จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ห้องที่ ๑๖๒ พระรามให้พระพรตสัตรุดยกพลออกไปจับพระมงกุฎ
แผ่นที่ ๖๔๕ – นายจิตรเสมียนมิวเซียม
|
|
| ๔๕๐๙ สององค์บงมิ่งม้า | | อุปการ
|
| กายเสวตรอาฐเท้าปาน | | ชาดป้าย
|
| ภักตร์ดำผูกเบาะอาน | | ลออเอี่ยม เอกแฮ
|
| ยูรยาตรกิริยาย้าย | | ย่างแม้นเหมือนหงษ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๐ ชมพลางสองต่างทึ้ง | | เถาวัล คล้องแฮ
|
| ม้าติดทรงสรวลสรร | | แซ่ซ้อง
|
| พิศพบกล่องผูกพัน | | สอแสะ มานา
|
| พระบุตรเปิดพบพ้อง | | เพ่งอื้นอ่านสาส์น ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๑ ศุภสาส์นราเมศร์เจ้า | | จอมนรินทร์
|
| ไวยกูลจากระสินธุ์ | | ปราบเสี้ยน
|
| มีพระกระมลจิน | | ดนานึก ฉงนแฮ
|
| โดยศัปทกำปนาทเพี้ยน | | ผิดกี้กาลปฐม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๒ สงไสยอริราชร้าย | | เริงทนง
|
| จึ่งปล่อยอปการทรง | | เสี่ยงม้า
|
| ใครคิดทรยศอง | | อาจร่วม อาศน์แฮ
|
| จะพิฆาฏชาติช้า | | ชั่วสิ้นวงษ์สูญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๓ อ่านจบสาส์นเสร็จแล้ว | | ตรัสพลัน
|
| หากว่ามาขอกัน | | จักให้
|
| มาทแม้นจักโรมรัน | | เรารบ มันพ่อ
|
| การขบถทดโท่ไท้ | | บ่แจ้งจิตรฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๔ ตรัสพลางพระเผ่นขึ้น | | อัศดร
|
| กวัดแกว่งพระแสงศร | | สาตรคว้าง
|
| องค์อนุชแล่นตามจร | | พระเชษ ฐาแฮ
|
| งามลออเอี่ยมอ้าง | | เอกแม้นอัมรินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๕ กำแหงวายุบุตรสุ้ม | | ตามสะกด รอยเฮย
|
| เพ่งพบสองทรงยศ | | หน่อเหน้า
|
| หนึ่งขี่แสะหนึ่งบท | | จรวิ่ง ตามแฮ
|
| โฉมเฉิดเฉกผ่านเกล้า | | พิศณุไท้ผธมสินธ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๔๖ – นายจิตรเสมียนมิวเซียม
|
|
| ๔๕๑๖ ฤๅสองอรนารถนี้ | | ลองฤทธิ์
|
| จึงอาจร่วมอาศนสถิตย | | ที่ท้าว
|
| มันคือปัจจามิตร | | จักจับ ถวายนา
|
| ตริเสรจแผลงเดชห้าว | | จู้จ้วงจับประจัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๗ หน่อนรินทร์ผิดภักตรพ้อง | | ขุนสวา
|
| ฉุนโกรธชักสาตรา | | ฟาดต้อง
|
| กระบินทร์ซวดซวนถลา | | สลบนิ่ง นอนแฮ
|
| พลางยุบลบอกน้อง | | กระบี่นี้ทะนงหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๘ ชะรอยนายใช้ดอดด้อม | | ดูพา ชีเฮย
|
| จึ่งบ่อกลัวชีวา | | ปลดเปลื้อง
|
| มาทใครจักตามมา | | เราต่อ กรพ่อ
|
| ตรัสสรรพขับม้าเยื้อง | | ย่างห้อรเห็จหัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๑๙ ลูกลมคืนกลับได้ | | สมประดี คิดแฮ
|
| ฉิกุมารมีฤทธี | | แต่จ้อย
|
| ตีกูแทบชีวี | | วายวอด เจียวนา
|
| อินทรชิตเดชยังน้อย | | กว่านี้ไหนไหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๐ คิดพลางกลายเพศแกล้ง | | กลับกลาย เปนเฮย
|
| ลิงเล็กสีเทาผาย | | ตุ่มเต้า
|
| หักผลพฤกษาถวาย | | พระพี่ น้องนอ
|
| พระบ่สงไสยเค้า | | ตรัสเอื้อนโอษฐแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๑ หณุมานทำชอบชั้น | | เชิงประจบ
|
| เหนประมาทโดตลบ | | ไล่คว้า
|
| พระบุตรฟาดถูกซบ | | หมอบนิ่ง นอนแฮ
|
| บัดเพศกลับคงหน้า | | อนุชกริ้วกระหน่ำตี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๒ เชษฐาว่าอ้ายนี่ | | อหังการ
|
| พิฆาฏให้วายปราณ | | เถิดน้อง
|
| กนิฐตอบคำฃาน | | อย่าฆ่า เลยนอ
|
| มัดปล่อยไปสู่พ้อง | | พบเจ้านายมัน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๔๗ – นายจิตรเสมียนมิวเซียม
|
|
| ๔๕๒๓ ฟังกนิฐคิดชอบแล้ว | | ถอนลัด ตาแฮ
|
| ผูกกระบี่ไพล่หลังมัด | | แอ่นแต้
|
| ยางไม้จรดลายหัดถ์ | | เปนเรื่อง สาปฮา
|
| ใครใช่เจ้าของแก้ | | อย่าได้ดังประสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๔ วายุบุตรคืนชีพดิ้น | | ฤๅหลุด
|
| บัดกลับลุอนุช | | จักรแกล้ว
|
| พระถามลูกมารุต | | แถลงเรื่อง จบเฮย
|
| ทรงสดับเสดจแคล้ว | | สู่แก้ขุนกระบินทร์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๕ ลัดาไป่ปลดเปลื้อง | | ทรงตัด
|
| บขาดบงแช่งชัด | | ที่หน้า
|
| พระจึงออกโอษฐตรัส | | บอกหณุ มานแฮ
|
| จงท่านเฝ้าผ่านฟ้า | | กฤษณท้าวยังสฐาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๖ จนกระบินทรยินตรัสเศร้า | | ใจเสีย
|
| อกเผ่าเพียงไฟเสีย | | ลวกไหม้
|
| โอ้กูจะคิดเยีย | | ใดปลด อายนา
|
| มาทมิเฝ้าท่านไท้ | | เทวศร้อนฤๅหาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๗ คิดแล้วลาบาทเบื้อง | | บทบงษุ์
|
| เดินดัดลัดพุ่มพง | | ป่ากว้าง
|
| ลุอยุทธยาตรง | | กรากสู่ เฝ้าแฮ
|
| ก้มเกษลงแทบข้าง | | บาทแล้วรำพรรณทูล ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๘ หริยินผินภักตรพ้อง | | หณุมาน
|
| ต้องสาปถูกมัดประจาน | | จิตรข้อง
|
| โกรธตรัสเหม่ใครหาญ | | จัดวอด วายเฮย
|
| บัดยื่นหัดถ์ลูลต้อง | | วลิเปลื้องจากสวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๒๙ หณุมานกรานกราบแล้ว | | สนองทูล
|
| เบื้องบาบดินทร์สูรย์ | | สุดถ้อย
|
| พระตรัสสั่งหณุยูร | | ยาตรเร่ง อนุชแฮ
|
| ให้จับอ้ายเดกจ้อย | | จิตรเอื้อมโอหัง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๔๘ – นายจิตรเสมียนมิวเซียม
|
|
| ๔๕๓๐ ลูกลมรับพจนขึ้น | | เมฆา
|
| ถึงทัพทูลอนุชา | | ท่านแจ้ง
|
| พระให้เร่งโยธา | | เดินด่วน ไปเอย
|
| พลเพียบเพียงเบียดแป้ง | | ป่าล้มเนนนอน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๑ ปางสองน้องพี่ได้ | | ยลพล มาแฮ
|
| ยืนสกัดกล่าวยุบล | | ไต่ถ้อย
|
| สองท่านจักไปหน | | ใดบอก หน่อยฮา
|
| พาพวกมาไม่น้อย | | กิจเกื้อการไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๒ น้องนรินทรยินพจน์อื้น | | ตอบพลัน
|
| เฮ้ยเด็กอย่าใมหัน | | สู่รู้
|
| เองร่วมอาศนทรงธรรม์ | | โทษยิ่ง ใหญ่แฮ
|
| เราจักจับสองผู้ | | ขบถไท้ไปถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๓ ตรัสพลางแผลงสารทโต้ | | ตอบผลาญ สาตรเอย
|
| ต่างอาจต่างอุกราญ | | รุกเกรี้ยว
|
| ศรพระบุตรสังหาร | | ทรวงกษัตริย์ สองแฮ
|
| แล้วกลับเปนบ่วงเลี้ยว | | ไล่ล้างพลขันธ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๔ วายุบุตรบัดโดดเขา | | ราวี
|
| พระหวดต้องศรศรี | | ซบดิ้น
|
| สองกระษัตริย์สมประดี | | ร่ายเวท เปนแฮ
|
| แผลติดยลพลสิ้น | | บาดต้งบ่วงกระศัลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๕ พระพรตจับสารทขึ้น | | เสี่ยงพลัน
|
| นึกเดชทรงสุบรรณ | | กอบเกื้อ
|
| แผลงปราดเกิดลมผัน | | พัดบ่วง หมดแฮ
|
| บันกระทบหน่อเนื้อ | | นารถกลิ้งกลางอรัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๕๓๖ ลูลมโถมจู่จ้วง | | โจมจับ
|
| รวบพี่น้องหนีลับ | | หลีกได้
|
| บัดพาพระบุตรกลับ | | ยังน่า รถแฮ
|
| ถวายแก่อนุชไท้ | | ธเรศรเจ้าจอมราม ฯ
|
| | |
|