จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศพิณและวรณีสูรถูกลงทัณฑ์ตระเวนประจาน
แผ่นที่ ๕๓๗ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๓๗๕๓ อสุรผัดมหิทธิล้ำ | | กุมภัณฑ์
|
| ยามลิวันกัน | | ยุเวกแกล้ว
|
| รับสั่งพระทรงธรรม์ | | นำทัพ กลับเฮย
|
| ลุนิเวศนลงกาแผ้ว | | ผ่องน้ำใจเกษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๔ นัดดามารุตเร้า | | รีบคลา
|
| ดลตรุยลไอยกา | | หม่นไหม้
|
| ซบภักตรแทบบาทา | | เทวศโศก ศัลยเฮย
|
| สร่างโสกแล้วจึ่งได้ | | กล่าวแจ้งแถลงการ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๕ หลานรีบเฝ้าบาทไว้ | | ทูลทรง ครุธเอย
|
| ตรัสสั่งสองอนุชอง | | อาจมล้าง
|
| เสร็จศึกสั่งข้าตรง | | มาถอด ตาแฮ
|
| ทูลจบจับโซร่ง้าง | | งัดเปลื้องพันธนา ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๖ พิเภกคลายโศกสร้วม | | กอดหลาน ครวญเอย
|
| ดวงเนตรดวงจิตรชาญ | | เชี่ยวผู้
|
| ตาทุกข์แทบวายปราณ | | ปราศจาก ยศแฮ
|
| หากนัดดาก่อกู้ | | จึ่งพ้นไภยเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๗ ปางเพรงเกิดเศอกครั้ง | | คราวมหา บาลเอย
|
| พ่อพ่อชาญเดชา | | ช่วยเปลื้อง
|
| คาบนี้นัดดามา | | ปลดทุกข์ ได้แฮ
|
| ตรัสเสร็จท้าวรีบเยื้อง | | ยาตรขึ้นปรางสุวรรณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๘ สูสนานทรงเครื่องพื้น | | พรรณราย เสด็จเอย
|
| ออกพระโรงเสวกหลาย | | เรียบเฝ้า
|
| ทรงทักทั่วทุกนาย | | เนาที่ นั้นนา
|
| ต่างประนมก้มเกล้า | | นอบน้อมบทมาลย์
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๙ ปิ่นราพอสุรผัดเร้า | | รีบจร
|
| พร้อมมาตยานิกร | | ยาตรเยื้อง
|
| สู่มรกฎศิงขร | | ลุพลับ พลานอ
|
| พิเภกประณตเบื้อง | | บาทน้องนารายน์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๘ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๓๗๖๐ พระพรตปราโมทยแย้ม | | ยินดี
|
| ตรัสว่าโหรภัมภีร์ | | รอบรู้
|
| ดังหนึ่งทิพยกาณปรี | | ชาชัด นักนอ
|
| โหรอื่นฤๅจักสู้ | | สุดหล้าหาไหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๑ ไฉนจิงเลี้ยงลูกอ้าย | | อสุรพิศม์
|
| ชีพย์ท่านเจียนจักปลิด | | ปลดม้วย
|
| หากองค์พระจักรกฤษณ์ | | ทราบสั่ง เรานา
|
| กับอนุชมาด้วย | | ดับร้อนรงับเขญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๒ ท่านจึ่งได้รอดพ้น | | ไภยพาล
|
| เดิมท่านบวิจารณ์ | | จิตรไว้
|
| บำรุงอริผลาญ | | ชนมชีพ ตนนา
|
| เหตุอื่นอาจรู้ได้ | | บ่รู้รวังตน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๓ พิเภกทูลน้องพระ | | หริรักษ์
|
| อันทศพิณทรลักษณ์ | | แย่งด้าว
|
| เพราะข้าบาทหลงฟัก | | ฟูมว่า บุตรนอ
|
| จนขุ่นเบื้องบาทท้าว | | โทษข้าควรประหาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๔ หากโปรดจึ่งรอดม้วย | | ชนม์คง
|
| พระเดชพระคุณยง | | ยิ่งฟ้า
|
| มั่นจิตรภักดิ์จำนง | | สนองบาท พระนา
|
| จวบสุดสูญชีพข้า | | สืบเค้าบุตรหลาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๕ พระพรตทรงสดับถ้อย | | ขุนมาร
|
| ตรัสว่าองค์อวตาร | | เลิศด้าว
|
| ให้เรายกทวยหาญ | | โหมหัก ศึกแฮ
|
| โดยเยี่ยงไวยกูลท้าว | | เที่ยงมล้างอาธรรม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๖ เราดสรมนัศดุจได้ | | วิเชียรจัก มาเฮย
|
| เพราะพระสฤษดิรักษ | | โปรดใช้
|
| บคิดแก่เบาหนัก | | เหน็จเหนื่อย ยากแฮ
|
| หวังจักสืบเกียรติไว้ | | เกริกสิ้นกัลป์ปา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๙ – ขุนพินิจจัย
|
|
| ๓๗๖๗ ตรัสเสร็จสั่งให้บุตร | | สุริยฉัน
|
| ชำระโทษสองกุมภัณฑ์ | | แผกร้าย
|
| ฟอกเอาเพื่อนพวกมัน | | มวญหมู่ ขบถนา
|
| สุครีพรับสั่งย้าย | | ยาตรยั้งยังพลาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๘ บังคับตำรวจทั้ง | | ทำมรง
|
| กับพวกราชมันอง | | อาจห้าว
|
| ผูกสองนักโทษทะนง | | กับหลัก คาเอย
|
| ติดเครื่องไม้กระหมับกร้าว | | กราดนิ้วกระทบเตือน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๖๙ ขันชเนาะเคาะเร่งด้วย | | ลวดหนัง
|
| เฆี่ยนขับยับแตกหลัง | | ไหล่ซ้ำ
|
| สองยักษหย่อนกำลัง | | ลงลเหี่ย โหยแฮ
|
| มีกระทู้ถามซ้ำ | | ซักเค้าคดีเดิม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๐ เหวยทศพิณเพศอ้าย | | อสุรพาล
|
| ประเทศลงกาสฐาน | | ทั่วด้าว
|
| พระจักรกฤษณ์โปรดประทาน | | พิเภก ครองนา
|
| โดยศักดิ์สืบขัติยท้าว | | แทตย์เชื้อพรหมมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๑ เองยังอุบัติเบื้อง | | กรุงลง กาเอย
|
| ภอปติสนธิเจริญยง | | ใหญ่กล้า
|
| พิเภกใช่บิตุรงค์ | | ราพล่วง รู้แฮ
|
| เจ้ามลิวันสี่หน้า | | มิตรไท้ทศกรรฐ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๒ เลศนี้ใครแจ้งชัก | | ชวนคลา ไคลเอย
|
| นำทัพจักรวรรดิมา | | นิเวศน์แล้ว
|
| จับพิเภกพันธนา | | ขับตรุ ตรากแฮ
|
| เองอหังการแกล้ว | | กลับขึ้นเถลิงเวียง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๓ ปางสองอนุชเจ้า | | อวตาร
|
| รับสั่งหาเองหาญ | | ขัดได้
|
| คบเพื่อนร่วมกิจพาล | | พวกเท่า ใดแฮ
|
| อย่าบิดปิดปกไว้ | | จุ่งแจ้งไขจริง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๔๐ – ขุนพินิจนัย
|
|
| ๓๗๗๔ ทศพิณเจบปวดเร้า | | รบมกาย
|
| สารภาพตามเหตุถวาย | | สัตยไท้
|
| ข้ากับพี่เลี้ยงผาย | | ผันเที่ยว สวนนา
|
| วรณีสูรร้องไห้ | | โศกแล้วกลับสรวล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๕ ข้าจึงถามพี่เลี้ยง | | เลศประจักษ
|
| บิตุเรศนามทศภักตร์ | | ผ่านด้าว
|
| พิเภกทระนงศักดิ์ | | นำศึก สู่แฮ
|
| ฆ่าทศเศียรญาติท้าว | | แทตยได้ครองนคร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๖ ทราบเหตุข้าเคียดแค้น | | คิดอาย หนักนอ
|
| ชวนวรณีผันผาย | | ลอบลี้
|
| ลุพึ่งจักรวรรดิสหาย | | พระบิตุ รงค์นา
|
| คิดร่วมสองเท่านี้ | | แน่สิ้นสัตยา ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๗ สวาเสมียนเขียนสอบถ้อย | | ถามวระ ณีเอย
|
| เจ้าซัดมึงมูละ | | ก่อเค้า
|
| ราชมันบีบศีศะ | | ซบบอบ รบมแฮ
|
| ขู่เคาะเราะเตือนเร้า | | เร่งแจ้งโดยจริง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๘ พี่เลี้ยงปวดขมับปิ้ม | | ปานดับ ชีพนอ
|
| ฅอตกพาดคาทับ | | นิ่งถ้อย
|
| ทำมรงคเร่งไม้ขมับ | | มึนซบ ลงนา
|
| เปนสัตยรับเรียบร้อย | | ร่วมถ้วยทศพิณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๗๙ สุครีพเรียงคัดข้อ | | คำยักษ ทูลเอย
|
| ตรัสว่ายังบังพัก | | พวกข้อง
|
| แต่หากจะถามซัก | | ฟอกไล่ ลเอียดนา
|
| คงพาดมณโฑต้อง | | เกี่ยวเข้ารคนความ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๘๐ ข้อนี้ยกให้พิ | | เภกอง คตเอย
|
| อันนักโทษสองทะนง | | ศักดินั้น
|
| รีบพาสู่นครลง | | กาตระ เวรแฮ
|
| แล้วตัดเศียรเสร็จซั้น | | เสียบไว้ริมทวาร ฯ
|
| | |
|