จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์ทราบว่ามัยราพณ์ตาย ให้กุมภกรรณออกรบ
แผ่นที่ ๒๒๑ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
๑๕๔๑ ตรีทัพเมฆนาศแจ้ง | | จลาจล
|
ไมยราพรบมลายชนม์ | | ชีพแล้ว
|
เกรงไวยวิกครองสกล | | นครเฃตร ใหม่เฮย
|
จักอยู่ไภยไม่แคล้ว | | รีบขึ้นลงกา ฯ
|
|
|
๑๕๔๒ มาถึงนิเวศน์ท้าว | | ทศกรรฐ
|
จวบรุ่งแสงสุริยฉัน | | ส่องฟ้า
|
ขึ้นยังพระโรงคัล | | เคียมบาท
|
กับอมาตย์พร้อมหน้า | | นอบน้อมทูลฉลอง ฯ
|
|
|
๑๕๔๓ ราตรีไมยราพเร้น | | สกดทัพ
|
ดึกดอดลอดจับรา | | เมศได้
|
บหึงเหาะเรวกลับ | | กรุงท่าน นาฮา
|
ส้งใส่กรงเหล็กไว้ | | ที่ท้ายดงตาล ฯ
|
|
|
๑๕๔๔ ลิงทหารหาญห้าวชื่อ | | หณุมาน
|
รุกบุกจับผลาญไมย | | ราพม้วย
|
มอบแผ่นภพบาดาล | | ไวยวิก ครองแฮ
|
พาพระรามคืนด้วย | | เดชห้าวหาญณรงค์ ฯ
|
|
|
๑๕๔๕ ทราบเรื่องเคืองขุ่นแค้น | | โศกา ครวญเอย
|
เรืองฤทธิวิทยามา | | เพลี่ยงแพ้
|
เสียศักดิพ่ายอ้ายพา | | นรชาติ
|
เพราะพิเภกบอกกลแก้ | | จึ่งด้นค้นถึง ฯ
|
|
|
๑๕๔๖ รำพึงศึกฮึกเหี้ยม | | จำหัก เสียเฮย
|
เหนแต่พระน้องจัก | | หักได้
|
ธำรงฤทธิโมกขศักดิ์ | | พรหมประ สาศนา
|
ตริเสรจสั่งสนมให้ | | บอกน้องมาพลัน ฯ
|
|
|
๑๕๔๗ กำนัลเรวรีบแจ้ง | | ทูลไข
|
เชิญเสดจพระอนุชไคล | | เคลื่อนเฝ้า
|
อุปราชรีบครรไลย | | โดยด่วน
|
ถึงประณตนอบเกล้า | | พรั่งพร้อมประยูรวงษ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๒ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
๑๕๔๘ ทศกรรฐผันภักตรเอื้อน | | ตรัสขาน ไขเฮย
|
ไมยราพรอญศึกมลาญ | | ชีพแล้ว
|
เศิกเหิมสุดหาหาญ | | วงษราพ เราพ่อ
|
เหนแต่พ่อจักแผ้ว | | ปราบล้างไพรินทร์ ฯ
|
|
|
๑๕๔๙ อุปราชทูลว่าเค้า | | เขญเรา นี้ฤๅ
|
เพราะแย่งชายาเขา | | ขัดไว้
|
ใช่รามริริบเอา | | สมบัติ เรานา
|
ผิวะส่งสีดาให้ | | เหตุร้ายมลายสูญ ฯ
|
|
|
๑๕๕๐ เจ้าพูดเอนแอบเข้า | | กับมนุษย์
|
หัตถ์บางน้องหญิงกุด | | เกือบม้วย
|
ตรีเศียรทูตฃรบุตร่ | | พันหนึ่ง ตายพ่อ
|
บังอาจบุกรุกด้วย | | ดังนี้ฤๅเหน
|
|
|
๑๕๕๑ องคตสุครีพทั้ง | | อณุมาน
|
หักฉัตรสื่อสาสนผลาญ | | เฃตรกว้าง
|
พระเอยขนิฐหาญ | | ไปยั่ว ชายนา
|
กลับแต่งแต่ดีอ้าง | | พราะเฝ้าฟังสาร ฯ
|
|
|
๑๕๕๒ หณุมานสุครีพอ้าย | | องคต
|
ยงยุทธคิดชะนะหมด | | ทุกผู้
|
หาชอบเชิดเกียรดิยศ | | บำเหน็จ นายเอย
|
ตรัสสั่งให้ไปสู้ | | แผกเยื้อยยุติธรรม ฯ
|
|
|
๑๕๕๓ ทศกรรฐสดับกริ้ว | | แผดเสียง
|
เองฃลาดอาจว่าเอียง | | อีกได้
|
จงคอยครอบครองเวียง | | กับพิเภก เถิดนา
|
กูจักสู้ตายไว้ | | ชื่อเชื้อพงษพรหม ฯ
|
|
|
๑๕๕๔ ทานทัดหมายตัดเสี้ยน | | สุจริต
|
ใช่ขยาดปัจจามิตร | | ยักเยื้อง
|
ความคิดไป่ถูกคิด | | ข้าจัก ยกเฮย
|
ชีวิตรอยู่ใต้เบื้อง | | บาทเจ้าจอมเวียง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๓ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
๑๕๕๕ ทรงฟังเหือดกริ้วตอบ | | วาที
|
ไหนศึกจักทานฝี | | หัดถ์เจ้า
|
จักแหลกภัศมธุลี | | ด้วยเดช พ่อฮา
|
จงจัดพลยาตรเต้า | | อย่าช้ามโหทร ฯ
|
|
|
๑๕๕๖ มโหทรรับแล้วรีบ | | จัดทหาร
|
ทัพน่ามหากาล | | กาจกล้า
|
ขวาซ้ายเลือกล้วนชาญ | | เชิงศึก เสร็จเฮย
|
รถเรียบเทียบเกยถ้า | | ขนิฐไท้เสร็จทรง ฯ
|
|
|
๑๕๕๗ จึ่งองค์อุปราชน้อม | | ทูลลา
|
ทรงเครื่องทรงคทา | | วุธแกล้ว
|
เสร็จขึ้นราชรถคลา | | คลายเคลื่อน พลแฮ
|
รีบรุดถึงสนามแล้ว | | สั่งยั้งอยุดขบวน ฯ
|
|
|
๑๕๕๘ ราเมศเสด็จออกข้ | | ขุนกระบินทร์
|
นองอเนกสองธานิน | | แน่นเฝ้า
|
สำเสียงสนั่นยิน | | ถามพิเภก ไปเฮย
|
ทศภักตรฤๅใครเต้า | | ต่อร้ารณรงค์ ฯ
|
|
|
๑๕๕๙ ขุนราพคิดตลอดถ้อย | | ทูลไข
|
นายทัพกุมภกรรฐใจ | | สัตยหมั้น
|
อุปราชร่วมหฤไทย | | น้องทศ ภักตรนา
|
สุดขัดพี่เคี่ยวคั้น | | จึ่งต้องจำมา ฯ
|
|
|
๑๕๖๐ กุมภกรรฐ์นี้เพื่อนผู้ | | สัตยธรรม์ แท้ฤๅ
|
แม้ว่าจริงควรผัน | | ผ่อนย้งง
|
ท่านจรบอกกุมภัณฑ์ | | พี่กลับ เสียแฮ
|
เสร็จศึกเราจักต้งง | | แต่งให้ถวัลเวียง ฯ
|
|
|
๑๕๖๑ พิเภรับรับแล้วออก | | สนามยุทธ
|
หวั่นหวั่นครั้นถึงหยุด | | ซบไหว้
|
อุปราชสบอนุช | | เพิกแผด เสียงเฮย
|
เองผิดกับพี่ไซ้ | | ไปช้างคงหาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๒๒๔ - หม่อมเจ้าอลังการ
|
๑๕๖๒ พี่ไล่ไป่เลี้ยงแน่ | | วงษมี มากนา
|
ไยไม่อยู่จู่หนี | | สู่เสี้ยน
|
กลับผันพึ่งไพรี | | ริส่าย ไส้นา
|
คิดฆ่าญาติให้เหี้ยน | | เห่อหน้ามาไย ฯ
|
|
|
๑๕๖๓ ซึ่งวงษข้ารักแม้น | | ชีวัน ข้าเฮย
|
ทูลว่าพี่ยุติธรรม์ | | กอบเกื้อ
|
ทศภักตรหยาบโมหันธ์ | | หักส่วน หนึ่งนา
|
พี่ไป่คิดโอบเอื้อ | | โปรดให้อัยสวรรย์ ฯ
|
|
|
๑๕๖๔ อย่าลวงลวงแต่อ้าย | | ผลาญวงษ
|
พิศณุสี่หัตถ์ทรง | | จักรล้ำ
|
ตรีสงขคทาองค์ | | สถิตยอาศน์นาคเอย
|
นี่มนุษยถือศรซ้ำ | | พวกล้วนลิงไพร ฯ
|
|
|
๑๕๖๕ ถ้านรายน์จงแก้อรรถ | | บัณหา กูเอย
|
ชายทุรชนช้างงา | | เกกร้าย
|
หญิงโหดชาติมารษา | | ชีโฉด
|
แม้ทราบกูจักผ้าย | | พยุหเข้าคืนเมือง ฯ
|
|
|
๑๕๖๖ พิเภกทราบเสร็จแค้น | | เคืองกรรณ
|
รับกลับอภิวันท์ทูล | | ถ่องถ้อย
|
ทรงตฦกกฦกเล่ห์ผัน | | ประภาศ ถามฮา
|
พานเรศรเหล่าใหญ่น้อย | | ทั่วหน้าเหนไฉน ฯ
|
|
|
๑๕๖๗ ต่างคิดติดขัดอั้น | | อัญชุลี ทูลเอย
|
คงคตควรพาที | | ฬ่อเค้า
|
ทรงฟังชอบรบอบดี | | ดำหรัส สั่งเฮย
|
องคตท่านจงเต้า | | แต่งล้วนลวงมาร ฯ
|
|
|
๑๕๖๘ หลานอินทรยินสั่งแล้ว | | นบนาน
|
กราบบาทพระอวตาร | | ห่อนช้า
|
รีบมาน่าพระลาน | | แสดงเดช
|
หาญเหาะลิ่วลอยฟ้า | | ลุท้องสนามไชย ฯ
|
| | |
|