โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๘

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:34, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระยาอนุชิตอาสาหักด่านน้ำกรด ไฟกรด ฆ่ามัฆวาน และ กาลสูรนายด่านตาย

แผ่นที่ ๕๔๙ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๓๗ ลูกลมมาลับแล้วแปลงตน
โตเท่าพรหมสกนธ์เก่งกร้าว
สี่ภักตร์แปดแขนขนขาวผ่อง
แสดงเดชเหาะดลด้าวด่านท้าวมัฆวาน ฯ
๓๘๓๘ เหนมารหลับเนตรตั้งพิธี
เปนประกายอัคนีรุ่งเร้า
แต่พลพวกยักษีสามารถ
รวังด่านชาญฉกรรจเก้าโกฏิเฃ้มกวดขัน ฯ
๓๘๓๙ หณุมานทยานเข้ารบพลรอญ รับแฮ
ยักษแย่งแทงฟันศรสาดทิ้ง
วายบุตรฉุดชิงถอนโถมถีบ
ปากกัดฟัดยักษกลิ้งเกลื่อนเกล้ากลางสนาม ฯ
๓๘๔๐ มัฆวานลืมเนตรพ้องลิงประไพ เผือกนา
มาฆ่ามารบันไลยแหลกสิ้น
แกว่งคทาผ่าเปนไฟกรดกระหวาด
ตากระหลอกกลอกลิ้นทลึ่งท้าถลาโถม ฯ
๓๘๔๑ โจมตีกระบี่ร้ารบรับ
รวบรัดมัดมารจับลากเงื้อ
ฟาดลงปัถพีกับถึงขาด ใจเอย
เพลิงกรดมอดหมดเชื้อดับสิ้นสาบสูญ ฯ
๓๘๔๒ หณุมานเหาะเข้าด่านในทฤษดิ์ มารเฮย
มีชื่อกาฬสูรมหิทธิ์หอกเฟื้อย
ใจหาญอ่านมนต์สิทธิ์ไสยเวท
เรียกนาคหลายหลากเลื้อยเลิกพั้งพานโผน ฯ
๓๘๔๓ พ่นพิศมเปนพิศม์น้ำกรดกาล
ไหลลั่นดันดินดานเดือดล้น
พลสิบแปดโกฏิทหารแหนรอบ
ขุนกระบี่ตระบัดปล้นด่านด้านกาฬสูร ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๐ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๔๔ ร่ายเวทแปลงเพศเพี้ยนกายา
เปนสุบรรณบินถลาไล่จ้ำ
จิกฉาบคาบนาคมาเหมือนเหยื่อ
ลางหลบลางตายน้ำกรดแห้งเหือดหาย ฯ
๓๘๔๕ กลายเพศจากครุฑแล้วเปนลิง เผือกนา
ภักตรสี่แปดกรสิงหนาทเกรี้ยว
กาฬสูรเดือดโดดชิงไชยกระบี่
ขับพวกพหลพลเลี้ยวไล่ล้อมลิงขาว ฯ
๓๘๔๖ พลมารรุมรบล้อมอุตลุด
ลิงชกชิงอาวุธเหวี่ยงแว้ง
จับยักษหักแฃนฉุดขาฉีก ตายนา
ตลุยไล่เลยไปแย้งยุทธ์ด้วยกาฬสูร ฯ
๓๘๔๗ กาฬสูรกุมหอกสู้สอึกแทง
ลิงปัดยักษวัดแวงเหวี่ยงไว้
หันเหียนเปลี่ยนเพลงแผลงพลิกท่า
ลิงหลอกชิงหอกได้โดดห้ำหักโหม ฯ
๓๘๔๘ โถมถีบถูกแทตยล้มเลยผลุน
รวบรัดบาทมารหมุนคว่างคว้าง
ตกถึงที่ขอบขุนเขาจักร วาฬแฮ
หักด่านทำการมล้างเหล่าร้ายตายเปลือง ฯ
๓๘๔๙ หณุมานเหาะกลับเข้าพลับพลา
กราบบาททูลกิจจาจบถ้วน
น้องพระนรายน์สาทรชื่น ชมเอย
ยอยกวายุบุตรล้วนฦกล้ำเลิศทหาร ฯ
๓๘๕๐ จึ่งพระพรตพร้อมพระสัตรุศ
ทรงเครื่องพิไชยยุทธรยับพร้อย
เสดจเหนือรถรัตนบุษบกมาศ
ให้ยกพยุหบาตรคล้อยเคลื่อนท้องทางสถล ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๑ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๕๑ ข้ามแถวแนวทุ่งทั้งทิวพนัศ
ข้ามด่านดงพงชัฎชะอื้อ
ลิงมารทหารผลัดกันโห่
พระก็ชมดงชื้อช่อไม้ไพรรหง ฯ
๓๘๕๒ แสนสนุกนิ์รุกขชาติล้วนแลเดียร ดาษนา
ไม้กับเฃาราวกับเขียนฉากโค้ง
เฃาสูงก็สูงเจียนจอมเมฆ
เปนชะแง่ชะโงกโง้งชง่อนเงื้อมงำหาว ฯ
๓๘๕๓ ริมทางชมพฤกษสล้างแลรหง
เยนร่มลมพัดผงแพ่วพื้น
สาขาลัดาพงพันพุ่ม
เหมอุทกตกชื้นชุ่มน้ำใจพหล ฯ
๓๘๕๔ ไม้หอมๆ รื่นเร้าแรงรมย์
เหมือนจะชักชวนดมดับร้อน
พฤกษผลผลิผลรงมงอมห่าม
ลิงยักษหักปิลดปล้อนเปลือกปลิ้นกินพลาง ฯ
๓๘๕๕ สีหสางกวางแรดเนื้อเสือสิงฆ์
เหนพวกพหลยักษลิงหลีกเร้น
โคกถึงกระทิงมหิงษ์หายลับ
รอกกะต่ายกะแตเต้นดื่นลี้ลับแฝง ฯ
๓๘๕๖ เงียบสงัดจตุบาทพื้นพนมไพร
ฟังแต่เสียงเรไรหริ่งร้อง
ตามแถวที่แนวไกลกลางเถื่อน
เสียงค่างบ่างชะนีก้องกู่ให้โหยหวน ฯ
๓๘๕๗ เสียงสัตวทวิบาทพร้องเพรียกเพราะ
ดังกระเวนไพรเราะเรื่อยริ้ว
ค้อนทองจับทองเคาะดังเช่น ค้อนแฮ
พอพวกพหลโห่ริ้วว่อนว้าหวาดหนี ฯ
             

แผ่นที่ ๕๕๒ – นายเริกหมื่นพากยโวหาร

๓๘๕๘ เสียงสุโนคเสนาะนั้นนานา
ดุเหว่าสาลิกาไก่แก้ว
พระคะนึงนึกถึงมหาวังนิเวศน์
เคยศับท์ประโคมแจ้วแจ่มเจื้อยจับทรวง ฯ
๓๘๕๙ ชมพลางพระพรตท้าวหัศไนย
ยลยอดศิลาไศลลิ่วฟ้า
ดังแสงนพรัตน์ใสดำหรัส ถามเอย
เออพิเภกเขาหน้าโน่นนั้นนามใด ฯ
๓๘๖๐ พิเภกพิศถ่องแท้ทูลความ
เขาเรียกมยุรานามถิ่นนั้น
ศิลาเลื่อมแลวามแววมยุ เรศเอย
รุกขชาติเปนชั้นชั้นช่อค้อมหอมหวาน ฯ
๓๘๖๑ ชลพุไหลทลุท้นธารา
ลงสุคนธคงคาเฃตรโพ้น
หลักเมืองมลิวันมานานเนิ่น
เชิญประทับที่โน้นข่มทั้งนามเมือง ฯ
๓๘๖๒ ทรงฟังจึ่งเสดจยั้งจัตุรงค์
ตรัสสั่งสุครีพจงจัดตั้ง
ที่ประทับพลับพลาลงเขามยุ ราเอย
เกณฑ์พวกพลลิงทั้งแทตยด้วยโดยเรว ฯ
๓๘๖๓ สุครีพรับสั่งเจ้าวงษ์จักร
รีบรดมลิงยักษ์แยกย้าย
ทุกหมวดทุกกองนักการกาวด ขันแฮ
ตั้งจัดสารวัดร้ายเร่งร้อนเรวทำ ฯ
๓๘๖๔ เกณฑ์กันปันด้านทุกพนักงาน
ทำพลับพลาปราการค่ายป้อม
เปนจักรพยุหโขลนทวารคูเขื่อน ขันธ์แฮ
เสือป่าแมวเซาด้มดอดสุ้เสรจสรรพ์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว