โคลงนิราศรัตนะ
จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
การปรับปรุง เมื่อ 16:33, 4 กันยายน 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
เนื้อหา |
ข้อมูลเบื้องต้น
แม่แบบ:เรียงลำดับ พระราชนิพนธ์: พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชนิพนธ์ไว้ในหนังสือไกลบ้าน พ.ศ.๒๔๕๐
บทประพันธ์
| ๏ แถลงปางบำราศแก้ว | กลอยใจ เรียมเอย | ||
| ตามเสด็จปิ่นไผท | สู่ด้าว | ||
| ยุรปรัตนกรุงไกร | เรียมมุ่ง ถึงแฮ | ||
| ชื่อรงับดับอกร้าว | ร่องริ้วรอยสมาน ฯ | ||
| ๏ จักนานจักเนิ่นพ้น | จันทรเพ็ญ พี่เอย | ||
| สู่เทศเขตหนาวเย็น | ยอกช้ำ | ||
| แลนวมนุ่มบเห็น | หายแห่ง ใดฤๅ | ||
| เติมแต่เติมทุกข์กล้ำ | กลัดกลุ้มเหลือกลืน ฯ | ||
| ๏ กลางคืนศุกลปักษ์เปลื้อง | เดือนฉาย | ||
| สุกสกาวเกศหาย | ห่างหน้า | ||
| ทำเนานึกประกาย | พลอยเกลื่อน | ||
| ดาวดั่งดวงแก้วฟ้า | ชื่อพ้องพลอยสูญ ฯ | ||
| ๏ อาดูรอดักดิ้น | ดวงกมล ฝ่อแฮ | ||
| หล่อหลั่งถั่งอสุชล | ชุ่มหน้า | ||
| เวียนซับฤส่างจน | บวมเบ่ง | ||
| หนักจิตคิดเห็นถ้า | ถูกล้อเหลืออาย ฯ | ||
| ๏ อุบายบอกป่วยแก้ว | ตาดำ เจ็บเฮย | ||
| สวมแว่นน้ำเงินงำ | เงื่อนไว้ | ||
| วันเดียวดอกทนคลำ | มืดหน่อย | ||
| ไม่มืดเหมือนร้างไร้ | แว่นแก้วก่องสมร ฯ | ||
| ๏ อยากจรจักใคร่รู้ | เทียมเขา | ||
| ดีกว่าต่อโดยเดา | พลาดพลั้ง | ||
| ออปโปสิชั่นเอา | มาข่ม คุยแฮ | ||
| จำพรากจากนุชทั้ง | สี่ห้าอย่าหมอง ฯ | ||
| ๏ สองครั้งแตรเตริ่นก้อง | นาวา | ||
| เชิญเสพย์ภักษ์โภชา | แวดล้อม | ||
| ยลแกงบ่ตรูตรา | เตือนตริ ถึงแฮ | ||
| น้ำพริกขนมจีนพร้อม | เหมือนเจ้าจัดสรร ฯ | ||
| ๏ สามวันเว้นเสพย์น้ำ | มือนาง | ||
| พุงยอบหย่อนเอวบาง | บอบช้ำ | ||
| นี่หากยากเย็นทาง | เทถ่าย | ||
| จำหย่อนผ่อนภักษ์ซ้ำ | สกดกลั้นแปดครา ฯ | ||
| ๏ มัศยานับร้อยล่อง | ลอยชล | ||
| คุมคู่เป็นหมู่วน | ว่ายเคล้า | ||
| ยลปลาประเล่ห์ยล | เยาวลักษณ์ กูเอย | ||
| ล้อมรอบกอบลูกเต้า | อ่อนอุ้มเดินเหิน ฯ | ||
| ๏ แลเพลินระลอกพร้อย | พรายแสง จันทร์เฮย | ||
| ถวิลว่าฝูงปลาแฝง | ฟาดน้ำ | ||
| นึกในใคร่ถ่องแถลง | นุชช่วย ชมเฮย | ||
| ชี้เปล่าเขาสรวลซ้ำ | ใส่ถ้อยเทียมถอน ฯ | ||
| ๏ ภูธรธิราชไท้ | ทัศนา | ||
| เปิดปิดโคมสัญญา | บอกใบ้ | ||
| เขาเชิดชื่อวนิดา | โดยรับ สั่งแฮ | ||
| เห็นชื่อชวนพี่ไข้ | ขนาดเพี้ยงพลำสพาน ฯ | ||
| ๏ เยาวมาลย์โกเมศแก้ว | กับตน พี่เอย | ||
| เรียมบ่เคยจรดล | เด็ดร้าง | ||
| จากแก้วสู่แก้วกล | ใดดั่ง นี้นา | ||
| นอนจักนอนเนตรค้าง | นับเค้าคืนหลัง ฯ | ||
| ๏ เล็งฝั่งยลแต่ฟ้า | ต่อสา ครเฮย | ||
| สามรวดราษตรีคลา | คว่างคว้าง | ||
| คืนสี่สบเกาะบรา | ลาแหล่ง ปหังแฮ | ||
| เปลี่ยวแต่เรือเดียวร้าง | เพื่อนผู้เดินหน ฯ | ||
| ๏ ดลสิงคบุเรศแก้ว | โกโล นีเอย | ||
| ใจพี่เบิกบานโต | ตื่นกลุ้ม | ||
| แต่งกายอย่างโก้โก | ลาลั่น | ||
| เห็นเนิ่นเดินตุ้มตุ้ม | แต่ตั้งตาชม ฯ | ||
| ๏ บรรทมบหลับเข้า | ที่แถม เล่านา | ||
| คอยอยู่ง่วงงอมแงม | บ่ายแล้ว | ||
| หวนรฦกนึกแก้วแกม | ทองลูก กูเอย | ||
| แม้นเขื่องไหนจักแคล้ว | คลาดข้อมือป๋า ฯ | ||
| ๏ เวลาตกบ่ายเอื้อน | โองการ สั่งเฮย | ||
| ให้พี่จรสู่สะพาน | ก่อนไท้ | ||
| เที่ยวชมทัศนสถาน | แถวถิ่น | ||
| เรือรัฐบาลจัดให้ | ส่งขึ้นพลันถึง ฯ | ||
| ๏ ปรึงปรึงรถแล่นเลี้ยว | ตามสถล มารคเฮย | ||
| จีนแขกแซกสับสน | สลับหน้า | ||
| รถม้ารถลากจน | รถจักร ยานแฮ | ||
| สบรถโมโตว้า | หวั่นส้านเสียวสมร ฯ | ||
เชิงอรรถ
ที่มา
นิราศนรินทร์คำโคลงและนิราศปลีกย่อย พ.ณ. ประมวญมารค ฉบับพิมพ์ พ.ศ. ๒๕๑๓
