จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อสุรผัด ลิวัน กันยุเวก จับทศพิณ กับวรณีสูร
แผ่นที่ ๕๓๓ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๗๒๕ ปางองค์อสุรเรศรเจ้า | | ลงกา
|
| ผธมแท่นทองเลขา | | ขุ่นแค้น
|
| จำจะยกโยธา | | ยาตรทัพ รบเฮย
|
| ฤๅถดถอยถึงแม้น | | ชีพม้วยเกียรติคง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๖ ทรงดำริหเร่งเร่าร้อน | | หฤไทย
|
| จนจวบอุไทยไข | | ปลั่งเปลื้อง
|
| สรงสินธุ์กระแสใส | | เสรจประดับ องค์แฮ
|
| ทรงพระขรรค์ศรเยื้อง | | ยาตรขึ้นเกยกาญจน์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๗ สองกุมารชาญฉลาดล้ำ | | ทูลสนอง
|
| อันมนุษยฆ่าโคตรผอง | | เผ่าสิ้น
|
| เผื่อเจบจิตรคิดจอง | | เวรจัด
|
| อย่าวิตกแดดิ้น | | ศึกนี้ภารเผือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๘ จะอาษาออกสู้ | | สงคราม
|
| บคิดขยาดความ | | มอดม้วย
|
| อสุรินทรฮึกเหิมตาม | | เฉาโฉด
|
| หลงเล่ห์ยินดีด้วย | | ยักษผู้สองหลาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๙ ธเถลิงวรรคแก้ว | | แกมกาญจน์
|
| ยกพยุหทวยหาญ | | โห่เร้า
|
| รีบเมื้อจากเมืองมาร | | เสียงมี่ สนั่นแฮ
|
| สองอสุรอาษาเข้า | | รับร้าปีกสอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๐ ถับถึงจังหวัดเวิ้ง | | สนามยุทธ
|
| พระยายักษสั่งพลอยุด | | ทัพยั้ง
|
| ถกลกลกระบวนครุฑ | | กางปีก
|
| รายร่ายโยธีตั้ง | | ต่อต้านไพริน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๑ ปางองค์ภูวนารถน้อง | | นารายน์
|
| เสดจออกพลับพลาพราย | | เพริศแพร้ว
|
| อำมาตยกระบินทร์หลาย | | หมอบกลาด
|
| ทรงสดับอสุรแกล้ว | | โห่ก้องกุลาหล ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๔ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๗๓๒ ทรงทราบว่าทัพท้าว | | ทศพิณ
|
| เสียงสะเทือนธรณิน | | ทั่วพื้น
|
| บมีหวั่นหวาดยิน | | มลากต่อ ยุทธเฮย
|
| เหมพระกระมลชื้น | | เหตุห้าวณรงค์หาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๓ จึ่งสั่งสุครีพให้ | | เตรียมพล
|
| เรืองฤทธิราญรณ | | สุรกร้าว
|
| อสุรผัดคุมพหล | | ทัพน่า
|
| กองถัดนิลพัทห้าว | | ถัดนั้นฤทธิหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๔ สององค์ทรงรถเร้า | | รุกพล
|
| รีบเร่งพยุหพหล | | ทัพหน้า
|
| ธุลีพัดพิโดรบน | | บังบด
|
| ดลสมรภูมิ์ผ่านฟ้า | | สั่งให้อยุดพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๕ พระบรรหารเร่งให้ | | อสุรผัด
|
| ขับพิริยพลรีบรัด | | รบร้า
|
| หลานลมสุดโสรมนัศ | | รับสั่ง พระเฮย
|
| เร่งรุกพลแกว่นกล้า | | กล่นเข้ารณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๖ ถับถึงน่าทัพท้าว | | กุมภัณฑ์
|
| อสุรผัดกวัดแกว่งขรรค์ | | กระทืบเท้า
|
| ผายสีหสารทเย้ยหยัน | | เหวยยักษ์ หยิ่งนา
|
| เผยอยกยอโคตรเค้า | | ว่าเชื้อวงษพรหม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๗ อวดฤทธิกำเริบอ้าง | | อวดหาญ
|
| ชีวิตรจักมลายลาญ | | ไป่ช้า
|
| เยียวมึงรักชนมาน | | มละพยศ เสียเทอญ
|
| มานบบาทเจ้าหล้า | | จึ่งพ้นไภยผอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๓๘ ทศพิณพิโรธร้อง | | ผรุศไข
|
| เหม่ลูกลิงลาไถย | | ถ่อยถ้อย
|
| ยกมนุษยเท่าแมงไย | | ใครจัก ยั่นเฮย
|
| กูใช่แทตยต่ำต้อย | | เผ่าพื้นพงษ์พรหม ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๕ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๗๓๙ เปนจรรโลงภพพื้น | | กุมภัณฑ์
|
| มารมหิทธิมหันต์ | | เดชกล้า
|
| บเคยจักเคียงคัล | | นรเทพ ใดเลย
|
| มึงคึกมึงขันท้า | | เที่ยงแท้ถึงตาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๐ สองเถียงเสียงถี่ถ้อย | | ทารุณ
|
| อสุเรศโมโหหุน | | เหิ่มซ้ำ
|
| สั่งพลากะระเนื่องหนุน | | ขนาบขน่ำ มันเฮย
|
| จับอสุรผัดมัดห้ำ | | หั่นให้เปนจุณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๑ พลยักษเคยย่อท้อ | | ฤทธา ลิงนอ
|
| เหนอสุรผัดใช่พา | | นเรศแท้
|
| ต่างมนัศหรรษา | | สมคิด แล้วพ่อ
|
| แกว่งสาตราเตมแล้ | | เล่ห์ต้นต่อณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๒ ตระบัดลัดหลีกเข้า | | พนาลี
|
| วิ่งแยกแตกตื่นหนี | | วุ่นว้า
|
| อสุรผัดตบหัดถ์ที | | สรวลเยาะ เย้ยฮา
|
| ขานเคาะเหวยพลร้า | | หลบหน้าหนีไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๓ อสุรินทรยินเย้ยยิ่ง | | โกรธา
|
| เหวยลูกลิงเลวมา | | หมิ่นได้
|
| เองจะดับชีวา | | ศราวุธ นี้เวย
|
| ธกวัดแกว่งศรไส้ | | หน่วงน้าวแผลงผลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๔ แสนศรร่อนคคว้าง | | กลางหน
|
| อเนกแน่นนาทคำรน | | เกรอกฟ้า
|
| รุมไล่อสุรผัดจน | | เจียนรอบ ตนนา
|
| อสุรผัดโผนเผ่นคว้า | | รวบไว้ไวเหลือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๕ รวบศรรวมรับไว้ | | ในกำ หัดถ์แฮ
|
| เริงร่าสำราญสำ | | รากเย้ย
|
| หักศรยับระยำ | | โยนเยาะ ให้ฮา
|
| นี่สาตราใครเฮ้ย | | เดชล้ำดีหลาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๖ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๗๔๖ อสุรผัดโผนขึ้นรถ | | กุมภัณฑ์
|
| ถีบอสุรโลทันต์ | | ถูกหน้า
|
| รถทรงหักลงพลัน | | พลิกคว่ำ
|
| เหนทศพิณถลาล้า | | ร่าเข้าโรมรอญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๗ อสุรินทรร่าร้า | | โรมรัน
|
| ต่างจับต่างตีกัน | | กึกก้อง
|
| ต่างหนีต่างไล่พัน | | ลวันล่อง ไวแฮ
|
| อสุรผัดโผนโจนจ้อง | | จับคว้าคันศิลป์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๘ ยื้อยุดฉุดแย่งได้ | | รันโรม
|
| ถูกทศพิณท่าวโครม | | คว่ำคว้าง
|
| บุตรอินทรชิตสองโสรม | | มนัศสบ ช่องฮา
|
| โจนจับแขนคนละข้าง | | ฉุดรั้งขุนเข็ญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๔๙ อสุรผัดโจนจับได้ | | วรณี สูรนา
|
| จับจิกเกษอสุรี | | คร่าไว้
|
| สามอสูรจับยักษี | | สองโสด มาแฮ
|
| พาประเวศถวายไท้ | | ที่ยั้งยุทธภูมิ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๐ พระพรตภักตรผ่องแผ้ว | | ภูลปรา โมทย์แฮ
|
| ตรัสเรียกสุครีพมา | | สั่งซ้ำ
|
| ท่านก็บุตรสุริยา | | เดชยิ่ง
|
| จงอย่าเผลอพลาดพล้ำ | | พ่ายรู้ไพริน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๑ จำมันจงมั่นไว้ | | ทั้งสอง
|
| จะไถ่ถามเอาผอง | | เพื่อนด้วย
|
| ยันดาคิดขบถปอง | | สมบัติ พิเภกนา
|
| พิฆาฏเสียจงม้วย | | หมดพื้นมารพาล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๕๒ แต่อสุรผัดกับทั้ง | | บุตรา
|
| อินทรชิตสองรา | | รีบร้อน
|
| ไปนคเรศลงกา | | ถอดพิเภก มาเทอญ
|
| สั่งเสรจเลิกพลย้อน | | ยาตรยั้งพลับพลา ฯ
|
| | |
|