โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐๔

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:13, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานอาสาลักกล่องดวงใจทศกัณฐ์ จนถึงพระฤษีโคบุตรพาหนุมานถวายตัว

แผ่นที่ ๔๑๓ – พระราชนิพนธ์

๒๘๘๕ สองทหารเหาะมุ่งแคว้นลงกา
ถึงยอดนิลกาลาหยุดยั้ง
เข้าสู่พระสิทธากอดบาท สอื้นแฮ
นักสิทธิ์สนเท่ห์ตั้งกระทู้ขู่ถาม ฯ
๒๘๘๖ พายุบุตรเสบอกแจ้งใจความ
ข้าคู่คือทหารรราพี่น้อง
อาสาหักสงครามไชยชอบ สูญแฮ
กลับคิดพาลผิดจ้องจักล้างชีวัน ฯ
๒๘๘๗ ยินข่าวท้าวราพเลี้ยงเหล่าทหาร ดีนา
ใคร่สู่โพธิสมภารพึ่งไท้
สิทธาว่าใช่การกูผนวช
เองภักดีจริงไซร้จุ่งเข้าไปเอง ฯ
๒๘๘๘ ข้าเกรงพระกริ้วไป่ทันถาม พระเอย
กลัวเกลือกจะวู่วามฆ่าข้า
พระนำช่วยแนะความซึกภัก ดีแฮ
เหนชีพจะค่อยช้าช่วยให้คงชนม์ ฯ
๒๘๘๙ นักสิทธิยลโศกเศร้าเหนสม จริงนา
ไป่ทราบเล่ห์ลมลิงหลอกให้
สงสารทศกรรฐกรมทรวงสุด คิดแฮ
ได้กระบี่จักได้ช่วยร้ารอนเข็ญ ฯ
๒๘๙๐ ตริแล้วรับถ้อยห่มคากรอง
มือจับธารกรมองจดจ้อง
ออกจากกุฎสองสวาฉุด สใบแฮ
ดาบศเบือนภักตรร้องว่ารั้งกูใย ฯ
๒๘๙๑ พานรว่าข้านึกสงกา อยู่นา
พิเภกทูลพะราเมศไท้
ว่าพระปิ่นราพนาสูรถอด จิตรแฮ
มอบพระมุนไว้เก็บเร้นจริงฤๅ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑๔ – พระราชนิพนธ์

๒๘๙๒ ฤๅษีรับสัตยซ้ำห้ามปราม
เองอย่าพูดแพร่ความเอิกอื้อ
กระบี่ว่าเกรงรามริลอบ ลักแฮ
นักสิทธิคิดชอบรื้อรีบเข้าศาลา ฯ
๒๘๙๓ หยิบได้ดวงชีพแล้วถือมา ด้วยแฮ
หณุมานมารยาซักไซ้
เหตุใดที่ลงกากว้างใหญ่
จักเกบไว้ไป่ได้ดั่งนี้นึกฉงน ฯ
๒๘๙๔ ฤๅษีแสดงเหตุให้พานร สิ้นแฮ
แล้วรีบพากันจรดัดดั้น
มากระทั่งถึงนครขุนกระบี่
ฉวยฉุดธารกรซั้นเสกถ้อยพาที ฯ
๒๘๙๕ ข้าคิดวิตกด้วยดวงใจ ราพนา
พระจะพาเข้าไปชิดนั้น
ฉวยกลับสู่กายไฉนจะถอด ทันฤๅ
นักสิทธิ์สดับอั้นอกร้องหาฤๅ ฯ
๒๘๙๖ วานรแนะให้มอบองคต
ถือยู่นอกนครงดท่าผ้าย
นักธรรมเชื่อคำหมดมอบกล่อง ชีพแฮ
พาแต่หณุมานย้ายยาตรเข้าธานี ฯ
๒๘๙๗ พลเมืองตื่นมี่ก้องกรุงมาร
ลิงสกิดพระอาทิตย์ใส่ใคล้
ว่าองคตอยู่ทวารเกลือกยักษ ยุทธแฮ
ข้าจะไปสั่งให้บอกแจ้งตามจริง ฯ
๒๘๙๘ สิทธาบรู้เท่าเสียที ลิงนา
ขุนกระบินทรยินดีรีบผ้าย
มาสู่ลูกพาลีนฤมิตร
กล่องชีพทศภักตรคล้ายเก่าแล้วสั่งสาร ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑๕ – พระราชนิพนธ์

๒๘๙๙ จงส่งกล่องใหม่ให้ดาบศ
พาเก่าไปบรรพตฝ่ายใต้
อัญชันชือปรากฎสังเกต
คอยพี่เหาะขึ้นให้รีบร้อนนำมา ฯ
๒๙๐๐ สั่งเสร็จประณตน้อมหัถปรสาร รฦกแฮ
ขอพระพายอย่าพานพัดแผ้ว
กว่าจะเสร็จราชการพระกฤษณ ท่านเอย
แล้วสู่นักสิทธิแคล้วคลาศเข้าโรงคัล ฯ
๒๙๐๑ ทศภักตรผันพบหน้าพานร
ลุกขยับจับศรก่งรั้ง
ถามว่าพระบรปักษสู่ ใยฤๅ
แค้นยิ่งโยมไป่ยั้งจักแย้งยิงมัน ฯ
๒๙๐๒ ฤๅษีร้องห้ามอย่าหุนหัน
ขึ้นนั่งบัลลังก์พลันฟลอดจ้อ
วานรนี่ผิดกันกับพระ รามนอ
ให้รูปพามาง้ออยู่ด้วยพระยามาร ฯ
๒๙๐๓ ฟังสารตรองตริซ้ำสอบถาม ลิงแฮ
เหตุซึ่งโกรธพระรามกล่าวอ้าง
ข้อใดที่เปนความแค้นนัก นั้นฤๅ
จึ่งจะมาเข้าข้างฝ่ายข้าจงแถลง ฯ
๒๙๐๔ หณุมานทูลตอบถ้อยทศภักตร
ศึกใหญ่ใดข้าหักทุกครั้ง
พระรามร่ำแต่จักคาดโทษ ทัณฑ์นา
บำเหน็จรางวัลตั้งแต่เฟื้องฤๅมี ฯ
๒๙๐๕ ทศศีร์เชื่อหมดสิ้นแสร้งทวน ถามเฮย
เมื่อหักสวนเราชวนอยู่ไส้
ไม่อยู่ฆ่ายักษลวนลามลวก เมืองแฮ
ราเมศรางวัลให้มากน้อยเปนไฉน ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑๖ – พระราชนิพนธ์

๒๙๐๖ พระรามยังรักข้าจึ่งหนี พระเอย
ครั้นพิเภกพาทียุไท้
กลับเกลียดกลับด่าตีแต่โกรธ กริ้วนา
บำเหน็จนั้นข้าได้แต่ผ้าชุบสรง ฯ
๒๙๐๗ ความแค้นข้าพ้นที่พรรณา
จึ่งบั่นบากหน้ามาพึ่งไท้
จะขอรับอาสาออกศึก
จับมนุศย์จุ่งได้มัดเข้ามาถวาย ฯ
๒๙๐๘ สิบเศียรสดับเพี้ยงเผด็จศึก เสร็จเฮย
เหนชนะสมนึกคาบนี้
สั่งหมู่มุขมาตยปฤกษาไต่ สวนแฮ
ต่างว่าสุจริตชี้ชอบเลี้ยงพานร ฯ
๒๙๐๙ ยินคำดำหรัสด้วยหณุมาน
พ่อจะเลี้ยงเจ้าปานลูกแก้ว
ขอบคุณพระอาทิตย์เฉกชุบ ชีพแฮ
นักสิทธิเสร็จกิจแล้วละท้าวคืนสฐาน ฯ
๒๙๑๐ ถึงทวารองคตให้กล่องนิมิตร
ดาบศบแคลงจิตรรับเต้า
ลิงพากล่องชิพิตรจริงเหาะ ไปแฮ
อยู่ยอดผาเคร่าเค้าที่ซ้อมสัญญา ฯ
๒๙๑๑ ทศกรรฐ์จัดเครื่องต้นอลังการ
ปราสาทแสนสฤงฆารมอบให้
เปนบำเหน็จหณุมานสามิภักดิ์ มาแฮ
แล้วสู่ปรางนั่งใกล้กล่าวแจ้งมหิษี ฯ
๒๙๑๒ มณโฑทูลห้ามอย่าควรคิด เลี้ยงนา
ปรปักษกลับเปนมิตรมักร้าย
ทศเศียรว่าเหนสนิทอย่านึก แหนงเลย
เจ้าจุ่งรักลิงลม้ายลูกแก้วเกิดครรภ์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว