จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศพิณและวรณีสูรถูกลงทัณฑ์ตระเวนประจาน
แผ่นที่ ๕๓๗ – ขุนพินิจจัย
|
๓๗๕๓ อสุรผัดมหิทธิล้ำ | | กุมภัณฑ์
|
ยามลิวันกัน | | ยุเวกแกล้ว
|
รับสั่งพระทรงธรรม์ | | นำทัพ กลับเฮย
|
ลุนิเวศนลงกาแผ้ว | | ผ่องน้ำใจเกษม ฯ
|
|
|
๓๗๕๔ นัดดามารุตเร้า | | รีบคลา
|
ดลตรุยลไอยกา | | หม่นไหม้
|
ซบภักตรแทบบาทา | | เทวศโศก ศัลยเฮย
|
สร่างโสกแล้วจึ่งได้ | | กล่าวแจ้งแถลงการ ฯ
|
|
|
๓๗๕๕ หลานรีบเฝ้าบาทไว้ | | ทูลทรง ครุธเอย
|
ตรัสสั่งสองอนุชอง | | อาจมล้าง
|
เสร็จศึกสั่งข้าตรง | | มาถอด ตาแฮ
|
ทูลจบจับโซร่ง้าง | | งัดเปลื้องพันธนา ฯ
|
|
|
๓๗๕๖ พิเภกคลายโศกสร้วม | | กอดหลาน ครวญเอย
|
ดวงเนตรดวงจิตรชาญ | | เชี่ยวผู้
|
ตาทุกข์แทบวายปราณ | | ปราศจาก ยศแฮ
|
หากนัดดาก่อกู้ | | จึ่งพ้นไภยเข็ญ ฯ
|
|
|
๓๗๕๗ ปางเพรงเกิดเศอกครั้ง | | คราวมหา บาลเอย
|
พ่อพ่อชาญเดชา | | ช่วยเปลื้อง
|
คาบนี้นัดดามา | | ปลดทุกข์ ได้แฮ
|
ตรัสเสร็จท้าวรีบเยื้อง | | ยาตรขึ้นปรางสุวรรณ ฯ
|
|
|
๓๗๕๘ สูสนานทรงเครื่องพื้น | | พรรณราย เสด็จเอย
|
ออกพระโรงเสวกหลาย | | เรียบเฝ้า
|
ทรงทักทั่วทุกนาย | | เนาที่ นั้นนา
|
ต่างประนมก้มเกล้า | | นอบน้อมบทมาลย์
|
|
|
๓๗๕๙ ปิ่นราพอสุรผัดเร้า | | รีบจร
|
พร้อมมาตยานิกร | | ยาตรเยื้อง
|
สู่มรกฎศิงขร | | ลุพลับ พลานอ
|
พิเภกประณตเบื้อง | | บาทน้องนารายน์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๘ – ขุนพินิจจัย
|
๓๗๖๐ พระพรตปราโมทยแย้ม | | ยินดี
|
ตรัสว่าโหรภัมภีร์ | | รอบรู้
|
ดังหนึ่งทิพยกาณปรี | | ชาชัด นักนอ
|
โหรอื่นฤๅจักสู้ | | สุดหล้าหาไหน ฯ
|
|
|
๓๗๖๑ ไฉนจิงเลี้ยงลูกอ้าย | | อสุรพิศม์
|
ชีพย์ท่านเจียนจักปลิด | | ปลดม้วย
|
หากองค์พระจักรกฤษณ์ | | ทราบสั่ง เรานา
|
กับอนุชมาด้วย | | ดับร้อนรงับเขญ ฯ
|
|
|
๓๗๖๒ ท่านจึ่งได้รอดพ้น | | ไภยพาล
|
เดิมท่านบวิจารณ์ | | จิตรไว้
|
บำรุงอริผลาญ | | ชนมชีพ ตนนา
|
เหตุอื่นอาจรู้ได้ | | บ่รู้รวังตน ฯ
|
|
|
๓๗๖๓ พิเภกทูลน้องพระ | | หริรักษ์
|
อันทศพิณทรลักษณ์ | | แย่งด้าว
|
เพราะข้าบาทหลงฟัก | | ฟูมว่า บุตรนอ
|
จนขุ่นเบื้องบาทท้าว | | โทษข้าควรประหาร ฯ
|
|
|
๓๗๖๔ หากโปรดจึ่งรอดม้วย | | ชนม์คง
|
พระเดชพระคุณยง | | ยิ่งฟ้า
|
มั่นจิตรภักดิ์จำนง | | สนองบาท พระนา
|
จวบสุดสูญชีพข้า | | สืบเค้าบุตรหลาน ฯ
|
|
|
๓๗๖๕ พระพรตทรงสดับถ้อย | | ขุนมาร
|
ตรัสว่าองค์อวตาร | | เลิศด้าว
|
ให้เรายกทวยหาญ | | โหมหัก ศึกแฮ
|
โดยเยี่ยงไวยกูลท้าว | | เที่ยงมล้างอาธรรม์ ฯ
|
|
|
๓๗๖๖ เราดสรมนัศดุจได้ | | วิเชียรจัก มาเฮย
|
เพราะพระสฤษดิรักษ | | โปรดใช้
|
บคิดแก่เบาหนัก | | เหน็จเหนื่อย ยากแฮ
|
หวังจักสืบเกียรติไว้ | | เกริกสิ้นกัลป์ปา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๙ – ขุนพินิจจัย
|
๓๗๖๗ ตรัสเสร็จสั่งให้บุตร | | สุริยฉัน
|
ชำระโทษสองกุมภัณฑ์ | | แผกร้าย
|
ฟอกเอาเพื่อนพวกมัน | | มวญหมู่ ขบถนา
|
สุครีพรับสั่งย้าย | | ยาตรยั้งยังพลาน ฯ
|
|
|
๓๗๖๘ บังคับตำรวจทั้ง | | ทำมรง
|
กับพวกราชมันอง | | อาจห้าว
|
ผูกสองนักโทษทะนง | | กับหลัก คาเอย
|
ติดเครื่องไม้กระหมับกร้าว | | กราดนิ้วกระทบเตือน ฯ
|
|
|
๓๗๖๙ ขันชเนาะเคาะเร่งด้วย | | ลวดหนัง
|
เฆี่ยนขับยับแตกหลัง | | ไหล่ซ้ำ
|
สองยักษหย่อนกำลัง | | ลงลเหี่ย โหยแฮ
|
มีกระทู้ถามซ้ำ | | ซักเค้าคดีเดิม ฯ
|
|
|
๓๗๗๐ เหวยทศพิณเพศอ้าย | | อสุรพาล
|
ประเทศลงกาสฐาน | | ทั่วด้าว
|
พระจักรกฤษณ์โปรดประทาน | | พิเภก ครองนา
|
โดยศักดิ์สืบขัติยท้าว | | แทตย์เชื้อพรหมมาน ฯ
|
|
|
๓๗๗๑ เองยังอุบัติเบื้อง | | กรุงลง กาเอย
|
ภอปติสนธิเจริญยง | | ใหญ่กล้า
|
พิเภกใช่บิตุรงค์ | | ราพล่วง รู้แฮ
|
เจ้ามลิวันสี่หน้า | | มิตรไท้ทศกรรฐ ฯ
|
|
|
๓๗๗๒ เลศนี้ใครแจ้งชัก | | ชวนคลา ไคลเอย
|
นำทัพจักรวรรดิมา | | นิเวศน์แล้ว
|
จับพิเภกพันธนา | | ขับตรุ ตรากแฮ
|
เองอหังการแกล้ว | | กลับขึ้นเถลิงเวียง ฯ
|
|
|
๓๗๗๓ ปางสองอนุชเจ้า | | อวตาร
|
รับสั่งหาเองหาญ | | ขัดได้
|
คบเพื่อนร่วมกิจพาล | | พวกเท่า ใดแฮ
|
อย่าบิดปิดปกไว้ | | จุ่งแจ้งไขจริง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๔๐ – ขุนพินิจนัย
|
๓๗๗๔ ทศพิณเจบปวดเร้า | | รบมกาย
|
สารภาพตามเหตุถวาย | | สัตยไท้
|
ข้ากับพี่เลี้ยงผาย | | ผันเที่ยว สวนนา
|
วรณีสูรร้องไห้ | | โศกแล้วกลับสรวล ฯ
|
|
|
๓๗๗๕ ข้าจึงถามพี่เลี้ยง | | เลศประจักษ
|
บิตุเรศนามทศภักตร์ | | ผ่านด้าว
|
พิเภกทระนงศักดิ์ | | นำศึก สู่แฮ
|
ฆ่าทศเศียรญาติท้าว | | แทตยได้ครองนคร ฯ
|
|
|
๓๗๗๖ ทราบเหตุข้าเคียดแค้น | | คิดอาย หนักนอ
|
ชวนวรณีผันผาย | | ลอบลี้
|
ลุพึ่งจักรวรรดิสหาย | | พระบิตุ รงค์นา
|
คิดร่วมสองเท่านี้ | | แน่สิ้นสัตยา ฯ
|
|
|
๓๗๗๗ สวาเสมียนเขียนสอบถ้อย | | ถามวระ ณีเอย
|
เจ้าซัดมึงมูละ | | ก่อเค้า
|
ราชมันบีบศีศะ | | ซบบอบ รบมแฮ
|
ขู่เคาะเราะเตือนเร้า | | เร่งแจ้งโดยจริง ฯ
|
|
|
๓๗๗๘ พี่เลี้ยงปวดขมับปิ้ม | | ปานดับ ชีพนอ
|
ฅอตกพาดคาทับ | | นิ่งถ้อย
|
ทำมรงคเร่งไม้ขมับ | | มึนซบ ลงนา
|
เปนสัตยรับเรียบร้อย | | ร่วมถ้วยทศพิณ ฯ
|
|
|
๓๗๗๙ สุครีพเรียงคัดข้อ | | คำยักษ ทูลเอย
|
ตรัสว่ายังบังพัก | | พวกข้อง
|
แต่หากจะถามซัก | | ฟอกไล่ ลเอียดนา
|
คงพาดมณโฑต้อง | | เกี่ยวเข้ารคนความ ฯ
|
|
|
๓๗๘๐ ข้อนี้ยกให้พิ | | เภกอง คตเอย
|
อันนักโทษสองทะนง | | ศักดินั้น
|
รีบพาสู่นครลง | | กาตระ เวรแฮ
|
แล้วตัดเศียรเสร็จซั้น | | เสียบไว้ริมทวาร ฯ
|
| | |
|