โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๖๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 13:45, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

หนุมานเก็บสรรพยาแก้ฤทธิ์หอกโมกขศักดิ์

แผ่นที่ ๒๔๑ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๘๑ พระนารายณ์บรมนารถได้สดับทูล
เสียวโสตรแสนโศกภูลเทวศเศร้า
ฝืนจิตรจับศรยูรยาตรสพรั่ง พหลแฮ
นำมรรคนิลนนท์เต้ามืดคลุ้มครไลหลง ฯ
๑๖๘๒ พระพิโรธพานเรศผู้นำผิด ทางแฮ
ทรงลั่นจันทราทิตยปล่อยก้อง
เปนสามศศิธรพิศไพโรจน เรืองเฮย
ถับทัพทัศน์พระน้องอนาถท้าวเสด็จถึง ฯ
๑๖๘๓ พระหัดถ์ฉุดหอกติ้วตึงมิ หลุดนา
กรกระกองดำริห์อนุชม้วย
ช้อนเศียรพาดเพลาผิไรร่ำ รักเอย
อ้อพ่อเพื่อนยากด้วยพี่พ้นพันทวี ฯ
๑๖๘๔ หวังปราบราพพระน้องกลับปลัย ไปนอ
ควรจะทำศึกไฉนฉะนี้
จากเมียมิหนำใจจำจาก ขนิฐนา
พี่จะตายตามลี้ลับให้ลลายสูญ ฯ
๑๖๘๕ พิเภกโหรเอกรู้เลอโลกย์
ทูลว่าพระอย่าโศกสลดซ้ำ
พรหมประสิทธิ์ฤทธิโมฆศักดิเชี่ยว ชาญแฮ
แต่ประสาศยาค้ำคู่แก้กันหาย ฯ
๑๖๘๖ พระลักษณยังไป่ม้วยชีวี
เกรงแต่แสงสุรียศรีส่องฃ้าม
โปรดให้หณุมานลีลาศรีบ เรห็จแฮ
ทูลพระรำไพห้ามรถรั้งรอเหิน ฯ
๑๖๘๗ แล้วจรัญบรรพตพร้องสัพยา เก็บเฮย
สังกรณีตรีชวาที่แท้
อีกเบญจะนทีมาเปนกระ สายแฮ
ผสมบดโอสถแก้หอกมลื้นหลุดหาย ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๒ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๘๘ พระสดับกลับชื่นใช้วายุ บุตรเฮย
โดยพิเภกบอกรบุอย่าช้า
แต่ปัญจะสินธุมีอยุทธ ยาเฮย
ฃอต่อสองขนิฐฃ้าข่าวแจ้งความจริง ฯ
๑๖๘๙ หณุมานลาเหาะล้ำลอยหวิว
ยังยุคนธรฉิวฉับผ้าย
เหนรถระพีปลิวเปลวเปล่ง มานา
โผนยุดฉวยฉุดท้ายรถท้าวทินกร ฯ
๑๖๙๐ ภาณุมาศหวาดว้าว่าราหู จับเฮย
ภอพระผินภักตรดูผาดคล้อย
เปนเพลิงกรดลุกวูสวามอด ไหม้ฮือ
เหลือแต่ขนเพชร์น้อยหนึ่งงซ้ำสงไสย ฯ
๑๖๙๑ เอะไฉนใครอาจยื้อยุดรถ เรานา
จำจะชุบถามจรดเรื่องรู้
สามคาบเศกมนต์พจน์พึมเป่า ไปฮา
เปนรูปพานเรศผู้เผือกเขี้ยวมณีขาว ฯ
๑๖๙๒ กุณฑลฃนเพชร์พร้อมรพิถาม ความเอย
ลิงนบทูลนามตามแต่ต้น
จวบจนอนุชารามรบอุป ราชนา
ต้องหอกโมฆศักดิ์ซ้นอุรไท้แทบมลาย ฯ
๑๖๗๓ ผิวะริวิวรุ่รุ่งแจ้งจะวาย ชีพเอย
ฃ้ารับโองการนรายน์รีบเต้า
หายาจะจวนสายเสียรับ สั่งแฮ
จึ่งจู่จับรถเฝ้าเทพยรั้งรอจร ฯ
๑๖๙๔ เราสูรยยูรยาตรเต้าตามจักร
ซึ่งจะเสริดมนพักไป่ได้
เพียงแฝงแต่แสงชักรถแม เมฆนอ
สูรีบหายาให้กฤษณแก้วอนุชา ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๓ - พระยาราชวรานุกูล

๑๖๙๕ ลูกลมลาลุด้าวดอยสัพ ยาแฮ
เรียกชื่อยาฃานรับทุกครั้ง
แต่หาบ่อเหนจับตัวห่อน ได้เฮย
ขึ้นสู่จอมภูตั้งแต่ค้นจนหิว ฯ
๑๖๙๖ เรียกบนกลับอยู่ใต้ตอบคำ
แลบ่อเหนเถาลำที่เลื้อย
พลางโอมอ่านเวทสำรวมจิตร สงบนอ
นฤมิตรหางยาวเฟื้อยรวบล้อมรอบไศล ฯ
๑๖๙๗ รัดแต่เชิงชั้นล่างลำเนา ผานา
พันตลอดยอดขุนเฃาฃอดฃ้อง
เรียกพลางรูดหางเดาดูสัพ ยาฤๅ
คอยขยดขยับขยายจ้องจับได้โดยหวัง ฯ
๑๖๙๘ เสร็จเหาะลงสู่พื้นศรีอยุทธ ยาเฮย
ภอพระพรตพระสัตรุออกพร้อม
มนตรีกระวีดุจดาวแวด จันทร์แฮ
หณุมานคลานน้อมนอบเบื้องบทมาลย์ ฯ
๑๖๙๙ ชมัยองค์อนุชเจ้าจักกฤษณ์
เลงกระบิเผือกผิดห่อนแจ้ง
ตรัสถามว่าอยู่ทิศถานถิ่น ใดนา
ท่านชื่อไรใครแกล้งกลั่นใช้มาไฉน ฯ
๑๗๐๐ ลูกลมทูลข้าชื่อหณุมาน
ทหารเอกพระอวตารติดต้อย
ขุนยักษทศภักตร์พาลลักพระ นางนา
ภูวเรศแสนเทวศลห้อยลเหี่ยต้องตามสมร ฯ
๑๗๐๑ พระชุมพลพวกพื้นพานร
เจ็ตสิบเจ็ตสมุทจรเกริกกล้า
ชมพูขีดขินนครสองเฃตร ควบฮือ
ไปเกาะลงการ้าราพตั้งรงงณรงค์ ฯ
             

แผ่นที่ ๒๔๔ - พระยาราชวรานุกูล

๑๗๐๒ กุมภกรรฐ์พุ่งหอกต้องพระลักษ สลบราสม
สมเด็จพระหริรักษตรัสใช้
ขอเบญจะนทีจักประกอบ ยาเอย
แก้พระอนุชนารถให้รอดฟื้นทันอรุณ ฯ
๑๗๐๓ พระพรตพระสัตรุศได้สดับคดี
น่าอนาถพระจรลีเถื่อนท้อง
จนจากพระลักษฒสมรมิ่ง เมืองแม่
อีกพระลักษณมาต้องสาตรซ้ำแสนเข็ญ ฯ
๑๗๐๔ โศกส่ำร่ำสั่งให้ทูลฉลอง
หมายจิตรคิดตามละอองบาทด้วย
โปรดพระอนุญาตสองเราอยู่ นครแฮ
ทุกข์นักเจียนจักม้วยมุ่งท้าวคะนึงถึง ฯ
๑๗๐๕ พลางหยิบขวดรัตนน้ำปัญจนะ ทีนอ
ขุนกระบี่รับประนตเกล้า
ทูลลาเหาะเหินระเห็จลิบ เมฆฮา
ลงสู่สมรภูมิ์เข้านบไท้ถวายยา ฯ
๑๗๐๖ ทูลความตามขนิฐทั้งสององค์ สั่งนา
พระสดับรับยาทรงสั่งให้
พิเภกรับประจงเสมอภาค กันพ่อ
วางน่าหินบดได้ที่แล้วเชิญจร ฯ
๑๗๐๗ โชลมทาลงทั่วซ้ำเศกประ สมเอย
หอกหลุดแผลหายพระลักษณฟื้น
ลืมเนตรนบเชษฐสะบายจิตร ทูลแฮ
ขอบพระคุณเพียบพื้นแผ่นฟ้าฤๅเสมอ ฯ
๑๗๐๘ จักรรัตน์ตรัสตอบแม้นมลายชีพ จริงนอ
พี่จักบรรลัยรีบร่วมน้อง
พลันพระสั่งสุครีพไคลกลับ ขบวนฮา
พหลโห่ฮึกเหิมก้องลุยั้งพลับพลา ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว