จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานอาสาอาออกศึกรบกับทัพพระลักษณ์ แสร้งทำอุบายให้ทศกัณฐ์เชื่อว่าสวามิภักดิ์
แผ่นที่ ๔๑๗ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๑๓ กระบี่วายุบุตรขึ้น | | สถิตยปราง ประทานเฮย
|
| แสนส่ำสาวสุรางค์ | | เรียบเฝ้า
|
| หลอนหลอกหยอกยุดนาง | | มานวด พัดแฮ
|
| ถนอมแนบแอบอุรเคล้า | | ตราบเคลิ้มหลับใหล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๔ อรุณเรืองเรื่อฟื้น | | ตื่นตา
|
| เจนจากแท่นนิทรา | | รวดเร้า
|
| มาประดับสรรพขัติยา | | ภรณเพริด พรายแฮ
|
| ขึ้นสู่ปราสาทเฝ้า | | แทตยไท้ทศเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๕ ขุนมารมาต้อนรับ | | พาไป
|
| ยังพระโรงฝ่ายใน | | นั่งใกล้
|
| ปราโมทย์มนะปราไส | | พลางตรัส ถามแฮ
|
| ไฉนจึ่งเจ้าไป่ไหว้ | | พ่อนี้นึกฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๖ กระบี่บ่ายเบี่ยงถ้อย | | ทูลสาร
|
| ขอพระโปรดประทาน | | โทษข้า
|
| เพราะคอยพระพายพาน | | พอประณต ก่อนแฮ
|
| จึ่งเคร่าบังคมช้า | | เช่นนี้อย่าขนาง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๗ ท้าวราพเสียรู้กลับ | | ชมกตัญ ญูแฮ
|
| คุณชนกยกใครทัน | | เทียบได้
|
| เชิญพ่อตริการบัน | | เทาทุกข์ แทตยนา
|
| ปราบศึกสองมนุษยให้ | | เหือดสิ้นสงคราม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๘ กระบี่ว่าบัดนี้ | | บุตรมา เฝ้าแฮ
|
| หวังจะใคร่ทูลลา | | ปราบเสี้ยน
|
| สิบเศียรสบอัชฌา | | ไศรยสั่ง มาตย์เฮย
|
| ให้จัดพยุหอย่าเพี้ยน | | ผิดครั้งพระดนัย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๑๙ เสนานอบเกล้ารับ | | บรรหาร ท่านนา
|
| มากะเกณฑ์พลมาร | | มากม้วน
|
| บกพร่องไพร่จ่ายการ | | เก็บซัก เติมแฮ
|
| ตามแบบอินทรชิตถ้วน | | ขนบตั้งเต็มขบวน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๘ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๒๐ เสรจสรรพยุท้าวยี่ | | สิบกร
|
| หยิบพระแสงธนูศร | | ส่งให้
|
| พลางประสิทธิประสาศพร | | พานเรศ รับแฮ
|
| แล้วเลิกพลดบใกล้ | | ทุ่งท้องสมรภูม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๑ สังขกรสดับก้อง | | สำเนียง
|
| พลเอิกอื้ออึงเพียง | | แผ่นขว้ำ
|
| ตรัสซักพระโหรเสียง | | อสุรทัพ ใดฤๅ
|
| พิเภกพิเคราะห์ซ้ำ | | สอบแล้วทูลฉลอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๒ กองทัพล้วนแทตยเว้น | | จอมพลา กรเฮย
|
| ใช่เผ่าอสุรลงกา | | กาจแกล้ว
|
| แคลงเคลือบยอดโยธา | | ทูลบาท พระนา
|
| พระสดับดำริห์แล้ว | | ทราบสิ้นสุดกล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๓ บัดดลดำรัศให้ | | พระลักษณ
|
| ยกพหลไปหัก | | เศิกกล้า
|
| เหนแรงอย่ารณพัก | | คอยพี่ ก่อนพ่อ
|
| พี่จักออกโรมร้า | | ศึกร้ายภายหลัง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๔ แล้วสั่งสุครีพให้ | | เกณฑจัด ทัพเฮย
|
| กระบี่รับราชาณัติ | | นอบน้อม
|
| มารวมนิกรขนัด | | ขนาดหมวด กองแฮ
|
| ขุนทัพนับพลพร้อม | | พรั่งล้วนเหล่าหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๕ น้องกฤษณทรงเครื่องต้น | | แต่งองค์ ท่านนา
|
| กุมพระแสงศรทรง | | เสดจผ้าย
|
| ขึ้นสู่พิไชยาลง | | กฎกนก รถเฮย
|
| ขับพหลดลท้าย | | ทุ่งกว้างกลางแปลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๖ หณุมานเมิลมุ่งพ้อง | | พระลักษณ เสดจแฮ
|
| ถามสอบเสนายักษ | | ใหญ่น้อย
|
| เมื่ออินทรชิตหัก | | ทัพอย่าง ใดฤๅ
|
| ต่างนบนอบตอบถ้อย | | ถี่ถ้วนแถลงการณ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๑๙ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๒๗ พงษมารมารบครั้ง | | ใดใด ก็ดี
|
| ต้อนแต่พวกพลไกร | | ออกหน้า
|
| ต่อเมื่อหมู่พลประไลย | | ลงมาก แล้วนอ
|
| จึ่งจะออกโรมร้า | | รุกร้นผจญเอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๘ ฟังคำซ้ำประกาศครั้ง | | นี้กู
|
| จักรับรบเดียวสู | | อย่าร้อน
|
| โยธาทศนัขชู | | ชมฤทธิ์ เดชนา
|
| บ้างกริ่งกลศึกส้อน | | อาตมตั้งตายล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๒๙ ลูกลมโลดรถเลี้ยว | | ไล่พา นรเฮย
|
| กระโชกโบกมือสวา | | วิ่งซ้อง
|
| ลางตัวตื่นเตมประดา | | เดินไขว่ ขวางแฮ
|
| ศรหวดบให้ต้อง | | ตวาดต้อนแตกกราว ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๐ ลางลิงใจกล้าโดด | | เข้ารบ
|
| ครู่หนึ่งหนีหน้าหลบ | | แล่นผ้าย
|
| บ้างวนเจอะนั่งนบ | | นอบหมอบ กระแตเฮย
|
| นายบ่าวแตกแยกย้าย | | ย่นทั้งทัพหลวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๑ ตีล่วงมาใกล้รถ | | พระลักษณ
|
| แกล้งหยุดยืนป้องภักตร | | เพ่งจ้อง
|
| ตบหัถซัดกรยัก | | เศียรเยาะ หยันแฮ
|
| พระลักษณพิโรธร้อง | | ว่าเฮ้ยหณุมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๒ ตัวท่านเปนข้าพระ | | อวตาร
|
| ถวายสัตยปฏิญาณ | | ต่อไท้
|
| ไปกลับคบมารพาล | | เพียงขบถ ฉนี้ฤๅ
|
| ไป่ขยาดพระเดชได้ | | ดั่งนี้นึกไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๓ หณุมานว่าอยู่ด้วย | | พระราม
|
| อาบเหื่อทำสงคราม | | เกือบม้วย
|
| ไป่มีทดแทนความ | | ชอบสัก สิ่งนา
|
| ทศภักตรพออยู่ด้วย | | สิได้สารพัน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๔๒๐ – พระราชนิพนธ์
|
|
| ๒๙๓๔ ฟังคำพิโรธร้อง | | ตอบวา นรเฮย
|
| ทำชอบพระเชฐา | | จะให้
|
| ผ่านกรุงอยุทธยา | | ยังกลับ ประทุษฐเฮย
|
| ช่วยยักษเพราะมักได้ | | อวดอ้างไป่อาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๕ หณุมานแกล้งกล่าวพ้อ | | พระลักษณ
|
| คอยคู่ลูกโคชัก | | ฉุดแอก ทันฤๅ
|
| นี่สิทันเทิดหน้า | | โอ่อ้างกลางสนาม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๖ เสียดายบ่ายแล้วจัก | | เลิกณรงค์
|
| หาไม่จะจับองค์ | | จุ่งได้
|
| เร่งระมัดประหญัดจง | | หนักพรุ่ง นี้นา
|
| กล่าวเสร็จสู่รถให้ | | เลิกเข้าลงกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๗ ถั่นถึงนิเวศน์เฝ้า | | ทศศีร์
|
| รากษษสุดยินดี | | ไต่ถ้อย
|
| พ่อไปปราบไพรี | | แพ้ชนะ ไฉนฤๅ
|
| จึ่งกลับต่อบ่ายคล้อย | | จุ่งแจ้งบิตุรงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๘ กระบี่ว่าครั้นจัก | | ทูลฉลอง เองนา
|
| ดูอย่างเย่อหยิ่งปอง | | อวดอ้าง
|
| จงถามแทตยทั้งผอง | | พวกซึ่ง เหนแฮ
|
| ทศภักตรตรัสซักข้าง | | อสุรซ้องทูลเสนอ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๓๙ หณุมานมีฤทธิกล้า | | กลางณรงค์
|
| แหลมเลิศกว่าสุริวงษ | | ยักษสิ้น
|
| ไม่เยนก็เหนคง | | จักลักษณ ได้นา
|
| ท้าวสดับเพียงโดดดิ้น | | ตรัสด้วยหณุมาน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๙๔๐ เสรจศึกจักให้ผ่าน | | ลงกา
|
| แต่บัดนี้เหนื่อยมา | | พ่อให้
|
| เมียอินทรชิตนา | | รีรูป งามแฮ
|
| บำเหนจดะไนยได้ | | รบเรื้องไชยเฉลิม ฯ
|
| | |
|
