จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
ข้อมูลเบื้องต้น
พระราชนิพนธ์: พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
บทประพันธ์
เห่ชมเครื่องคาว
|
|
| โคลง ๔
|
| ๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อ | | นพคุณ พี่เอย
|
| หอมยี่หร่ารสฉุน | | เฉียบร้อน
|
| ชายใดบริโภคภุญช์ | | พิศวาส หวังนา
|
| แรงอยากยอหัตถ์ข้อน | | อกให้หวนแสวง ฯ
|
| | |
|
|
|
| กาพย์ยานี ๑๑
|
| ๏ มัสมั่นแกงแก้วตา | | หอมยี่หร่ารสร้อนแรง
|
| ชายใดได้กลืนแกง | | แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา
|
| ๏ ยำใหญ่ใส่สารพัด | | วางจานจัดหลายเหลือตรา
|
| รสดีด้วยน้ำปลา | | ญี่ปุ่นล้ำย้ำยวนใจ
|
| ๏ ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม | | เจือน้ำส้มโรยพริกไทย
|
| โอชาจะหาไหน | | ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง
|
| ๏ หมูแนมแหลมเลิศรส | | พร้อมพริกสดใบทองหลาง
|
| พิศห่อเห็นรางชาง | | ห่างห่อหวนป่วนใจโหย
|
| ๏ ก้อยกุ้งปรุงประทิ่น | | วางถึงลิ้นดิ้นแดโดย
|
| รสทิพย์หยิบมาโปรย | | ฤๅจะเปรียบเทียบทันขวัญ
|
| ๏ เทโพพื้นเนื้อท้อง | | เป็นมันย่องล่องลอยมัน
|
| น่าซดรสครามครัน | | ของสวรรค์เสวยรมย์
|
| ๏ ความรักยักเปลี่ยนท่า | | ทำน้ำยาอย่างอกงขม
|
| กลอ่อมกล่อมเกลี้ยงกลม | | ชมไม่วายคล้ายคล้ายเห็น
|
| ๏ ข้าวหุงปรุงอย่างเทศ | | รสพิเศษใส่ลูกเอ็น
|
| ใครหุงปรุงไม่เป็น | | เช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ
|
| ๏ เหลือรู้หมูป่าต้ม | | แกงคั่วส้มใส่ระกำ
|
| รอยแจ้งแห่งความขำ | | ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม
|
| ๏ ช้าช้าพล่าเนื้อสด | | ฟุ้งปรากฏรสหื่นหอม
|
| คิดความยามถนอม | | สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์
|
| ๏ ล่าเตียงคิดเตียงน้อง | | นอนเตียงทองทำเมืองบน
|
| ลดหลั่นชั้นชอบกล | | ยลอยากนิทรคิดแนบนอน
|
| ๏ เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้า | | รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน
|
| เจ็บไกลในอาวรณ์ | | ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง
|
| ๏ รังนกนึ่งน่าซด | | โอชารสกว่าทั้งปวง
|
| นกพรากจากรังรวง | | เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน
|
| ๏ ไตปลาเสแสร้งว่า | | ดุจวาจากระบิดกระบวน
|
| ใบโศกบอกโศกครวญ | | ให้พี่เคร่าเจ้าดวงใจ
|
| ๏ ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง | | เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน
|
| ผักหวานซ่านทรวงใน | | ใคร่ครวญรักผักหวานนาง ฯ
|
| | |
|
เห่ชมผลไม้
|
|
| โคลง ๔
|
| ๏ ผลชิดแช่อิ่มโอ้ | | เอมใจ
|
| หอมชื่นกลืนหวานใน | | อกชู้
|
| รื่นรื่นรสรมย์ใด | | ฤๅดุจ นี้แม่
|
| หวานเลิศเหลือรู้รู้ | | แต่เนื้อนงพาล ฯ
|
| | |
|
|
|
| กาพย์ยานี ๑๑
|
| ๏ ผลชิดแช่อิ่มอบ | | หอมตรลบล้ำเหลือหวาน
|
| รสไหนไม่เปรียบปาน | | หวานเหลือแล้วแก้วกลอยใจ
|
| ๏ ตาลเฉาะเหมาะใจจริง | | รสเย็นยิ่งยิ่งเย็นใจ
|
| คิดความยามพิสมัย | | หมายเหมือนจริงยิ่งอยากเห็น
|
| ๏ ผลจากเจ้าลอยแก้ว | | บอกความแล้วจากจำเป็น
|
| จากช้ำน้ำตากระเด็น | | เป็นทุกข์ท่าหน้านวลแตง
|
| ๏ หมากปรางนางปอกแล้ว | | ใส่โถแก้วแพร้วพรายแสง
|
| ยามชื่นรื่นโรยแรง | | ปรางอิ่มอาบซาบนาสา
|
| ๏ หวนห่วงม่วงหมอนทอง | | อีกอกร่องรสโอชา
|
| คิดความยามนิทรา | | อุราแนบแอบอกอร
|
| ๏ ลิ้นจี่มีครุ่นครุ่น | | เรียกส้มฉุนใช้นามกร
|
| หวนถวิลลิ้นลมงอน | | ชะอ้อนถ้อยร้อยกระบวน
|
| ๏ พลับจีนจักด้วยมีด | | ทำประณีตน้ำตาลกวน
|
| คิดโอษฐ์อ่อนยิ้มยวน | | ยลยิ่งพลับยับยับพรรณ
|
| ๏ น้อยหน่านำเมล็ดออก | | ปล้อนเปลือกปอกเป็นอัศจรรย์
|
| มือใครไหนจักทัน | | เทียบเทียมที่ฝีมือนาง
|
| ๏ ผลเกดพิเศษสด | | โอชารสล้ำเลิศปาง
|
| คำนึงถึงเอวบาง | | สางเกศเส้นขนเม่นสอย
|
| ๏ ทับทิมพริ้มตาตรู | | ใส่จานดูดุจเม็ดพลอย
|
| สุกแสงแดงจักย้อย | | อย่างแหวนก้อยแก้วตาชาย
|
| ๏ ทุเรียนเจียนตองปู | | เนื้อดีดูเหลือเรืองพราย
|
| เหมือนศรีฉวีกาย | | สายสวาทพี่ที่คู่คิด
|
| ๏ ลางสาดแสวงเนื้อหอม | | ผลงอมงอมรสหวานสนิท
|
| กลืนพลางทางเพ่งพิศ | | คิดยามสารทยาตรามา
|
| ๏ ผลเงาะไม่งามแงะ | | มล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา
|
| หวนเห็นเช่นรจนา | | จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
|
| ๏ สละสำแลงผล | | คิดลำต้นแน่นหนาหนาม
|
| ท่าทิ่มปิ้มปืนกาม | | นามสละมละเมตตา ฯ
|
| | |
|
เห่ชมเครื่องหวาน
|
|
| โคลง ๔
|
| ๏ สังขยาหน้าไข่คุ้น | | เคยมี
|
| แกมกับข้าวเหนียวสี | | โศกย้อม
|
| เป็นนัยนำวาที | | สมรแม่ มาแม่
|
| แถลงว่าโศกเสมอพ้อม | | เพียบแอ้อกอร ฯ
|
| | |
|
|
|
| กาพย์ยานี ๑๑
|
| ๏ สังขยาหน้าตั้งไข่ | | ข้าวเหนียวใส่สีโศกแสดง
|
| เป็นนัยไม่เคลือบแคลง | | แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ
|
| ๏ ซ่าหริ่มลิ้มหวานล้ำ | | แทรกใส่น้ำกะทิเจือ
|
| วิตกอกแห้งเครือ | | ได้เสพหริ่มพิมเสนโรย
|
| ๏ ลำเจียกชื่อขนม | | นึกโฉมฉมหอมชวยโชย
|
| ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย | | โหยไห้หาบุหงางาม
|
| ๏ มัศกอดกอดอย่างไร | | น่าสงสัยใคร่ขอถาม
|
| กอดเคล้นจะเห็นความ | | ขนมนามนี้ยังแคลง
|
| ๏ ลุดตี่นี้น่าชม | | แผ่แผ่นกลมเพียงแผ่นแผง
|
| โอชาหน้าไก่แกง | | แคลงของแขกแปลกกลิ่นอาย
|
| ๏ ขนมจีบเจ้าจีบห่อ | | งามสมส่อประพิมพ์ประพาย
|
| นึกน้องนุ่งจีบกราย | | ชายพกจีบกลีบแนบเนียน
|
| ๏ รสรักยักลำนำ | | ประดิษฐ์ทำขนมเทียน
|
| คำนึงนิ้วนางเจียน | | เทียนหล่อเหลาเกลากลึงกลม
|
| ๏ ทองหยิบทิพย์เทียมทัด | | สามหยิบชัดน่าเชยชม
|
| หลงหยิบว่ายาดม | | ก้มหน้าเมินเขินขวยใจ
|
| ๏ ขนมผิงผิงผ่าวร้อน | | เพียงไฟฟอนฟอกทรวงใน
|
| ร้อนนักรักแรมไกล | | เมื่อไรเห็นจะเย็นทรวง
|
| ๏ รังไรโรงด้วยแป้ง | | เหมือนนกแกล้วทำรังรวง
|
| โอ้อกนกทั้งปวง | | ยังยินดีด้วยมีรัง
|
| ๏ ทองหยอดทอดสนิท | | ทองม้วนมิดคิดความหลัง
|
| สองปีสองปิดบัง | | แต่ลำพังสองต่อสอง
|
| ๏ งามจริงจ่ามงกุฏ | | ใส่ชื่อดุจมงกุฏทอง
|
| เรียมร่ำคำนึงปอง | | สะอิ้งน้องนั้นเคยยล
|
| ๏ บัวลอยเล่ห์บัวงาม | | คิดบัวกามแก้วกับตน
|
| ปลั่งเปล่งเคร่งยุคล | | สถนนุชดุจประทุม
|
| ๏ ช่อม่วงเหมาะมีรส | | หอมปรากฏกลโกสุม
|
| คิดสีสไลคลุม | | หุ้มห่อม่วงดวงพุดตาน
|
| ๏ ฝอยทองเป็นยองใย | | เหมือนเส้นไหมไข่ของหวาน
|
| คิดความยามเยาวมาลย์ | | เย็บชุนใช้ไหมทองจีน ฯ
|
| | |
|
เชิงอรรถ