โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๔๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

และดูกำลังฤทธิ์ทหาร เพื่อเปรียบเทียบกับฝ่ายลงกา ก้อนหินตกที่เมืองทศกัณฐ ทศกัณฐ์ใช้ให้สุกรสารไปดู

แผ่นที่ ๑๖๕ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ

๑๑๔๙ พระอาศนอุรคห้าวหาญฤทธิ
สดับพิเภกทูลกิจดั่งนั้น
พระเปรมกระมลคิดปราโมทย์
จึ่งเปล่งสีหนาทซั้นสั่งน้องพาลี
๑๑๕๐ จงพาพานเรศถ้วนทวยหาญ
ยังฝั่งชโลธารท่าน้ำ
แผลงฤทธิอวดฤทธิมารหมายเปรียบ กันนอ
จงประจักษฤทธิก้ำกาจจ้านการณรงค์ ฯ
๑๑๕๑ เอารสสุริเยศได้ตรับสาร
คำนับรับโองการใส่เกล้า
สามคาบกราบศิรกรานบัวบาท
ลาปิ่นธเรศเจ้าจากท้องโรงคัล ฯ
๑๑๕๒ ออกมาเตรียมตรวจพื้นพลพา นเรนทรเฮย
ครบเสร็จสองนัคราฤทธิห้าว
เชิญชวนอนุชาทศภักตร
นำนิกรดุ่มด้าวแหล่งพื้นพนสณฑ์ ฯ
๑๑๕๓ โยธีกระบี่ล้วนเชิงชาญ รบเอย
จรแน่นแผ่นดินดาลดาษกลุ้ม
ธุลีตระหลบปานภาณุมาศ มืดเฮย
แลชรอ่ำฟ้าคลุ้มเล่ห์คล้ำอัษฎงค์ ฯ
๑๑๕๔ พึงพิศพรรคพวกพื้นพลกระบินทร์
ผิริปูปวงยินยั่นกล้า
เพียงผลักบุรินอินทร์เอนล่ม ลงพ่อ
ทศภัตรฤๅจักเร้ารบโต้ต่อกร ฯ
๑๑๕๕ ตระบัดดลท่าน้ำแนวสมุท
พร้อมพลหลพลยุทธ์ใหญ่น้อย
จึ่งลูกระวิวุฒิ์ไวว่อง
เผยพจนสุนทรถ้อยถี่ถ้อยแถลงความ ฯ
             

แผ่นที่ ๑๖๖ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ

๑๑๕๖ แนะนายวานเรศถ้วนทวยผอง
ผู้ร่วมตริเตรียมปองปัดเสี้ยน
จงแผลงพะละประลองดูเดช กันแฮ
ให้ทุกประเทศเที้ยรออกอื้อรบือนาม ฯ
๑๑๕๗ ยินสารสุครีพซ้องเสรจสรรพ์
ปราโมทยหฤไทยครันครั่นครื้น
ต่างแผลงฤทธิโรมรันหลายหลาก เลศแฮ
คะคฤกคะครั่นลั่นพื้นพ่างฟ้าขจายพัง ฯ
๑๑๕๘ ลูกลมโถมถีบขึ้นอัมพร
ซ้อนเชิดดวงทินกรก่ำฟ้า
หลานอินเหยียบยุคุนธรถีบโยก โยนเฮย
กรไขว่กระหวัดคว้าเหนี่ยวเน้นเมรุไกร ฯ
๑๑๕๙ ลูกพระทรงแสกล้ำฤทธี
เทิดวิมานรูจีเสริดยั้ง
นิลนนท์แทรกปัถพีผังผ่า ไปเฮย
เก็บเพชรก่อถมอตั้งเล่นล้ำเมรุไศล ฯ
๑๑๖๐ นิลเอกชำแรกพื้นแผ่นไผท
ผุดพะสุเมรุไศลหลักหล้า
นิลขันธ์ฤทธิชาญไชยปลุกเวท
กายกระหลับสีหน้าเชิดพื้นภูวดล ฯ
๑๑๖๑ พิมลพานเรศร้ายฤทธา
บั่นสะเอวทัณฑิมามอดม้วย
เกษรทมาลาฦๅเดช
ฉวยฉีกหัศดินทรด้วยเดชกล้ากลางสมร ฯ
๑๑๖๒ อุศุภศรราเมศรเหี้ยมเหิมหาญ
บัดแบกเขาจักวาฬเหาะร้า
ญาณรศสุคนธ์ชาญเชิงเวท
รวบเมฆเสกไฟฟ้าลั่นเท้งเทพิรุณ ฯ
             

แผ่นที่ ๑๖๗ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ

๑๑๖๓ ชมพูพานผู้เชี่ยวชาญยุทธ
แผ่หัดถพัดมารุตครั่นครื้น
ชามภูวราชวุฒิไกรร่าย มนต์นา
ดารกตกสรตื้นเด่นทั้งกลางวัน ฯ
๑๑๖๔ กุมมิตันขันเช่นเค้นสอสีห์
สีหบ่ทานฤทธีพ่ายร้อง
วิสันตราวีแผลงเดช
รัดรวบคชสีห์จ้องจับคั้นคอขยำ ฯ
๑๑๖๕ สุรเสนเผ่นผงาดร้ารณรงค์
ฉีกอุรกระทิงดงแด่วดิ้น
สุรกาลฤทธิรงค์คงอาวุธ
โถมถีบกาษรสิ้นชีพล้มมลายชนม์ ฯ
๑๑๖๖ เกยูรโจมจับได้กุญชร ชลเฮย
หัดถประหัดงางอนหักเหี้ยน
มายูรแหวกสาครจับแสะ สินธุ์แฮ
ดาบฉะหัวม้าเมี้ยนมอดม้วยมลายปราณ ฯ
๑๑๖๗ สัตพลีลนแล่นเข้าจับพยัฆ
เสือตบลิงต่อยตักเตะต้อง
โคมุดช่วยถีบอักถูกอก เสือฮา
เสือเจบเสือจุกร้องไล่ซ้ำเสือหนี ฯ
๑๑๖๘ นิลราชผาดเผ่นคว้ามังกร
จับดาะกระเดนกระดอนโด่งฟ้า
ไวยบุตรฤทธิราญรอนแสดงเดช
หัดถ์รวบเหรากล้าพาศพื้นพังทรวง ฯ
๑๑๖๙ วาหุโรมโจมจู่สู้กุมภิล สองเฮย
กุมคู่กุมภาทมิฬแมกน้ำ
มหัทวิกันผินภักตร์พบ ฉนากเอย
โผนเผ่นโผผังปล้ำปลิดปล้นทนต์ปลา ฯ
             

แผ่นที่ ๑๖๘ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ

๑๑๗๐ ปิงคลาโลดแล่นเลี้ยหลังชล
ทวิพัทแหวกวังวลดึ่งดั้น
จับมัจฉะอานนท์ขับขี่ มานา
โชติมุขจับครุฑคั้นควบเต้าตากโพยม ฯ
๑๑๗๑ นิลปานันกลั่นแกล้วการณรงค์
โหมหักหอบเฌอดงฟ่องฟ้า
มาลุนเผ่นผยองตรงถีบถูก ไศลแฮ
ไศลบ่ทนเดชกล้าโค่นล้มเตียนตลุย ฯ
๑๑๗๒ นิลปาสันเหิมห้าวหาญสมร
เหาะหักโขดสิงฃรทุ่มทิ้ง
ไชยามพวานรหัดถ์หัก หินเฮย
เตะเล่นเศลากลิ้งเกลื่อนพื้นภูวดล ฯ
๑๑๗๓ นิลเษีฤทธิร้ายเริงแรง
แซะเซาะเศลาแลงคว่างฟ้า
มากันจรวิกแผลงฤทธิรีบ เรวฤๅ
รุดรวบสิงฃรห้ายอดทิ้งถล่มทลาย ฯ
๑๑๗๔ ครื้นๆ พื้นพวกฃ้างขีดขิน เมืองฮา
ถั่นๆ บั่นศิขรินแบกจ้อง
ต่างๆ คว่างหอบหินทายทุ่ม กันแฮ
หลัดๆ ปัดปิดป้องต่างป้องปิดกัน ฯ
๑๑๗๕ อลวนพหลเดชพื้นชมพู พลเฮย
ง้างงัดแง่ผาชูเพียงพื้น
ต่างเดาะต่างโยนดูดุจจักร ผันแฮ
ต่างคว่างต่างเท้งครื้นครั่นครื้นพงพนานต์ ฯ
๑๑๗๖ อุโฆษบรรพตร้าวเราะกัน
เป็นประกายเปลวควันกลบฟ้า
หินหักกระจายผันบินทั่ว ทิศเฮย
พยุพยับอับหล้าเล่ห์พื้นโพยมพัง ฯ
             

แผ่นที่ ๑๖๙ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ

๑๑๗๗ ทศเศียรสุรศักดิ์เจ้าจอมเมือง มารเอย
เถลิงอาศนรัตนเรืองมาศไล้
มวญมาตยดาษดาเนืองนบบาท พระนา
คอรับๆ สั่งไท้ธจะอื้นโองการ ฯ
๑๑๗๘ บัดยินอุโฆษคลุ้มคัดณานต์
หินเสก็ดตกน่าฉานเฉียดใกล้
ตระลึงกระมลมารฉงนนึก ฉงายแฮ
ตรัสสั่งสุกรสารให้รุดเต้าตามดู ฯ
๑๑๗๙ สุกรสารรับสั่งคล้อยคลามา
เหนเหตุฝ่ายบุรพาภาคนั้น
สำรวมร่ายคาถาสามคาบ
กายกลับเปนเหยี่ยวดั้นเมฆผ้าผันผยอง ฯ
๑๑๘๐ ร่อนฟ้ามาแกล่ใกล้คันธกา ลาเอย
พลพวกลิงโยธาตื่นครื้น
บางทายทุ่มหินผาแตกขจัด ขจายแฮ
ต้องปีกมาตกพื้นพ่างม้วยชีวัน
๑๑๘๑ จวนตัวกลับบ่พ้นไภยพาล
อ่านเวทยของพรหมมานมอบให้
กลับเปนกระบินทรชาญไชยว่อง ไวพ่อ
เลดลอดปนพลได้โดดเต้นตามกัน
๑๑๘๒ พิเภกพิศพวกพื้นพานร
แม้นศึกสักแสนรอญร่นเต้า
ขนพองสยองสยอนแสยงเดช พระนา
แสนศุขเสื่อมโศกเศร้าสร่างสิ้นกินแหนง ฯ
๑๑๘๓ ขุนราพบัดบอกน้องพาลี
อสุเรศแปลงอินทรีย์ลอบเร้น
ปลอมปนพยุหธโยธีหมายสืบ สารแฮ
แถลงเสรจลิลาศเขม้นมุ่งหน้ามาทูล ฯ
             

แผ่นที่ ๑๗๐ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าจิตรเจริญ

๑๑๘๔ ถึงถวายอภิวาทก้มเกษา สนองเฮย
ฃอเดชพระบาทาปกเกล้า
มีอริอสุรามาลอบ
อุกอาจปลอมทัพเข้าสืบร้ายดีเรา ฯ
๑๑๘๕ พระทรงครุฑพาหนผู้เพญยศ
จึ่งผาดเผยศุภพจน์ตอบถ้อย
เรารีบจักรากษษแปลงอาตย์ ปลอมเอย
หมายมั่นสำคัญน้อยหนึ่งได้ฉันใด ฯ
๑๑๘๖ เวศสุญาณอัญชลิตแล้วทูลพลัน
อันเพศพวกกุมภัณฑ์ทั่วผู้
เงามันบ่มีมันบพิรบ ตาฮา
แม้นพิศจักพึงรู้แน่ได้ดังประสงค์ ฯ
๑๑๘๗ พระองค์ทรงสดับถ้อยทูลสาร
ตรัสสั่งหณุมารหาญเหิมกล้า
จงจับอสุรพงษพาลมาลอบ ปลอมเฮย
กูจักดูน้ำหน้าชาติอ้ายมารสถุล ฯ
๑๑๘๘ หณุมานรีบยาตรขึ้นเวหา หนเอย
ถึงทัพกลับกายาใหญ่ง้ำ
หัดถ์หนึ่งครอบโยธาทั้งหมด
ต้อนออกที่ละตนน้ำจิตรจ้องจับมาร ฯ
๑๑๘๙ สุกรสารตกประหม่าหน้าซีดสลด ลงนอ
ลับฬ่อรอจ้องจดสุดท้าย
คิดลี้จะหนีสดสุดยาก นักเฮย
สุดคิดที่จักผ้ายย่อยั้งฟังการ ฯ
๑๑๙๐ วายุบุตรเหนกบี่นั้นจักหนี ไปนอ
พิศเพ่งสำคัญมีหมดสิ้น
โจมจับจิกเกษีสลัดรวบ ตัวเฮย
ลิงกลับเปนยักษดิ้นด่าวร้องฃอทัณฑ์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว