จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามให้ลงโทษสุกรสาร แล้วทศกัณฐ์แปลงเป็นฤษีมาบอก ให้พระรามยกทัพกลับไป
แผ่นที่ ๑๗๑ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ
|
|
| ๑๑๙๑ โยธีพิโรธทั้ง | | ทัพขัน
|
| เชือกรัดมัดมือพัน | | ผูกรั้ง
|
| อุตลุดฉุดจรัล | | จูงรีบ ถวายเฮย
|
| แถลงเหตุเสร็จสรรพตั้ง | | แต่ต้นจนปลาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๙๒ พระทรงศรศักดิล้ำ | | ฦๅฤทธิ์
|
| สั่งลูกพระอาทิตย์ | | เดชร้าย
|
| จงถามภพไฉนคิด | | ลอบสอด แนมแฮ
|
| ค้นคิดใครใช้อ้าย | | ยักษ์นี้มาปลอม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๙๓ สุครีพรับสั่งแล้ว | | ซักถาม นามนา
|
| ฉนบ่คิดเกรงขาม | | เดชไท้
|
| ใครใช้เร่งบอกความ | | โดยสัตย จริงเฮย
|
| อยู่ที่ใดจึงได้ | | ดอดด้อมปลอมพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๙๔ กุมภัณฑ์สารภาพสิ้น | | เสร็จสาร
|
| ข้าอยู่ลงกาสฐาน | | ถิ่นด้าว
|
| นามข้าสุกรสารมาร | | อมาตย์ทศ กรรฐพ่อ
|
| หินตกตรงภักตร์ท้าว | | สั่งข้ามาดู ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๙๕ จึงปลอมเป็นเหยี่ยวฃ้าม | | มายล
|
| หินกระทบปีกทน | | บ่อได้
|
| แปลงเป็นกระบินทร์ปน | | ปลอมพวก ลิงแฮ
|
| แสนผิดตามแต่ไท้ | | โปรดข้าอสุรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๙๖ ซักไซ้สิ้นเสร็จข้อ | | คำขาน
|
| เสมียนจดคำขุนมา | | มั่นแล้ว
|
| สุครีพรีบเร็วคลาน | | เฉียวฉับ
|
| ทูลแด่พระจักรแก้ว | | ทราบสิ้นทุกประการ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๙๗ ยินสารสุดขัดแค้น | | เคืองนัก นพ่อ
|
| เร็วเร่งวางบทยักษ์ | | อย่าช้า
|
| โทษมันจักมีสัก | | เพียงอย่าง ใดนอ
|
| หาญหนักคิดหักกล้า | | บ่ได้เกรงขาม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๒ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ
|
|
| ๑๑๙๘ รับสั่งวางบทตั้ง | | ไอยการ ศึกเฮย
|
| แม้นอริปลอมพลหาญ | | จับได้
|
| แม้สองฆ่าหนึ่งประจาน | | จงประจักษ์
|
| ผู้หนึ่งทำโทษให้ | | บอบแล้วปล่อยมัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๙๙ สุกรสารสามรถผู้ | | เ | | ดียวลี ลานา
|
| ปลอมทัพจับไพรี | | ราพได้
|
| ผิวะล้างชีพยักษี | | เกียรติเงียบ เสียนอ
|
| เฆี่ยนหนักศักหน้าให้ | | กลับแจ้งนายมัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๐ ราเมศเรืองเดชเจ้า | | อยุทธยา
|
| ยินปฤกษาเสนา | | ดั่งนี้
|
| ต้องในหไทยปรา | | รภตริ ไว้เฮย
|
| พระจึ่งเผยพจนชี้ | | ช่องเอื้ออวยตาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๑ ราชมันอุตลุดเข้า | | ปักหลัก
|
| คาใส่มัดือชัก | | เชือกติ้ว
|
| ผูกเอวผูกท้าวยักษ | | ยึดแน่น
|
| บีบขมับติดไม้นิ้ว | | เฆี่ยนซ้ำสองหวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๒ ครั้นเสรจสักหน้าผาก | | เปนกา กบาทเฮย
|
| เพชรฌฆาฏราชมันพา | | ผาดผ้าย
|
| ตีฆ้องกระเวนมา | | โดยรอบ ทัพแฮ
|
| ลิงด่าอสุเรศร้าย | | เอิกอื้ออลวล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๓ บัดบุตรภาณุมาศร้าย | | ฤทธี
|
| เสรจประจานอสุรี | | รอบแล้ว
|
| จึ่งสั่งถอดยักษี | | ปลดเครื่อง จำนา
|
| ไล่ขับขุนราพแกล้ว | | กลับเมื้อเมืองมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๔ สุกรสารแสนเจบซ้ำ | | กายา
|
| ลิงปลดเครื่องพันธนา | | ออกให้
|
| แสนสุดหฤหรรษา | | โสมนัศ
|
| แผลงฤทธิรัดรีบได้ | | เหาะข้ามสมุทจร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๓ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
|
| ๑๒๐๕ สุกรสารเหาะข้ามสู่ | | เวียงอสูร
|
| เข้านบทศกรรฐ์ทูล | | ถี่ถ้วน
|
| ขยมเปนเหยี่ยวเหินยูร | | ยลทัพ รามนา
|
| ลิงประลองฤทธิล้วน | | เลิศล้ำเหลือหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๖ ลิงยกหินทุ่มเท้ง | | กระทบผา
|
| กะเทาะลูกปีกถลา | | หล่นกลิ้ง
|
| ลุดฤทธิคิดแปลงกา | | ยาเปลี่ยน
|
| เปนรูปพานรทิ้ง | | เพศปลิ้นปลอมพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๗ พิเภกไปพึ่งท้าว | | รามพาล
|
| เหตุหณุมานทยาน | | ยุดได้
|
| ตัวตูสู่ขุนศาล | | สุครีพ ซักนา
|
| เปนสัตยทำโทษให้ | | สักหน้ามาเมือง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๘ ทศเศียรสดับเดือดเศร้า | | โศกหา กลแฮ
|
| จึ่งกลับเพศเปนดา | | บศพริ้ม
|
| เห็จเหินหยั่งพลับพลา | | รามร่าย มนต์แฮ
|
| ผูกปากพิเภกปิ้ม | | ปากใบบสนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๐๙ ยืนจำเภาะภักตรพริ้ม | | พระราม
|
| ยลนิมนต์สถิตถาม | | ถ่อยถ้อย
|
| ดาบศก็บอกความ | | บพิตร พระอย
|
| รูปชื่อกาฬสิทธิคล้อย | | เคลื่อนเยื้องมาเยียน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๐ บพิบตรมาตั้งทัพ | | ทำไฉน
|
| พระพิศณุสนองไข | | จะแจ้ง
|
| มาผลาญทศภักตรใจ | | หืนโหด
|
| มันลักสีดาแกล้ง | | แส่ข้าควรสนอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๑ ไป่ควรบพิตรข้า | | ขอเตือน สตินา
|
| เมียตกมือมารเหมือน | | ม่อร้าว
|
| คือรัตนรคายเฟือน | | ไฝ่ฟ่า
|
| ได้กเสียศักดิ์ท้าว | | ทั่วหล้าฦๅฉิน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๔ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
|
| ๑๒๑๒ ชีเอยสมรแม่แม้ | | ลักษมี เราฤๅ
|
| ประดุจจินดามณี | | นาฎแก้ว
|
| ฤๅจะรคายศรี | | สักหยาด
|
| ไฉนนักสิทธิสอดแคล้ว | | ชาติเคลิ้มโฉดเขลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๓ ฤๅษีสุดคิดลี้ยว | | ลดถาม
|
| ยักษกับลิงสองงาม | | สง่าเฝ้า
|
| เนาหนแห่งใดตาม | | เสดจติด มานา
|
| องด์พระจักรีเจ้า | | จึ่งพ้องสนองสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๔ พิเภกกนิษฐท้าว | | ทศศรี
|
| สุครีพอนุชพาลี | | เลิศล้ำ
|
| เชษฐานฤเทศหนี | | มาพึ่ง เรานา
|
| บุตรพระอินทร์เสียน้ำ | | สัตยสิ้นเสียชนม์
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๕ บพิตรมันพวกพ้อง | | ศัตรู
|
| มีพิศม์ดังพิศม์งู | | เปรียบได้
|
| เลี้ยงมันจะอดสู | | ขับส่ง เสียนา
|
| นานก็เหนเปนไสร้ | | ศึกซ้ำเสียการ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๖ พระรามบรับถ้อย | | นักธรรม์ แทตย์นา
|
| พิเภกเผยพจนตัน | | อกเต้น
|
| สุครีพขยับขรรค์ | | คิดจะฉะ ชีนา
|
| เกรงจะมีผิดเว้น | | โทษไว้ในทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๗ พลลิงชิงแข่งอ้าง | | ขันอา ษาเอย
|
| ลางจะจับยักษา | | สับริ้ว
|
| ลางจะยกลงกา | | เกาะทวีป ถวายแฮ
|
| ลางลคึกเลิกคิ้ว | | หลอกค้อนแลขัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๒๑๘ ชียักษยลย่านแล้ว | | ลาเลาะ เลียบนา
|
| ลับเนตรเปนยักษเหาะ | | ลิ่วลี้
|
| พิเภกสร่างมนต์เหมาะ | | เมียงบาท ทูลนา
|
| ใช่มุนีเมื่อกี้ | | แก่นท้าวทศกรรฐ์ ฯ
|
| | |
|
