จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระรามตัดหางมัจฉานุให้พ้นเพศจากมัจฉา ท้าวมหาชมพูกับไวยวิกเข้าเฝ้าพระราม
แผ่นที่ ๖๒๑ – ขุนสาธุศีลสังวร
|
|
| ๔๓๔๑ ปางวันยุวิคทั้ง | | มัจฉา ณุเอย
|
| รองราษฎร์บาดาลมา | | เนิ่นได้
|
| คิดถึงพระจักรา | | กับหณุ มานแฮ
|
| จึ่งสั่งอำมาตยให้ | | ตรวจพร้อมโยธี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๔๒ อสุรีรับจัดล้วน | | พลยักษ
|
| รู้เหล่ารวบรวมพรัก | | ไพร่พร้อม
|
| สามาถอาจหาญหัก | | โหมศึก
|
| เทียบรถเทียบพลห้อม | | แห่หน้าหลังอนันต์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๔๓ สองกุมารต่างเข้า | | สนานองค์ เสร็จเอย
|
| ประดับเครื่องสัณห์ทรง | | เสด็จเต้า
|
| บังคมพระมาตุรงค์ | | ทูลเหตุ
|
| ลูกจะลาขึ้นเฝ้า | | นเรศร์ทั้งหณุมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๔๔ พิรากวนกล่าวโอบอ้อม | | อวยพร
|
| สองบุตรจงกาวร | | สวัสดิ์คุ้ม
|
| โอรสประนมกร | | กราบบาท ลาแฮ
|
| ยกพยุหเกลื่อนกลุ้ม | | ผุดขึ้นดินดล ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๔๕ พลเดินลั่นสนั่นใกล้ | | กรุงศรี อยุดธแฮ
|
| หยุดทัพแทบคิรี | | พักร้อน
|
| ต่างตนก็เปรมปรี | | หายเหนื่อย หน่อยนา
|
| เที่ยวสกัดแสกงต้อน | | กต่ายเนื้อโคมหิงษ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๔๖ ปางพระยาพานเรศท้าว | | นามหมา ชมภูเฮย
|
| คิดใคร่เยือนจักรา | | ธิราชเจ้า
|
| สั่งให้จัดโยธา | | พลันเสด็จ พร้อมแฮ
|
| ทรงรถรีบพลเข้า | | ป่าไม้มาพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๔๗ ขุนกระบินทร์นำทัพเข้า | | เฃตรอยุทธยาเฮย
|
| เหนแต่รอยนับสมุท | | มากแท้
|
| ผู้เดียวดอดด้อมมุด | | รถซุ่ม ดูฤๅ
|
| เหนชัดบัดวิ่งแต้ | | บอกท้าวชมภู ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๒๒ – ขุนสาธุศีลสังวร
|
|
| ๔๓๔๘ ตูดูเหนศึกเสี้ยน | | อสุรา ราชเอย
|
| ตั้งอยู่ริมมรรคา | | อคร้าว
|
| นายหนึ่งภักตร์เปนสวา | | หางมัจ ฉาแฮ
|
| นายหนึ่งเปนแทตยท้าว | | แน่เจ้าจอมพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๔๙ ท้าวชมภูทราบซ้ำ | | สงไสย นักนา
|
| พระพรตเล่าเสด็จไป | | ปราบเสี้ยน
|
| ชะรอยอริราชไถล | | ยกเกี่ยว ยุทธ์นา
|
| กูจะหักให้เหี้ยน | | สั่งให้พลผจญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๐ ขุนพลขับไพร่เข้า | | โจมตี
|
| ฝ่ายยักษเสียท่วงที | | พ่ายแพ้
|
| สองนายบ่อรอรี | | ฃับรถ เรวเฮย
|
| ต้อนหมู่อสูรแก้ | | หัดถสู่หมู่สวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๑ พานรวนวิ่งแต้ | | แตกกระจุย
|
| ท้าวขับกระบี่ลุย | | ไล่คว้าง
|
| ยักษรับจับลิงขยุย | | ขยุกรวบ มารแฮ
|
| เพียงพิภพถล่มล้าง | | มืดคลุ้มผลคลี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๒ องค์พระตรีภพเจ้า | | อยุทธยา
|
| ออกพระโรงรัตนา | | มาตยพร้อม
|
| เสียงสท้านพสุธา | | พระตรัส สั่งเฮย
|
| อนุชิตจงด่วนด้อม | | สืบร้ายดีไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๓ วายุบุตรรับสั่งแล้ว | | เรวคลาน ออกเอย
|
| รีบระเห็จเหาะทยาน | | ลิ่วฟ้า
|
| เหนสองทัพประจัญบาน | | พลันเหาะ ลงแฮ
|
| เข้ากีดกลางขวางหน้า | | จึ่งห้ามปรามถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๔ สองกุมารกราบก้ม | | เศียรลง
|
| บอกว่ามาเฝ้าองค์ | | ธิราชไท้
|
| พวกกระบี่ทระนง | | ฤทธิ์รบ ลูกเฮย
|
| ข้าจึ่งฃับพหลให้ | | รบด้วยพลสวา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๒๓ – ขุนสาธุศีลสังวร
|
|
| ๔๓๕๕ มหาชมภูว่าน้า | | คุมนิกร
|
| มาประหนดนรินทร | | อยู่เกล้า
|
| สำคัญว่าฝ่ายบร | | มาติด เมืองเอย
|
| น้าจึ่งขับพลเข้า | | รบร้ารอญเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๖ วายุบุตรฟังทราแล้ว | | สำราญ สรวลเฮย
|
| นั่นมัจฉานุกุมาร | | บุตรข้อย
|
| นั่นยุวิกผ่านบาดาล | | ข้าบาท นรายน์เอย
|
| สองอนุชเสร็จศึกคล้อย | | บัดนี้กลับมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๗ ชมภูไขหว่านล้อม | | ฉลาดเฉลย
|
| เราผิดแล้วพ่อเอ๋ย | | อย่าขึ้ง
|
| สองนายบ่อนิ่งเฉย | | กล่าวตอบ ท้าวแฮ
|
| หลานก็ผิดฦกซึ้ง | | โทษข้าขออะไภย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๘ ฝ่ายอนุชิตให้เคลื่อน | | พลสอง เมืองนา
|
| ถึงนอกวังอยุดกอง | | ทัพไว้
|
| ผู้เดียวด่วนเฝ้าละออง | | บาทบัด ทูลเอย
|
| รอเบิกสามนายให้ | | สู่เบื้องบทศรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๕๙ นฤบดีสดับปลื้ม | | กมลปรา โมชเอย
|
| โปรดเบิกสามนายคลา | | สู่เฝ้า
|
| สามทราบต่างรีบมา | | โดยด่วน
|
| ถึงประณตน้อมเกล้า | | หมอบเฝ้าฟังคดี ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๐ พระยลกระบี่ทั้ง | | อสุรินทร์
|
| ทรงชื่นชมสมถวิล | | กระบี่ท้าว
|
| นานแล้วพึ่งยลยิน | | ดีที่ สุเอย
|
| วันยุวิกบาดาลด้าว | | ทุกขร้อนฤๅเกษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๑ อสุรินทร์ยินพระพร้อง | | เจริญใจ
|
| จึ่งกราบทูลภูวไนย | | บ่ช้า
|
| พระเกียรติ์ปกเกษไป | | เปนศุข สวัสดิ์เอย
|
| ข้าคิดถึงผ่านฟ้า | | รีบเฝ้าฝ่าธุลี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๖๒๔ – ขุนสาธุศีลสังวร
|
|
| ๔๓๖๒ พระจักรีตรัสถ้อย | | แดหะ ณุมานนา
|
| บุตรท่านหางเกะกะ | | กีดแท้
|
| อนุชิตจึ่งเดชะ | | โปรดช่วย
|
| พ้นเพศมัจฉาแก้ | | ปลดเปลื้องรำคาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๓ ตรัสว่าอย่าทุกขร้อน | | กบี่ศรี
|
| พระจับพระขรรค์โมฬี | | แกว่งใกล้
|
| นังดุษฐหลุดเองมี | | ความศุข สบายเอย
|
| พ่อลูกไหว้แล้วไหว้ | | เล่าล้นเหลือเกษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๔ ปรีดาปราโมชถ้วน | | มันตยา มาตย์เอย
|
| ปโรหิตพราหมณา | | เนกน้อม
|
| มิเสียทีที่เกิดมา | | พบบาท ละอองเอย
|
| ต่างชื่นต่างชมพร้อม | | พร่ำพร้องสรเสริญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๕ แปลงมัจฉาเสร็จแล้ว | | โองการ ตรัสเอย
|
| ซึ่งจักให้หณุมาน | | ปกด้าว
|
| มลิวันจักไกลสฐาน | | เรานัก
|
| ให้มัจฉาณุฤทธิกร้าว | | ปกแคว้นแทนบิดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๖ จึ่งโปรดตั้งแต่งให้ | | เปนพระยา
|
| หณุราชโดยบันดา | | ศักดิ์ไซร้
|
| ไปครองกับรัตนมา | | ลมลิ วันแฮ
|
| หนึ่งประทานเครื่องต้นให้ | | ทั่งทั้งสามนาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๗ ประทานเสร็จจึ่งเอื้อน | | อรรถอะ นุญาตเฮย
|
| สองอนุชพลแทตย์กระ | | บี่นั้น
|
| ซึ่งมาต่ออรินระ | | ราญศึก เสร็จแฮ
|
| ให้นิวัตคืนเฃตรขั้น | | สู่ด้าวเมืองตน ฯ
|
|
|
|
|
| ๔๓๖๘ สองพระอนุชนารถทั้ง | | ท้าวพระยา
|
| น้อมประณตทูลลา | | คลาดคล้อย
|
| ยกพยุหโยธา | | คืนกลับ
|
| สู่บุเรศใหญน้อย | | ทั่วด้าวแดนสฐาน ฯ
|
| | |
|