จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย
แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
|
| ๖๐๓ พระลักษณโดถีบต้อง | | ยักขินี
|
| เหยียบอกแกว่งขรรค์ศรี | | ปลายคว้าง
|
| ว่าเหวยอี่กาลี | | จะฆ่า เสียฤๅ
|
| เกรงโลกย์จะยินอ้าง | | แต่ให้สาใจ ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๔ ว่าพลางตัดหัดถ์ทั้ง | | ทอนบาท
|
| ปากจมูกหูขาด | | ขับช้า
|
| จำใจจากภูวนารถ | | จรเหลือบ หลังเอย
|
| ไกลพระนองเนตรน้ำ | | รีบเข้าโรมคัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๕ ปางขุนฃรสถิตยพร้อม | | เสนา
|
| ยลขนิษฐขาดแฃนฃา | | จมูกหวิ้น
|
| หูปากแหว่งสงกา | | จึ่งตรัส ถามเอย
|
| นางสดับแสร้างแต่งลิ้น | | กล่าวล้วนดีสม ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๖ เดิมลาทศภักตรเข้า | | ไพรศรี
|
| สบหนึ่งนาฎสองชี | | ยั่วเย้า
|
| น้องรักษบอใยดี | | มันโกรธ
|
| ทำโทษเพียงข้าเจ้า | | จักม้วย มรณา ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๗ ราพสดับพิโรธร้อง | | เรียกมาร มาตยเฮย
|
| เร็วเร่งจัดทวยหาญ | | เหิ่มกล้า
|
| อำมาตยรับโองการ | | มาตระ เตรียมแฮ
|
| พลรถคชมิ่งม้า | | สรรพพร้อมพลเดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๘ ขุนฃรทรงเครื่องพริ้ง | | เพราดุจ พรหมนอ
|
| จับคทาสราวุธ | | รีบเต้า
|
| ทรงรถเร่งพลยุทธ์ | | เอิกเกริก มาเฮย
|
| ถึงกุฎิขับอสุรเข้า | | ไล่ล้อมจับชี ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๐๙ สามองค์ยลราพร้าย | | รุดราญ
|
| รามฝากโฉมเยาวมาลย์ | | แด่น้อง
|
| กุมศรเผ่นโผนทยาน | | ไล่พิฆาฏ ยักษเฮย
|
| ปวงยักษเข่นเขี้ยวร้อง | | สนั่นพร้อมดากัน
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๘ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
|
| ๖๑๐ พระแผลงพรหมมาศต้อง | | โยธี
|
| แสนโกฏิดับชีวี | | เกลื่อนหล้า
|
| ราพพิโรธวาเหวยชี | | ทรชาติ
|
| เองอาจทำน้องข้า | | ไป่รู้มรณา ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๑ เออก็น้องทานเย้า | | ยวลชาย
|
| เราจึ่งทำภออาย | | แก่ผู้
|
| น้อฤๅเหม่แบบหมาย | | ใครที่ ไหนฤๅ
|
| หญิงจะมากระแหย่งชู้ | | พูดให้ใครเห็น ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๒ ว่าพลางแผลงสารทก้อง | | เปนไฟ
|
| จักกฤษแผลงตอบไป | | เกิดน้ำ
|
| ดับเพลิงและศรไชย | | ยักษหัก แหลกแฮ
|
| ราพพิโรธขะเม่นซ้ำ | | ปล่อยด้วยจักรพาฬ ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๓ ต้องคันศรสาตรสบั้น | | จากกร พระเอย
|
| รามเอะใจจึงวอน | | เทพท้าว
|
| พระพิรุณทราบนำศร | | มาส่ง ถวายแฮ
|
| รามรับจับธนูน้าว | | ปล่อยต้องรถา ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๔ สาระถิสีหราชม้วย | | ศรคทา หักเอย
|
| แทตยพิโรธโดดถลา | | แล่นเข้า
|
| ถอนรังฟาดจักรา | | รามรับ
|
| ซ้ำหวดราพเจบเรา | | พลาดถ้าเชลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๕ ผุดลุกได้โดดง้าง | | บรรพต
|
| เท้งทุ่มพระทรงยศ | | สาตรป้อง
|
| ไล่รุดแทตยกระถด | | ถ่อยอ่อน กรเอย
|
| ซ้ำปล่อยพลายวาดต้อง | | ราพร้ายวายปราณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๖ ปวงเทพย์ชวนเทพย์ซร้อง | | สรเสริญ
|
| ขานขับสำเนียงเพลิน | | เพรียกฟ้า
|
| เสร็จผลาญอริราชเยิน | | ยับชีพ มลายแฮ
|
| จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า | | เสดจเข้าอาศรม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๙ – จมื่นทิพยเสนา
|
|
| ๖๑๗ อสุรพลยลท่านไท้ | | โรมคัน
|
| ชีพิฆาฏอาสัญ | | รีบเต้า
|
| ต่างคนต่างผายผัน | | จากพนัศ นั้นนา
|
| บนลุชนบทเข้า | | สู่ท้องพระโรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๘ จึ่งประณตท้าวทูต | | ทูลคดี
|
| ว่าเชษฐยกโยธี | | ต่อร้า
|
| กับมนุษย์เพศเป็นชี | | แผลงสารท ถูกเฮย
|
| เสียรถคชพลม้า | | อีกทั้งเธอมรณ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๑๙ ชนบทอิศเรศรเจ้า | | จอมมาร
|
| ทราบว่าพระพี่มลาญ | | ชีพแล้ว
|
| พระกำสรดพลางดาล | | โกรธปกาศ
|
| กูจะยพยุหแกล้ว | | ตัดเกล้าชีไพร ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๒๐ เหวยอำมาตย์อย่าช้า | | เกณฑ์ทหาร
|
| สิบสมุทเลือกแต่ชาญ | | ฤทธิห้าว
|
| เสนีรีบถอยคลาน | | มาจัด พหลเฮย
|
| ผูกอัศวราชคอยท้าว | | พรั่งพร้อมทุกขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๒๑ สรงเสรจทรงเครื่องแล้ว | | จับแสง หอกเฮย
|
| ทรงที่นั่งดุรงค์แรง | | รีบเต้า
|
| มากขบวนน่าหลังแซง | | สัรพหมู่ พลนา
|
| บรรลุโคธาเร้า | | รีบให้จับชี ฯ
|
|
|
|
|
| ๖๒๒ พระพงษ์จักรพรรดิผู้ | | ทรงชฏิล เพศแฮ
|
| ยลทัพพวกอสุรินทร | | โห่ก้อง
|
| รงจับพระแสงศิลป์ | | รีบจาก กุฎิเฮย
|
| พยาทูตประกาศร้อง | | เร่งให้รณรงค์
|
|
|
|
|
| ๖๒๓ พระพิศณุรักษไท้ | | แผลงศร
|
| เสียงสนั่นพนาคอน | | ครั่นครื้น
|
| บรรพตอิสินทร | | กำปนาท
|
| ต้องยักษตายสรดื้น | | เกลื่อนกลิ้งปัถพี ฯ
|
| | |
|
