จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์ให้นางเบญกายแปลงเป็นสีดาทำตายลอยน้ำไป เพื่อทำอุบายตัดศึก นางเบญกายไปเผ้าดูตัวนางสีดาแล้วมาแปลงกายให้ทศกรรฐดู
แผ่นที่ ๑๗๓ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
๑๒๐๕ สุกรสารเหาะข้ามสู่ | | เวียงอสูร
|
เข้านบทศกรรฐ์ทูล | | ถี่ถ้วน
|
ขยมเปนเหยี่ยวเหินยูร | | ยลทัพ รามนา
|
ลิงประลองฤทธิล้วน | | เลิศล้ำเหลือหาญ ฯ
|
|
|
๑๒๐๖ ลิงยกหินทุ่มเท้ง | | กระทบผา
|
กะเทาะลูกปีกถลา | | หล่นกลิ้ง
|
ลุดฤทธิคิดแปลงกา | | ยาเปลี่ยน
|
เปนรูปพานรทิ้ง | | เพศปลิ้นปลอมพล ฯ
|
|
|
๑๒๐๗ พิเภกไปพึ่งท้าว | | รามพาล
|
เหตุหณุมานทยาน | | ยุดได้
|
ตัวตูสู่ขุนศาล | | สุครีพ ซักนา
|
เปนสัตยทำโทษให้ | | สักหน้ามาเมือง ฯ
|
|
|
๑๒๐๘ ทศเศียรสดับเดือดเศร้า | | โศกหา กลแฮ
|
จึ่งกลับเพศเปนดา | | บศพริ้ม
|
เห็จเหินหยั่งพลับพลา | | รามร่าย มนต์แฮ
|
ผูกปากพิเภกปิ้ม | | ปากใบบสนอง ฯ
|
|
|
๑๒๐๙ ยืนจำเภาะภักตรพริ้ม | | พระราม
|
ยลนิมนต์สถิตถาม | | ถ่อยถ้อย
|
ดาบศก็บอกความ | | บพิตร พระอย
|
รูปชื่อกาฬสิทธิคล้อย | | เคลื่อนเยื้องมาเยียน ฯ
|
|
|
๑๒๑๐ บพิบตรมาตั้งทัพ | | ทำไฉน
|
พระพิศณุสนองไข | | จะแจ้ง
|
มาผลาญทศภักตรใจ | | หืนโหด
|
มันลักสีดาแกล้ง | | แส่ข้าควรสนอง ฯ
|
|
|
๑๒๑๑ ไป่ควรบพิตรข้า | | ขอเตือน สตินา
|
เมียตกมือมารเหมือน | | ม่อร้าว
|
คือรัตนรคายเฟือน | | ไฝ่ฟ่า
|
ได้กเสียศักดิ์ท้าว | | ทั่วหล้าฦๅฉิน ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๔ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
๑๒๑๒ ชีเอยสมรแม่แม้ | | ลักษมี เราฤๅ
|
ประดุจจินดามณี | | นาฎแก้ว
|
ฤๅจะรคายศรี | | สักหยาด
|
ไฉนนักสิทธิสอดแคล้ว | | ชาติเคลิ้มโฉดเขลา ฯ
|
|
|
๑๒๑๓ ฤๅษีสุดคิดลี้ยว | | ลดถาม
|
ยักษกับลิงสองงาม | | สง่าเฝ้า
|
เนาหนแห่งใดตาม | | เสดจติด มานา
|
องด์พระจักรีเจ้า | | จึ่งพ้องสนองสาร ฯ
|
|
|
๑๒๑๔ พิเภกกนิษฐท้าว | | ทศศรี
|
สุครีพอนุชพาลี | | เลิศล้ำ
|
เชษฐานฤเทศหนี | | มาพึ่ง เรานา
|
บุตรพระอินทร์เสียน้ำ | | สัตยสิ้นเสียชนม์
|
|
|
๑๒๑๕ บพิตรมันพวกพ้อง | | ศัตรู
|
มีพิศม์ดังพิศม์งู | | เปรียบได้
|
เลี้ยงมันจะอดสู | | ขับส่ง เสียนา
|
นานก็เหนเปนไสร้ | | ศึกซ้ำเสียการ ฯ
|
|
|
๑๒๑๖ พระรามบรับถ้อย | | นักธรรม์ แทตย์นา
|
พิเภกเผยพจนตัน | | อกเต้น
|
สุครีพขยับขรรค์ | | คิดจะฉะ ชีนา
|
เกรงจะมีผิดเว้น | | โทษไว้ในทรวง ฯ
|
|
|
๑๒๑๗ พลลิงชิงแข่งอ้าง | | ขันอา ษาเอย
|
ลางจะจับยักษา | | สับริ้ว
|
ลางจะยกลงกา | | เกาะทวีป ถวายแฮ
|
ลางลคึกเลิกคิ้ว | | หลอกค้อนแลขัน ฯ
|
|
|
๑๒๑๘ ชียักษยลย่านแล้ว | | ลาเลาะ เลียบนา
|
ลับเนตรเปนยักษเหาะ | | ลิ่วลี้
|
พิเภกสร่างมนต์เหมาะ | | เมียงบาท ทูลนา
|
ใช่มุนีเมื่อกี้ | | แก่นท้าวทศกรรฐ์ ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๕ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
๑๒๑๙ ข้าผิดชีพิตรใต้ | | บาทบงษุ์
|
มันผูกโอษฐฤๅอง | | อาจพร้อง
|
พระกฤษณโปรดโทษทรง | | เสียพระ ไทยนา
|
เสดจสู่ผธรมข้อง | | ขุ่นแค้นขุนอสูร ฯ
|
|
|
๑๒๒๐ ไทยแทตย์ถึงถิ่นแล้ว | | ลำเค็ญ
|
ลำฤกกลศึกเหน | | เหตุน้อย
|
ตรัสหาพระหลานเบญ | | ญกายบอก เหตุแฮ
|
ให้ตัดศึกนางอ้อย | | อิ่งอ้อนวอนวิง ฯ
|
|
|
๑๒๒๑ เผือคิดผิดพอเจ้า | | จึงแปร จาแฮ
|
ลุงรฤกเหลือแด | | ดักเดี้ย
|
เปนเคราะห์ฉเพาะแฉว | | วกพึ่ง รามนา
|
สุดที่ตูตามเกลี้ย | | กล่อมเกลี้ยงกลับเมือง ฯ
|
|
|
๑๒๒๒ พึ่งหลานวานอย่าน้อย | | กมลษมา เทิญแม่
|
เชิญช่วยออกอาษา | | ศึกด้วย
|
แปลงโฉมเฉกสีดา | | ดลหาด ทรายเฮย
|
ลงทอดธารทำม้วย | | มดแล้วลอยไป ฯ
|
|
|
๑๒๒๓ รามลงบงศพเศร้า | | สลดทรวง
|
แม่นว่าสีดาดวง | | ดับแล้ว
|
จะเลิกล่าทัพหลวง | | หลีกกลับ ไปเฮย
|
พิเภกจะพึงแผ้ว | | ผ่องหน้ามาเมือง ฯ
|
|
|
๑๑๒๔ เบญกายเจบจิตรอั้น | | จำอา ษาเอย
|
สนองว่าดูสีดา | | จึ่งได้
|
ทศเศียรสั่งเสนา | | นำรถ เทียบแฮ
|
อวยพระหลานเถลิงให้ | | แห่ป้องไปสวน ฯ
|
|
|
๑๒๒๕ นางถึงจึ่งแจ้งนาฎ | | ชนนี นางนา
|
แม่โศกนางศัลยลี | | ลาศเยื้อน
|
ยาตรเยียนเยี่ยมองค์สี | | ดาไต่ ถามแฮ
|
พลางโศกซบภักตร์เอื้อน | | โอษฐแสร้งแถลงสาร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๗๖ - นายเริกหมื่นพากยโวหาร
|
๑๒๒๖ ข้าบุตรพิเภกผู้ | | ภักดี รามนา
|
ตรีชฎาชนนี | | ก่อเกื้อ
|
มาหวังจะฝากชี | | วิตรแม่ นาแม่
|
พลางเพ่งองค์อะเคื้อ | | ชิดใช้ชมโฉม ฯ
|
|
|
๑๒๒๗ จำเสร็จศุภลักษณ์ล้ำ | | เลขา
|
สมคิดบังคมลา | | หลีกเต้า
|
ถึงสถิตยนิมิตกา | | ยาเฉิด โฉมแฮ
|
งามเงื่อนสีดาเข้า | | นบไท้ทศเศียร ฯ
|
|
|
๑๒๒๘ ทศภักตรพิศรูปแม้น | | หยาดโพยม
|
หลงว่าสีดาโลม | | โลกย์เยื้อง
|
แย้มโอษฐอ่ออรโฉม | | เชิญแม่ ซิแม่
|
มาแม่มาๆ เปลื้อง | | ปลิดร้อนเรียมกระสัน ฯ
|
|
|
๑๒๒๙ เบญกายอายอับค้อน | | ขวยกระมล
|
สนองว่าจอมยักษยล | | อย่าเคลิ้ม
|
คือหลานกรลับตน | | ตามสั่ง สารนา
|
ขุนยักษบยินเริ้ม | | ริกรี้รับขวัญ ฯ
|
|
|
๑๒๓๐ เรียมแสนสุดสวาทสร้อย | | โสภี พี่เอย
|
จะเศกเปนมหิษี | | สืบเชื้อ
|
สมบัติมิ่งเมืองมี | | หมายมอบ แม่นา
|
พลางนั่งแอบแนบเนื้อ | | สนิทน้อมแนมถนอม ฯ
|
|
|
๑๒๓๑ อนงค์พลานเหลือขัดแค้น | | เขินขนาง
|
กลายเพศเปนยักษนาง | | นั่งบึ้ง
|
ทศภักตร์พิศแลหมาง | | หมองหม่น
|
ทำกระอักกระแอมอึ้ง | | โอษฐแล้วเลยสนอง ฯ
|
|
|
๑๒๓๒ ลุงษมาตาเฝื่อนแล้ว | | หลานขวัญ
|
ช่างฉลาดแปลงทรงสรรพ์ | | เสร็จพร้อม
|
เชิญเทิญเร่งไปทัน | | อรุณรุ่ง ราแม่
|
นางรับรศพจนน้อม | | ประนดแล้วลาจร ฯ
|
| | |
|