โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๘

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระลักษณ์มาเตือนพลเมืองขีดขิน และหนุมานลักท้าวมหาชมพูไปถวายพระรามที่ภูเขาคันธมาทน์

แผ่นที่ ๑๐๘ - หลวงภาษีวิเสศ

๗๕๐ เอนองค์เหนืออาศน์แก้วกอดสใบ
โอ้พระนุชเปนไฉนเช่นนี้
ไวยกูลสูสูบไสมยสมรจาก ควรฤๅ
ไปตกมื้อมารลี้ลับแล้วฤๅเหน ฯ
๗๕๑ พระลักษณเคียงอาศน์ไท้ทูลเสนอ
ค่อยผ่อนหฤทัยบำเรอรเบียบเล้า
อันพระลักษมีเลอไตรโลกย์
ธรรมชาติทองเนื้อเก้าเกี่ยงคล้ำฤๅมี ฯ
๗๕๒ พระทรงเสาวนาดถ์คล้อยคลายถวิล
ตฤกปราบราพไพรินเร่าร้อน
รอคอยทัพขีดขินเกินเจ็ด วันนา
พ่อลักษณ์จงกลับย้อนรีบเต้าเตือนสวา ฯ
๗๕๓ อนุชาลารีบร้อนเรวไคล
ลุขีดขินกรุงไกรตรัสแจ้ง
แก่สุครีพโดยในรับสั่ง หาแฮ
กริ้วท่านทรงว่าแกล้งกลับช้าเชือนไฉน ฯ
๗๕๔ สุครีพเกรงกราบน้องนารายน์
ทูลว่าพวกพลหลายรบาดลี้
จึ่งรอรวบรวมหมายภอครบ หมวดนา
ผัดรุ่งวันพรุ่งนี้ไพร่พร้อมจักจร ฯ
๗๕๕ พระลักษณรีบกลับเฝ้าทรงสังข์
องคตจัดพลหวังเทียบไว้
สุครีพเหาะไปยังกัทลิ วันแฮ
สบบุตรมารุตได้ด่วนแจ้งการจริง ฯ
๗๕๖ ว่าองค์พระกฤษณ์เจ้าจอมจรร โลงเอย
ประทับพลับพลาคันธมาทน์โพ้น
ควรเราจักรจรผันฟังราช กิจพ่อ
ยังที่สำนักนิ์โน้นเนิ่นช้าฤๅควร ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๙ - นายเสถียรรักษา

๗๕๗ หณุมานสุครีพขึ้นนภดล เรห็จเฮย
มุขมุ่งพระภุชพลรีบเฝ้า
พบฤทธิกันพหลดวดาษ หาวแฮ
วายุบุตรทยานเข้าเข่นเขี้ยวขู่ถาม ฯ
๗๕๘ เหวยนายอสุรนี้นามใด
อาจยกพลไปไฉนผ่านหน้า
กูฤทธิเลื่องตลอดไตรยจักรจบ โลกยแฮ
เร่งหลีกพลแม้ช้าชีพเจ้าจักวาย ฯ
๗๕๙ ฤทธิกันยินถ้อยที่ลิงถาม
ดาลโกรธบอกนามตามกลั่นแกล้ว
ซ้ำชักบ่อเกรงขามสวาชื่อ ไฉนเฮย
วายุบุตรบอกนามแล้วฬ่อล้อหลอกมาร ฯ
๗๖๐ ราพวิโรธเรียกเร้าพลรณ รงค์เฮย
ต่างพุ่งสารทสับสนสกัดหน้า
บุตรมารุตโจมผจญกลางเศิก อสูรแฮ
ฟันทบตระหลบร้าถีบเท้าทะลวงแทง ฯ
๗๖๑ แกว่งตริโลดไล่ล้างกลางหล
บุบั่นฝ่าฟันพลฟาดทิ้ง
ขาดแขนขาคอตนตายตก ลงแฮ
ยักษยับนับโกฏิกลิ้งกลาศพื้นปัถพี ฯ
๗๖๒ ราพร้ายยลม้วยหมดพลมาร
แกว่งคทาหวดทยานไล่ล้าง
ลูกลมโลดรำบานบุกรุก ราพนา
ต่างตบกัดฟัดง้างง่าซ้ำตีแทง ฯ
๗๖๓ บุตรพระพายเผ่นเข้าฟอนฟัน แทตยนา
โถบถีบถูกฤทธิกันท่าวดิ้น
จิกเกษแกว่งตรีผันเพียงจักร
แทงอุระราพสิ้นชีพคว้างกลางโพยม ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๐ - นายเสถียรรักษา

๗๖๔ บุตรองค์อาทิตยได้ยลหลาน
พิฆาฏหมู่มารมลาญชีพแล้ว
สรเสริญเดชยุทธการกอบสวัสดิ์ หลานเฮย
สองกระบี่ผ่องแผ้วเรห็จห้องโพยมหล ฯ
๗๖๕ จวบดลคันธมาทน์แล้วลงบท จนเฮย
สู่พลับพลาประณตอนุชไท้
ลิงสุริโยรสทูลเศิก ราพนา
วายุบุตรเดียวได้พิฆาฏม้วยหมดมาร ฯ
๗๖๖ พระลักษณ์สดับถ้อยพานรินทร ทูลเฮย
ปานเสพยอำมฤตยสินธุ์สว่างแผ้ว
นำสองกระบินทร์ลินลาศลุ พระนา
นบบาทหริรักษแล้วกิจแจ้งบรรยายทูล ฯ
๗๖๗ สดับพจนอนุชท้าวถามพลัน
ไฉนสุครีพพลขันธ์ผัดไว้
เจดเวรไป่มาทันท่านคิด ไฉนฤๅ
จึ่งสู่แต่สองให้แผกถ้อยคำเฉลย ฯ
๗๖๘ สุครีพสนองพจนไท้แถลงถวาย
โดยเหตุเพราะพลสลายหลบลี้
หนึ่งข้าพระบาทหมายเกณฑ์หมด มานา
เกรงแต่ชมพูนี้เพื่อนท้าวบุตรอินทร์ ฯ
๗๖๙ แม้ว่าทราบเชษฐข้าบรรไลย
จักโกรธกรีพลไกรรุกเร้า
มากวาดประยูรไปจากขีด ขินนอ
ขอพระเดชปกเกล้ากระหม่อมข้าพานร ฯ
๗๗๐ พระทรงสดับถ้อยขุนกระบินทร์
เผยพจนชมพลางผินสั่งน้อง
ลิกขิตลักษณวาทินเสร็จมอบ สารนา
สั่งกบี่สองไปพร้องกิจท้าวชมพู ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๑ - นายเสถียรรักษา

๗๗๑ บุตร์รวีประนดน้อมเอางาน
รับราชสาสน์ถอยคลานลับท้าว
สองเผ่นลิ่วโพยมหาญเหาะรีบ ไปแฮ
บรรลุชมพูด้าวสู่พื้นปัถพี ฯ
๗๗๒ สองกบี่เชิญสาสน์ขึ้นศาลา เวรเฮย
แจ้งกิจเสนาพารีบเฝ้า
ชมพูออกอมาตยาทูลเบิก ทูตนา
สองทูตต่างรีบเร้าเหาะขึ้นอ่านถวาย ฯ
๗๗๓ ราชสาสนพิศณุไท้ทรงสังข์
เอาอุรุคเปนบัลลังก์อาศน์ท้าว
มีพระกระมลหวังผดุงราษฎร์
ไวยะกูลสู่ด้าวเผด็จเสี้ยนเศิกอสูร ฯ
๗๗๔ ทรงนามราเมศผู้จักพรรดิ
พระเดชเฉกเงาฉัตรร่มเกล้า
เทียบพลแทบเขารัตน์คันธมาทน์
หาท่านเร่งไปเฝ้าบทเบื้องเรณู ฯ
๗๗๕ เจ้าชมพูสดับสิ้นเสรจสาส์น
เฉกอสุนิฟาดปานชีพร้าง
เอนสยบแพทย์อยู่งานคืนสติ ท่านนา
ถามทูตโดยสาสน์อ้างพิศณุนั้นเหนไฉน ฯ
๗๗๖ สุครีพแถลงลักษณไท้ทวากร
นิลฉวีทรงศรกาจแกล้ว
ท้าวสรวลเยาะพานรพลางว่า สวาเฮย
ผิวะจักรภุชแล้วห่อนได้ธนูทรง ฯ
๗๗๗ สี่กรถือจักแก้วตรีคทา สังข์นอ
เถลองครุฑเปนทิพย์พาหนะไท้
ปราบหมู่อสุรพาลาปวงสัตว์ เกษมแฮ
สาสนทูตล้วนเท็จให้เชื่อเจ้ากลใด ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๒ - นายเสถียรรักษา

๗๗๘ สุครีพฟังคั่งแค้นเคืองกรรณ
ร้องว่าท่านอย่าสรรเศกแสร้ง
จักไปไม่ไปฉันใดบอก เรานา
ท้าวโกรธไป่ตรัสแกล้งกลับขึ้นคืนสถาน ฯ
๗๗๙ น้าหลานรีบผ้ายลุที่พัก นั่งเฮย
บุตรรวิว่าจำจักกลับฟ้อง
ลูกลมบอกเลิศลักนาตฤก ชอบนา
จรสู่มาตยแสร้งพร้องค่ำนี้ฃอนอน ฯ
๗๘๐ อำมาตยทูลท้าวสั่งเกณฑ์ทหาร เสรจเฮย
ไตรตรวจรอบราชฐานทั่วหน้า
ภอล่วงมัชฌิมกาลจันทร์บ่าย โพยมแฮ
วายุบุตรสั่งน้าเสรจแล้วอ่านมนต์ ฯ
๗๘๑ เดชเวทเหมุทกฟุ้งวายุพัด ต้องแฮ
ปวงกระบี่หลังสงัดเงียบพร้อม
หณุมานถอดยอดรัตน์ปราสาท
ทลุล่วงพิดานค้อมจวบท้าวเธอผธม ฯ
๗๘๒ ช้อนแท่นพานเรศรขึ้นคัคณานต์ เรห็จเฮย
สุครีพเหาะตามหลานลิ่วฟ้า
ชั่วนิ้วลัดลุสฐานคันธมาทน์
ลงจากโพยมสู่หล้าจรัสแจ้งแสงจันทร์ ฯ
๗๘๓ ลูกลมวางแท่นแล้วบุตร์รวี จรเฮย
เฝ้ากฤษณทูลคดีแด่ท้าว
ทรงโสมนัสมีพจนารถ
ตรัสว่าชมพูห้าวฮึกแท้ทระนงตน ฯ
๗๘๔ กอบด้วยมานะน้อมนำจิตร
กำเริบถือมีฤทธิ์เลื่องหล้า
หากสองท่านนลาดคิดการเลศ ดีนอ
ได้ง่ายไหนอย่าช้ายกเข้ามาดู ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๓ - นายเสถียรรักษา

๗๘๕ หณุมานยกแท่นท้าวลิงผธม ถวายแฮ
หริรักษเหนตรัสชมใช่น้อย
พระลูบศิระลูกลมตลอดสุด หางเฮย
จำพระอุมาสร้อยสาบนั้นพลันสูญ ฯ
๗๘๖ สั่งให้วายบุตรแก้วิทยา มนต์เฮย
ตระบัดชมพูผวาตื่นฟื้น
พงพิศณุแน่จิตรพานเรศยิ่ง สยองแฮ
ซบสลบพลันกฤษณอื้นสั่งไท้อนุชเธอ ฯ
๗๘๗ จงสรงพรหมมาศให้พานรินทร์ เรวนา
พระลักษณรีบสรงศิลป์เสรจแผ้ว
นำอุโทกโสดสรงกบินทร์คืนสติ พลันแฮ
สวาจากแท่นรัตน์แล้วนบนิ้วทูลแถลง ฯ
๗๘๘ ข้าขัดรับสั่งนี้โทษมหันต์
ปทานชีพคุณทรงธรรม์เทียบด้าว
ขอถวายมไหสวรรย์กับกบี่ พลแฮ
รองบาทยุคลท้าวหมดทั้งชมพู ฯ
๗๘๙ พระว่าเราบ่อได้คิดปสงค์ นครเฮย
ขอแต่พลไปณรงค์ราพร้าย
ชมพูสุครีพจงคิดจัด พหลแฮ
พระสั่งกบี่เสรจผ้ายสู่ห้องผธมใน ฯ
๗๙๐ กล่าวชมพูนิเวศนท้าวสวานาย ไพร่เฮย
ทราบเหตุพานรินทรหายต่างเศร้า
อนงค์ในรีบผันผายทูลนาฏ อุดรนา
นางสดับพลันจรเข้าสู่ห้องสวามี ฯ
๗๙๑ ยินพิดานทลายตลอดทั้งยอดปรา สาทเฮย
ชะรอยทูตลักท้าวนิราแม่นแท้
นางข้อนอุระโศการทวยเทวศ
พลันสลบเหล่าอนงค์แก้ค่อยฟื้นคืนดี ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๔ - นายเสถียรรักษา

๗๙๒ เสาวนีสั่งให้เรียกนิลพัท
กะบี่ทราบกิจบัดรีบเฝ้า
นางบอกเหตุสวาขัดเคืองทูต ยิ่งแฮ
พระนตลาพลางเร้ารีบขึ้นโพยมตาม ฯ
๗๙๓ ลุคันธมาทน์เพ่งพ้องชมภู
กับทูตหมดบมนุษยดูหลากอั้น
อ่านเวทยกลับกลายดูเปนมลัก ฃิกาแฮ
บินเกาะอังษาซั้นกซิบถ้อยถามความ ฯ
๗๙๔ พระมาหมอบอยู่นี้คิดไฉน
จึ่งไป่ยุทธฤๅใจย่านแกล้ว
ชมพูบอกภาคิไนยว่าท่าน นรายน์นา
นิลพัททราบพจน์แล้วบอกให้นำถวาย ฯ
๗๙๕ ปางอนุชหริรักษเร้าพานรินทร สองเฮย
สุครีพชมภูผินภักตรน้อม
ถวายงบขีดขินกบินทร์ห้าสิบ สมุทแฮ
ยี่สิบเจบสมุทพร้อมกะบี่เบื้องชมพู ฯ
๗๙๖ สองนัคเรศรวบถ้วนพลณรงค์
เจดสิบเจดสมุทยงยุทธกล้า
กับสิบแปดมกุฎองอาจเอก ทหารแฮ
นิลพัทหลานตามฃ้าลุแล้วฃอถวาย ฯ
๗๙๗ น้องนรายน์สนเท่ท้าวถามชม ภูแฮ
บัดเรียกหลานบังคมบาทไท้
พระแลลักษณสมโลมเลื่อม ดำนา
นำสี่พานรให้รีบเฝ้านรินทร ฯ
๗๙๘ ปนมกรทูลกิจทั้งถวายพล
หริรักษทราบอนุสนธิสั่งท้าว
ชมพูชระตนจงอยู่ นครแฮ
ทั้งพิทักษฃีดขินด้าวอย่าให้อันตราย ฯ
             

แผ่นที่ ๑๑๕ - นายเสถียรรักษา

๗๙๙ ให้นิลพัทผ้ายกับพลสวา
บรรจบบุตรรวิคลาอย่าแคล้ว
สองนครยาตรพหลมาในเจด วันเฮย
สามกบี่รับสั่งแล้วรีบเมื้อคืนเมือง ฯ
¬๘๐๐ บุตรรวิลุนิเวศน์ให้เตรียมพล
อำมาตยรีบจัดพหลเหิ่มกล้า
ห้าสิบสมุทรหาญผจญเจนศึก เสร็จแฮ
ภอพระสุริยส่องหล้าสุครีพผ้ายพลากร ฯ
¬๘๐๑ จวนลุทางร่วมยั้งพลฃันธ์
คอยทัพนิลพัทผันจึ่งเต้า
ชมพูลุวังพลันสั่งจัด พหลแฮ
อำมาตยเตรียมเสร็จเข้านบนิ้วทูลฉลอง ฯ
๘๐๒ ท้าวสั่งนิลพัทน้อมปนตลา
ยาตรพยุหแสนยากลั่นแกล้ว
จวบทัพสุครีพมาบรรจบ จรเฮย
ใกล้โขดคันธมาทน์แล้วสั่งยั้นพลพฤนท์ ฯ
๘๐๓ ชมพูพานสุครีพทั้งองคต
นิลพัทอัษฎาทศมกุฎพร้อม
บุตรมารุตนำปนตถวายกบี่ พลแฮ
พิศณุสั่งสุครีพซ้อมพยุหตั้งครุธนาม ฯ
๘๐๔ สุริโยรศรีบเร้าจัดพหล
พยุหครุฑเศียรปีกสกนธ์บาทถ้วน
กองเสือป่าแซงปนสามหอก เจดฮา
ตามหมวดกองตเวนล้วนพิทักษไท้ธิบดินทร ฯ
๘๐๕ กล่าวโดนทัพวุฒิล้ำฦๅฤทธิ
เนาโขดยุคนธรมหิทธิ์ฮึกกล้า
เทพทานพนักสิทธิ์สยองเดช เฃานอ
ออกจากที่ไป่ช้าเหาะเมื้อพนมชม ฯ
             
รับข้อมูลจาก "https://www.reurnthai.com/wiki/%C3%A0%C2%B9%E2%80%9A%C3%A0%C2%B8%E2%80%9E%C3%A0%C2%B8%C2%A5%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A0%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%BE%C3%A0%C2%B8%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B8%C2%9D%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C5%93%C3%A0%C2%B8%E2%84%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B1%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B7%C3%A0%C2%B9%CB%86%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%C2%B2%C3%A0%C2%B8%C2%A1%C3%A0%C2%B9%E2%82%AC%C3%A0%C2%B8%C2%81%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B8%C2%A2%C3%A0%C2%B8%C2%A3%C3%A0%C2%B8%E2%80%A2%C3%A0%C2%B8%C2%B4%C3%A0%C2%B9%C5%92_%C3%A0%C2%B8%C2%AB%C3%A0%C2%B9%E2%80%B0%C3%A0%C2%B8%C2%AD%C3%A0%C2%B8%E2%80%A1%C3%A0%C2%B8%E2%80%94%C3%A0%C2%B8%C2%B5%C3%A0%C2%B9%CB%86_%C3%A0%C2%B9%E2%80%99%C3%A0%C2%B9%CB%9C"
เครื่องมือส่วนตัว