จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ท้าวจักรวรรดิยกทัพประชิดลงกา พิเภกออกรบแพ้ ท้าวจักรวรรดิให้จำตรุขังไว้
แผ่นที่ ๕๑๓ – พระปลัดสิง
|
๓๕๘๕ ฝ่ายไพนาสุรผู้ | | ฤทธี
|
ถึงพิเภกชวนพี่ลี | | ลาศเฝ้า
|
ท่ามกลางหมู่เสนี | | ดาดาษ พระโรงเอย
|
ชื่นจิตรอ่อนศิรเกล้า | | นบนิ้วบังคม ฯ
|
|
|
๓๕๘๖ พิเภกยลโอรสท้าว | | เกษมสันต์
|
เยื้อนขบับเข้ารับขวัญ | | พร่ำถ้อย
|
เจ้าไปอยู่ไพรวัน | | เรียนเวท จบฤๅ
|
พ่อสุดแสนจะลห้อย | | ห่อนเว้นวันถึง ฯ
|
|
|
๓๕๘๗ ข้าบาทเรียนจบแจ้ง | | วิทยา แล้วเฮย
|
องค์พระกาลสิทธา | | บอกให้
|
คิดถึงพระบิดา | | ลูกกลับ เฝ้าแฮ
|
ทูลเสร็จแล้วลาไท้ | | สู่ห้องชนนี ฯ
|
|
|
๓๕๘๘ เบื้ององค์จักรวรรดิเจ้า | | มลิวัน
|
รีบเร่งพลกุมภัณฑ์ | | รุดเร้า
|
ล่วงด่านลุเฃตรขันธ์ | | หยุดทัพ พลันแฮ
|
เร่งปลูกพลับพลาเข้า | | พักรั้งแรมพล ฯ
|
|
|
๓๕๘๙ เสร็จสั่งวิศณุราชทั้ง | | นนทการ เรวแฮ
|
บอกพิเภกว่าจอมมาร | | ธิเบศรไท้
|
ทรงนามจักรวรรดิหาญ | | เหิมเดช
|
พระเสดจมาหวังได้ | | เยี่ยมท้าวผูสหาย ฯ
|
|
|
๓๕๙๐ มาถึงจึ่งรู้ว่า | | ปลดปลง
|
พิเภกได้ดำรง | | สืบซร้อง
|
ให้มานบบาทบงษุ์ | | กูพี่ สหายฮา
|
แม้มาดขืดขัดข้อง | | จักล้างชีวัน ฯ
|
|
|
๓๕๙๑ สองมารคลานคล้อยรีบ | | รเห็จคลา
|
ถึงนิเวศน์บอกเสนา | | ใหญ่น้อย
|
มโหทรทราบกิจจา | | นำสู่ เฝ้าเฮย
|
สองทูตกราบทูลถ้อย | | เสรจสิ้นบรรหาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๑๔ – พระปลัดสิง
|
๓๕๙๒ พิเภกสดับหวั่นว้า | | คนึงคิด
|
ลูกหลนอ่อนหย่อนฤทธิ | | จักพึ่ง ใครนา
|
สุดจิตรสุดจักให้ | | ต่อต้านสงคราม ฯ
|
|
|
๓๕๙๓ จำจิตรจำออกสู้ | | ไพรี
|
ตริเสรจสั่งเสนี | | ทูตแกล้ว
|
อันองค์พระจักกรี | | ทรงโปรด ยศเฮย
|
ถือมั่นมิพานแผ้ว | | เผ่าร้ายไป่สมาน ฯ
|
|
|
๓๕๙๔ สองทูตประณตน้อม | | เคียมคัล
|
ออกจากพระโรงผัน | | คลาศคล้อย
|
ระเห็จลุพลับพลาพลัน | | ถึงที่ เฝ้าเฮย
|
หมอบราบกราบทูลถ้อย | | ท่านท้าวเสรจสาร ฯ
|
|
|
๓๕๙๕ ทรงฟังดังฟ้าฟาด | | ทรวงลง
|
เหม่เหม่พิเภกอง | | อาจกล้า
|
แปดหัดถ์กวัดสารทตรง | | เร่งรถ มณีเฮย
|
สี่โอษฐสั่งกองหน้า | | รีบให้เดินขบวน ฯ
|
|
|
๓๕๙๖ ฝ่ายพิเภกทูตกลับแล้ว | | โองการ สั่งเอย
|
ให้จัดโยธาชาญ | | เดชห้าว
|
มโหทรรับบรรหาร | | รีบจัด พลแฮ
|
ม้ารถคชเดินท้าว | | เสรจแล้วทูลเสนอ ฯ
|
|
|
๓๕๙๗ พิเภกสดับเสด็จเฝ้า | | สนานองค์
|
ทรงเครื่องยุทธนายง | | ผ่องแผ้ว
|
พระหัดถ์จับศรทรง | | เสด็จสู่ รถเฮย
|
ได้ฤกษเลิกทัพแกล้ว | | โห่ก้องสนั่นไหว ฯ
|
|
|
๓๕๙๘ เสียงรถเสียงคชดั้ง | | แซงกัน
|
เสียงแสะเสียงกุมภัณฑ์ | | กึกก้อง
|
พอพบทัพมลิวัน | | กลางรัฐ ยาฮา
|
ต่างทัพต่างจวบจ้อง | | จักเข้ารณรงค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๑๕ – พระปลัดสิง
|
๓๕๙๙ จักรวรรดิยืนรถแก้ว | | กลางพล
|
เหนพิเภกคุมพหล | | กลาดกล้า
|
มุ่งขเม่นเข่นขบทนต์ | | กทืบบาท
|
ตรัสสั่งให้กองหน้า | | เร่งเข้าโจมตี ฯ
|
|
|
๓๖๐๐ นนทการเร่งทัพหน้า | | ขันแขง
|
ขุนคชขับคชแทง | | ไล่ล้าง
|
ขุนม้าขับม้าแผลง | | ธนูพิศม์
|
ขุนรถขุนพลง้าง | | น่าไม้ปืนยิง ฯ
|
|
|
๓๖๐๑ ชาวลงกาต่างเข้า | | ตีประดา
|
ขุนคชขับรับงา | | ฮึกห้าว
|
พลม้าขับม้าถลา | | ซัดหอก ซัดเฮย
|
พลรถพลท้าวก้าว | | สกัดกั้นธนูแผลง ฯ
|
|
|
๓๖๐๒ ต่างตนต่างดุดื้อ | | ทนคง
|
ทรหดอุกอาจตรง | | ไล่ด้น
|
นนทการเร่งจัตุรงค์ | | รุกแล่น ทะลวงแฮ
|
กองทัพลงการ้น | | ย่นท้อเสียขบวน ฯ
|
|
|
๓๖๐๓ มโหทรพิโรธเงื้อ | | ตบองรัน
|
โลดไล่พลมลิวัน | | กลั่นแกล้ว
|
จักรวรรดิเร่งรถถลัน | | ฟันฝ่า มาแฮ
|
ถึงน่ารถพิเภกแล้ว | | จึ่งเอื้อนบรรหาร ฯ
|
|
|
๓๖๐๔ เหวยๆ พิเภกผู้ | | พาลา
|
ใยทรยศเชษฐา | | ร่วมไส้
|
ไปคบกับรามา | | ผลาญญาติ แหลกแฮ
|
ใครจะนับว่าดีได้ | | ชาติอ้ายทรชน ฯ
|
|
|
๓๖๐๕ เอะไฉนจักรวรรดิเจ้า | | มลิวัน
|
แปดโนตเองสำคัญ | | ผิดถ้อย
|
ทั้งนี้เพราะทศกรรฐ์ | | โมหมืด มนแฮ
|
ไปลักอรรคยอดสร้อย | | ธเรศรไท้สีกร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๑๖ – พระปลัดสิง
|
๓๖๐๖ เราทูลทัดให้ส่ง | | สีดา คืนเอย
|
ยังกลับมาโกรธา | | ขับได้
|
ขืนดื้อต่อยุทธนา | | พาญาติ มรณแฮ
|
เราซื่อพระจึ่งไว้ | | ชีพให้ครองเวียง ฯ
|
|
|
๓๖๐๗ ฉะพิเภกหน้าไม่ | | มีอาย
|
ยกมนุษยขึ้นเปนนาย | | ปกเกล้า
|
เศียรมึงจักจากกาย | | เพราะจักร กูนา
|
ยิ่งพิโรธเร่งรถเข้า | | มุ่งล้างชีวัน ฯ
|
|
|
๓๖๐๘ พิเภกชาญหาญรบด้วย | | ศิลป์ทรง
|
ฉาดฉับกลับเบี่ยงองค์ | | เปลี่ยนเปลื้อง
|
ต่างว่องต่างฤทธิรงค์ | | สองฟาด ฟันฮา
|
จักรวรรดิได้ที่เยื้อง | | ฟาดด้วยคันศร ฯ
|
|
|
๓๖๐๙ พิเภกผันหันห่างน้าว | | ศิลป์ไชย
|
นบเดชตรีภูวไนย | | กอบเกื้อ
|
ปล่อยสารทเปรื่องปราดไป | | ถูกจักร วรรดิแฮ
|
เกราะขาดสารทฉ่ะเนื้อ | | ปวดปิ้มวายชนม์ ฯ
|
|
|
๓๖๑๐ จักรวรรดิอ่านเวทล้าง | | ศรหลุด แล้วเฮย
|
แผลงนาคสราวุธ | | ว่องคล้อง
|
รัดพิเภกเซซุด | | ตกจาก รถแฮ
|
สี่ภักตรสั่งยักษจ้อง | | จับรั้งเรวมา ฯ
|
|
|
๓๖๑๑ ลูกทศภักตรผู้ | | กิติศับท์
|
รีบออกจากเมืองกับ | | พี่เลี้ยง
|
กรุงมารบอกพ่อจับ | | พิเภกจัก ฆ่านา
|
บุตรว่าเธอได้เกลี้ยง | | กล่อมข้าขอทัณฑ์ ฯ
|
|
|
๓๖๑๒ จักรวรรดิยกโทษแล้ว | | สั่งราช มันเฮย
|
นำพิเภกจำตราด | | ตรุไว้
|
ชวนบุตรจะกลับยาตร | | ยังนิ เวศน์นา
|
สั่งพวกพหลให้ | | เลิกเข้าลงกา ฯ
|
| | |
|