จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ท้าวมาลีวราชตัดสินค้า
แผ่นที่ ๓๘๑ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
|
|
| ๒๖๖๑ พระรามนบราชแล้ว | | แถลงการ
|
| เหตุซึ่งเกิดรำบาญ | | แต่ตั้ง
|
| ต้นแต่รับสัตย์สาร | | บิตุเรศ
|
| พาษิตามาตั้ง | | อยู่ท้ายโคธา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๖๒ อสุราอาสัตย์นี้ | | ก่อการ ก่อนนา
|
| แต่งเล่ห์ล่อจำหลาน | | ไล่เนื้อ
|
| จับหลังลอบจัณฑาล | | ทำแผก แผนเฮย
|
|
|
|
|
| ๒๖๖๓ สดายุผู้รู้บอก | | ราวความ นั้นนา
|
| ข้าจึ่งชุมพลตาม | | ติดเต้า
|
| ใช้ทูตพูดโดยงาม | | ง้อก่อน แล้วนา
|
| ยักษ์โหดจึ่งหักเข้า | | รบร้าราวี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๖๔ ดุลพรหมพิเคราะห์ต้น | | สำคัญ ความนอ
|
| หาและแก้รับกัน | | เกือบต้อง
|
| แตกต่อแต่ข้ออัน | | เป็นเหตุ
|
| พระว่าเมียพระพร้อง | | ยักษ์นั้นนางสาว ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๖๕ ใคร่ครวญควรซักท้าว | | จึงซัก สอบนา
|
| นางซึ่งว่าเมียรัก | | ท่านนั้น
|
| ก่อนเก่าเผ่าพงษ์พรรค | | พันธุ์อยู่ ไหนฤๅ
|
| ควรยกใครให้ซั้น | | เศกเจ้าจวบสอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๖๖ ฟังถามเธอท่อถ้อย | | ทูลสนอง
|
| เสนอเนื่องเรื่องเดิมผอง | | แผ่กว้าง
|
| รามชนกยกสองครอง | | ภพเศก
|
|
|
|
|
| ๒๖๖๗ ตุลาการกมเลศแจ้ง | | เจนบัง คับนา
|
| วิพากษ์สองสฐานยัง | | ด่วนห้วน
|
| ถึงกลางต่างอ้างฟัง | | เป็นหลัก มีเฮย
|
| เวรตลอดสอดส่องถ้วน | | ถี่สิ้นกินแหนง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๘๒ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
|
|
| ๒๖๖๘ บังคับเทวหนึ่งทั้ง | | ทนายยักษ ลิงนา
|
| มายังสมรภูมิ์จัก | | ถามสอบ
|
| อัมมาตยเมื้อมีองคเข้า | | รับได้นางมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๖๙ สงสารยุพเรศน้อย | | นางษี ดาเฮย
|
| อยู่ระหว่างกลางโยธี | | สี่ฟ้อง
|
| องค์สั่นกราบสามี | | กราบเทพ ปวงนา
|
| แม้ยักษเหนยังต้อง | | เนตรน้ำคลอคลอง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๐ เทวไทยถามสอบสิ้น | | ประเดน สองนา
|
| นางสนองเสนาะเยน | | อกฟ้า
|
| คำจริงสิ่งจริงเปน | | ทางร่วม กันนอ
|
| ความสัตยอาสัตยอ้า | | อาจพ้องฉันใด ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๑ ถามนางเปนหนึ่งถ้อย | | สมคำ พระนอ
|
| จงสืบเทวตามลำ | | ดับนั้น
|
| แสนเทพส่อแสนสำ | | นวนเบิก ความฤๅ
|
| แสนปากหากสัตย์ซั้น | | สอบเข้าสมคำ ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๒ กลับสวนทวนปากท้าว | | ทศกรรฐ
|
| เทเวศเทวียัน | | อย่างนี้
|
| หลานรักจักอ้างอัน | | ใดอวด จริงเฮย
|
| ไหนพยานหลานชี้ | | ออกให้อัยกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๓ อสุราร้องคัดค้าน | | สักขี แข่งฤๅ
|
| รามรูปสวยสัตรี | | ชอบแท้
|
| เทวากับข้ามี | | สาเหตุ กันนอ
|
| ช่วยมนุษยอุดหนุนแก้ | | คับแค้นหลายคราว ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๔ ยินยักษ์เยื้องยักท้าว | | อธิบาย ชี้นอ
|
| เมื่อผเชิญนางทนาย | | ก็พร้อม
|
| ใครสอนอ่อนจึงผาย | | พจน์ถูก สมฤๅ
|
| อันเทห์เล่ห์ใครซร้อม | | ทราบเจ้าจงแจง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๘๓ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
|
|
| ๒๖๗๕ --แคลงทวยเทพทั้ง | | ปวงสา เหตุฤๅ
|
| รณชิตวายชีพพยา | | บาทร้าง
|
| เปนการเก่าเกินหา | | ควรกล่าว ไม่เลย
|
| แม้รถให้รามสร้าง | | คฤหเจ้าปานกัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๖ กุมภัณฑ์ดันดื้อกล่าว | | สงไสย พยานแฮ
|
| ร้อยเล่ห์เทวดาใคร | | จะรู้
|
| พยานหลานบ่อมานใด | | จะสืบ
|
| เพราะว่าการลับสู้ | | ต่อน้ำดำเพลิง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๗ ธรรมพรหมหลักแก้วคู่ | | โลกา
|
| ทรงพินิตรพิจารณา | | ถ่องถ้วน
|
| เท็จริงทุกสิ่งปรา | | กฎพระ ญาณเฮย
|
| ดำริห์ตริไตรล้วน | | เลือกถ้อยธรรมแถลง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๘ ดูก่อนหลานรักษ์ผู้ | | ประทาน แทตย์เฮย
|
| วิศัยขัติยมหาศาล | | สืบเชื้อ
|
| ย่อมทรงยุติธรรมสถาน | | เดียวยิ่ง อื่นเอย
|
| รู้สละชนม์เพื่อเกื้อ | | ก่อตั้งยุติธรรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๗๙ นางนี้บักนี้แน่ | | รู้เมีย เขาเฮย
|
| บาปหนาอย่าควรเคลีย | | คืนส่ง เสียเทอญ
|
| จักยิ่งยศคุณอคร้าว | | โลกยหล้าฤๅธรรม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๐ หุนหันผันภักตรค้อน | | อัยกา
|
| เจ็บสั่งส่งษีดา | | ดังม้วย
|
| เจ็บใจพวกอ้ายพา | | นรฮึก ฮักเฮย
|
| แค้นปู่ไป่เข้าด้วย | | อัดอั้นตันทรวง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๑ กรรโชกทานทัดถ้อย | | ท้าวบัง คับนา
|
| ญาติยักษ์บคืนยัง | | บ่อให้
|
| ใช่สู้ศึกเพราะหวัง | | ชิงแย่ง หญิงนา
|
| รบจะแก้แค้นไว้ | | ชื่อเชื้อแผ่นพงษ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๘๔ – พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นพิชิตปรีชากร
|
|
| ๒๖๘๒ ทรงหงส์ทรงสดับถ้อย | | ทศกรรฐ
|
| เคืองหฤทัยท่านพลัน | | กล่าวพ้อ
|
| กูมาเพราะมึงหัน | | ภักตรพึ่ง กูนา
|
| ครั้นช่วยมึงกลับก้อ | | เก่งท้าราวี ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๓ กูหวังต่อทัพด้วย | | อาวุธ ธรรมนา
|
| มึงมิชอบมึงปทุษฐ | | โทษย้อน
|
| มึงหมายมุ่งการยุทธ | | แทนยุติ ธรรมฤๅ
|
| มึงอธรรมมึงต้อน | | โคตรม้วยมึงตาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๔ บริภาศเสร็จสั่งให้ | | เทวา
|
| นำนาฎคืนเดิมภา | | รีบแคล้ว
|
| แสนโศกสุดษีดา | | กาลเมื่อ นั้นนอ
|
| กราบพระกราบผัวแล้ว | | คลาศเมื้อเมืองมาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๕ ทศเศียรสุดแค้นสุด | | ฝืนภักตร์
|
| สุดเจบแสบสุดจัก | | อยู่ได้
|
| อายเหลือเหงื่อหยดชัก | | ภักขมวด เขมงแฮ
|
| แค้นบ่อบังคมไท้ | | สบัดหน้ามาเมือง ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๖ องค์บรมพรหมเผ่าผู้ | | ทรงธรรม์
|
| เผยประภาศพจนอัน | | เพราะพร้อง
|
| ขอบคุณพระหลานขวัญ | | คิดภักตร์ เผื่อนอ
|
| เผื่อพฤกฒาเฒ่าต้อง | | ช่วยให้ไชยพร ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๗ สิทธิกิจชอบสิ้น | | เสร็จผล ชอบเทอญ
|
| สิทธิกรรมควรขวน | | อย่าแคล้ว
|
| สิทธิลาภดีดล | | ดังมุ่ง ดีนอ
|
| ไชยปราบบาปพาลแผ้ว | | โลกย์ล้างปางกเษม ฯ
|
|
|
|
|
| ๒๖๘๘ อวยพรลาพระแล้ว | | คืนเขา ฟ้านา
|
| ทวยเทพคืนลำเนา | | ที่ยั้ง
|
| สองพระเลิกพลเนา | | ทางกลับ
|
| ถึงพระพลาสั่งตั้ง | | มั่นยั้งฟังมาร ฯ
|
| | |
|