จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
อินทรชิตตั้งพิธีพรหมมาสตร์ และอสุรกำปั่นออกขัดตาทัพ
แผ่นที่ ๒๙๗ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
๒๐๗๓ ราเมศไสเยศเบื้อง | | บรรจ์ฐรณ
|
จวนรุ่งทวิชากร | | เกริ่นร้อง
|
พายุพัดกลิ่นเกสร | | รวยรื่น
|
จัดผธมสู่ห้อง | | อุทกทุ้งไขสถาน ฯ
|
|
|
๒๐๗๔ เสรจเสดจออกเหล่าล้วน | | ขุนกระบินทร์
|
ฟื้นพระยาพานรินทร์ | | อยู่เฝ้า
|
ชมพูพวกขีดขิน | | ดาดาษ
|
ทรงสดับเสียงโห่เร้า | | สั่งให้จดพล ฯ
|
|
|
๒๐๗๕ ตรัสสั่งพระน้องร่วม | | ชีวัน พี่เอย
|
จงยกออกโรมรัน | | รับรั้ง
|
มวญมารมุโมหัน | | กำเริบ ฤทธินา
|
อย่าประมาทพลาดพลั้ง | | เพลี่ยงพล้ำเสียที ฯ
|
|
|
๒๐๗๖ พระลักษณประณตน้อม | | ลาลง มานา
|
สู่ที่สระสรงทรง | | เครื่องแพร้าว
|
เถลิงรถหัดถ์ธำรง | | ศรสาตร
|
ยาตรพยุห์บรรลุแล้ว | | หยุดยั้งกลางสนาม ฯ
|
|
|
๒๐๗๗ กำปั่นสิทธิศักดิเหี้ยม | | ฮึกหาญ
|
เหนกระบี่เดือดดาล | | เข่นเขี้ยว
|
ร้องสั่งหมู่พลมาร | | ให้หัก โหมเฮย
|
จับเหล่าลิงขบเคี้ยว | | อย่าให้เหลือหลอ ฯ
|
|
|
๒๐๗๘ พลมารแผลงฤทธิเข้า | | หาญหัก
|
ลิงฉุดอาวุธยักษ | | ปลักปล้ำ
|
ยักษโจนจับลิงผลัก | | ยักษพลัด พลาดเฮย
|
ลิงพิฆาฎคมำขว้ำ | | ฟาดซ้ำฟันเสีย ฯ
|
|
|
๒๐๗๙ ขุนมารกำปั่นผู้ | | นายทัพ
|
เหนยักษย่นย่อยยับ | | มอดม้วย
|
โกรธเกรี้ยวเทิดขอขยับ | | คชยาตร ออกเฮย
|
ควาญออกกระแซงด้วย | | ไล่ล้างพลลิง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๘ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
๒๐๘๐ วายุบุตรตวาดร้อง | | ถามนาม กรเอย
|
กำปั่นบอกแล้วถาม | | ชื่อบ้าง
|
หณุมานบอกฤๅขาม | | ขยาดฤทธิ เลยพ่อ
|
ยืนสกัดหน้าช้าง | | ยั่วเย้ากุมภัณฑ์ ฯ
|
|
|
๒๐๘๑ กำปั่นคิดเคียดแค้น | | พานร
|
ไล่เตลอดตลมบอน | | ขวิดคว้า
|
หณุมานรูกราญรอน | | ไวว่อง
|
กวัดแกว่งตรีคมกล้า | | ต่อสู้อสุรี ฯ
|
|
|
๒๐๘๒ แทงถูกคชแกว่นแกล้ว | | ล้มลง
|
ควาญตกกลิ้งปลดปลง | | ชีพม้วย
|
กำปั่นฤทธิเรืองรงค์ | | โกรธโลด ลงเฮย
|
เสียคชเสียควาญด้วย | | เสร็จซ้ำเสียพล ฯ
|
|
|
๒๐๘๓ เผ่นโผนโจนจับได้ | | ขุนกระบินทร์
|
ฟัดฟาดกับแผ่นดิน | | เหวี่ยงทิ้ง
|
วายุบุตรผลุดผันผิน | | หน้าต่อ ยุทธนา
|
ตรีฟาดกำปั่นกลิ้ง | | เสือกดิ้นเศียรกระเดน ฯ
|
|
|
๒๐๘๔ ฝ่ายกองคอยเหตุรู้ | | ตกใจ
|
ขับดุรงค์รีบไป | | ไม่ช้า
|
ครั้นถึงจึ่งทูลไข | | คำข่าว ศึกเอย
|
กำปั่นออกโรมร้า | | สุดสิ้นชีวัน ฯ
|
|
|
๒๐๘๕ ทศเศียรทราบเดือดร้อน | | อาดูร
|
ลืมคิดอินทรชิตทูล | | สั่งไว้
|
เรียกไวยะกาสูร | | ให้รีบ ไปเอย
|
บอกแก่ลูกกูให้ | | เร่งรี้พลมา ฯ
|
|
|
๒๐๘๖ ตรัสสั่งแล้วเสด็จขึ้น | | คิริไส ยาเอย
|
ไวยะกาสูรไป | | ไป่รั้ง
|
ถึงหาดสัตภัณฑ์ไศล | | สนองข่าว เข็ญนา
|
กำปั่นฮึกหาญตั้ง | | ต่อต้านถึงตาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๙๙ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
๒๐๘๗ อินทรชิตหลับเนตรตั้ง | | สาธยาย มนต์เอย
|
แว่วข่าวกล่าวความตาย | | สดับสดุ้ง
|
เสียกิจวิทยาคลาย | | เสียเสื่อม เวทแฮ
|
กระทืบบาทกราดเกรี้ยวฟุ้ง | | คาดคั้นหั่นหัว ฯ
|
|
|
๒๐๘๘ แล้วกลับได้สติตั้ง | | บริกรรม
|
หลับเนตรอ่านเวทสำ | | หรับใช้
|
พรหมมาศสาตรศรทำ | | โดยเลศ
|
จบครบพันคาบได้ | | ครั่นคร้านปัถพี
|
|
|
๒๐๘๙ ยินดีสำฤทธิได้ | | ดังประสงค์
|
ฆ่าแพะโคดำลง | | แด่วดิ้น
|
ถาดจำหลักทองผจง | | รองเลือด
|
พรหมมาศสูบกินสิ้น | | เสร็จแล้วเจิมสุคนธ์ ฯ
|
|
|
๒๐๙๐ จึ่งสั่งอำมาตยผู้ | | จัดพล นิกายฮา
|
เหล่าแทตยให้แปลงตน | | ยักย้าย
|
เปนเทพยบุตรอับศรคน | | ธรรพนัก สิทธิเอย
|
เราจักแปลงให้คล้าย | | เทพย์ท้าวสหัศนัย ฯ
|
|
|
๒๐๙๑ รุทการรับสั่งแล้ว | | ออกมา
|
จัดกระบวนโยธา | | หลากล้วน
|
สารทรงเฉภาะกา | | รุณราช นิมิตแฮ
|
สามสิบสามเศียรถ้วน | | เช่นช้างอินทร์ทรง ฯ
|
|
|
๒๐๙๒ เศียรหนึ่งนับได้เจด | | กิ่งทันต์
|
มีสระกอบุษบัน | | ดอกก้าน
|
กลีบอีกอับศรสรรพ์ | | ปริสัช นางนา
|
ส่งละเจดดูสคร้าน | | ครบสิ้นทุกเศียร ฯ
|
|
|
๒๐๙๓ พลมารแปลงรูปเพี้ยน | | สลับสลอน นาฮา
|
บ้างก็เปนเทพยนิกร | | แวดล้อม
|
บ้างเปนวิทยาธร | | คนธรรพ บ้างเอย
|
กวัดแกว่งอาวุธพร้อม | | แห่หน้าอสุรินทร์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๓๐๐ – สมเด็จพระเจ้าบรมวงษเธอเจ้าฟ้ามหามาลากรมพระบำราบปรปักษ
|
๒๐๙๔ อินทรชิตนฤมิตรแม้น | | โกษีย์
|
ชำระสระอินทรีย์ | | ผ่องแผ้ว
|
อาภรณ์รัตนรูจี | | ประดับ องค์เอย
|
กรจับพรหมมาศแกล้ว | | สถิตยเบื้องสอสาร ฯ
|
|
|
๒๐๙๕ ช้างนิมตรฤทธิเลิศล้ำ | | เลอสรร
|
แลเล่ห์เอราวรรณ์ | | ว่ายฟ้า
|
สีเทียมเทียบหิรัญ | | เรืองโรจ
|
ดาวมาศสีสุกจ้า | | กุดั่นแพร้วคชาภรณ์ ฯ
|
|
|
๒๐๙๖ ได้ฤกษจึ่งให้เลิก | | พลนิกร
|
เทเวศวิทยาธร | | กลาดกลุ้ม
|
เดินโดยพิฆำพร | | ดาดาษ
|
ตระบัดเบิกพยับคลุ้ม | | เคลื่อนคล้อยลอยโพยม ฯ
|
|
|
๒๐๙๗ ครั้นถึงเหนน้องพระ | | ภุชพงษ
|
ยืนรถกลางจัตุรงค์ | | ซรับซร้อน
|
ยินดีหยุดลอยตรง | | หน้ารถ กลาดนา
|
ให้ประโคมขับฟ้อน | | เฟื่องฟื้นใจเฟือน ฯ
|
|
|
๒๐๙๘ เทพบุตรนิมิตทั้ง | | อับศร สวรรค์เอย
|
รำท่าช้านางนอน | | แขกต้า
|
พิสมัยร่ายเรียงหมอน | | พรหมนิมิต แลนา
|
หงษร่อนภมรเคล้า | | สรอดสร้อยมาไลย ฯ
|
|
|
๒๐๙๙ พระลักษณ์ถามซักไซ้ | | หณุมาน
|
ไฉนจึ่งมัฆวานทำ | | ดั่งนี้
|
วายุบุตรว่าบริวาร | | ถือสารท สิ้นเอย
|
ผิดเทพยแต่ก่อนกี้ | | อย่าพลั้งรวังองค์ ฯ
|
|
|
๒๑๐๐ พระลักษณ์สดับถ้อย | | ขุนกระบินทร์
|
ฟังอับศรเทวินทร์ | | ขับร้อง
|
เพลิดเพลินนิยมยิน | | ยลสติ เผลอเอย
|
เหล่ากระบี่มองจ้อง | | จิตรเคลิ้มลืมรวัง ฯ
|
| | |
|