โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๗๓

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 13:55, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามแผลงศรพลายวาตเรียกพระยาครุฑมาแก้นาคบาศ

แผ่นที่ ๒๘๙ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๑๗ พิเภกรีบสู่ไท้ทูลแถลง
โดยคติดศึกแสดงเสรจสิ้น
พระสดับดุจศรแผลงอุระพลุ่ง เพลิงนา
รันทดแทบด่าวดิ้นสยบอั้นตันทรวง ฯ
๒๐๑๘ ตรัสว่าพิเภกแพ้กลเขา
กูโฉดเช่นชายเขลามึนมืด
เสียเกียรติเสีอนุชด้วยเลศนี้ดีไฉน ฯ
๒๐๑๙ พระจับพรหมมาศแล้วจรลี
พิเภกกับบุตรระพีรุดผ้าย
พร้อมพานระโยธีโดยเสด็จ พระนา
คลาคล่ำมรรคาย้ายยาตรเยื้องจรจรัญ ฯ
๒๐๒๐ แสงโสมโอภาษแผ้วอัมพร
เสดจลุภูมสมรบ่ช้า
ทอดพระเนตรพวกพานรนาครัด รึงเฮย
วาบหวาดหฤไทยว้าว่าน้องเนาไหน ฯ
๒๐๒๑ ครั้นลุราชรถแก้วก่องศรี
ยลอนุชวาสุกรีรวบอ้อม
แต่บาทตราบนาภีผทมนิ่ง สลบแฮ
สองหัดถ์กระชากพร้อมเงื่อนเงี้ยวไป่ขยาย ฯ
๒๐๒๒ ฉวัดเฉวียนเปลี่ยนมลัค---กลใด
นาคาบาศบคลี่ไคลยิ่งร้อน
รันทดหฤไทยไหวหวาดเทวศ นักนอ
ลดพระองค์ลงช้อนเกษน้องวางเพลา ฯ
๒๐๒๓ พระเพ่งพินิจน้องปราณี นักแฮ
ทรงโศรกกำศรดทวีเทวศไหม้
ชลเนตรหลั่งภักตรฉวีภักตรสลด หมองเฮย
หลางร่ำรำพรรณไห้สอึกสอื้นอาดูร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๐ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๒๔ โอ้ลักษณอนุชผู้กลอยเข็ญ พี่เอย
ไฉนพ่อจึ่งมรณเหนหลากแล้ว
ฤทธิรงค์พ่อพูลเพ็ญเพียบยิ่ง ใหญ่นา
ฤๅเลื่องทั่วโลกย์แผ้วผ่องพ้องพรรณระพี ฯ
๒๐๒๕ ทรงศรสามเล่มล้ำเพลิงกัลป์
ภินภาคบัลลังก์อันเดชแกล้ว
ควรฤๅพ่อมาผันพ่ายนาค อสูรแฮ
เพราะสู่สงครามแล้วบ่ได้รวังองค์ ฯ
๒๐๒๖ ปางต้องโมกขศักดิ์ด้วยทนงจิตร โพ้นนา
บัดออกรบอินทรชิตคาบนี้
พี่ได้ตักเตือนกนิฐเตือนยิ่ง เตือนนา
ฤๅพ่อควรมาลี้ล่วงแล้วลืมคำ ฯ
๒๐๒๗ พ่อจึ่งเสียแก่เสี้ยนดัษกร
แพ่พ่ายฤทธิรอนราพร้าย
ทศทิศจักฦๅขจรเกริกมุ่ง หมิ่นแฮ
อกพี่เพียงจักย้ายแยกด้วยอาไลย ฯ
๒๐๒๘ หากอนุชม้วยเชษฐจักมี เชยเฮย
คืนมิ่งภัควดีร่วมห้อง
คำฉินท์ทั่วธาษตรีบ่ว่าง เว้นเลย
ลาภแต่เมียเสียน้องประโยชน์ด้วยอันใด ฯ
๒๐๒๙ ความรักพี่รักเจ้าเทียมตน
อนุชรักโดยกระมลสัตย์อ้าง
แต่เยาว์ตราบเจริญชนม์ไปแตก ร้าวเอย
ไฉนพ่อจึ่งมาร้างพี่ไว้อาทะวา ฯ
๒๐๓๐ พระทรงกำศรดเศร้าแสนศัลย์
ครวญคร่ำยิ่งจาบัลย์โอษฐอ้อน
ระทวยทอดพระองค์รันทดเสื่อม แรงแฮ
ทรบวิสัญญีซ้อนศพน้องเรียงเคียง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๑ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๓๑ พิเภกสุครีพทั้งพลากร กบี่แฮ
หวั่นจิตรคิดอาวรณ์เทวศเศร้า
บางตนวิ่งวนสลอนบางอยู่ งานเฮย
บางยกสุคนธเต้าหลั่งแล้วชะโลมองค์ ฯ
๒๐๓๒ ครั้นพระจตุรภุชได้สมฤดี องค์เอย
ถามพิเภกอสุรีไป่ช้า
อะนุชกับพลโยธีนาคบาศ รึงนา
ไฉนจะเกลื่อนพิศม์กล้ากลับฟื้นคืนขนม์ ฯ
๒๐๓๓ พิเภกทูลไท้ว่าพลากร
ทั้งอนุชไป่มรณ์สลบแท้
ขอเชญพระทรงศรพลายวาต แผลงนา
สู่สุบรรณช่วยแก้ขจัดเปลื้องวาสุกรี ฯ
๒๐๓๔ องค์ราเมศรได้สดับพจน ราพแฮ
เพียงลุรมฤตยรดผ่องแผ้ว
มีพระกระมลปลดปลิดเทวศ วายแฮ
วางพระอนุชแล้วเหนี่ยวน้าวธนูศิลป์ ฯ
๒๐๓๕ ทรงแผลงพลายวาตก้องกัมปะนา
โชติช่วงดังดวงอาทิตย์แผ้ว
ลุที่สถิตยครุธาพลันทราบ เหตุเฮย
ว่าพระทรงจักรแก้วตรัสให้หาครไล ฯ
๒๐๓๖ จากพิมานมาศห้องสิมพลี
ปีกระพือธาษตรีสนั่นก้อง
ถึงสฐานยุทธทฤษดีพระลักษณ สลบแฮ
ทั้งพวกพานรต้องนาคร้ายรึงสกนธ์ ฯ
๒๐๓๗ จึ่งแสดงเดชด้วยฤทธี
โจมจิกวาสุกรีไล่ล้าง
นาคตื่นแตกตนหนีโดยด่วน
เพราะเดชสุบรรณร้างขจัดสิ้นสูญแสลง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๙๒ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๓๘ ปางองค์พระลักษณทั้งโยธา
นาคบาศคลาศคลาเคลื่อนพร้อม
ลับละอองหิมะชะลาพิศม์สร่าง สงบแฮ
ยลพระจักรภุชน้อมกราบก้มประนมสลอน ฯ
๒๐๓๙ พระลักษณ์กอดบาทไท้เชษฐา ทูลแฮ
ข้าบาทวายชีวา…กลับฟื้น
เพราะพระเสดจมาโปรดช่วย ชีพนา
คุณพระหนักยิ่งพื้นแผ่นฟ้าธาตรี ฯ
๒๐๔๐ ขออาษาศึกสู้สนองพระ คุณแฮ
ไป่พรั่นฤทธิมาระเดชห้าว
ข้าผลาญเผ่าพงษอะริราช มลายนอ
จึ่งจะสมที่ท้าวปกป้องปองผดุง ฯ
๒๐๔๑ หริรักษตรัสว่าอ้ายอินทรชิต
ศรสารทมันประสิทธิกาจล้ำ
ใครอื่นจักต่อฤทธิเหนขัด ขวางนา
แต่อนุชยังพล้ำเพลี่ยงได้ดาลฉงน ฯ
๒๐๔๒ ทำศึกชำนะแพ้หากเปน ทั่วนา
ใช่จะปรากฏเหนแต่น้อง
พ่ออย่าขุกลำเค็ญขัดขุ่น แดแฮ
จงพ่อเรืองเดชก้องปราบเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
๒๐๔๓ เวนัตขจัดนาคแล้วถวายกร กราบนา
ข้าบาท่วยปราบบรเสรจแล้ว
ทูลลาพระภูธรจักรภุช แลแฮ
พลางทยานระเห็จแคล้วสู่ห้องพิมานสฐาน ฯ
๒๐๔๔ จึ่งพระหริรักษเอื้อนโองการ
ชวนอนุชชาญเสด็จเต้า
ทรงรถสุรการเลิกพยุห์ ยาตรแฮ
ลิงโห่เอิกเกริกเร้ากลับยั้งพลับพลา ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว