โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๖๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 13:45, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

กุมภกรรณอาสาทำพิธีทดน้ำ

แผ่นที่ ๒๔๕ - ขุนปฎิภาณพิจิตร

๑๗๐๙ ฝ่ายกองดอยเหตุด้อมดอนดง
เหนริปูปวงคงชีพแล้ว
เหลาพลพวกจตุรงค์เฮฮึก เหิมแฮ
ฃานโห่กระหึ่มแคล้วเคลื่อนเข้าพลับพลา ฯ
๑๗๑๐ สองต่างตัวสั่นเทิ้มงกงัน
หน้าซีดตกใจพลันดุ่มด้าว
ดุจใครเดจเอาฃวัญออกจาก กายนา
เรวรีบไปเฝ้าท้าวธิราชไท้ทศศีร์ ฯ
๑๗๑๑ พลันถึงทูลแทตยเจ้าลงกา
ลิงมนุษยปวงโยธาที่ม้วย
กลับคืนรอดชีวายกทัพ กลับแฮ
เหิมฮึกหาญโห่ด้วยเดชก้องกุลาหล ฯ
๑๗๑๒ ทศเศียรสดับสิ้นสารยักษ
ประดุจสายอสนีจักรฟาดต้อง
ฉงนว่าพวกปรปักษไฉนรอด คืนแฮ
ตรัสสั่งให้เชิญน้องรีบขึ้นมาพลัน ฯ
๑๗๑๓ มโหทรรับถ้อยรีบจรจรัล
ถึงนิเวศกุมภกรรฐ์บ่อช้า
กราบทูลว่าทรงธรรม์ตรัสสั่ง ข้าเฮย
เชิญเสด็จเฝ้าจอมหลาเพื่อแจ้งการณรงค์ ฯ
๑๗๑๔ ด้วยสารันแจ้งว่าองค์อนุช รามเฮย
ต้องสัตรียาวุธวอดนั้น
แก้โมกขศักดิหลุดคนชีพ ได้นา
การด่วนควรรีบซั้นเสด็จเฝ้าฟังการ ฯ
๑๗๑๕ กุมภกรรฐ์น้องท้าวยี่สิบกร
ฟังมโหทรถอนจิตรช้ำ
ร้อนใจดั่งไฟฟอนเผาลวก ทรวงนา
ฤๅดั่งศรสารทซ้ำอกท้าวแสนทวี ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๖ - ขุนปฎิภาณพิจิตร

๑๗๑๖ ขุนมาจากแท่นแก้วครรไล
รีบสู่พระโรงไชยห่อนช้า
ถั่นถึงประณตไทธิราชเชษ ฐาเฮย
คอยสดับพจนผ่านฟ้าจักเอื้อนโอฐไฉน ฯ
๑๗๑๗ ทศภักตร์บพิตรเจ้าลงกา
เหนพระอนุชมาหมอบเฝ้า
จึ่งเอื้อนมธุรพาทีตรัส
ดูก่อนกุมภกรรฐ์เจ้าจักแก้กลไฉน ฯ
๑๗๑๘ วันวานพอยกพ้องพลไกร
บอกพี่ว่ามีไชยรบร้า
ศึกแหลกป่นบันไลยลาญหมด
มันกลับคืนชีพกล้ากลั่นห้าวเหิมทนง ฯ
๑๗๑๙ กุมภกรรฐ์ก้มเกล้ากราบทันที
ทูลแก่ทศศีรเชษฐไท้
อันหอกโมกขศักดิ์มีฤทธิรด แรงแฮ
เคยปราบอรินได้ดุจน้ำใจถวิล ฯ
๑๗๒๐ ถูกใครไป่รอดได้ชีวัน คืนนา
น้องนึกน่าอัศจรรย์หลากแท้
ชะรอยอ้ายพิเภกมันบอกเหตุ เฃานา
โอสถประกอบแก้จึ่งฟื้นคืนชนม์ ฯ
๑๗๒๑ หาไม่ไหนมนุษย์นี้จักคืน ชีพฤๅ
คิดยิ่งคิดสุดขืนจิตรแค้น
หนักอกพ่างเพียงปืนพิศมเสียด ทรวงนา
เจบจิตรเจบใจแข้นขัดอั้นตันทรวง ฯ
๑๗๒๒ อันมนุษยอีกทั้งหมู่วานร
น้องจักฆ่าให้มรณ์หมดนั้น
ฃอลาพระทรงศรไปร่าย เวทแฮ
ตั้งกิจพิธีกั้นสกัดน้ำเหนือเสีย ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๗ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร

๑๗๒๓ ข้าศึกจักอดน้ำจำตาย สิ้นเอย
ด้วยเลห์กลอุบายดั่งนี้
ไป่พักพวกพลกายกอบยาก เหนื่อยนา
ฃอแต่พระอย่าชี้ช่องให้ใครยิน ฯ
๑๗๒๔ อสุรินทรปิ่นราพเจ้าจอมมาร
ฟังพระอนุชฃานพจนพร้อง
บันเทิงหฤไทยปานอมรเสพย สวรรค์แฮ
ปรับหัดถ์สำรวลก้องสนั่นทั้งวังหลวง ฯ
๑๗๒๕ สิบโอฐเรียกนั่งใกล้ชมพลาง
ยอหัดถ์ลูบปฤษฎางค์กนิฐไท้
จึ่งเอื้อนพจนทางโถมเดช น้องเอย
เออมิเสียทีได้ดุจน้ำใจเดียว ฯ
๑๗๒๖ พ่อพ่างหทเยศผู้สวามิภักดิ์ พี่เฮย
หาทั่วจบไกรจักรบ่ได้
ทรงฤทธิมหิทธิศักดิ์ใครเทียบ เสมอฤๅ
ทั้งโลกยหากยกไว้แต่เจ้าโลกา ฯ
๑๗๒๗ คาบนี้แน่เสร็จเสี้ยนศึกขจัด ฃจายเฮย
ทวยราษฎร์จะโสมนัศทั่วหน้า
จักเจริญศิริสวัสดิ์ดุลศุข สราญแฮ
ด้วยเดชอนุชผล้าเหล่าเสี้ยนเศิกไกษย ฯ
๑๗๒๘ ตรัสพลางเตือนว่าเจ้าดวงใจ พี่เอย
การด่วนควรพ่อไปเร่งเร้า
อำนวยพระพรไชยเสริมส่ง ให้แฮ
สบประสงค์ดังเจ้าคิดเกื้อขจัดบร ฯ
๑๗๒๙ กุมภกรรฐนบนิ้วนอบวันทนา
รับพระพรเชษฐาใส่เกล้า
คลานคล้อยถดถอยมาโดยด่วน
จากพระโรงรีบเข้าสู่ห้องปรางมณี ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๘ - ฃุนปฎิภาณพิจิตร

๑๗๓๐ ลดองค์เหนืออาศน์แล้วภูมี
ตรัสเรียกคันธมาลีนั่งใกล้
กับอีกสี่นารีรักร่วม จิตรนา
พลางหยอกเย้ายวนให้ยั่วยิ้มแย้มสรวล ฯ
๑๗๓๑ ตรัสยุบลบอกแก่ห้านางพลัน
พี่จักลาจอมฃวัญเนตรแคล้ว
ตังกิจพิธีกันอุทกที่ โน้นนา
ครบเจดราตรีแล้วกลับยั้งยังสมร ฯ
๑๗๓๒ จงเกบดอกไม้ทุกเวลา
ไป่ส่งแก่เชษฐาอย่าเว้น
แม้ใครจะสงกาถามอย่า แพร่งนอ
เลดลอดจรดอดเร้นซ่อนเมื้อจงดี ฯ
๑๗๓๓ ตรัสพลางเสด็จเข้าที่สรง สนานเอย
เสร็จสอดเครื่องอลงกฎแพร้ว
กรจับกระบององอาจเหาะ รเห็จแฮ
ถึงฝั่งคงคาแล้วเพ่งพื้นภูมสฐาน ฯ
๑๗๓๔ เหนต้นกร่างใหญ่ล้ำพฤกษา
ใบกิ่งบังสุริยาร่มชื้อ
มีแท่นแผ่นเศลาเลียนสะอาด
ขึ้นนั่งหลับเนตรรื้อร่ำอ้างอ่านมนต์ ฯ
๑๗๓๕ บัดเดี๋ยวกายเติบแม้นเสมอองค์ พรหมเอย
อสุรย่างเยื้องลงสู่น้ำ
ทอดกายอยู่ในคงคาสาธ ยายแฮ
จมดิ่งจดดินล้ำเท่ห์พ้นบนเหน ฯ
๑๗๓๖ น้ำท้นวนพลุ่งเท้อทวนไป มาเอย
หนุนพลั่งดั่งซ่าไพรป่วนคร้น
ด้วยฤทธิพิธีไกรเกรียงเดช ราพนา
ชลน่าพลับพลาตื้นขอดแห้งเหนทราย ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว