จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นิลนนท์จับพิเภกได้พามาเฝ้าพระราม พิเภกถวายสัตย์สาบายและขออยู่ด้วย
แผ่นที่ ๑๖๑ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
|
|
| ๑๑๒๑ ขัษณวานทัพหน้า | | ตรวจพนานต์ ทางนา
|
| เหนอสุรเดียวดาล | | เทวศไห้
|
| ออกนามพระอวตาร | | เดนปน มาแฮ
|
| วานนเรศล้อมลากไว้ | | วุ่นว้าพัลวัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๒ พิเภกประหม่าซ้ำ | | เสียวสยอน ขยาดแฮ
|
| ถามว่าพลพานร | | พวกนี้
|
| บังอาจลากฉุดกร | | มีกิจ ดังฤๅ
|
| ผิดชอบใดบ่ชี้ | | ช่องให้เราเหน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๓ นิลเอกว่าอาตมแท้ | | โยธา หาญเฮย
|
| พลพระจอมจักรา | | ฤทธิก้อง
|
| จะเสดจเกาะลงกา | | ผลาญราพ ร้ายแฮ
|
| เองพวกอสุรต้อง | | จับเจ้าไปถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๔ พิเภกสดับถ้อย | | แถลงนาม หริฤๅ
|
| บอกว่าตนสืบตาม | | เสาะเต้า
|
| ไช่เปนริปูความ | | คิดซื่อ ตรงแฮ
|
| ขอท่านภาเราเฝ้า | | ฝ่าไท้ถวายตัว ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๕ นิลเอกยิลพจนแล้ว | | ภาตน ภิเภกเอย
|
| ไปที่ประชุมพล | | ภักตรพร้อม
|
| คำนับบุตรสุริยน | | เสรจเล่า แถลงแฮ
|
| ตามที่ภบอสุรล้อม | | จับได้ตัวมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๖ สุครีพยลราพแล้ว | | ตวาดถาม แทตยเฮย
|
| ใดชื่อชาติพงษตาม | | บอกข้อ
|
| เออเองออกพระนาม | | กิจเรื่อง ใดฤๅ
|
| จึ่งบเกรงทัณฑ์ท้อ | | โทษล้างบันไลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๗ อสุรทราบซักพร้อง | | บอกพลัน
|
| เราชื่อภิเภกพันธุ์ | | เผ่าพ้อง
|
| เปนขนิฐทศกรรฐ | | เกิดร่วม ครรภ์แฮ
|
| อยู่เกาะลงกาต้อง | | ขับเข้าไพรเขียว ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๖๒ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
|
|
| ๑๑๒๘ เดิมทีฝันบาทวให้ | | เราทาย
|
| โกรธริบขับกลับกลาย | | เกลียดกล้า
|
| เรานึกแสวงนาย | | นึกห่อน เหนเฮย
|
| จึงคิดมาเปนข้า | | บาทไท้จักรี ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๒๙ สุครีพซักทราบแล้ว | | รีบรุด เรวเฮย
|
| กับสิบแปดมงกุฎ | | เสรจเฝ้า
|
| บังคมพระทรงครุฑ | | ถวายเรื่อง ทูลแฮ
|
| กองตรวจภบยักษเข้า | | จับได้ตัวมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๐ มีนามพิเภกน้อง | | ทศกรรฐ์
|
| พี่ขับจากเมืองมัน | | คลาศแคล้ว
|
| จักรองบาททรงธรรม์ | | เสาะเที่ยว มานา
|
| แม้มิโปรดเลี้ยงแล้ว | | ชีพน้อมยอมถวาย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๑ จักรพงษทรงทราบสิ้น | | เสรจสาร
|
| ออกพระโอษฐโองการ | | ตรัสให้
|
| นิลเอกรีบพามาร | | ภิเภก มาเฮย
|
| ตระบัดนิลเอกไว้ | | กราบแล้วครรไลย ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๒ ถึงแทนจแถลงว่าไท้ | | จักรา
|
| มีรับสั่งให้หา | | แห่งเจ้า
|
| พลางกุมหัดถ์อสุรมา | | ถึงที่ เฝ้าแฮ
|
| พิเภกโอนศิรเกล้า | | กราบน้อมอภิวันท์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๓ จักรกฤษณตฤกกริ่งถ้อย | | ตรัสถาม
|
| ดูก่อนพิเภกความ | | เท่านั้น
|
| ควรฤๅพี่เองหยาม | | หยาบไล่ เองเอย
|
| ฤๅส่อสืบศึกซั้น | | ซ่อนซ้อนกลมา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๔ พิเภกทูลใช่ซ้อน | | กลความ
|
| ทศภักตรฝันร้ายถาม | | บอกให้
|
| คือจักขาดชีพตาม | | ตำหรับ โหรแฮ
|
| จงส่งสีดาไท้ | | แทบเบื้องบทมาลย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๖๓ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
|
|
| ๑๑๓๕ กลับโกรธริบไล่ข้า | | บาทมา
|
| ที่พึ่งแลฤทธา | | เปล่าเปลื้อง
|
| แตตำหรับโหรา | | เรียนทราบ เสรจแฮ
|
| หมายมุ่งมาพึ่งเบื้อง | | บาทไท้ทูลเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๖ จักรกฤษณจึ่งตรัสด้วย | | มนตรี
|
| พิเภกมาฝากชี | | พิตรไว้
|
| รับควรมิควรดี | | ใดบอก เราเอย
|
| ญาณฤกษควรเลี้ยงใช้ | | แต่เชื้อทศกรรฐ์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๗ สุครีพทูลว่าต้อง | | ทดลอง
|
| ให้กระทำสัตยสนอง | | บาทไว้
|
| ใจตรงจึ่งควรปอง | | โปรดชุบ เลี้ยงแฮ
|
| ผิวะพิรุธจักได้ | | เฆี่ยนซ้ำบั่นเศียร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๘ หริวงษทรงสดับสิ้น | | นุนสธิ์
|
| สั่งสุคีพนายพหล | | เร่งให้
|
| เชิญพรหมมาศสงชล | | เปนประ ธานเฮย
|
| ให้แทตย์ทำสัตยไว้ | | ต่อหน้าพลากร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๓๙ สุครีพคำนับน้อม | | บาทมูล
|
| ศรใส่พานเชิญทูล | | ศิระไว้
|
| พาพิเภกพลันยูร | | ยาตรที่ ปชุมแฮ
|
| สรงซึ่งศรเสรจให้ | | ยักษตั้งสัตยา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๐ พิเภกทำสัตยซร้อง | | สาบาล
|
| ปวงเทพยเปนทิพยาน | | อย่าแล้ว
|
| ผิวะบซื่อศรผลาญ | | ชีพแห่ง ข้าแฮ
|
| กราบรับชลพัฒน์แล้ว | | ดื่มด้วยยินดี
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๑ บุตรอาทิตย์ชิดชอบถ้อย | | แถลงสาร
|
| เราจักรับราชการ | | ร่วมเจ้า
|
| ท่านพงษเผ่าพรหมมาน | | รารวิ วงษแฮ
|
| สมศักดิ์ควรจักเข้า | | คบข้าคือสหาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๑๖๔ - พระเจ้าน้องยาเธอพระองค์เจ้าเกษมศรีศุภโยค
|
|
| ๑๑๔๒ พิเภกตอบว่าข้า | | ขอบใจ
|
| ยอมกระทำสัตยใน | | ที่พร้อม
|
| เราสองร่วมฤๅไทย | | ศุขทุกข์ เทียมแฮ
|
| ต่างรับคำนับน้อม | | จิตรไว้ใจกัน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๓ ฝ่ายพิเภกทูทแกล้ว | | จักรกฤษณ
|
| สิบแปดมงกุฎพิศ | | เครื่องถ้วน
|
| พานรแน่นอกนิฐ | | ตนต่าง แต่งแฮ
|
| เพชรฒาธกุณฑลล้วน | | เลิศทั้งยศถา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๔ ถามสุครีพว่าไท้ | | จักผจญ มารฤๅ
|
| ทศภักตร์ก็ฤๅรณ | | ทั่วด้าว
|
| พลพาหนะยุคล | | บาทเลิศ ไฉนนอ
|
| เหนแต่หณุมานห้าว | | เมื่อเมื้อลงกา ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๕ สุครีพว่าฤทธิแม้น | | หณุมาน มากแฮ
|
| ฤทธิ์ฝ่ายชมพูพาล | | กาจแกล้ว
|
| องค์อิศระประทาน | | พรเพิ่ม ภูลเฮย
|
| โครจักคิดฆ่าแล้ว | | ห่อนสิ้นสูญชนม์ ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๖ พานรินทรฤทธิเลิศนั้น | | เหลือนับ
|
| ชีพล่วงถูกลมกลับ | | ชีพแล้ว
|
| เผ่นโถมผจญทัพ | | สหายอย่า แหนงแฮ
|
| เสรจพจนภากันแคล้ว | | คลาสเฝ้าอวตาร ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๗ ทรงจักรซักแทตยซ้อม | | เสวนา
|
| พลเท่าใดลงกา | | เกาะนี้
|
| เราจะเร่งพานรา | | รุกไล่ รบแฮ
|
| ได้มิได้จงชี้ | | ช่องให้หายฉงน ฯ
|
|
|
|
|
| ๑๑๔๘ พิเภกทูลว่าพ้อง | | พลขับ ขันแฮ
|
| แทตยที่ลงกานับ | | ไม่ถ้วน
|
| วานนเรศฤทธิรบทัพ | | ยังห่อน เหนเฮย
|
| เหลือปมาณประมวนม้วน | | มอบถ้อยทูลสนอง ฯ
|
| | |
|