพหลับเงียบแล้ว | | ราพมา
|
| ลักละอองบาทภา | | สู่ด้าว
|
| วายุบุตรปราบด่านบา | | ดาลแหลก ตลอดแฮ
|
| ได้เกษไมยราพท้าว | | จึ่งได้เสดจคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๗ พระลักษณทูลแต่ต้น | | จนปลาย
|
| ทรงสดับอนุชขยาย | | ข่าวเค้า
|
| ตรัสชมบุตรพระพาย | | พงษเทพ แท้แล
|
| เดียวบอฃามตามเร้า | | รบล้างมารหลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๘ หณุมานกรานกราบแล้ว | | พลันทูล ตลอดเฮย
|
| เพราะพระเดชบดินทรสูรย | | ปกเกล้า
|
| พันเอินอสุรปรยูร | | ยับย่อย ไปแฮ
|
| ข้าจึ่งคล่องเฃตรเข้า | | ด่วนได้โดยหวัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๓๙ ฟังทูลอธิราชเยื้อน | | ยินดี
|
| ความชอบครั้งนี้มี | | มากล้ำ
|
| แม้นเสรจศึกอสุรี | | ราบเรียบ แล้วแฮ
|
| จงผ่านอยุธยาค้ำ | | เกรียดิฟ้าดินดง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๐ ธำรงเนาวรัตน์รุ้ง | | เรือนถม ยาเฮย
|
| ถอดปรทานลูกลม | | เสรจแล้ว
|
| บอวายพระโอษฐชม | | เชิดชอบ เขานา
|
| ทรงพระโสมนัศแผ้ว | | เสดจขึ้นผธมใน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๑ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
|
| ๑๕๔๑ ตรีทัพเมฆนาศแจ้ง | | จลาจล
|
| ไมยราพรบมลายชนม์ | | ชีพแล้ว
|
| เกรงไวยวิกครองสกล | | นครเฃตร ใหม่เฮย
|
| จักอยู่ไภยไม่แคล้ว | | รีบขึ้นลงกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๒ มาถึงนิเวศน์ท้าว | | ทศกรรฐ
|
| จวบรุ่งแสงสุริยฉัน | | ส่องฟ้า
|
| ขึ้นยังพระโรงคัล | | เคียมบาท
|
| กับอมาตย์พร้อมหน้า | | นอบน้อมทูลฉลอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๓ ราตรีไมยราพเร้น | | สกดทัพ
|
| ดึกดอดลอดจับรา | | เมศได้
|
| บหึงเหาะเรวกลับ | | กรุงท่าน นาฮา
|
| ส้งใส่กรงเหล็กไว้ | | ที่ท้ายดงตาล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๔ ลิงทหารหาญห้าวชื่อ | | หณุมาน
|
| รุกบุกจับผลาญไมย | | ราพม้วย
|
| มอบแผ่นภพบาดาล | | ไวยวิก ครองแฮ
|
| พาพระรามคืนด้วย | | เดชห้าวหาญณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๕ ทราบเรื่องเคืองขุ่นแค้น | | โศกา ครวญเอย
|
| เรืองฤทธิวิทยามา | | เพลี่ยงแพ้
|
| เสียศักดิพ่ายอ้ายพา | | นรชาติ
|
| เพราะพิเภกบอกกลแก้ | | จึ่งด้นค้นถึง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๖ รำพึงศึกฮึกเหี้ยม | | จำหัก เสียเฮย
|
| เหนแต่พระน้องจัก | | หักได้
|
| ธำรงฤทธิโมกขศักดิ์ | | พรหมประ สาศนา
|
| ตริเสรจสั่งสนมให้ | | บอกน้องมาพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๗ กำนัลเรวรีบแจ้ง | | ทูลไข
|
| เชิญเสดจพระอนุชไคล | | เคลื่อนเฝ้า
|
| อุปราชรีบครรไลย | | โดยด่วน
|
| ถึงประณตนอบเกล้า | | พรั่งพร้อมประยูรวงษ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๒ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
|
| ๑๕๔๘ ทศกรรฐผันภักตรเอื้อน | | ตรัสขาน ไขเฮย
|
| ไมยราพรอญศึกมลาญ | | ชีพแล้ว
|
| เศิกเหิมสุดหาหาญ | | วงษราพ เราพ่อ
|
| เหนแต่พ่อจักแผ้ว | | ปราบล้างไพรินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๔๙ อุปราชทูลว่าเค้า | | เขญเรา นี้ฤๅ
|
| เพราะแย่งชายาเขา | | ขัดไว้
|
| ใช่รามริริบเอา | | สมบัติ เรานา
|
| ผิวะส่งสีดาให้ | | เหตุร้ายมลายสูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๐ เจ้าพูดเอนแอบเข้า | | กับมนุษย์
|
| หัตถ์บางน้องหญิงกุด | | เกือบม้วย
|
| ตรีเศียรทูตฃรบุตร่ | | พันหนึ่ง ตายพ่อ
|
| บังอาจบุกรุกด้วย | | ดังนี้ฤๅเหน
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๑ องคตสุครีพทั้ง | | อณุมาน
|
| หักฉัตรสื่อสาสนผลาญ | | เฃตรกว้าง
|
| พระเอยขนิฐหาญ | | ไปยั่ว ชายนา
|
| กลับแต่งแต่ดีอ้าง | | พราะเฝ้าฟังสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๒ หณุมานสุครีพอ้าย | | องคต
|
| ยงยุทธคิดชะนะหมด | | ทุกผู้
|
| หาชอบเชิดเกียรดิยศ | | บำเหน็จ นายเอย
|
| ตรัสสั่งให้ไปสู้ | | แผกเยื้อยยุติธรรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๓ ทศกรรฐสดับกริ้ว | | แผดเสียง
|
| เองฃลาดอาจว่าเอียง | | อีกได้
|
| จงคอยครอบครองเวียง | | กับพิเภก เถิดนา
|
| กูจักสู้ตายไว้ | | ชื่อเชื้อพงษพรหม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๔ ทานทัดหมายตัดเสี้ยน | | สุจริต
|
| ใช่ขยาดปัจจามิตร | | ยักเยื้อง
|
| ความคิดไป่ถูกคิด | | ข้าจัก ยกเฮย
|
| ชีวิตรอยู่ใต้เบื้อง | | บาทเจ้าจอมเวียง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๓ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
|
| ๑๕๕๕ ทรงฟังเหือดกริ้วตอบ | | วาที
|
| ไหนศึกจักทานฝี | | หัดถ์เจ้า
|
| จักแหลกภัศมธุลี | | ด้วยเดช พ่อฮา
|
| จงจัดพลยาตรเต้า | | อย่าช้ามโหทร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๖ มโหทรรับแล้วรีบ | | จัดทหาร
|
| ทัพน่ามหากาล | | กาจกล้า
|
| ขวาซ้ายเลือกล้วนชาญ | | เชิงศึก เสร็จเฮย
|
| รถเรียบเทียบเกยถ้า | | ขนิฐไท้เสร็จทรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๗ จึ่งองค์อุปราชน้อม | | ทูลลา
|
| ทรงเครื่องทรงคทา | | วุธแกล้ว
|
| เสร็จขึ้นราชรถคลา | | คลายเคลื่อน พลแฮ
|
| รีบรุดถึงสนามแล้ว | | สั่งยั้งอยุดขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๘ ราเมศเสด็จออกข้ | | ขุนกระบินทร์
|
| นองอเนกสองธานิน | | แน่นเฝ้า
|
| สำเสียงสนั่นยิน | | ถามพิเภก ไปเฮย
|
| ทศภักตรฤๅใครเต้า | | ต่อร้ารณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๕๙ ขุนราพคิดตลอดถ้อย | | ทูลไข
|
| นายทัพกุมภกรรฐใจ | | สัตยหมั้น
|
| อุปราชร่วมหฤไทย | | น้องทศ ภักตรนา
|
| สุดขัดพี่เคี่ยวคั้น | | จึ่งต้องจำมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๖๐ กุมภกรรฐ์นี้เพื่อนผู้ | | สัตยธรรม์ แท้ฤๅ
|
| แม้ว่าจริงควรผัน | | ผ่อนย้งง
|
| ท่านจรบอกกุมภัณฑ์ | | พี่กลับ เสียแฮ
|
| เสร็จศึกเราจักต้งง | | แต่งให้ถวัลเวียง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๕๖๑ พิเภรับรับแล้วออก | | สนามยุทธ
|
| หวั่นหวั่นครั้นถึงหยุด | | ซบไหว้
|
| อุปราชสบอนุช | | เพิกแผด เสียงเฮย
|
| เองผิดกับพี่ไซ้ | | ไปช้างคงหาย ฯ
|
| | |
|