โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๗

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 10:25, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

พระรามเผาศพพระยาพาล และเทวดานำเครื่องทรงมาถวายให้พระรามสีดา

แผ่นที่ ๑๐๕ - หลวงภาษีวิเสศ

๗๒๙ สุครีพคลายโศกได้สมฤดี
จึ่งกล่าวสุนทรวาทีเทียบอ้าง
สู่สองนัดดาปียราชบุตร พี่เอย
บูรพเหตุจวบศรล้างเล่าสิ้นสุดความ ฯ
๗๓๐ ดูราสองกบี่น้อยภาคิไนย
ซึ่งพี่ถึงกาลไสมยเมื่คกี้
เพราะอาสัตย์ไภยพิศณุสาบ ศรแฮ
อวะตารภาคนี้จึงต้องจำตาย ฯ
๗๓๑ สองกบินทร์ยินออกอ้างนารายน์
ความโกรธกลับเกรงหายเหือดเศร้า
สารภาพต่ออาวถวายอภิวาท
สุครีพภารีบเฝ้ากฤษณุไท้ทูลฉลอง ฯ
๗๓๒ ข้าบาทสวามิภักดิ์น้อมนำหลาน มาเอย
องคตชมพูพานพี่น้อง
ทั้งสมบัติรัชถานภูมประเทศ
อีกกบี่พลพรรคพ้องพิริยเกล้าทูลถวาย ฯ
๗๓๓ จักรพงษทรงสดับแย้มยลกบินทร์
สองกบี่นัดดาอินท์อาจแกล้ว
ตรัสถึงศพพานรินทร์ควรรีบ ปลงแฮ
สุครีพทูลว่าแล้วแต่เบื้องบาทบงษุ์ ฯ
๗๓๔ จักรกฤษณุตรัสเสร็จขึ้นศรสฤทธิ
ทรงลั่นจันทวาทิตย์โลกย์สท้าน
เปนเมรุรัตน์ชวลิตเลอภาคย์
งามสง่าสูงสุดสอ้านอาจเย้ยเวชยันต์ ฯ
๗๓๕ เชิญโกษิสถิตชั้นเชิงตกร
รามลั่นอรรคนิศรสาตรซ้ำ
เปนเพลิงรุ่งเริงรอญศพกระ บินทร์แฮ
สุครีพแสนโศกล้ำเล่ห์ม้วยมลายตาม ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๖ - หลวงภาษีวิเสศ

๗๓๖ ดาภองคตท้งงชมภู พานเอย
กบี่ญาติมาตยพธูเทวศไห้
ต่างถวายพระเพลิงพรูพรักพรั่ง พร้อมนา
เพลิงฤทธิติศพไหม้หมดสิ้นสุดควัน ฯ
๗๓๗ พระจับพลายวาตน้าวนึกหมาย
ฝนตกดับเพลิงหายพยุห้อม
หอบอัษฐไปสายสมุทเสรจ ศพแฮ
บุตร์รวิตริเสรจน้อมนอบท้าวถวายเมือง ฯ
๗๓๘ ทูลเชิญเสดจไท้โทราช
บทจรลีลาศเลียบด้าว
พลางนำเสดจยุรยาตรยังนัค คเรศนา
ขึ้นสู่ปรางสองท้าวพิศแนเมืองสวรรค์ ฯ
๗๓๙ สถิตยเหนืออาศน์ใต้เสวตรฉัตร
หมู่มาตยสนมขนัดนอบน้อม
เศดสุครีพสืบขัดติยราช กบินทร์แฮ
สมสนิทดาราพร้อมพรั่งพื้นสนมนาง ฯ
๗๔๐ สุครีพเถลิงรัชได้โดยประสงค์
มีจิตรกตัญญูจงต่อเจ้า
เชิญเสดจเจดวันคงนครท่า พหลแฮ
จึ่งจักยกพยุหเต้าต่อด้วยดัษกร ฯ
๗๔๑ ฟังกบินทรทูลให้ท่าทวยหาญ
ตรัสว่าเราเนานานไป่ได้
ที่ใดระโหถานจักพัก คอยนา
ท่านรีบจัดพหลให้เสรจแล้วตามเรา ฯ
๗๔๒ สุครีพทูลว่าแม้เสดจคันธ มาทน์แฮ
แสนศุขสมควรบวรทับยั้ง
พระรับพจน์ผายผันพานุช จรเอย
ออกจากนัดเรศตั้งมุขเมื้อมรรคา ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๗ - หลวงภาษีวิเสศ

๗๔๓ ยลพระยามยุรซ้องทูลสาร
ข้าพบสีดาวานสั่งไท้
ว่าทศภักดต์อสุรพาลพาสู่ ทวีปเฮย
นางจะรอชีพไว้ท่าท้าวเรวตาม ฯ
๗๔๔ ยินความหวามเทวศไห้ถวิลโหย
สอื้นอัดดาดูรโบยอกซ้ำ
สองเดิรพนัศโดยปดาษสบ สวาแฮ
ลิงป่าทูลเหตุซ้ำส่งผ้าสใบถวาย ฯ
๗๔๕ ทรงรับภูษิตซ้อนสอบสวน
ข่าวนกคำลิงทวนทบซ้อน
ยิ่งคิดยิ่งรัญจวญจากที่ นั้นนา
ทวยเทพยทุกทิศข้อนอกเศร้าพลอยศัลย์ ฯ
๗๔๖ อมเรศทราบเหตุให้วิศณุกรรม์
นำทิพยอาภรณ์สรรพ์เสรจพร้อม
สู่คันธมาทน์เนรัญมิตรพลับ พลาแฮ
ใต้ร่มรังใหญ่ค้อมเขตรด้าวภูมดี ฯ
๗๔๗ อักษรลิกขิตไว้ใบบาน แกลแฮ
ว่าจอมมัฆวานเศกสร้าง
ถวายองค์พระอวตารปชุมพยุห์ ทัพเอย
ไปขจัดสัตวบาปล้างราพเสี้ยนอสุรพาล ฯ
๗๖๘ วิศนกรรมสรรเศกแล้วคืนสวรรค์
ภอบ่ายแสงสุริยันรย่อเยื้อง
รามลักษณ์บทจรบรรลุพลับ พลาแฮ
ทรงอ่านสาสนเสรจเปลื้องผนวชแล้วลงสรง ฯ
๗๖๙ เสร็จสรงทรงเครื่องล้วนทิพย์รัตน์
งามเล่หสุริยจันทร์จรัศร่งเร้า
เนาคันธมาทน์พนัศตำหนัก ไพรนา
ยามย่ำสนทเยศเข้าสู่ห้องประธมใน ฯ
             

แผ่นที่ ๑๐๘ - หลวงภาษีวิเสศ

๗๕๐ เอนองค์เหนืออาศน์แก้วกอดสใบ
โอ้พระนุชเปนไฉนเช่นนี้
ไวยกูลสูสูบไสมยสมรจาก ควรฤๅ
ไปตกมื้อมารลี้ลับแล้วฤๅเหน ฯ
๗๕๑ พระลักษณเคียงอาศน์ไท้ทูลเสนอ
ค่อยผ่อนหฤทัยบำเรอรเบียบเล้า
อันพระลักษมีเลอไตรโลกย์
ธรรมชาติทองเนื้อเก้าเกี่ยงคล้ำฤๅมี ฯ
๗๕๒ พระทรงเสาวนาดถ์คล้อยคลายถวิล
ตฤกปราบราพไพรินเร่าร้อน
รอคอยทัพขีดขินเกินเจ็ด วันนา
พ่อลักษณ์จงกลับย้อนรีบเต้าเตือนสวา ฯ
๗๕๓ อนุชาลารีบร้อนเรวไคล
ลุขีดขินกรุงไกรตรัสแจ้ง
แก่สุครีพโดยในรับสั่ง หาแฮ
กริ้วท่านทรงว่าแกล้งกลับช้าเชือนไฉน ฯ
๗๕๔ สุครีพเกรงกราบน้องนารายน์
ทูลว่าพวกพลหลายรบาดลี้
จึ่งรอรวบรวมหมายภอครบ หมวดนา
ผัดรุ่งวันพรุ่งนี้ไพร่พร้อมจักจร ฯ
๗๕๕ พระลักษณรีบกลับเฝ้าทรงสังข์
องคตจัดพลหวังเทียบไว้
สุครีพเหาะไปยังกัทลิ วันแฮ
สบบุตรมารุตได้ด่วนแจ้งการจริง ฯ
๗๕๖ ว่าองค์พระกฤษณ์เจ้าจอมจรร โลงเอย
ประทับพลับพลาคันธมาทน์โพ้น
ควรเราจักรจรผันฟังราช กิจพ่อ
ยังที่สำนักนิ์โน้นเนิ่นช้าฤๅควร ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว