โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๒

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 10:09, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย

แผ่นที่ ๘๕ – หม่อมเจ้าชายดำ

๕๘๙ สัมนักขาขนิษฐ์ท้าวทศเศียร
ยลราชนักสิทธิเสถียรท่าน้ำ
แลโฉมประโลมเจียนใจขาด อยู่ฤๅ
พิศเร่งพิศวงล้ำหลากท้าวใดไฉน ฯ
๕๙๐ เลงตลึงตละเจ้าจอมสุรา ไลยเอย
ฤๅกฤษณุธาดาสู่ด้าว
ฤๅสุริยศะศิปรากฎเล่ห์ ไฉนฤๅ
ฤๅว่าจักรพรรดิท้าวผนวชทิ้งเวียงสฐาน ฯ
๕๙๑ มลักเลงพิศณุเร้ารนฤดี
รึงรักษปวนกามีหม่นไหม้
จนพระเสรจสรงลีลาสู่ กุฎิเอย
นางจึ่งสมประดีได้สติก้าวกลับมา ฯ
๕๙๒ ถึงถ้ำพิลาปรื้อรำพรรณ
ไปหลับจวบสุริยันเยี่ยมฟ้า
ปางพระสี่กรผันผายสนาบ อีกเลย
นางลอบแลเล่หบ้าบ่นเศร้าซึมกสัลย์ ฯ
๕๙๓ ตริพลางแปลงรูปคล้ายนงคราญ เทพเอย
คอยพระองค์จากลหานทึกเต้า
ภุชพงษเสร็จสรงสนานเสด็จสู่ กุฎิแฮ
นางจึ่งเยื้องกรายเข้านอบเกล้าอัญชุลี ฯ
๕๙๔ จักรกฤษณพิศรูปเพี้ยนผิดใจ
เอ๊ะเทพยฤๅผีไพรหยอกเย้า
จำถามแน่ทรามไวยมานี่ ใยฤๅ
สมเยศเจ้าไฉนเจ้าสถิตยด้าว สฐานใด
๕๙๕ น้องคือขนิษฐท้าวทศภัตร์
ซึ่งผ่านอาณาจักรเกาะแก้ว
หวังให้ร่วมวงษยักษฤๅชอบ
จึงหลีกมาบุญแล้วปสบไท้ถวายตัว ฯ
             

แผ่นที่ ๘๖ – หม่อมเจ้าชายดำ

๕๙๖ พระฟังพระว่าอ้าอายใจ
ผิดเพศผิดพิไสยสื่อพร้อง
พระอยตัดอาไลยหลากเล่ห ไฉนฤๅ
แต่กินรยังต้องอยู่ด้วยฤๅษี
๕๙๗ อนึ่งน้องวรนาฎเชื้อกระษัตรี
หวังจะฝากชีวีแด่ไท้
พระว่าชั่งพาทีใครเสน่ห เองนา
ซ้ำด่ากัลยาให้เจบน้ำคำคม ฯ
๕๙๘ พระบริภาษแล้วสู่สำนักนิ์
นางสดับพระทรงจักรด่าแจ้ว
จักถือซึ่งคำหนักหน่อยไม่ เลยนา
ภอเหลือบเหนพระแคล้วรีบคล้อยตามไป ฯ
๕๙๙ ถึงสฐานส่ายเนตรชะแง้ยลสี ดาเอย
ดุจเทพกินรีสู่ด้าว
นี่จึงพระจักรีเผด็จสวาศ กูเอย
จำฆ่าเมียชิงท้าวร่วมห้องสองสม ฯ
๖๐๐ แปรรูปเปนราพร้ายราวี
ไล่คะยิกหยิกตีเข่นเขี้ยว
นางกรีดเรียกจักรีช่วยชีพ น้องเอย
พระสดับจับศรเลี้ยวไล่ล้างนางมาร ฯ
๖๐๑ ปางพระลักษณ์สถิตยยั้งศาลา
ยินสนั่นชักขรรค์คลาสกัดหน้า
เหนอนงค์แอบเชษฐาบังราพ
พระนุชเผ่นทยานว้าวิ่งเข้าชิงไชย ฯ
๖๐๒ ราพเหนสองราชไท้รึงความ สวาศเอย
พิศลักษณลืมแลรามราคร้อน
แม้สองมาดสมทรามสวาศจัก ดีนา
ยลนาฎสีดาค้อนเข่นเข้าราวี ฯ
             

แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ

๖๐๓ พระลักษณโดถีบต้องยักขินี
เหยียบอกแกว่งขรรค์ศรีปลายคว้าง
ว่าเหวยอี่กาลีจะฆ่า เสียฤๅ
เกรงโลกย์จะยินอ้างแต่ให้สาใจ ฯ
๖๐๔ ว่าพลางตัดหัดถ์ทั้งทอนบาท
ปากจมูกหูขาดขับช้า
จำใจจากภูวนารถจรเหลือบ หลังเอย
ไกลพระนองเนตรน้ำรีบเข้าโรมคัน ฯ
๖๐๕ ปางขุนฃรสถิตยพร้อมเสนา
ยลขนิษฐขาดแฃนฃาจมูกหวิ้น
หูปากแหว่งสงกาจึ่งตรัส ถามเอย
นางสดับแสร้างแต่งลิ้นกล่าวล้วนดีสม ฯ
๖๐๖ เดิมลาทศภักตรเข้าไพรศรี
สบหนึ่งนาฎสองชียั่วเย้า
น้องรักษบอใยดีมันโกรธ
ทำโทษเพียงข้าเจ้าจักม้วย มรณา ฯ
๖๐๗ ราพสดับพิโรธร้องเรียกมาร มาตยเฮย
เร็วเร่งจัดทวยหาญเหิ่มกล้า
อำมาตยรับโองการมาตระ เตรียมแฮ
พลรถคชมิ่งม้าสรรพพร้อมพลเดิน ฯ
๖๐๘ ขุนฃรทรงเครื่องพริ้งเพราดุจ พรหมนอ
จับคทาสราวุธรีบเต้า
ทรงรถเร่งพลยุทธ์เอิกเกริก มาเฮย
ถึงกุฎิขับอสุรเข้าไล่ล้อมจับชี ฯ
๖๐๙ สามองค์ยลราพร้ายรุดราญ
รามฝากโฉมเยาวมาลย์แด่น้อง
กุมศรเผ่นโผนทยานไล่พิฆาฏ ยักษเฮย
ปวงยักษเข่นเขี้ยวร้องสนั่นพร้อมดากัน
             

แผ่นที่ ๘๘ – หม่อมเจ้าชายดำ

๖๑๐ พระแผลงพรหมมาศต้องโยธี
แสนโกฏิดับชีวีเกลื่อนหล้า
ราพพิโรธวาเหวยชีทรชาติ
เองอาจทำน้องข้าไป่รู้มรณา ฯ
๖๑๑ เออก็น้องทานเย้ายวลชาย
เราจึ่งทำภออายแก่ผู้
น้อฤๅเหม่แบบหมายใครที่ ไหนฤๅ
หญิงจะมากระแหย่งชู้พูดให้ใครเห็น ฯ
๖๑๒ ว่าพลางแผลงสารทก้องเปนไฟ
จักกฤษแผลงตอบไปเกิดน้ำ
ดับเพลิงและศรไชยยักษหัก แหลกแฮ
ราพพิโรธขะเม่นซ้ำปล่อยด้วยจักรพาฬ ฯ
๖๑๓ ต้องคันศรสาตรสบั้นจากกร พระเอย
รามเอะใจจึงวอนเทพท้าว
พระพิรุณทราบนำศรมาส่ง ถวายแฮ
รามรับจับธนูน้าวปล่อยต้องรถา ฯ
๖๑๔ สาระถิสีหราชม้วยศรคทา หักเอย
แทตยพิโรธโดดถลาแล่นเข้า
ถอนรังฟาดจักรารามรับ
ซ้ำหวดราพเจบเราพลาดถ้าเชลง ฯ
๖๑๕ ผุดลุกได้โดดง้างบรรพต
เท้งทุ่มพระทรงยศสาตรป้อง
ไล่รุดแทตยกระถดถ่อยอ่อน กรเอย
ซ้ำปล่อยพลายวาดต้องราพร้ายวายปราณ ฯ
๖๑๖ ปวงเทพย์ชวนเทพย์ซร้องสรเสริญ
ขานขับสำเนียงเพลินเพรียกฟ้า
เสร็จผลาญอริราชเยินยับชีพ มลายแฮ
จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้าเสดจเข้าอาศรม ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว