โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๗๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 13:54, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระลักษณ์ต้องศรนาคบาศของอินทรชิต

แผ่นที่ ๒๘๕ – ขุนวิสุทธากร

๑๙๘๙ วิรุญมุขเมื่อต้อง…ตีประ จานแฮ
เจ็บปวดปิ้มจะละชีพแคล้ว
ลิงปล่อยน่าค่ายทะเวศคร่ำ ครวญนา
ถึงกราบอินทรชิตแล้วโอษฐเอื้อนคดีถวาย ฯ
๑๙๙๐ อินทรชิตสดับแค้นสุดทน
เพียงพิศม์อัคนิลนอกร้อน
สั่งหลานลุ่งแปลงสกนธ์ดุจบิตุ ลาเฮย
แสดงเดชทายสาตรต้อนพยุหเข้าประจัญบาน ฯ
๑๙๙๑ วิรุญมุขรับแล้วเศกพรหมมนต์
นฤมิตรเปลี่ยนแปลงตนบ่ช้า
เช่นอินทรชิตยลบแผก ผิดเฮย
พระหัดถ์เทิดศรกล้ากลั่นแกล้วกลางณรงค์ ฯ
๑๙๙๒ อินทรชิตร่ายเวทป้องกำบัง กายนา
กุมนาคบาศระเห็จยังเมฆส้อน
จิตรหมายมุ่งคอยสังหารหมู่ อรินทรเฮย
ยังบ่ชอบเชิงย้อนขยับยั้งคอยที ฯ
๑๙๙๓ ปางองค์นฤนารถน้องนารายน์
เหนวิรุณุขกลายรูปนั้น
พระมุ่งพระมั่นหมายอินทรชิต แน่นา
รุกเร่งพานรซั้นสั่งให้ประจัญบาน ฯ
๑๙๙๔ โยธาพานเรศพร้อมเพรียงพลัน
รบรุกเหล่ากุมภัณฑ์เพิกมล้าง
เหลือตายตื่นหกหันระเหิดแตก หนีเฮย
เวียนวุ่นวิ่งหมุนคว้างพ่ายแพ้พลสวา ฯ
๑๙๙๕ อินทรชิตยลไพร่แพ้พานร พิโรธเฮย
แผลงนาคบาศฤทธิ์รอนรวดผ้าย
เปนนาคเกลือนกลาดสลอนรวบรัด ริปูแฮ
พิศม์พ่นเปนเพลิงร้ายรอบกลุ้มกลางสมร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๘๖ – ขุนวิสุทธากร

๑๙๙๖ รึงรัดพระลักษณทั้งพลากร
หกสิบสมุทวานรนาคคล้อง
ล้มสลบกลาดดินดอนดูอนาถ
แต่พิเภกบต้องนาคด้วยเปนประยูร ฯ
๑๙๙๗ โอรสทศภักตรได้ยลดัษ กรนา
นาคบาศรึงรัดทั่วหน้า
ปรีดีปรบหัตถ์ฉัดฉานเหาะ ลงเฮย
พบพิเภกเดียวท้าท่อพ้อพาลราญ ฯ
๑๙๙๘ เหวยอสูรประดาษด้านทรลักษณ
ลบหลู่ญาติวงษยักษส่ายไส้
ทุจริตจิตรเปนอักตัญญุ ตาแฮ
ร่วมคิดอมิตรให้ล่มล้างประยูรตน ฯ
๑๙๙๙ หากพระพิตุเรศสิ้นชนมาน
ยักษโศกลิงสำราญรื่นเย้ย
กัวจักขุ่นรำคาญฤๅชื่น ชอบเฮย
ใดตรีพิเภกเอ้ยอย่าอ้ำอำปลัง ฯ
๒๐๐๐ พิเภกจึ่งเอื้อนตอบอินทริชิต
เหวยลูกเล็กกีจริตหยิ่งพร้อง
จวบจ้วงล่วงลามคิดถามไถ่ ไยนา
มูลเหตุใครก่อข้องเกี่ยวด้วยดำฤษณา
๒๐๐๑ ตัวเรากับราพร้ายทศภักตร์
ขาดประยูรขาดรักขาดเชื้อ
เขาหัวโห่เราหักจิตรนิ่ง สงบนา
เขาโศกไปโศกเอื้อจิตรน้อมในธรรม์ ฯ
๒๐๐๒ อินทรชตยินตอบแค้นเพียงพิศม์ เพลิงเอย
ฉิช่างรักสุจริตสัตยแท้
ปากพูดกับใจคิดหลีกหลาก กันนา
เสือแก่จำศีลแก้เรื่องร้ายอุบายบัง ฯ
             

แผ่นที่ ๒๘๗ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๐๓ อวดว่าจงจิตรเกื้อยุติธรรม
ไฉนจึ่งส่อแนะนำสื่อรู้
สาวไส้สู่กาจำจิกล่น ฤๅนา
กลศึกฦกลับสู้เชิดชี้คดีแถลง ฯ
๒๐๐๔ ไพรีจึ่งอาจเอื้อมอหังการ
หมิ่นอสุรวงษราญไป่น้อย
เพราะตัวจิตรจองผลาญสืบส่อ เสียดเฮย
จึ่งเสื่อมเวทเดชด้อยสุดสิ้นเสียวงษ ฯ
๒๐๐๕ พิเภกจึ่งตอบถ้อยอินทรชิต
เราจะพึ่งญาติมิตรไป่ได้
เสด็จนทุพลคิดเซซัด ไปนา
ไห้บรู้กี่ไห้คับแค้นใจจน ฯ
๒๐๐๖ เที่ยวสัญจรเจอะพ้องพานร พลแฮ
คุมสู่พระสี่กรเดชกล้า
ให้เราสบถต่อศรพรหมมาศ แล้วนอ
ใดพระตรัสถามข้าจึ่งต้องทูลแถลง ฯ
๒๐๐๗ หากเราคุมคิดแกล้งบอกขาน คดีแฮ
เสร็จศึกหมายเมืองมารมุ่งแล้ว
พระลักษณจักพะพานสาตรสิ่ง ใดเลย
เราจักทูลระหัศแผ้วผ่องพ้นอันตราย ฯ
๒๐๐๘ อินทรชิตเคียดแล้วกล่าววาจา
คิดนิดว่าเปนอาเนื่องเนื้อ
หาไม่จักมรณาเพราะหัดถ์ เราเอย
พลางเทิดคันศิลป์เงื้อเงือดเข้าโรมรน ฯ
๒๐๐๙ พระยาพิเภกคร้ามฤทธิรอน
วิ่งฉวัดเฉวียนซอนซอกลี้
อินทรชิตไล่ตลุมบอนบทบ ทันเลย
กลับสู่รถทรงชี้ช่องพร้องพลมาร ฯ
             

แผ่นที่ ๒๘๘ – ขุนวิสุทธากร

๒๐๑๐ พระลักษณซึ่งต้องสารทนาคี
เหนไปรอดชีวีกลับยั้ง
รอรามเชษฐจรลีมาโศก สลบแฮ
ซึ่งประหารชีพทั้งพี่น้องกองพหล ฯ
๒๐๑๑ ภอพลบเลิกทัพเข้าบูรี เฝ้าฤๅ
ชนกาธิบดีธิราชเจ้า
ท้าวทศภักตรปรีดีตรัส ถามแฮ
พ่อสู่สงครามเข้าศึกสู้เปนไฉน ฯ
๒๐๑๒ องค์อินทรชิตน้อมทูลสาร
ตั้งแรกตราบสังหารเศิกม้วย
ทศเศียรทราบสำราญเริงรื่น
เพียงทิพยโสรดทรวงด้วยเผด็จร้อนหฤไทย ฯ
๒๐๑๓ อินทรชิตประนตน้อมทูลลา
เสดจกลับยังปรางปราสาทแก้ว
เชยชมนาฎคณนารีรัตน ภิรมยเฮย
ในคีรีไสยาแพร้วเพริศพร้อมอนงค์นาง ฯ
๒๐๑๔ ปางองค์ทศภักตร์ปลื้มเปรมปรา โมทย์เฮย
เพ็ญภักตรเพียงจันทราเมฆแผ้ว
เสดจยังอรรคชายายวนหยอก เย้าแฮ
ลูบพระปฤษฎางค์แล้วเล่าข้อขาดเข็ญ ฯ
๒๐๑๕ มณโฑอัคเรศร์น้อมทูลสาร
ขอพระทรงตฤกการรอบไว้
พิเภกจิตรจัณฑาลตัวซอก ไซร้นา
จักช่วยมนุษยให้รอดฟื้นคืนชนม์ ฯ
๒๐๑๖ ทรงฟังเพียงโสตรต้องศรแผลง ผลาญเฮย
อั้นอัดอุราแรงพิโรธเร้า
ความรักหักจำแขงใจอด นิ่งนา
เสด็จจากแท่นรัตนเข้าสู่ห้องผทมทรง ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว