โคลงภาพจิตรà¸à¸£à¸£à¸¡à¸à¸²à¸œà¸™à¸±à¸‡à¹€à¸£à¸·à¹ˆà¸à¸‡à¸£à¸²à¸¡à¹€à¸à¸µà¸¢à¸£à¸•ิ์ ห้à¸à¸‡à¸—ี่ ๑๔
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 08:19, 19 กรกฎาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นางกุจจีค่อมทูลยุยงนางไกยเกษี
แผ่นที่ ๕๕ – ขุนมหาสิทธิโวหาร
| ๓๗๙ สองนักสิทธิสดับถ้อย | เสนี นิมนต์เอย | ||
| จึ่งป่าวคณะโยคี | ทั่วหน้า | ||
| ต่างทรงเครื่องฤๅษี | เสร็จรีบ จรเฮย | ||
| ลุนครห่อนช้า | รีบเข้าโรงพิธี ฯ | ||
| ๓๘๐ ฝ่ายกุจจีแต่ต้อง | กสุนแผลง | ||
| อาฆาฏพระรามแหนง | นึกร้าย | ||
| ภอการอภิเษกแจง | จัดพรัก พร้อมเฮย | ||
| ค่อมคิดแล้วรีบผ้าย | สู่เฝ้ามหิษี ฯ | ||
| ๓๘๑ พิไรว่าพระแม่เจ้า | จอมไกย เกษเอย | ||
| รามจะครองเวียงไชย | เฉิดหล้า | ||
| พระพรตยศหย่อนไฉน | นึกอัประ หยดเอย | ||
| พระแม่ทูลอย่าช้า | เรื่องท้าวสัตยปทาน ฯ | ||
| ๓๘๒ นางกษัตริย์เหนชอบด้วย | กุจจี | ||
| จึ่งใส่กลทำที | เคลือบไคล้ | ||
| กรสยายแย่งเกษี | เสริมแช่ง โศกนา | ||
| เสดจสู่ไสยาศน์ให้ | หับห้องผธมครวญ ฯ | ||
| ๓๘๓ ทธรฐธิราชไท้ | ภูบดี เสดจเอย | ||
| ออกสุรางค์นารี | เรียบเฝ้า | ||
| นางไกยะเกษี | สูญภักตร ไฉนนา | ||
| พลางตริพลางยาตรเข้า | สู่ห้องเหนครวญ ฯ | ||
| ๓๘๔ ตรัสถามว่านิ่มเนื้อ | นวลผจง | ||
| ใยจึ่งกันแสงทรง | โศกสอื้น | ||
| พลางระโบมว่าโฉมยง | อย่าเทวศ เลยแม่ | ||
| จักประสงค์ใดพื้น | ภพนี้จงแถลง ฯ | ||
| ๓๘๕ ได้ทีนางนบน้อม | เสนอวอน พระเอย | ||
| ฃอพระพรตครองนคร | สืบไท้ | ||
| เชิญพระจักรกฤษณ์จร | ยังพนัศ | ||
| สิบสี่ปีจึ่งให้ | กลับเข้าถวัลเวียง ฯ | ||
แผ่นที่ ๕๖ – ขุนมหาสิทธิโวหาร
| ๓๘๖ พระสดับประหนึ่งต้อง | อสนี บาตเฮย | ||
| นิชาติหญิงกระลี | โลภล้ำ | ||
| จะใคร่ผ่าทรวงฃี | วิตรแหวะ ดูนนา | ||
| เกรงจักเสียงสัตยกล้ำ | กลับเอื้อนอารี ฯ | ||
| ๓๘๗ นางแส้งพิลาปรื้อ | รำพรรณ์ ทูลเอย | ||
| ปางปทูตพระทรงธรรม์ | ไล่ล้าง | ||
| ขยมสู้ละชีวัน | กรประกอบ รถนา | ||
| พระราชทานสัตยอ้าง | แก่ข้างจึ่งขอ ฯ | ||
| ๓๘๘ เรียมเสน่ห์อนุชดุจด้วย | ดวงชี วาตน์เอย | ||
| ความชอบขอบคุณมี | มากล้น | ||
| พรตน้องจะครองบุรี | รัชก่อน พี่นา | ||
| ราษภร์ชักขุดแคะค้น | ขอดข้อครหา ฯ | ||
| ๓๘๙ ฤๅงามตามแต่เจ้า | จงใจ จัดเอย | ||
| ขออย่างส่งรามไป | ป่ากว้าง | ||
| ผิวะลูกจากวันใด | เด็จชีพ พี่นา | ||
| จงเมตตาอย่ามล้าง | พี่ให้วายปราณ ฯ | ||
| ๓๙๐ ข้าบาทสละชีพด้วย | ภักดี | ||
| หวังยกสัตยสวามี | เชิดไว้ | ||
| เพียงพระลูกจักลี | ลาศสู่ พนัศนา | ||
| พระจักลาญชีพได้ | ดั่งนี้ฤๅควร ฯ | ||
| ๓๙๑ พระฟังดังกฤชซ้ำ | เสียบทรวง | ||
| กุมพระขรรค์พลันทะลวง | ไล่เงื้อ | ||
| หวนคิดตขิตดขวง | ถึงสัตย เดิมนา | ||
| ทิ้งพระแสงโศกเมื้อ | สู่ห้องสลบพลัน ฯ | ||
| ๓๙๒ นางยลอธิราชเจ้า | วิสัญญี | ||
| แสนสุดจะปรีดี | ละไท้ | ||
| พระนางรีบจรลี | มาปทับ ทวารเฮย | ||
| ตรัสสั่งนางสาวใช้ | ช่วยเฝ้ารวังการ ฯ | ||
