จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
วรณีสูรพี่เลี้ยงไพนาสุริยวงศ์ทำอุบายให้รู้ว่าพิเภกไม่ใช่บิดา แล้วขอลาไปเรียนศิลปศาสตร์กับพระกาลดาบส
แผ่นที่ ๕๐๕ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๕๒๙ ไพนาสูรบุตรเจ้า | | จอมยักษ์
|
| อายุสิบสามศักดิ์ | | สุดแกล้ว
|
| วันหนึ่งคิดใคร่จัก | | ประภาษ สวนเฮย
|
| ทูลพระบิตุเรศแล้ว | | รีบผ้ายสรงชล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๐ สรงเสรจทรงเครื่องพริ้ง | | เพราองค์
|
| เลออาศนราชดุรงค์ | | เพริศพร้อม
|
| ขุนยักษพี่เลี้ยงจง | | ใจภักดิ์ เคียงนา
|
| ขบวนแห่สองสายห้อม | | ล่วงเข้าสวนขวัญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๑ ถึงปทับเกยมาศแล้ว | | ลีลา
|
| ชมสั่งผลผกา | | ช่อช้อย
|
| จวบบ่ายพระเสด็จคลา | | ยังพลับ พลาเอย
|
| เถลองอาศนวิเชียรพร้อย | | พรั่งพร้อมกุมารแหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๒ พี่เลี้ยงเคียงแท่นแก้ว | | ลำยอง
|
| พลางตริความหลังตรอง | | หม่นไหม้
|
| ไพนาเล่นคะนอง | | ไป่ทราบ ชนกนา
|
| กูจะทำเลศให้ | | พระน้องฉงนถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๓ อสุรินทรคิดแล้วหลั่ง | | อสุชล
|
| ทำเล่ห์เสสรวญปน | | โศรกเศร้า
|
| หน่อนารถเหลือบเนตรยล | | ฉงนจิตร ถามเอย
|
| ดูก่อนพระพี่เจ้า | | โศรกแล้วใยสรวล ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๔ พี่เลี้ยงฟังมิใคร่เอื้อน | | วัจนา
|
| ทำท่วงทีกิริยา | | ขุ่นข้อง
|
| เหลียวภักตร์เหลือบซ้ายขวา | | โดยเล่ห์ ทูลเฮย
|
| สุดจิตรสุดจักพร้อง | | แพร่ถ้อยทูลถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๕ เธอฟังเธอยิ่งซ้ำ | | สงไสย
|
| งำเงื่อนความลับใด | | แม่นแท้
|
| จูงพี่สู่ห้องใน | | ทรงกซิบ ถามเฮย
|
| เชิญพี่เผยพจนแก้ | | เงื่อนให้หายฉงน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๐๖ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๕๓๖ พี่เลี้ยงอ่อนศิรโรตม์น้อม | | ทูลพลัน
|
| ชำโศกด้วยทศกรรฐ์ | | แก่นหล้า
|
| รวมลักษณยกกบี่รัน | | รอญชีพ มลายแฮ
|
| เพราะพิเภกชั่วช้า | | ส่อเสี้ยนศึกหาญ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๗ อันซึ่งพิเภกนี้ | | เป็นอา
|
| มิใช่พระชนะกา | | ผ่านเผ้า
|
| องค์บิตุเรศร์หน่อนรา | | นามทศ กรรฐ์แฮ
|
| แม้มิเชื่อทูลเกล้า | | สอบถ้อยมารดา ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๘ พระกุมารสดับถ้อย | | วรณี สูรเอย
|
| เจบจิตรดังศรศรี | | เสียบไส้
|
| แสนขุ่นพระไทยทวี | | ทูลเทวศ
|
| ดาลเดือดมิเหือดไห้ | | กลับเข้าคืนวัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๓๙ ถึงเฝ้าพิเภกแล้ว | | ทูลลา
|
| เสดจสู่ปรางมารดา | | สุดลห้อย
|
| มณโฑอรรคชายา | | ยลบุตร พิไรเอย
|
| กรกระกองลูกน้อย | | พร่ำถ้อยวอนถาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๐ อ้อพ่อๆ ผู้ร่วม | | ชีวง
|
| ใยพ่อจึ่งมาทรง | | โศรกเศร้า
|
| กริ้วกราดสิ่งใดจง | | บอกแม่ หน่อยเอย
|
| เงยภักตรเถิดลูกเกล้า | | อย่าเฝ้ากรรแสง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๑ สดับเสาวนิตแล้ว | | ทูลถาม
|
| โอ้พระแม่อำความ | | ลับไว้
|
| จอมราพขัติยทรงนาม | | ทศภักตร์ แลนา
|
| ไฉนเหตุพระจึ่งได้ | | สุดสิ้นชีวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๒ นางสดับวับหวั่นว้า | | หฤไทย
|
| พลางปลอบวรดะไนย | | เกลื่อนถ้อย
|
| องค์พิเภกนะยาใจ | | จงฝาก องค์เอย
|
| ฟังแม่เถิดหน่อน้อย | | อย่าได้สงไสย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๐๗ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๕๔๓ ฟังตรัสยิ่งอัดอั้น | | พระอุรา
|
| ป้องเนตรหลั่งชลนา | | ร่ำไห้
|
| นงนาฎกอดลูกยา | | แสนเทวศ ทวีเอย
|
| อาจจะอำความไว้ | | ปลอบแล้วไขสาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๔ นางทรงเล่าแต่ต้น | | จนหมด ความเอย
|
| พิเภกน้องคิดคต | | ต่อไท้
|
| พระรามโปรดเติมยศ | | เสิมสืบ วงษนา
|
| ทรงประทานแม่ไว้ | | ฝ่ายซ้ายมเหษี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๕ ห่อนรู้ว่าแม่นี้ | | มีครรภ์
|
| หมายว่าพ่อจอมขวัญ | | บุตรท้าว
|
| ตัวแม่ซึ่งพงษพันธุ์ | | ของบิตุ เรศร์นา
|
| เว้นแต่ทรงเดชห้าว | | หมดแล้วฤๅเหลือ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๖ เหลือแต่จักรวรรดิเจ้า | | มลิวัน นาพ่อ
|
| แปดหัดถ์เดชมหันต์ | | สี่หน้า
|
| ฉะนั้นลูกจักผัน | | ผายถึ่ง ท่านเฮย
|
| เชอญยกพยุหกลั่นกล้า | | ฆ่าอ้ายอาธรรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๗ อย่าพ่อๆ อย่าเหี้ยม | | ฮึกหาญ
|
| ราเมศรคืออวตาร | | แก่นไท้
|
| ปวงกรบินทร์ฤทธิไชยชาญ | | เทพยจุ ตินา
|
| ฟังแม่พ่ออย่าได้ | | หมิ่นท้าวสี่กร
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๘ ลูกก็ชายชาติเชื้อ | | อาชา ไนยเฮย
|
| ห่อนจักเกรงรามา | | เท่าก้อย
|
| อย่าพ่อแต่บิดา | | อาพี่ แลแฮ
|
| สหายญาติมาตยใหญ่น้อย | | วินาศด้วยศรทรง ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๔๙ ฟังตรัสขัดขุ่นข้อง | | หมองศรี
|
| จำจิตรรับเสาวนี | | ยาตรเต้า
|
| ถึงพี่ร่วมชีวี | | ทรงปฤก ษาเอย
|
| น้องคิดจักไปเฝ้า | | อสุรท้าวมลิวัน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๐๘ – พระปลัดสิง
|
|
| ๓๕๕๐ พระดำริห์ชอบแล้ว | | ทรงยศ
|
| แต่ด่านน้ำไฟกรด | | กีดกั้น
|
| เหนแต่พระดาบศ | | กาลนัก ธรรมนา
|
| อาจดับเพลิงน้ำนั้น | | เหือดแห้งดีงปรสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๕๑ หนึ่งจอกที่ท้าวร่วม | | ไชยบาน
|
| จงลักไปเปนพยาน | | หน่อน้อย
|
| แม้พระจักทูลสาร | | เหนไม่ แคลงนา
|
| สองต่างปฤกษาถ้อย | | ห่อนให้ใครยิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๕๒ ยามเฝ้าขืนจิตรเฝ้า | | กุมภัณฑ์
|
| ได้ช่องบังคมคัน | | ท่านไท้
|
| ขอลาพระทรงธรรม์ | | เรียนศิลป์ สารทเฮย
|
| ยังพระดาบศได้ | | โปรดเกล้าเกษี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๕๓ พิเภกสดับโอรสน้อม | | ทูลลา
|
| ท้าวมิได้สงกา | | เคลือบไคล้
|
| เชอญเถิดนะลูกยา | | จงเปรื่อง เดชเฮย
|
| รู้รอบจักมอบให้ | | สืบเชื้อพงษมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๕๔ หน่อนารถอ่อนศิโรตม์น้อม | | รับพร
|
| ลาราพสู่มารดร | | ด่วนเฝ้า
|
| ลูกรักจักลาจร | | เรียนวิท ยาเฮย
|
| ยังพระดาบศเจ้า | | เฃตรด้าวไพรสณฑ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๕๕ นางนาฎสดับพจนเอื้อน | | อวยไชย
|
| จงสฤษดิดังมโนใน | | หน่อน้อย
|
| วโรรสชื่อหฤไทย | | สมคิด ลาเฮย
|
| แม้นจอกเนาวรัตน์คล้อย | | จากห้องปรางศรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๓๕๕๖ ครั้งถึงกระซิบถ้อย | | ริมกรรณ พี่เฮย
|
| จอกซึ่งอันสำคัญ | | หนึ่งได้
|
| แล้วชวนพี่จรจรัล | | ออกจาก นครแฮ
|
| เดิดตัดลัดหมู่ไม้ | | เถื่อนท้องไพรสณฑ์ ฯ
|
| | |
|