โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๒๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:27, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส

แผ่นที่ ๕๐๕ – พระปลัดสิง

๓๕๒๙ ไพนาสูรบุตรเจ้าจอมยักษ์
อายุสิบสามศักดิ์สุดแกล้ว
วันหนึ่งคิดใคร่จักประภาษ สวนเฮย
ทูลพระบิตุเรศแล้วรีบผ้ายสรงชล ฯ
๓๕๓๐ สรงเสรจทรงเครื่องพริ้งเพราองค์
เลออาศนราชดุรงค์เพริศพร้อม
ขุนยักษพี่เลี้ยงจงใจภักดิ์ เคียงนา
ขบวนแห่สองสายห้อมล่วงเข้าสวนขวัญ ฯ
๓๕๓๑ ถึงปทับเกยมาศแล้วลีลา
ชมสั่งผลผกาช่อช้อย
จวบบ่ายพระเสด็จคลายังพลับ พลาเอย
เถลองอาศนวิเชียรพร้อยพรั่งพร้อมกุมารแหน ฯ
๓๕๓๒ พี่เลี้ยงเคียงแท่นแก้วลำยอง
พลางตริความหลังตรองหม่นไหม้
ไพนาเล่นคะนองไป่ทราบ ชนกนา
กูจะทำเลศให้พระน้องฉงนถาม ฯ
๓๕๓๓ อสุรินทรคิดแล้วหลั่งอสุชล
ทำเล่ห์เสสรวญปนโศรกเศร้า
หน่อนารถเหลือบเนตรยลฉงนจิตร ถามเอย
ดูก่อนพระพี่เจ้าโศรกแล้วใยสรวล ฯ
๓๕๓๔ พี่เลี้ยงฟังมิใคร่เอื้อนวัจนา
ทำท่วงทีกิริยาขุ่นข้อง
เหลียวภักตร์เหลือบซ้ายขวาโดยเล่ห์ ทูลเฮย
สุดจิตรสุดจักพร้องแพร่ถ้อยทูลถวาย ฯ
๓๕๓๕ เธอฟังเธอยิ่งซ้ำสงไสย
งำเงื่อนความลับใดแม่นแท้
จูงพี่สู่ห้องในทรงกซิบ ถามเฮย
เชิญพี่เผยพจนแก้เงื่อนให้หายฉงน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๖ – พระปลัดสิง

๓๕๓๖ พี่เลี้ยงอ่อนศิรโรตม์น้อมทูลพลัน
ชำโศกด้วยทศกรรฐ์แก่นหล้า
รวมลักษณยกกบี่รันรอญชีพ มลายแฮ
เพราะพิเภกชั่วช้าส่อเสี้ยนศึกหาญ
๓๕๓๗ อันซึ่งพิเภกนี้เป็นอา
มิใช่พระชนะกาผ่านเผ้า
องค์บิตุเรศร์หน่อนรานามทศ กรรฐ์แฮ
แม้มิเชื่อทูลเกล้าสอบถ้อยมารดา ฯ
๓๕๓๘ พระกุมารสดับถ้อยวรณี สูรเอย
เจบจิตรดังศรศรีเสียบไส้
แสนขุ่นพระไทยทวีทูลเทวศ
ดาลเดือดมิเหือดไห้กลับเข้าคืนวัง ฯ
๓๕๓๙ ถึงเฝ้าพิเภกแล้วทูลลา
เสดจสู่ปรางมารดาสุดลห้อย
มณโฑอรรคชายายลบุตร พิไรเอย
กรกระกองลูกน้อยพร่ำถ้อยวอนถาม ฯ
๓๕๔๐ อ้อพ่อๆ ผู้ร่วมชีวง
ใยพ่อจึ่งมาทรงโศรกเศร้า
กริ้วกราดสิ่งใดจงบอกแม่ หน่อยเอย
เงยภักตรเถิดลูกเกล้าอย่าเฝ้ากรรแสง ฯ
๓๕๔๑ สดับเสาวนิตแล้วทูลถาม
โอ้พระแม่อำความลับไว้
จอมราพขัติยทรงนามทศภักตร์ แลนา
ไฉนเหตุพระจึ่งได้สุดสิ้นชีวัน ฯ
๓๕๔๒ นางสดับวับหวั่นว้าหฤไทย
พลางปลอบวรดะไนยเกลื่อนถ้อย
องค์พิเภกนะยาใจจงฝาก องค์เอย
ฟังแม่เถิดหน่อน้อยอย่าได้สงไสย ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๗ – พระปลัดสิง

๓๕๔๓ ฟังตรัสยิ่งอัดอั้นพระอุรา
ป้องเนตรหลั่งชลนาร่ำไห้
นงนาฎกอดลูกยาแสนเทวศ ทวีเอย
อาจจะอำความไว้ปลอบแล้วไขสาร ฯ
๓๕๔๔ นางทรงเล่าแต่ต้นจนหมด ความเอย
พิเภกน้องคิดคตต่อไท้
พระรามโปรดเติมยศเสิมสืบ วงษนา
ทรงประทานแม่ไว้ฝ่ายซ้ายมเหษี ฯ
๓๕๔๕ ห่อนรู้ว่าแม่นี้มีครรภ์
หมายว่าพ่อจอมขวัญบุตรท้าว
ตัวแม่ซึ่งพงษพันธุ์ของบิตุ เรศร์นา
เว้นแต่ทรงเดชห้าวหมดแล้วฤๅเหลือ ฯ
๓๕๔๖ เหลือแต่จักรวรรดิเจ้ามลิวัน นาพ่อ
แปดหัดถ์เดชมหันต์สี่หน้า
ฉะนั้นลูกจักผันผายถึ่ง ท่านเฮย
เชอญยกพยุหกลั่นกล้าฆ่าอ้ายอาธรรม ฯ
๓๕๔๗ อย่าพ่อๆ อย่าเหี้ยมฮึกหาญ
ราเมศรคืออวตารแก่นไท้
ปวงกรบินทร์ฤทธิไชยชาญเทพยจุ ตินา
ฟังแม่พ่ออย่าได้หมิ่นท้าวสี่กร
๓๕๔๘ ลูกก็ชายชาติเชื้ออาชา ไนยเฮย
ห่อนจักเกรงรามาเท่าก้อย
อย่าพ่อแต่บิดาอาพี่ แลแฮ
สหายญาติมาตยใหญ่น้อยวินาศด้วยศรทรง ฯ
๓๕๔๙ ฟังตรัสขัดขุ่นข้องหมองศรี
จำจิตรรับเสาวนียาตรเต้า
ถึงพี่ร่วมชีวีทรงปฤก ษาเอย
น้องคิดจักไปเฝ้าอสุรท้าวมลิวัน ฯ
             

แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง

๓๕๕๐ พระดำริห์ชอบแล้วทรงยศ
แต่ด่านน้ำไฟกรดกีดกั้น
เหนแต่พระดาบศกาลนัก ธรรมนา
อาจดับเพลิงน้ำนั้นเหือดแห้งดีงปรสงค์ ฯ
๓๕๕๑ หนึ่งจอกที่ท้าวร่วมไชยบาน
จงลักไปเปนพยานหน่อน้อย
แม้พระจักทูลสารเหนไม่ แคลงนา
สองต่างปฤกษาถ้อยห่อนให้ใครยิน ฯ
๓๕๕๒ ยามเฝ้าขืนจิตรเฝ้ากุมภัณฑ์
ได้ช่องบังคมคันท่านไท้
ขอลาพระทรงธรรม์เรียนศิลป์ สารทเฮย
ยังพระดาบศได้โปรดเกล้าเกษี ฯ
๓๕๕๓ พิเภกสดับโอรสน้อมทูลลา
ท้าวมิได้สงกาเคลือบไคล้
เชอญเถิดนะลูกยาจงเปรื่อง เดชเฮย
รู้รอบจักมอบให้สืบเชื้อพงษมาร ฯ
๓๕๕๔ หน่อนารถอ่อนศิโรตม์น้อมรับพร
ลาราพสู่มารดรด่วนเฝ้า
ลูกรักจักลาจรเรียนวิท ยาเฮย
ยังพระดาบศเจ้าเฃตรด้าวไพรสณฑ์ ฯ
๓๕๕๕ นางนาฎสดับพจนเอื้อนอวยไชย
จงสฤษดิดังมโนในหน่อน้อย
วโรรสชื่อหฤไทยสมคิด ลาเฮย
แม้นจอกเนาวรัตน์คล้อยจากห้องปรางศรี ฯ
๓๕๕๖ ครั้งถึงกระซิบถ้อยริมกรรณ พี่เฮย
จอกซึ่งอันสำคัญหนึ่งได้
แล้วชวนพี่จรจรัลออกจาก นครแฮ
เดิดตัดลัดหมู่ไม้เถื่อนท้องไพรสณฑ์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว