จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นางสำมนักขาถูกพระลักษณ์ทำโทษ มาทูลพระยาขร พระยาขรยกออกรบพระราม พระรามฆ่าตาย
แผ่นที่ ๘๕ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
๕๘๙ สัมนักขาขนิษฐ์ท้าว | | ทศเศียร
|
ยลราชนักสิทธิเสถียร | | ท่าน้ำ
|
แลโฉมประโลมเจียน | | ใจขาด อยู่ฤๅ
|
พิศเร่งพิศวงล้ำ | | หลากท้าวใดไฉน ฯ
|
|
|
๕๙๐ เลงตลึงตละเจ้า | | จอมสุรา ไลยเอย
|
ฤๅกฤษณุธาดา | | สู่ด้าว
|
ฤๅสุริยศะศิปรา | | กฎเล่ห์ ไฉนฤๅ
|
ฤๅว่าจักรพรรดิท้าว | | ผนวชทิ้งเวียงสฐาน ฯ
|
|
|
๕๙๑ มลักเลงพิศณุเร้า | | รนฤดี
|
รึงรักษปวนกามี | | หม่นไหม้
|
จนพระเสรจสรงลี | | ลาสู่ กุฎิเอย
|
นางจึ่งสมประดีได้ | | สติก้าวกลับมา ฯ
|
|
|
๕๙๒ ถึงถ้ำพิลาปรื้อ | | รำพรรณ
|
ไปหลับจวบสุริยัน | | เยี่ยมฟ้า
|
ปางพระสี่กรผัน | | ผายสนาบ อีกเลย
|
นางลอบแลเล่หบ้า | | บ่นเศร้าซึมกสัลย์ ฯ
|
|
|
๕๙๓ ตริพลางแปลงรูปคล้าย | | นงคราญ เทพเอย
|
คอยพระองค์จากลหาน | | ทึกเต้า
|
ภุชพงษเสร็จสรงสนาน | | เสด็จสู่ กุฎิแฮ
|
นางจึ่งเยื้องกรายเข้า | | นอบเกล้าอัญชุลี ฯ
|
|
|
๕๙๔ จักรกฤษณพิศรูปเพี้ยน | | ผิดใจ
|
เอ๊ะเทพยฤๅผีไพร | | หยอกเย้า
|
จำถามแน่ทรามไวย | | มานี่ ใยฤๅ
|
สมเยศเจ้าไฉนเจ้า | | สถิตยด้าว สฐานใด
|
|
|
๕๙๕ น้องคือขนิษฐท้าว | | ทศภัตร์
|
ซึ่งผ่านอาณาจักร | | เกาะแก้ว
|
หวังให้ร่วมวงษยักษ | | ฤๅชอบ
|
จึงหลีกมาบุญแล้ว | | ปสบไท้ถวายตัว ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๖ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
๕๙๖ พระฟังพระว่าอ้า | | อายใจ
|
ผิดเพศผิดพิไสย | | สื่อพร้อง
|
พระอยตัดอาไลย | | หลากเล่ห ไฉนฤๅ
|
แต่กินรยังต้อง | | อยู่ด้วยฤๅษี
|
|
|
๕๙๗ อนึ่งน้องวรนาฎเชื้อ | | กระษัตรี
|
หวังจะฝากชีวี | | แด่ไท้
|
พระว่าชั่งพาที | | ใครเสน่ห เองนา
|
ซ้ำด่ากัลยาให้ | | เจบน้ำคำคม ฯ
|
|
|
๕๙๘ พระบริภาษแล้วสู่ | | สำนักนิ์
|
นางสดับพระทรงจักร | | ด่าแจ้ว
|
จักถือซึ่งคำหนัก | | หน่อยไม่ เลยนา
|
ภอเหลือบเหนพระแคล้ว | | รีบคล้อยตามไป ฯ
|
|
|
๕๙๙ ถึงสฐานส่ายเนตรชะแง้ | | ยลสี ดาเอย
|
ดุจเทพกินรี | | สู่ด้าว
|
นี่จึงพระจักรี | | เผด็จสวาศ กูเอย
|
จำฆ่าเมียชิงท้าว | | ร่วมห้องสองสม ฯ
|
|
|
๖๐๐ แปรรูปเปนราพร้าย | | ราวี
|
ไล่คะยิกหยิกตี | | เข่นเขี้ยว
|
นางกรีดเรียกจักรี | | ช่วยชีพ น้องเอย
|
พระสดับจับศรเลี้ยว | | ไล่ล้างนางมาร ฯ
|
|
|
๖๐๑ ปางพระลักษณ์สถิตยยั้ง | | ศาลา
|
ยินสนั่นชักขรรค์คลา | | สกัดหน้า
|
เหนอนงค์แอบเชษฐา | | บังราพ
|
พระนุชเผ่นทยานว้า | | วิ่งเข้าชิงไชย ฯ
|
|
|
๖๐๒ ราพเหนสองราชไท้ | | รึงความ สวาศเอย
|
พิศลักษณลืมแลราม | | ราคร้อน
|
แม้สองมาดสมทราม | | สวาศจัก ดีนา
|
ยลนาฎสีดาค้อน | | เข่นเข้าราวี ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๗ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
๖๐๓ พระลักษณโดถีบต้อง | | ยักขินี
|
เหยียบอกแกว่งขรรค์ศรี | | ปลายคว้าง
|
ว่าเหวยอี่กาลี | | จะฆ่า เสียฤๅ
|
เกรงโลกย์จะยินอ้าง | | แต่ให้สาใจ ฯ
|
|
|
๖๐๔ ว่าพลางตัดหัดถ์ทั้ง | | ทอนบาท
|
ปากจมูกหูขาด | | ขับช้า
|
จำใจจากภูวนารถ | | จรเหลือบ หลังเอย
|
ไกลพระนองเนตรน้ำ | | รีบเข้าโรมคัน ฯ
|
|
|
๖๐๕ ปางขุนฃรสถิตยพร้อม | | เสนา
|
ยลขนิษฐขาดแฃนฃา | | จมูกหวิ้น
|
หูปากแหว่งสงกา | | จึ่งตรัส ถามเอย
|
นางสดับแสร้างแต่งลิ้น | | กล่าวล้วนดีสม ฯ
|
|
|
๖๐๖ เดิมลาทศภักตรเข้า | | ไพรศรี
|
สบหนึ่งนาฎสองชี | | ยั่วเย้า
|
น้องรักษบอใยดี | | มันโกรธ
|
ทำโทษเพียงข้าเจ้า | | จักม้วย มรณา ฯ
|
|
|
๖๐๗ ราพสดับพิโรธร้อง | | เรียกมาร มาตยเฮย
|
เร็วเร่งจัดทวยหาญ | | เหิ่มกล้า
|
อำมาตยรับโองการ | | มาตระ เตรียมแฮ
|
พลรถคชมิ่งม้า | | สรรพพร้อมพลเดิน ฯ
|
|
|
๖๐๘ ขุนฃรทรงเครื่องพริ้ง | | เพราดุจ พรหมนอ
|
จับคทาสราวุธ | | รีบเต้า
|
ทรงรถเร่งพลยุทธ์ | | เอิกเกริก มาเฮย
|
ถึงกุฎิขับอสุรเข้า | | ไล่ล้อมจับชี ฯ
|
|
|
๖๐๙ สามองค์ยลราพร้าย | | รุดราญ
|
รามฝากโฉมเยาวมาลย์ | | แด่น้อง
|
กุมศรเผ่นโผนทยาน | | ไล่พิฆาฏ ยักษเฮย
|
ปวงยักษเข่นเขี้ยวร้อง | | สนั่นพร้อมดากัน
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๘ – หม่อมเจ้าชายดำ
|
๖๑๐ พระแผลงพรหมมาศต้อง | | โยธี
|
แสนโกฏิดับชีวี | | เกลื่อนหล้า
|
ราพพิโรธวาเหวยชี | | ทรชาติ
|
เองอาจทำน้องข้า | | ไป่รู้มรณา ฯ
|
|
|
๖๑๑ เออก็น้องทานเย้า | | ยวลชาย
|
เราจึ่งทำภออาย | | แก่ผู้
|
น้อฤๅเหม่แบบหมาย | | ใครที่ ไหนฤๅ
|
หญิงจะมากระแหย่งชู้ | | พูดให้ใครเห็น ฯ
|
|
|
๖๑๒ ว่าพลางแผลงสารทก้อง | | เปนไฟ
|
จักกฤษแผลงตอบไป | | เกิดน้ำ
|
ดับเพลิงและศรไชย | | ยักษหัก แหลกแฮ
|
ราพพิโรธขะเม่นซ้ำ | | ปล่อยด้วยจักรพาฬ ฯ
|
|
|
๖๑๓ ต้องคันศรสาตรสบั้น | | จากกร พระเอย
|
รามเอะใจจึงวอน | | เทพท้าว
|
พระพิรุณทราบนำศร | | มาส่ง ถวายแฮ
|
รามรับจับธนูน้าว | | ปล่อยต้องรถา ฯ
|
|
|
๖๑๔ สาระถิสีหราชม้วย | | ศรคทา หักเอย
|
แทตยพิโรธโดดถลา | | แล่นเข้า
|
ถอนรังฟาดจักรา | | รามรับ
|
ซ้ำหวดราพเจบเรา | | พลาดถ้าเชลง ฯ
|
|
|
๖๑๕ ผุดลุกได้โดดง้าง | | บรรพต
|
เท้งทุ่มพระทรงยศ | | สาตรป้อง
|
ไล่รุดแทตยกระถด | | ถ่อยอ่อน กรเอย
|
ซ้ำปล่อยพลายวาดต้อง | | ราพร้ายวายปราณ ฯ
|
|
|
๖๑๖ ปวงเทพย์ชวนเทพย์ซร้อง | | สรเสริญ
|
ขานขับสำเนียงเพลิน | | เพรียกฟ้า
|
เสร็จผลาญอริราชเยิน | | ยับชีพ มลายแฮ
|
จึ่งพระกฤษณเจ้าหล้า | | เสดจเข้าอาศรม ฯ
|
| | |
|