โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๓๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:30, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระพรตให้ชมพูพานไปสื่อสารแก่ทศพิณ

แผ่นที่ ๕๒๙ – พระราชครูพิเชต

๓๖๙๗ พระพรตพจนเอื้อนอภิปราย
แก่อสุรเสนานายนั่งพร้อม
เราจะยกพลรายโรมรบ
สำบุกตระบึกงล้อมไล่มล้างมารกระลี ฯ
๓๖๙๘ วรณีสูรกับท้าวทศพิณ
พิฆาฏสับเปนสินอย่าไจ้
สำแดงเดชกระบินทรระบือภพ
ใครจักเหนไฉนให้กล่าวชี้เชิงณรงค์ ฯ
๓๖๙๙ สุครีพรีบนบไท้ทูลสนอง
อันจะยกพลกองทัพบ่ล้น
ลงกาจักหม่นหมองโทรมซุด
ยักษปะชาเปนต้นจักต้องพลอยตาย ฯ
๓๗๐๐ อนึ่งวิเชียรพรหมเมศนั้นในมือ มารนา
ผิวทศพิณจะกระพือพิโรธเร้า
พาลพิฆาฏเสียคือตายเปล่า
จะเสื่อมเสียกระพเกียรติเจ้าหลักหล้าภพไตร ฯ
๓๗๐๑ เราผองคงจักต้องดำริห์
พระอวตารจะติโทษได้
บงกระบี่ที่ชาญพิไชยยุทธ
คือรับสั่งแต่ใต้บาทให้หาตัว ฯ
๓๗๐๒ เยียวมันหยิ่งแม้นไม่ยอมนา
จึ่งยกพลโถมถารบเร้า
ธจึ่งตรัสปฤกษาสืบต่อ ไปเฮย
กระบี่ใดควรเข้าต่อถ้อยทศพิณ ฯ
๓๗๐๓ สุครีพทูลแนะไท้นฤบาล
เหนแต่ชมพูพานแกว่นรู้
ยงยุทธว่องโวหารหากซื่อ ตรงนา
ควรจักวางกระมลกู้กิจให้สื่อสาสน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๓๐ – พระราชครูพิเชต

๓๗๐๔ พระตำรัสสั่งใช้ชมภู พานเฮย
จงสื่อนครลองดูสักครั้ง
เขาจะอ่อนน้อมดูนูฤๅขัด แขงนา
ท่านอย่างเผลอพลันพลั้งพลาดต้องบัดสี ฯ
๓๗๐๕ พานรินทร์รับสั่งแล้วเรห็จทยาน
บรรลุลงกาสฐานไป่ช้า
ลอยอยู่นะคัคณานต์ตรงช่อง แกลแฮ
สีหนาทตวาดท้าแทตยท้าวทศพิณ ฯ
๓๗๐๖ เองสมคบพี่เลี้ยงเปนขบถ
เย่อหยิ่งชิงศิริยศพิเภกได้
กูถือสั่งพระพรตอนุชพระ กฤษณนา
มานราชบัญชาใช้เฉภาะให้หาเอง ฯ
๓๗๐๗ เรวรีบไปเฝ้าพระทรงยศ
ที่หว่างเขามรกฎใหญ่กว้าง
จะทรงชักคดีขบถโดยชื่น เนตรนา
เองหาขึงคัดง้างแม่นม้วยมือทหาร ฯ
๓๗๐๘ ทศพิณพิโรธร้องเหวยลิง
ทรลักษณหยามหยิ่งจริงจาบจ้วง
เองเปนบ่าวพึ่งพิงบุญมนุษย์
ไยจึ่งหยาบลาบล้วงหลู่เชื้อพงษพรหม ฯ
๓๗๐๙ มาเคารพนบเบื้องบาทา กูเฮย
พูดแต่สุภาพภาสิตน้อม
จึ่งสมแก่ทูตานุทูต แขกแฮ
กลับโอ่อวดอ้อมค้อมขู่ให้ใครขาม ฯ
๓๗๑๐ พานเรศพิโรธแค้นคือไฟ
เหม่ลูกเลกจัญไรอวดรู้
ไปฤๅจักบไปมึงว่า มาเทอญ
มึงจัดมึงขึงสู้จักสิ้นอาสัญ ฯ
             

แผ่นที่ ๕๓๑ – พระราชครูพิเชต

๓๗๑๑ ลิงยักษต่างออกอ้างอวดหาญ
ต่างโกรธกลเพลิงกัลป์จ่อจี้
ทศพิณสั่งพลมารจับกระบี่ ฆ่าเวย
ยักษยั่นลิงเลี่ยงลี้ไปล้อมโรมรัน ฯ
๓๗๑๒ พานรินทรรีบเลื่อนล้ำลงไป
ประดิษฐานภูมไผทเผ่นกว้าง
โถมถีบถูกอุรไพนาสุร วงษแฮ
ตกแท่นจับจิกง้างเกษเกล้ากุมภัณฑ์ ฯ
๓๗๑๓ ตบต่อยถูกเนตรหน้าโปกปับ
โนโหนกแตกตัวยับเลือดย้อย
เหยียบอกด่าสำทับยักษถ่อย
กูหากคิดอยู่น้อยหนึ่งไว้ชีวา ฯ
๓๗๑๔ เกรงเกินรับสั่งไท้จุธาภพ
หาไม่จะฟันประจบจวบม้วย
ภาแผลที่ต่อยตบฝากมาตุ มึงนา
ขุนกระบี่แกว่งขรรค์ด้วยเดชห้าวอวดหาญ ฯ
๓๗๑๕ รเห็จทยานไผเฝ้าพระภูวไนย
ที่พลับพลาเนินไศลเลิศแล้ว
ทูลคดีซึ่งมีไชยเชิงพูด
พระสดับภักตรแผ้วตรัสซร้องสรเสริญ ฯ
๓๗๑๖ ทศพิณมานะน้อยฤไทยนัก
เสียยศอรสุศักดิ์เผ่าผู้
ชลเนตรน่านนองภักตรผิดเผือด
เปนสุดฤทธิสุดรู้รีบเฝ้าชนนี ฯ
๓๗๑๗ มณโฑยลหน่อไท้รันทด
ค่อยประคองโอรสลูบไล้
ทราบการเร่งกำสรดแสนเทวศ
นางร่ำพิไรให้ตรัสห้ามโหยหวน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๓๒ – พระราชครูพิเชต

๓๗๑๘ ทศพิณพิโรธเกรี้ยวกระทืบบาท
ธไป่ลามาตราชรีบร้อน
มามณฑิรมณีมาศประทับแท่น ทองแฮ
สั่งพี่เลี้ยงเกณฑ์ต้อนเตรียมรี้พลขันธ์ ฯ
๓๗๑๙ ฝ่ายกุมภัณฑ์พี่น้องสองกุ มารแฮ
ยามลิวันกันยุเวกนี้
ทราบว่าทศพิณมุเตรียมหมู่ มารนา
เกรงจักพลอยป่นปี้เพราะเปื้อนปนพาล ฯ
๓๗๒๐ ภาคนไปเฝ้าพระมารดา ทูลเฮย
นางทราบโสมนัศาสั่งซ้ำ
พ่อลอบออกไปหาพระยานุ ชิตเฮย
จักช่วยจักชูค้ำพ่อให้ไภยไกษย ฯ
๓๗๒๑ สองรับโอวาทแล้วลาจร
ลอยลิ่วปลิวอำพรภาคฟ้า
ถึงมรกฎสิงขรลงบอก ยพลเฮย
แก่กระบี่นายกองกล้าเดชก้องยามพวาร ฯ
๓๗๒๒ กระบี่พาสองยักษ์เยื้องยาตรา
พบอนุชิตสองราบอกแจ้ง
ขุนกระบี่ก็พามาถวายพระ พรตแฮ
ลองรบอาษาแว้งจับท้าวทศพิณ ฯ
๓๗๒๓ ภูบาลบานเบิกปลื้มหฤไทย
ตรัสภิปรายปราไสยเพราะพร้อง
ฃอบจิตรที่จองใจจงรัก เรานา
รีบกลับไปปกป้องพิเภกไว้จงดี ฯ
๓๗๒๔ สองอสูรรับสั่งไท้ภูธร
ถวายอภิวาทจรจาดเฝ้า
โผนทยานยาตรอำพรเต็มพัด
บรรลุลงกาเข้าสู่ห้องปรางเหน ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว