จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามพระลักษณ์นางสีดา พบกับฤษีสระภังค์
แผ่นที่ ๗๔ – พระเทพกระวี
|
|
| ๕๑๒ สรภังค์ดาบศทั้ง | | สามมุนี
|
| นำเสดจดลกุฎี | | กฤษณไท้
|
| พักพลร่มเฌอคิรี | | นอกเฃตร
|
| กษัตริย์สี่เสดจใกล้ | | วิศณุแล้วโศกศัลย์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๑๓ พระรามยลอนุชเศร้า | | กำสรด
|
| เกรงกนิฐชีพจักปลด | | กอดไว้
|
| ห้ากษัตริย์ต่างรันทด | | ครวญค่ำ
|
| คลายโศกถามถึงไท้ | | ชนกเศร้าฤๅเกษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๑๔ พระพรตทูลแต่ต้น | | จนจบ ความแฮ
|
| บิตเรศโศกปรารภ | | เชษฐเจ้า
|
| จากเวียงพระโศกสยบ | | จนชีพ ดับแฮ
|
| สามกษัตริย์ทราบโศกเศร้า | | ขัติยห้าวิสัญญี ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๑๕ สุมันตันเหนรีบเฝ้า | | พระชนนี ทูเฮย
|
| ทราบเหตุจึ่งเสดจลี | | ลาศเร้า
|
| ถึงกลับโศกทเวศทวี | | สยบอีก กำนันแฮ
|
| นักพรตมาตยหมอเข้า | | ช่วยแก้พลันหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๑๖ ฟื้นองค์พงษขัติยพร้อม | | เหนกัน
|
| รามลักษณอรรคเรศอัญ | | ชลิตน้อม
|
| มาตุรงค์ท่านรำพรรณ์ | | เชิญเดจ กลับนา
|
| กฤษณรักษรับสัตยซ้อม | | มั่นแล้วฤๅคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๑๗ ไกยเกษีกล่าวอ้อน | | วอนขมา โทษแฮ
|
| เชิญพิศณุกลับภารา | | อย่างกี้
|
| พระตรัสมั่นสัตยา | | ห่อนรับ คำเฮย
|
| จักรักษาสัตย์ชี้ | | เช่นไท้ไอยกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๑๘ พระวิสฐสวามิตรได้ | | สดับตรัส
|
| เหนพระรามอางสัตย์ | | มั่นถ้อย
|
| ชักเรื่องขัติยวัตร | | ครองอยุทธ เพรงแฮ
|
| พระพรตทูลขอคล้อย | | อยู่ด้วยองค์นรายน์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๗๕ – พระเทพกระวี
|
|
| ๕๑๙ พระจักรีทฤษดิน้อง | | โศกศัลย
|
| กอดกนิฐจาบัลย | | พร่ำพร้อง
|
| อย่าเทวศกลับเฃตรขันธ์ | | ผดุงราษฎ์ เทิญพ่อ
|
| พระพรตฟังยิ่งร้อง | | ร่ำไห้โหยครวญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๐ ฝ่ายรุกขเทพยสดับถ้อย | | เชิญนารายน์
|
| อมรหมู่แสดงกาย | | เยี่ยมหน้า
|
| บังคับพระพรตคลาย | | เคลื่อนทัพ กลับแฮ
|
| คนปกครองไพร่ฟ้า | | กฤษณเอื้อนตามอมร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๑ น้องนรายน์สดับซ้ำ | | โศกศัลย์
|
| ดังถูกอาวุธฟัน | | หม่นไหม้
|
| จึ่งทูลสนองพระบัญ | | ชาพระ พี่นา
|
| ขอคู่ฉลองบาทไท้ | | เพื่อไว้แทนองค์
|
|
|
|
|
| ๕๒๒ ปางพระราเมศร์เอื้อน | | อรรถแถลง
|
| จำจักเดินพนัศแขวง | | ปราบเสี้ยน
|
| ฉลองบาทคู่ปทานแสดง | | ความรักษ อนุชนา
|
| ห้ากษัตริย์ต่างโศกเพี้ยน | | ผัดยั้งอาศรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๓ ฝ่ายสี่นักสิทธิแจ้ง | | เหลือทาน ทัดนา
|
| อวยสัสดิแล้วคืนสฐาน | | อยู่ยั้ง
|
| สองกษัตริยละพรตกาญ | | จนเครื่อง ทรงแฮ
|
| เลิกทัพกลับพร้อมทั้ง | | มาตุไท้สามองค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๔ ครั้นถึงปลายเฃตรด้าว | | อยุทธยา นครเอย
|
| ให้อยุดสร้างภารา | | ที่นั้น
|
| พระพรตสั่งอนุชา | | เชิญชเนติก์ สามเฮย
|
| กลับบุเรศเธอสถิตยหั้น | | พักถ้าอวะตาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๕ กล่าวถึงพิราพกล้า | | ฤทธิมหันต์
|
| เนาถิ่นเขาอัศกรรณ | | อยาบช้า
|
| มีสวนปลูกพวาสุวรรณ | | พฤกษหนึ่ง ปลาตพ่อ
|
| กำชับบ่าวอสุรถ้า | | สัตวล้ำแดนกุม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๗๖ – พระเทพกระวี
|
|
| ๕๒๖ สั่งเสร็จเหจเหาะขึ้น | | คัคณานต์
|
| แผลงฤทธิบังสุริยฉาน | | มืดฟ้า
|
| ดลไตรทศเทวสฐาน | | หยอกสุ รางค์เฮย
|
| เหนเครื่องประดับคว้า | | แย่งได้กลับแดน ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๗ ปางพระรามกับด้วย | | อนุชา ธิราชแฮ
|
| อรรคเรศองค์สีดา | | พรตสร้าง
|
| หฤไทยขุ่นทรงอา | | ไลยพระ ชนกเอย
|
| จึ่งเสดจมายังข้าง | | นัคไหว้ลาชฎิล ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๘ ฝ่ายดาบศใหญ่น้อย | | ฟังคำ ลาแฮ
|
| ในจิตรอาไลยกำ | | สรดไห้
|
| อวยพรเสรจพระดำ | | เนินจาก ไศลเฮย
|
| ถึงกุฎอิสิทธิ์หนึ่งไท้ | | เสด็จเข้าวันทา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๒๙ เหนดาบศอยู่ด้วย | | นางชฎิล
|
| แคลจิตรถามนามมุนินท์ | | เผ่าพ้อง
|
| นักพรตตอบตามระบิล | | สุทัศชื่อ กษัตริย์พ่อ
|
| กลับซักพระพี่น้อง | | อีกทั้งอนงค์ไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๐ พระฟังถามจึ่งแจ้ง | | เสรจความ หลังนา
|
| นักสิทธิชวนอยู่ตาม | | รักท้าว
|
| เธอตอบว่าใกล้คาม | | เฃตรอยุธ ยาพ่อ
|
| ขอกราบลาไปด้าว | | ถิ่นให้ไกลนคร ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๑ ดาบศสุดขัดได้ | | อวยพร
|
| จงปัจจามิตรหยอน | | พ่ายแพ้
|
| นางชฎิลกับบังอร | | อรรคเรศ เสน่ห์แฮ
|
| สรวมสวัสดิทุกขเว้นแท้น | | เสรดจแล้วเธอลา ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๒ สามกระษัตริย์จากพ้น | | อาศรม สุทัศแฮ
|
| ลุฝั่งชลพักชม | | ร่มไม้
|
| จักข้ามนึกปรารมภ์ | | เรือขัด สนนา
|
| รุกขเทพยนิมิตรเรือให้ | | เสดจข้ามคงคา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๗๗ – พระเจ้าราชวรวงษเธอพระองค์เจ้าบุตรี
|
|
| ๕๓๓ องค์พระหริรักษเรื้อง | | ฤทธา นุภาพเอย
|
| เสด็จลุฝั่งชลา | | ลาศเต้า
|
| ชายชมพนัศคณา | | มฤคปัก ษีนอ
|
| จรจวบประเวศเข้า | | สู่แคว้นสวนขวัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๔ ไป่ทันประจักษแจ้ง | | สำคัญ
|
| ว่าอสุรเศกสรรค์ | | ปลูกสร้าง
|
| ยูรยาตรประพาศพรรณ | | ผลดอก เฌอนา
|
| พลยักษวางวีงคว้าง | | ไฃว่ล้อมเกรียวกรู
|
|
|
|
|
| ๕๓๕ ภูมินทร์วรนารถน้อง | | นรินทร
|
| ทรงจับคันศรรอญ | | ราพร้าย
|
| บ้างเจบป่วยบ้างมรณ์ | | เหลือปลาศ หลบแฮ
|
| พระเสดจยูรยาตรผ้าย | | ผาดเต้าตามทาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๖ บัดนั้นพิราพร้าย | | เรืองฤทธิ
|
| จวบเจ็ดทิวาคิด | | ใคร่ผ้าย
|
| สรวมสอดรัตนพิจิตร | | อ่ามาตม์
|
| จับหอกทยานย้าย | | ยาตรเข้าไพรสัณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๗ จับสัตวกินอิ่มแล้ว | | ดึงลัดา มานอ
|
| ผูบาทคชคอนคลา | | คลาศคล้อย
|
| ถึงสวนพิศพฤกษา | | เหนหัก รทมเอย
|
| บ่าวเจ็บตายกว่าร้อย | | โกรธฟุ้งตวาดถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๘ รากษษบอกเหตุแจ้ง | | จบความ
|
| พิราพโกรธโลดตาม | | ติดต้อน
|
| เหนมนุษย์รูปงามสาม | | คนไต่ ทางนา
|
| นึกรักนางรุ่มร้อน | | จิตรเอื้อนอ่านมนต์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๕๓๙ อากาศมัวมืดแม้น | | สนทยา
|
| โจมจับพระรัตนนา | | เรศร้อง
|
| สองแว่วศับทสีดา | | เสด็จเที่ยว ด้นแฮ
|
| หาพนิตห่อนพ้อง | | ราพร้ายพาหนี ฯ
|
| | |
|