จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
เมื่อทศกัณฐ์รบกับพระราม แล้วพุ่งหอกกบิลพัทหมายฆ่าพิเภก พระลักษณ์ช่วยป้องปัดจึงต้องหอกกบิลพัทสลบ
แผ่นที่ ๓๘๙– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
|
|
| ๒๗๑๗ ปางตรีภพนารถเจ้า | | จอมพา นรเฮย
|
| ออกทศอัษฎาดา | | ดาษเฝ้า
|
| ทั้งสองนครวา | | นรแน่น อนันต์เฮย
|
| ยินศับท์โยธาเร้า | | กึกก้องพสุธา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๑๘ ถามพิเภกว่าอื้อ | | ทัพใคร เจ้าเฮย
|
| ทศภักตรฤๅตนใด | | ออกสู้
|
| ญาติมิตรร่วมหฤไทย | | มันมอด หมดฤๅ
|
| วานจึ่งว่างศึกผู้ | | อาจกล้ามาผจญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๑๙ น้องท้าวสิบภักตรน้อม | | ทูนสนอง
|
| เหตุที่งดอสุรกอง | | ศึกไว้
|
| เพราะว่าทศภักตร์ป้อง | | ผลาญีพ เทพยฮา
|
| แค้นที่เปนพยานไท้ | | ธิราชเจ้าจอมพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๐ ไปตั้งกูณฑ์กิจใกล้ | | เชิงเม รุมาศเฮย
|
| ชุบกระบิลพัทเด | | ชะกล้า
|
| ปั้นรูปอมรเท | | เวศทุ่ม เพลิงแฮ
|
| ทราบอิศวร์เจ้าฟ้า | | ตรัสใช้พาลี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๑ ไปล้างกูณฑ์กิจท้าว | | โกรธา
|
| นึกว่าวายุบุตรคลา | | คลาศแสร้ง
|
| จึ่งยกพยุหมา | | หมายพิฆาฎ ข้าแฮ
|
| โกรธว่าข้าบาทแกล้ง | | นอบเกล้าทูลไท ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๒ องค์บรมนารถเจ้า | | สดับสาร
|
| ตรัสว่าพระยามาร | | อย่าเศร้า
|
| เรารักท่านเปรียบปาน | | ปูนชีพ เราฤๅ
|
| ฤๅจะให้ราพเร้า | | ลวงล้างเยียไฉน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๓ พลันเผยสิงหนาทเอื้อน | | โองการ
|
| สั่งอนุชาชาญ | | ช่วยกั้ง
|
| พิเภกอย่าให้พาน | | พะสาต ตราเฮย
|
| สุครีพรีบเร่งตั้ง | | หยุหห้าวหาญรณ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๙๐– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
|
|
| ๒๗๒๔ บุตรรวีรับสั่งแล้ว | | ชุลีกร
|
| เร่งจัดนิกรพานร | | แกว่นกล้า
|
| ทั้งสองพระนะคร | | รวมรวบ
|
| เทียมรถประทับถ้า | | ธิราชเจ้าจอมพล ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๕ ชไมยสรงสินธุสร้าน | | บริสุทธิ์
|
| ทรงเครื่องพิไชยยุทธ | | เพริศพร้อม
|
| ตระลึงเทพยศราวุธ | | ยูรยาตร
|
| เถลิงรถนิกรน้อม | | นอบเกล้าเดินขบวน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๖ ทัพถึงจึ่งอยุดตั้ง | | โยธา
|
| ใกล้ทัพอสุรมา | | มั่นไว้
|
| ทศเศียรทอดทฤษนา | | ดาลเดือด
|
| จึ่งขับหมู่อสุรให้ | | ไล่ล้างพานร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๗ นิลราชขับกะบี่เข้า | | โจมประจัญ
|
| ยักษเผ่นลิงโผนฟัน | | ชีพล้าง
|
| ราพร้ายเพ่งพลขันธ์ | | วายวอด
|
| พลันจับศรแผลงคว้าง | | ไล่เลี้ยวประหารลิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๘ ภุชพงษยลกระบี่ต้อง | | ศรมาร
|
| ตายกลาดนฤบาล | | ยิ่งแค้น
|
| ลั่นศรไล่สังหาร | | ยักษวอด
|
| กระบี่ที่มล้างแม้น | | มอดฟื้นคืนผจญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๒๙ ราพร้ายหมายมุ่งค้น | | อสุรา
|
| พิเภกด้วยโกรธา | | ขัดข้อง
|
| เหนแอบแทบรถา | | องค์พระ ลักษณเฮย
|
| จึ่งขับรถรีบจ้อง | | จักล้างชีวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๐ พระลักษณองอาจด้วย | | เดชา
|
| เหนยักษหักโหมมา | | โกรธเกรี้ยว
|
| จึ่งจับอรรควา | | นิตเหนี่ยว แผลงแฮ
|
| ถูกรถทศภักตร์เลี้ยว | | ไล่ล้างพยุหพล ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๙๑– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
|
|
| ๒๗๓๑ ทศภักตรคว่างจักรล้าง | | เหล่าพา นรเฮย
|
| โชติช่วงเปลงเพลิงดา | | ดาษไหม้
|
| พระลักษณลั่นอัศวา | | ล้างจักร เลอียดแฮ
|
| ปนห่าฝนดับให้ | | มอดสิ้นหมดควัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๒ ทศภักตรรบรุกเร้า | | พลางยล
|
| หาพิเภกจะผจญ | | เจอะใกล้
|
| ด่าว่าชาติทรชน | | ไป่คิด คุณเฮย
|
| ดีแต่สาวไส้ให้ | | แก่เสี้ยนศัตรู ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๓ รู้เล่ห์กลศึกสิ้น | | ฦกลับ
|
| ฆ่าโคตรประยูรยับ | | ย่อยม้วย
|
| เศียรมึงจักขาดพับ | | อยู่ที่ นันเฮย
|
| พลันพุ่งหอกไปด้วย | | เดชห้าวหฤไทยหาญ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๔ พระลักษณกลัวหอกต้อง | | พระยา พิเภกเฮย
|
| วิ่งจับศรศักดา | | ปัดป้อง
|
| กระบิลพัทซัดมา | | ถูกพระ กายแฮ
|
| สุดจะทานองด์ต้อง | | ตกพื้นปัถพี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๕ ภูวนารถเหนหอกต้อง | | อนุชา
|
| ดาลเดือดดังอุรา | | แหลกร้าว
|
| จึ่งแผลงสาตรศักดา | | พรหมมาศ
|
| ปักอกทศภักตรท้าว | | ตกกลิ้งกลางดิน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๖ ทศเศียรต้องสาตรแม้ | | ชีพวาย
|
| จบทั่วสกลกาย | | รุ่มเร้า
|
| พลางร่ายวิทยาหาย | | พอย่ำ ค่ำแฮ
|
| จึงเลิงกพยุหเข้า | | พิเวศนปลื้มหฤไทยทวี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๗ ราเมศเหนยักษเมื้อ | | ยังนคร
|
| เสดจจากรถบทจร | | สู่น้อง
|
| ลดองค์จับหอกถอน | | ไป่เคลื่อน คลาศแฮ
|
| ช้อนเกษวางตักพร้อง | | พร่ำสิ้นสมประดี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๙๒– พระวงษเธอพระองค์เจ้าขจรจรัสวงษ์
|
|
| ๒๗๓๘ เสียงส่ำนิกรแซ่ซร้อง | | โศกศัลย์
|
| เยนยเยือกพนมวัน | | หวั่นว้า
|
| ต่างตนร่ำรำพรรณ | | ชลเนตร นองเฮย
|
| ซวนสลบซบหน้า | | เพียบพื้นเมทนี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๓๙ ร้อนอาศน์อมเรศเจ้า | | จอมภพ
|
| จึ่งเพ่งทิพเนตรสบ | | เดือดดิ้น
|
| ไขทิพยอุทกอบ | | อวนกลิ่น ฟุ้งนา
|
| ทราบทร่านสกลสิ้น | | กลับฟื้นคืนชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๔๐ พระกฤษณุรักษฟื้น | | คืนองค์
|
| เหนพระลักษณไป่คง | | ชีพได้
|
| ตรัสถามอนุชพงษ | | พรหมอาจ รู้ฤๅ
|
| คือจักทำใดให้ | | ชีพน้องเราคืน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๔๑ พิเภกประณตน้อม | | ทูลพลัน
|
| โอสถซึ่งแก้กัน | | ไป่ข้อง
|
| โปรดใช้กระบินทร์อัน | | เรืองเดช
|
| ไปเกบมาทาต้อง | | หลุดได้ดังประสงค์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๔๒ สั่งกรณีตรีชวเบื้อง | | พสัญญี เขาเฮย
|
| มูลอุศุภราชมี | | อยู่ถ้ำ
|
| แม่หินราชนาคี | | เธอเกบ ไว้นา
|
| ลูกบดทศภักตรซ้ำ | | ซ่อนไว้เปนเขนย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๔๓ พระตรีภูวนารถเอื้อน | | โองการ
|
| สั่งบุตรพระพายชาญ | | เดชแกล้ว
|
| จงไปดั่งขุนมาร | | พิเภก บอกเฮย
|
| ได้เสร็จสมสั่งแล้ว | | อย่าช้ามาพลัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๗๔๔ หณุมานรับสั่งแล้ว | | ชุลีลา
|
| พลางร่ายวิทยมนตรา | | อ่านอ้าง
|
| แปลงกายดั่งพรหมมา | | ภักตร์สี่
|
| ลอยละลิ่วเวหาศคว้าง | | มุ่งไม้ไพรพนม ฯ
|
| | |
|
