จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์
แผ่นที่ ๒๔๑ - พระยาราชวรานุกูล
|
๑๖๘๑ พระนารายณ์บรมนารถได้ | | สดับทูล
|
เสียวโสตรแสนโศกภูล | | เทวศเศร้า
|
ฝืนจิตรจับศรยูร | | ยาตรสพรั่ง พหลแฮ
|
นำมรรคนิลนนท์เต้า | | มืดคลุ้มครไลหลง ฯ
|
|
|
๑๖๘๒ พระพิโรธพานเรศผู้ | | นำผิด ทางแฮ
|
ทรงลั่นจันทราทิตย | | ปล่อยก้อง
|
เปนสามศศิธรพิศ | | ไพโรจน เรืองเฮย
|
ถับทัพทัศน์พระน้อง | | อนาถท้าวเสด็จถึง ฯ
|
|
|
๑๖๘๓ พระหัดถ์ฉุดหอกติ้ว | | ตึงมิ หลุดนา
|
กรกระกองดำริห์ | | อนุชม้วย
|
ช้อนเศียรพาดเพลาผิ | | ไรร่ำ รักเอย
|
อ้อพ่อเพื่อนยากด้วย | | พี่พ้นพันทวี ฯ
|
|
|
๑๖๘๔ หวังปราบราพพระน้อง | | กลับปลัย ไปนอ
|
ควรจะทำศึกไฉน | | ฉะนี้
|
จากเมียมิหนำใจ | | จำจาก ขนิฐนา
|
พี่จะตายตามลี้ | | ลับให้ลลายสูญ ฯ
|
|
|
๑๖๘๕ พิเภกโหรเอกรู้ | | เลอโลกย์
|
ทูลว่าพระอย่าโศก | | สลดซ้ำ
|
พรหมประสิทธิ์ฤทธิโมฆ | | ศักดิเชี่ยว ชาญแฮ
|
แต่ประสาศยาค้ำ | | คู่แก้กันหาย ฯ
|
|
|
๑๖๘๖ พระลักษณยังไป่ม้วย | | ชีวี
|
เกรงแต่แสงสุรียศรี | | ส่องฃ้าม
|
โปรดให้หณุมานลี | | ลาศรีบ เรห็จแฮ
|
ทูลพระรำไพห้าม | | รถรั้งรอเหิน ฯ
|
|
|
๑๖๘๗ แล้วจรัญบรรพตพร้อง | | สัพยา เก็บเฮย
|
สังกรณีตรีชวา | | ที่แท้
|
อีกเบญจะนทีมา | | เปนกระ สายแฮ
|
ผสมบดโอสถแก้ | | หอกมลื้นหลุดหาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล
|
๑๖๘๘ พระสดับกลับชื่นใช้ | | วายุ บุตรเฮย
|
โดยพิเภกบอกรบุ | | อย่าช้า
|
แต่ปัญจะสินธุ | | มีอยุทธ ยาเฮย
|
ฃอต่อสองขนิฐฃ้า | | ข่าวแจ้งความจริง ฯ
|
|
|
๑๖๘๙ หณุมานลาเหาะล้ำ | | ลอยหวิว
|
ยังยุคนธรฉิว | | ฉับผ้าย
|
เหนรถระพีปลิว | | เปลวเปล่ง มานา
|
โผนยุดฉวยฉุดท้าย | | รถท้าวทินกร ฯ
|
|
|
๑๖๙๐ ภาณุมาศหวาดว้าว่า | | ราหู จับเฮย
|
ภอพระผินภักตรดู | | ผาดคล้อย
|
เปนเพลิงกรดลุกวู | | สวามอด ไหม้ฮือ
|
เหลือแต่ขนเพชร์น้อย | | หนึ่งงซ้ำสงไสย ฯ
|
|
|
๑๖๙๑ เอะไฉนใครอาจยื้อ | | ยุดรถ เรานา
|
จำจะชุบถามจรด | | เรื่องรู้
|
สามคาบเศกมนต์พจน์ | | พึมเป่า ไปฮา
|
เปนรูปพานเรศผู้ | | เผือกเขี้ยวมณีขาว ฯ
|
|
|
๑๖๙๒ กุณฑลฃนเพชร์พร้อม | | รพิถาม ความเอย
|
ลิงนบทูลนามตาม | | แต่ต้น
|
จวบจนอนุชาราม | | รบอุป ราชนา
|
ต้องหอกโมฆศักดิ์ซ้น | | อุรไท้แทบมลาย ฯ
|
|
|
๑๖๗๓ ผิวะริวิวรุ่รุ่งแจ้ง | | จะวาย ชีพเอย
|
ฃ้ารับโองการนรายน์ | | รีบเต้า
|
หายาจะจวนสาย | | เสียรับ สั่งแฮ
|
จึ่งจู่จับรถเฝ้า | | เทพยรั้งรอจร ฯ
|
|
|
๑๖๙๔ เราสูรยยูรยาตรเต้า | | ตามจักร
|
ซึ่งจะเสริดมนพัก | | ไป่ได้
|
เพียงแฝงแต่แสงชัก | | รถแม เมฆนอ
|
สูรีบหายาให้ | | กฤษณแก้วอนุชา ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๓ - พระยาราชวรานุกูล
|
๑๖๙๕ ลูกลมลาลุด้าว | | ดอยสัพ ยาแฮ
|
เรียกชื่อยาฃานรับ | | ทุกครั้ง
|
แต่หาบ่อเหนจับ | | ตัวห่อน ได้เฮย
|
ขึ้นสู่จอมภูตั้ง | | แต่ค้นจนหิว ฯ
|
|
|
๑๖๙๖ เรียกบนกลับอยู่ใต้ | | ตอบคำ
|
แลบ่อเหนเถาลำ | | ที่เลื้อย
|
พลางโอมอ่านเวทสำ | | รวมจิตร สงบนอ
|
นฤมิตรหางยาวเฟื้อย | | รวบล้อมรอบไศล ฯ
|
|
|
๑๖๙๗ รัดแต่เชิงชั้นล่าง | | ลำเนา ผานา
|
พันตลอดยอดขุนเฃา | | ฃอดฃ้อง
|
เรียกพลางรูดหางเดา | | ดูสัพ ยาฤๅ
|
คอยขยดขยับขยายจ้อง | | จับได้โดยหวัง ฯ
|
|
|
๑๖๙๘ เสร็จเหาะลงสู่พื้น | | ศรีอยุทธ ยาเฮย
|
ภอพระพรตพระสัตรุ | | ออกพร้อม
|
มนตรีกระวีดุจ | | ดาวแวด จันทร์แฮ
|
หณุมานคลานน้อม | | นอบเบื้องบทมาลย์ ฯ
|
|
|
๑๖๙๙ ชมัยองค์อนุชเจ้า | | จักกฤษณ์
|
เลงกระบิเผือกผิด | | ห่อนแจ้ง
|
ตรัสถามว่าอยู่ทิศ | | ถานถิ่น ใดนา
|
ท่านชื่อไรใครแกล้ง | | กลั่นใช้มาไฉน ฯ
|
|
|
๑๗๐๐ ลูกลมทูลข้าชื่อ | | หณุมาน
|
ทหารเอกพระอวตาร | | ติดต้อย
|
ขุนยักษทศภักตร์พาล | | ลักพระ นางนา
|
ภูวเรศแสนเทวศลห้อย | | ลเหี่ยต้องตามสมร ฯ
|
|
|
๑๗๐๑ พระชุมพลพวกพื้น | | พานร
|
เจ็ตสิบเจ็ตสมุทจร | | เกริกกล้า
|
ชมพูขีดขินนคร | | สองเฃตร ควบฮือ
|
ไปเกาะลงการ้า | | ราพตั้งรงงณรงค์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๔๔ - พระยาราชวรานุกูล
|
๑๗๐๒ กุมภกรรฐ์พุ่งหอกต้อง | | พระลักษ สลบราสม
|
สมเด็จพระหริรักษ | | ตรัสใช้
|
ขอเบญจะนทีจัก | | ประกอบ ยาเอย
|
แก้พระอนุชนารถให้ | | รอดฟื้นทันอรุณ ฯ
|
|
|
๑๗๐๓ พระพรตพระสัตรุศได้ | | สดับคดี
|
น่าอนาถพระจรลี | | เถื่อนท้อง
|
จนจากพระลักษฒ | | สมรมิ่ง เมืองแม่
|
อีกพระลักษณมาต้อง | | สาตรซ้ำแสนเข็ญ ฯ
|
|
|
๑๗๐๔ โศกส่ำร่ำสั่งให้ | | ทูลฉลอง
|
หมายจิตรคิดตามละออง | | บาทด้วย
|
โปรดพระอนุญาตสอง | | เราอยู่ นครแฮ
|
ทุกข์นักเจียนจักม้วย | | มุ่งท้าวคะนึงถึง ฯ
|
|
|
๑๗๐๕ พลางหยิบขวดรัตนน้ำ | | ปัญจนะ ทีนอ
|
ขุนกระบี่รับประ | | นตเกล้า
|
ทูลลาเหาะเหินระ | | เห็จลิบ เมฆฮา
|
ลงสู่สมรภูมิ์เข้า | | นบไท้ถวายยา ฯ
|
|
|
๑๗๐๖ ทูลความตามขนิฐทั้ง | | สององค์ สั่งนา
|
พระสดับรับยาทรง | | สั่งให้
|
พิเภกรับประจง | | เสมอภาค กันพ่อ
|
วางน่าหินบดได้ | | ที่แล้วเชิญจร ฯ
|
|
|
๑๗๐๗ โชลมทาลงทั่วซ้ำ | | เศกประ สมเอย
|
หอกหลุดแผลหายพระ | | ลักษณฟื้น
|
ลืมเนตรนบเชษฐสะ | | บายจิตร ทูลแฮ
|
ขอบพระคุณเพียบพื้น | | แผ่นฟ้าฤๅเสมอ ฯ
|
|
|
๑๗๐๘ จักรรัตน์ตรัสตอบแม้น | | มลายชีพ จริงนอ
|
พี่จักบรรลัยรีบ | | ร่วมน้อง
|
พลันพระสั่งสุครีพ | | ไคลกลับ ขบวนฮา
|
พหลโห่ฮึกเหิมก้อง | | ลุยั้งพลับพลา ฯ
|
| | |
|