โคลงนิราศประลà¸à¸‡à¸¢à¸¸à¸—ธ
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 16:42, 24 กันยายน 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระราชนิพนธ์: พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว
ในการประลองยุทธเดือนมกราคมถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๖๖ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระราชนิพนธ์โคลงนิราศประลองยุทธ พระราชทานสมเด็จพระนางเจ้าอินทรศักดิศจี พระบรมราชินี และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้จัดพิมพ์เป็นของชำร่วยสำหรับแจกในงานขึ้นพระตำหนักที่สวนราชฤดี เมื่อวันที่ ๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๖๖
เนื้อความในที่นี้ จะยึดฉบับหนังสือ "นิราศนรินทร์คำโคลงและนิราศปลีกย่อย" เป็นหลัก โดยกำกับเนื้อความในฉบับจากเว็บบอร์ดชุมชนบ้านโป่งเฉพาะในส่วนที่เป็นความต่างกันชัดเจนไว้ในวงเล็บข้างหลัง การสะกดคำที่ต่างกันจะขอละไว้
บทประพันธ์
๏ ถึงคราคลาเคลื่อนคล้อย | สู่สนาม | |||||||
ใจจอดยอดนงราม | ละห้อย | |||||||
ใจแทบจะไม่ตาม | ตัวพี่ ไปแฮ | |||||||
เพราะมิอยากห่างสร้อย | สวาทว้าเหว่เหลือ | |||||||
๏ ใช่เผือเบื่อเจ้าจึ่ง | จากไป แม่เอย | |||||||
น่าที่พาพี่ไคล | คลาดน้อง | |||||||
นำสมัครพลใน | กลางทุ่ง | |||||||
ฝึกหัดไว้เผื่อต้อง | ต่อสู้ไพรี ฯ | |||||||
๏ หากมีข้าศึกห้าว | เหิมมา | |||||||
ทัพทหารจะสา | มารถสู้ | |||||||
ฝ่ายเราพวกเสือป่า | คอยช่วย | |||||||
บำราบคนร้ายผู้ | ก่อร้ายภายใน | |||||||
๏ ถึงใจจอดรักเจ้า | โฉมศรี | |||||||
ทุกทิวาราตรี | แน่แท้ | |||||||
หากละกิจกรณีย์ | นักรบ | |||||||
ใครจะชมพี่แม้ | หน่อยนั้นฤามี | |||||||
๏ ดังนี้พี่จึ่งต้อง | จำจร | |||||||
จำนิราศบังอร | เอกแก้ว | |||||||
ห่างรักจักยิ่งถอน | ใจใหญ่ | |||||||
ฤาจิตพี่จะแผ้ว | ผ่องได้ไฉนหนอ | |||||||
๏ ขอฝากดวงจิตไว้ | กับเมีย มิ่งนา | |||||||
ตนห่างจิตคงเคลีย | คู่เคล้า | |||||||
กายเหนื่อยเมื่อยอ่อนเพลีย | กลางทุ่ง | |||||||
ใจสดเพราะเหตุเจ้า | นิ่มน้องคอยถนอม | |||||||
๏ พร้อมพลพยุหแกล้ว | กาจปวง | |||||||
จะยกจากค่ายหลวง | แต่นี้ | |||||||
โอ้ร้อนจะอ่อนทรวง | เศร้าจิต | |||||||
เขียนอักษรดั่งกี้ | ก่อนนั้นขัดขวาง | |||||||
๏ เดินทางยิ่งห่างน้อง | นวลแข | |||||||
ยิ่งจะเศร้าดวงแด | ดั่งไข้ | |||||||
เดินพลางจะเห็นแต่ | ถิ่นทุ่ง | (เดิรพลางจะพบแล | ถิ่นทุ่ง) | |||||
อีกชอุ่มพุ่มไม้ | ดั่งกั้นมรรคา | |||||||
๏ อ้ายามสุริยะจ้า | แจ่มโพยม | |||||||
กายถูกแดดรุมโรม | เร่าร้อน | |||||||
ราวช่วยประชุมโหม | ไฟรัก | |||||||
เรียมอุระสะท้อน | เที่ยงแท้เพียงพัง | |||||||
๏ อยู่ยังเคหาสน์ร้อน | ยามใด | |||||||
เธอช่วยให้เย็นใน | บัดนั้น | |||||||
น้ำอบชะโลมไล้ | แป้งประ | (น้ำอบชะโลมไฉน | แป้งประ) | |||||
ซ้ำปลอบประโลมฟั้น | นวดให้ผัวสบาย | |||||||
๏ ยามบ่ายเคยพร้อมเล่น | กีฬา | |||||||
เมียช่วยชวนหรรษา | สร่างร้อน | |||||||
ประติบัติภรรดา | ให้สุข | |||||||
ผัวยั่วหล่อนก็ค้อน | อีกแสร้งโกรธา | |||||||
๏ ครานี้พี่จักต้อง | เปลี่ยวสกนธ์ | |||||||
แรมเริดณไพรสณฑ์ | เวิกว้าง | |||||||
เคราะห์ดีที่พวกพล | จักอยู่ | |||||||
แออัดโดยรอบข้าง | ช่วยให้หายเหงา | |||||||
๏ เศร้ายามใดไม่แม้น | ราตรี | |||||||
ยามประลองราวี | หยุดแล้ว | |||||||
ปวงเสือป่าจะมี | แต่หลับ | |||||||
เรียมจะคิดถึงแก้ว | พี่แล้วกำสรวล | |||||||
๏ นวลแขแลบ่สู้ | นวลพักตร์ | |||||||
แห่งมิ่งเมียยอดรัก | พี่ได้ | |||||||
นวลเดือนมิช้าจัก | สูญดับ | |||||||
นวลพักตร์ยอดรักไซร้ | บ่คล้อยเคลื่อนคลา | |||||||
๏ ดาราระยับท้อง | เวหน | |||||||
แพ้พระเนตรนิรมล | นิ่มน้อง | |||||||
หากเนตรหล่อนไปปน | อยู่กับ ดาวฤา | |||||||
จะสว่างทั่วท้อง | ฟากฟ้ากว่าดาว | |||||||
๏ วาววาวดาวเด่นเบื้อง | บุรพา | |||||||
พี่เพ่งพิจารณา | แน่แล้ว | |||||||
คือแสงพระกายา | ยอดสวาท | |||||||
แห่งมเหษีแก้ว | ก่องหล้ามารศรี | |||||||
๏ เทวีแน่แล้วตรึก | ถึงเรียม | |||||||
จึ่งเสด็จเยี่ยมแกล | ทิศนี้ | (จึ่งเสด็จเยี่ยมใจเจียม | ทิศนี้) | |||||
ดาวใดจะอาจเทียม | เทียบเท่า | |||||||
แสงพระเนตรนางชี้ | ทิศให้เรียมชม | |||||||
๏ ลมพัดพากลิ่นล้ำ | บุษบา | |||||||
หอมรื่นกลิ่นใดมา | กลบกลั้ว | |||||||
จำได้พี่ผวา | หวิววาบ | |||||||
ยิ่งสูดก็ยิ่งหยั้ว | สูดด้วยใฝ่ดอม | |||||||
๏ หอมกลิ่นกุหลาบแย้ม | ยามบาน | |||||||
หอมกลิ่นสุคนธ์ธาร | อบแล้ว | |||||||
หอมกลิ่นธูปเทียนมาลย์ | มวลกลิ่น | |||||||
หอมบ่เท่ากลิ่นแก้ว | พี่ผู้กลอยใจ | |||||||
๏ กลิ่นใดยงอยู่ได้ | บ่วาย มีฤา | |||||||
กลิ่นสุคนธ์ย่อมคลาย | เมื่อแห้ง | |||||||
กลิ่นบุษปะเหือดหาย | ยามเหี่ยว | |||||||
กลิ่นพธูราวแสร้ง | อบไว้ไป่ซา | |||||||
๏ หลับตาหวังให้หลับ | สนิท | |||||||
กลับยิ่งหวามวาบจิต | ละห้อย | |||||||
แลเห็นพักตรมิ่งมิตร | มาอยู่ ใกล้แฮ | |||||||
เห็นเนตรหล่อนชม้อย | ชม้ายตราตรู | |||||||
๏ ดูรูปภาพแพร้วช่าง | เอกวาด | |||||||
ดูรูปช่างนิวาด | หล่อนปั้น | (ดูรูปช่างฉลาด | หล่อนปั้น) | |||||
ดูลายเลิศวิลาศ | สวยสลัก | |||||||
ดูสิ่งใดทั้งนั้น | ไป่สู้ดูนาง | |||||||
๏ งามร่างราวเทพไท้ | แสร้งบรร จงนอ | |||||||
งามจริตคมสัน | ยั่วเย้า | |||||||
งามมรรยาทสมกัน | กับร่าง นางแล | |||||||
งามทุกอย่างคือเจ้า | มิตรแก้วกลอยใจ | |||||||
๏ ดูไปยิ่งอยากจ้อง | ดูอีก | |||||||
ดูบ่อิ่มจำหลีก | ห่างน้อง | |||||||
ดูบ่เบื่อจำปลีก | ตัวจาก | |||||||
ดูยิ่งอยากใคร่ร้อง | โรทให้ใฝ่เคียง | |||||||
๏ เสียงพลสงบสิ้น | ทั้งกอง | |||||||
เสียงเงียบยิ่งชวนหมอง | จิตเศร้า | |||||||
เสียงจิ้งหรีดร่ำร้อง | หริ่งหริ่ง | |||||||
เสียงประหนึ่งจะเว้า | วากย์ช่วยโศกี | |||||||
๏ ดนตรีดุริยะพร้อม | เพลงเสนาะ | |||||||
ขับดีดสีเป่าเหมาะ | ครบเค้า | |||||||
ก็ยังมิไพเราะ | หวานเท่า | |||||||
เสียงพธูยามเย้า | ยั่วให้เรียมชม | |||||||
๏ อกกรมจำจากเจ้า | ไปไกล | |||||||
เขียนบทโคลงจากใจ | พี่แท้ | |||||||
อ้าน้องเมื่อพี่ไป | แรมทุ่ง | |||||||
จะคิดถึงหล่อนแม้ | ทุกถ้วนนาที | |||||||
๏ โฉมศรีจงอยู่ถ้า | ภรรดา | |||||||
อย่าปล่อยให้วิญญาณ์ | โศกเศร้า | |||||||
ถนอมพระกายา | อย่าประ ชวรเลย | |||||||
เสร็จกิจมาพบเจ้า | จะได้แสนเกษม | |||||||
๏ จะเปรมปรียะพร้อม | เพรียงกัน | |||||||
จะสนุกนาสัน | ติแท้ | |||||||
จะอยู่ทุกคืนวัน | สมสวาท | |||||||
จะสุขมากไม่แพ้ | เมื่อครั้งอาวาห์ | |||||||
๏ ขอลานาเรศแก้ว | กลอยจิต | |||||||
ด้วยพจนะลิขิต | นี่แล้ | |||||||
อีกขอฝากจุมพิต | มาจาก | |||||||
ผัวที่รักเธอแท้ | ยิ่งด้วยดวงใจ ฯ | |||||||
เชิงอรรถ
ที่มา
นิราศนรินทร์คำโคลงและนิราศปลีกย่อย พ.ณ. ประมวญมารค ฉบับพิมพ์ พ.ศ. ๒๕๑๓