จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ
แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อน | | อภิปราย
|
| แก่อสุรเสนานาย | | นั่งพร้อม
|
| เราจะยกพลราย | | โรมรบ
|
| สำบุกตระบึกงล้อม | | ไล่มล้างมารกระลี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าว | | ทศพิณ
|
| พิฆาฏสับเปนสิน | | อย่าไจ้
|
| สำแดงเดชกระบินทร | | ระบือภพ
|
| ใครจักเหนไฉนให้ | | กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ | | ทูลสนอง
|
| อันจะยกพลกอง | | ทัพบ่ล้น
|
| ลงกาจักหม่นหมอง | | โทรมซุด
|
| ยักษปะชาเปนต้น | | จักต้องพลอยตาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้น | | ในมือ มารนา
|
| ผิวทศพิณจะกระพือ | | พิโรธเร้า
|
| พาลพิฆาฏเสียคือ | | ตายเปล่า
|
| จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้า | | หลักหล้าภพไตร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๑ เราผองคงจักต้อง | | ดำริห์
|
| พระอวตารจะติ | | โทษได้
|
| บงกระบี่ที่ชาญพิ | | ไชยยุทธ
|
| คือรับสั่งแต่ใต้ | | บาทให้หาตัว ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ | | ยอมนา
|
| จึ่งยกพลโถมถา | | รบเร้า
|
| ธจึ่งตรัสปฤกษา | | สืบต่อ ไปเฮย
|
| กระบี่ใดควรเข้า | | ต่อถ้อยทศพิณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้ | | นฤบาล
|
| เหนแต่ชมพูพาน | | แกว่นรู้
|
| ยงยุทธว่องโวหาร | | หากซื่อ ตรงนา
|
| ควรจักวางกระมลกู้ | | กิจให้สื่อสาสน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๗๐๔ พระตำรัสสั่งใช้ | | ชมภู พานเฮย
|
| จงสื่อนครลองดู | | สักครั้ง
|
| เขาจะอ่อนน้อมดูนู | | ฤๅขัด แขงนา
|
| ท่านอย่างเผลอพลันพลั้ง | | พลาดต้องบัดสี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๕ พานรินทร์รับสั่งแล้ว | | เรห็จทยาน
|
| บรรลุลงกาสฐาน | | ไป่ช้า
|
| ลอยอยู่นะคัคณานต์ | | ตรงช่อง แกลแฮ
|
| สีหนาทตวาดท้า | | แทตยท้าวทศพิณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๖ เองสมคบพี่เลี้ยง | | เปนขบถ
|
| เย่อหยิ่งชิงศิริยศ | | พิเภกได้
|
| กูถือสั่งพระพรต | | อนุชพระ กฤษณนา
|
| มานราชบัญชาใช้ | | เฉภาะให้หาเอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๗ เรวรีบไปเฝ้าพระ | | ทรงยศ
|
| ที่หว่างเขามรกฎ | | ใหญ่กว้าง
|
| จะทรงชักคดีขบถ | | โดยชื่น เนตรนา
|
| เองหาขึงคัดง้าง | | แม่นม้วยมือทหาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๘ ทศพิณพิโรธร้อง | | เหวยลิง
|
| ทรลักษณหยามหยิ่งจริง | | จาบจ้วง
|
| เองเปนบ่าวพึ่งพิง | | บุญมนุษย์
|
| ไยจึ่งหยาบลาบล้วง | | หลู่เชื้อพงษพรหม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๐๙ มาเคารพนบเบื้อง | | บาทา กูเฮย
|
| พูดแต่สุภาพภา | | สิตน้อม
|
| จึ่งสมแก่ทูตา | | นุทูต แขกแฮ
|
| กลับโอ่อวดอ้อมค้อม | | ขู่ให้ใครขาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๐ พานเรศพิโรธแค้น | | คือไฟ
|
| เหม่ลูกเลกจัญไร | | อวดรู้
|
| ไปฤๅจักบไป | | มึงว่า มาเทอญ
|
| มึงจัดมึงขึงสู้ | | จักสิ้นอาสัญ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๑ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๗๑๑ ลิงยักษต่างออกอ้าง | | อวดหาญ
|
| ต่างโกรธกลเพลิงกัลป์ | | จ่อจี้
|
| ทศพิณสั่งพลมาร | | จับกระบี่ ฆ่าเวย
|
| ยักษยั่นลิงเลี่ยงลี้ | | ไปล้อมโรมรัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๒ พานรินทรรีบเลื่อนล้ำ | | ลงไป
|
| ประดิษฐานภูมไผท | | เผ่นกว้าง
|
| โถมถีบถูกอุรไพ | | นาสุร วงษแฮ
|
| ตกแท่นจับจิกง้าง | | เกษเกล้ากุมภัณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๓ ตบต่อยถูกเนตรหน้า | | โปกปับ
|
| โนโหนกแตกตัวยับ | | เลือดย้อย
|
| เหยียบอกด่าสำทับ | | ยักษถ่อย
|
| กูหากคิดอยู่น้อย | | หนึ่งไว้ชีวา ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๔ เกรงเกินรับสั่งไท้ | | จุธาภพ
|
| หาไม่จะฟันประจบ | | จวบม้วย
|
| ภาแผลที่ต่อยตบ | | ฝากมาตุ มึงนา
|
| ขุนกระบี่แกว่งขรรค์ด้วย | | เดชห้าวอวดหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๕ รเห็จทยานไผเฝ้าพระ | | ภูวไนย
|
| ที่พลับพลาเนินไศล | | เลิศแล้ว
|
| ทูลคดีซึ่งมีไชย | | เชิงพูด
|
| พระสดับภักตรแผ้ว | | ตรัสซร้องสรเสริญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๖ ทศพิณมานะน้อย | | ฤไทยนัก
|
| เสียยศอรสุศักดิ์ | | เผ่าผู้
|
| ชลเนตรน่านนองภักตร | | ผิดเผือด
|
| เปนสุดฤทธิสุดรู้ | | รีบเฝ้าชนนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๗ มณโฑยลหน่อไท้ | | รันทด
|
| ค่อยประคองโอรส | | ลูบไล้
|
| ทราบการเร่งกำสรด | | แสนเทวศ
|
| นางร่ำพิไรให้ | | ตรัสห้ามโหยหวน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต
|
|
| ๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยว | | กระทืบบาท
|
| ธไป่ลามาตราช | | รีบร้อน
|
| มามณฑิรมณีมาศ | | ประทับแท่น ทองแฮ
|
| สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อน | | เตรียมรี้พลขันธ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้อง | | สองกุ มารแฮ
|
| ยามลิวันกันยุ | | เวกนี้
|
| ทราบว่าทศพิณมุ | | เตรียมหมู่ มารนา
|
| เกรงจักพลอยป่นปี้ | | เพราะเปื้อนปนพาล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระ | | มารดา ทูลเฮย
|
| นางทราบโสมนัศา | | สั่งซ้ำ
|
| พ่อลอบออกไปหา | | พระยานุ ชิตเฮย
|
| จักช่วยจักชูค้ำ | | พ่อให้ไภยไกษย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้ว | | ลาจร
|
| ลอยลิ่วปลิวอำพร | | ภาคฟ้า
|
| ถึงมรกฎสิงขร | | ลงบอก ยพลเฮย
|
| แก่กระบี่นายกองกล้า | | เดชก้องยามพวาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้อง | | ยาตรา
|
| พบอนุชิตสองรา | | บอกแจ้ง
|
| ขุนกระบี่ก็พามา | | ถวายพระ พรตแฮ
|
| ลองรบอาษาแว้ง | | จับท้าวทศพิณ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้ม | | หฤไทย
|
| ตรัสภิปรายปราไสย | | เพราะพร้อง
|
| ฃอบจิตรที่จองใจ | | จงรัก เรานา
|
| รีบกลับไปปกป้อง | | พิเภกไว้จงดี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้ | | ภูธร
|
| ถวายอภิวาทจร | | จาดเฝ้า
|
| โผนทยานยาตรอำพร | | เต็มพัด
|
| บรรลุลงกาเข้า | | สู่ห้องปรางเหน ฯ
|
| | |
|