โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๑๐๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 14:11, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามแผลงศรถูกทศกัณฐ์ขาดเศียรขาดกรแต่ไม่ตาย

แผ่นที่ ๔๐๙ – พระราชนิพนธ์

๒๘๕๗ ปางพระพิศณุนารถไท้เทวา วตารเอย
เถลิงอาศน์ราชพลับพลาเพริศแพร้าว
พรั่งพร้อมพระยาพานรหมอบ แหนแฮ
สง่าดั่งดาราแผ้วผ่องล้อมจอมจันทร์ ฯ
๒๘๕๘ พระกรรณกำหนดได้ยินตระหนัก
เสียงโห่แห่งพลยักษกึกก้อง
ตรัสถามพิเภกทักทายเหตุ ทูลแฮ
ว่าทัพทศภักตรพ้องฤกษอ้างออกณรงค์ น
๒๘๕๙ ทรงทราบจึ่งสั่งน้องพาลี
ให้เทียบทวยโยธีทัพกล้า
สิบหมู่แต่พื้นมีฤทธิรุด
เราจะออกโรมร้าราพเสี้ยนศึกแสลง ฯ
๒๖๘๐ สุครีพเคาพเบื้องบาทา ท่านเฮย
รับราชกฤตย์ฎีกาใส่เกล้า
มาเทียบพยุหแสนยากรทัพ ใหญ่แฮ
เกณฑ์กระบี่บรรจบเข้าขนัดทั้งโทนคร ฯ
๒๘๖๑ วานรชำนิแกล้วกลางศึก
ชินสมรภูมิฮึกหื่นห้าว
ยกยักษไป่เยงนึกชนะแน่ ใจนา
ทราบกิจแต่งกายอคร้าวครึกคื้นตื่นสนาม ฯ
๒๘๖๒ สิบหมวดสวมหมวกเสื้อต่างศรี กันนา
กุมหอกง้าวตาวตรีดาบดั้ง
ขุนทัพเทียบพิรียพลครบ หมวดเฮย
หนั่นน่าพลับพลายั้งท่าเจ้าจอมปราณ ฯ
๒๘๖๓ นฤบาลชวนอนุชเข้าที่สนาน ชบแฮ
ทรงพัตราลังการเกราะแก้ว
มงกุฎรัตนสังวาลเฉวียงโอบ องค์เอย
จับวิรุณจักรวาลแล้วเสดจขึ้นรถทรง ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑๐ – พระราชนิพนธ์

๒๘๖๔ รถองค์อมรเทพไท้ไพชยนต์
ห้ายอดเยี่ยมนภดลเด่นฟ้า
สารถีเทพยดำกลกรนั่ง ประนมนา
เทียมสี่อมรมิ่งม้าเสตรแนเสมอสังข์ ฯ
๒๘๖๕ สั่งให้โบกธวัชคล้อยคลายพล
พานเรศแผลงฤทธิรณกึกก้อง
เสียงบาทพ่างภูวดลแดนถล่ม ทลายแฮ
ถึงที่สมรภูมิ์พ้องทัพท้าวทศกรรฐ์ ฯ
๒๘๖๖ ท้าวยักษยลทัพตั้งต่อฉาน
หวังหักกำลังหาญสั่งให้
ตีดาดดั่งน่ากดานโดยด่วน
พลราพทราบสั่งไท้เทียบห้าประดาตี ฯ
๒๘๖๗ พลกระบี่บย่อแย้งแหยงยุทธ
โถมประทะอุตลุดหลอกล้อ
เหยียบบ่าคร่าเศียรฉุดชิงสารท อสูรนา
แขงต่อแขงขันข้อเข่นเขี้ยวคอยประหาร ฯ
๒๘๖๘ กุมภัณฑ์หนุนเนื่องเข้าสัปยุทธ
พลกระบี่ตีรุดร่นยั้ง
พลยักษยิ่งตายซุดโทรมมาก ลงเฮย
มารขยาดบอาจตั้งต่อต้านแตกขจาย ฯ
๒๘๖๙ นายมาแม่ทัพทั้งวานร นายเฮย
ต่างประจญประจัญกรแกว่นกล้า
ต่างฤทธิต่างรบรอนราญหัก กันแฮ
ยักษเพลี่ยงพานรผล้าขีพม้วยมาลายผลาญ ฯ
๒๘๗๐ จอมมารพิโรธเคี้ยวขบฟัน
โจนจากเกวียนศึกพลันไล่มล้าง
พลลิงหลบพันละวันวางแหวก มาแฮ
โถมถีบเวชยันต์ง้างง่าเงื้อหักงอน ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑๑ – พระราชนิพนธ์

๒๘๗๑ นริศรราเมศกริ้วโกรธา
ลงจากราชรถาประทะสู้
ต่างรบต่างเรืองอานุภาพต่าง หาญเฮย
ว่องต่อว่องไวรู้ท่วงร้าทีรณ ฯ
๒๘๗๒ ทศเศียรเสียท่าไท้โถมประทุษฐ
ต้องพระแสงศรชุดซวดล้า
ออกฤทธิรอาอยุดยืนขยาด อยู่แฮ
สบช่องพระบช้าช่วงขึ้นคันศร ฯ
๒๘๗๓ ภูธรแผลงถูกท้าวทศกรรฐ์
เศียรกับกรขาดพลันกลาดพื้น
ไป่สูญสุดชีวันร่ายเวท
สกนธ์ติดสนิทฟื้นโกรธฟุ้งคือไฟ ฯ
๒๘๗๔ หมายใจพิฆาฏเจ้าจักพาฬ
จับธนูพรหมมานมุ่งน้าว
บัดองค์พระอวตารภักตรเพ่ง ธนูนา
สวนพระแสงศรก้าวสกัดสู้ศรอสูร ฯ
๒๘๗๕ ศรไชยไปต้องตัดสายธนู มารเฮย
ขาดเด็จกระเดนดูหลากล้ำ
แล้วฉวัดเฉวียนวูวางวิ่ง ไปแฮ
ต้องอกอสุรซ้ำปรุสิ้นสรรพางค์ ฯ
๒๘๗๖ ทศภักตรเจบพ่างล้มประไลย ชนม์นา
ร่ายพระเวทเกรียงไกรเกี่ยงแก้
แผลสนิทประสานในขณะเมื่อ นั้นแฮ
คร้ามเจ็บเข็ดเคยแพ้ขยาดซ้ำเสียที ฯ
๒๘๗๗ เสียดายสายเทพยแก้วเกาทัณฑ์
คู่หัดถ์กมลาศน์สรรเศกให้
แต่นี้จักโรมรันรามชนะ ไฉนฤๅ
จำจะกลับกรุงได้ตริแก้การณรงค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๔๑๒ – พระราชนิพนธ์

๒๘๗๘ ตริเสร็จสั่งให้เลิกพลไกร
กลับนครคืนครไลคลาศแคล้ว
ทรงสังข์สั่งทัพไชยคืนกลับ
เสดจสู่พลับพลาแพร้วพรั่งพร้อมพานรินทร ฯ
๒๘๗๙ พระทรงดำริห์ด้วยการสง ครามแฮ
ซึ่งสิบศิรไป่ปลงชีพม้วย
พลางถามพิเภกจงแจ้งเหตุ
อสุรคงชีพด้วยเดชกล้ากลั่นไฉน
๒๘๘๐ พิเภกทูลเหตุแจ้งจริงประจักษ์
ว่าจิตรท้าวทศภักตร์ถอดไว้
อาศรมแห่งพระนักสิทธิซ่อน สงวนแฮ
จักกราบทูลก่อนไส้เฉกแสร้งสังหาร ฯ
๒๘๘๑ พระอวตารสดับสิ้นสงกา
จึ่งประกาศท้าวพระยาฝ่ายเฝ้า
ใครอาจจักอาษาเอาจิตร ได้ฤๅ
มวญหมดประณตเกล้าห่อนกล้าฉสองสาร ฯ
๒๘๘๒ ตรัสถามสามครั้งจึ่งหณุมาน
รับพระราชโองการท่านใช้
ขอองคตไชยชาญไปช่วย กันแฮ
เจ็ดทิวาจักให้เสรจได้ดังประสงค์ น
๒๘๘๓ ยินสนองเปรมโปรดเกล้าอนุญาต ตามนา
แล้วประสิทธิพรประสาศเพิ่มให้
หณุมานออกจากราชสภาฉุก เฉลียวแฮ
จึ่งกลับคำนับใกล้บาทไท้กระซิบทูล ฯ
๒๘๘๔ ข้าบาทจรจากเบื้องบทศรี
ใครจักกราบทูลคดีว่าร้าย
ขอพระโปรดปรานีงดเจ็ด เวรนา
ทูลเสรจสองสวาผ้ายเผ่นขึ้นคัคณานต์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว