จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
ทศกัณฐ์ประพาสป่าให้ชิวหาน้องเขยรักษาเมือง ชิวหาตระเวนรักษาเมืองจนง่วงนอนทนไม่ไหว แผลงฤทธิ์แลบลิ้นปิดเมืองไว้ ทศกัณฐ์กลับมาไม่เห็นเมือง ขว้างจักรถูกลิ้นชิวหาขาดตาย
แผ่นที่ ๘๑ – นายโตเปรียญ
|
๕๖๑ มารหนึ่งกุมภกาศอ้าง | | สมญา
|
โอรสสำมนักขา | | สืบไส้
|
นามชนกชื่อชิวหา | | เขยทศ กรรฐเฮย
|
จงจิตรคิดใคร่ได้ | | สาตรไท้เทวัญ ฯ
|
|
|
๕๖๒ ทันใดระเห็จห้อง | | เวหา
|
สู่ชนกชนนีลา | | รีบเต้า
|
เหาะข้ามฝั่งโคธา | | นามแม่ น้ำเอย
|
ถึงแผ่นศิลาเฃ้า | | นั่งชั้นเศกมนต์
|
|
|
๕๖๓ ดินฟ้าอากาศก้อง | | โกลา หลเฮย
|
ด้วยเดชแห่งวิทยา | | เชี่ยวใช้
|
ภักตรสี่แปดโสตรหา | | เหตุทราบ แล้วเฮย
|
ทิ้งพระขรรค์ทิพยให้ | | เฉภาะหน้าขุนมาร ฯ
|
|
|
๕๖๔ หลานราพลืมเนตรขึ้น | | เหนขรรค์
|
เคียดว่าพรหมอาธรรม์ | | ทอดให้
|
ฤๅมาหมิ่นกุมภัณฑ์ | | พงษสี่ ภักตรเฮย
|
ส่งกับมือไป่ได้ | | ดั่งนี้แคลนเรา ฯ
|
|
|
๕๖๕ หงุดหงิดคิดคับแค้น | | ใจตน
|
กูก็กูคงคน | | หนึ่งแท้
|
เทพาวธไป่ดล | | หัดถ์ไป่ หยิบเฮย
|
จักอยู่บริกรรมแก้ | | เกี่ยงให้มามือ ฯ
|
|
|
๕๖๖ ปางองค์พระลักษณ์ผู้ | | ภักดี
|
ต่อพระบาทบทศรี | | เชษฐไท้
|
อีกองค์พระลักษณ์มี | | เสมอเชษฐ ตนนา
|
คือชนกชนนีได้ | | เท่าแท้ทั้งสอง ฯ
|
|
|
๕๖๗ จำงายพระจัดพร้อม | | คานขอ
|
แสรกคู่หาบกระทอ | | รีบเด้า
|
ผลไม้เกบเกือบพอ | | จวนกลับ
|
เหนพระขรรค์นั้นเข้า | | อยู่ข้างทางจร ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๒ – นายโตเปรียญ
|
๕๖๘ หยิบขรรศปลงหาบไว้ | | ควบขรรค์ ลองเอย
|
วาบๆ ปลาบแสงฉัน | | โชติแพร้ว
|
กุมภกาศยินพลัน | | ลืมเนตร เหนเฮย
|
ฉ๋วยชักคทาแก้ว | | รีบเข้าโจมตี ฯ
|
|
|
๕๖๙ พระลักษณเหนยักษร้าย | | แรงทนง
|
กรแกว่งพระแสงทรง | | เสดจยั้ง
|
คอยทีรวังองค์ | | สมอาจ หายเฮย
|
การรบฤๅรอรั้ง | | ท่าให้เสียที ฯ
|
|
|
๕๗๐ บาทขวาเหยียบเข่าซ้าย | | กุมภัณฑ์
|
กลอกกลับจับพัลวัน | | วุ่นคว้า
|
บาทซ้ายเหยียบบ่ายัน | | มือฉุด กระบองนา
|
พระหวดด้วยขรรค์กล้า | | ขาดเกล้ามารมรณ์ ฯ
|
|
|
๕๗๑ เสรจการผลายราพแล้ว | | เก็บผล ไม้เฮย
|
เตมหาบหาบมาดล | | กุฎิไหว้
|
ทูลเหตุยักบผจญ | | แลลาภ ขรรค์เฮย
|
แก่พระพี่แล้วไซ้ | | นาบเกล้าถวายขรรค์ ฯ
|
|
|
๕๗๒ ทรงรับอาวุธเอื้อน | | โองการ
|
รอยว่าเทพยทิ้งประทาน | | แน่น้อง
|
บุญพ่อประจวบพาน | | จงสฤกษดิ์ พ่อฮา
|
มอบพระขรรค์พลางพร้อง | | พร่ำให้สวัสดี ฯ
|
|
|
๕๗๓ ปางทศภักตรเจ้า | | กรุงมาร
|
จักประภาษภูมสฐาน | | ป่าไม้
|
มอบกิจอภิบาล | | บูเรศ
|
แก่ยักษชิวหาให้ | | อยู่รั้งลงกา ฯ
|
|
|
๕๗๔ สั่งมารมีชื่ออ้าง | | มโหทร
|
เตรียมตรวจแสนยากร | | จุ่งพร้อม
|
เราจักพเนจร | | ชมป่า
|
ขุนยักษประณตน้อม | | รีบร้อนจัดพล ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๓ – นายโตเปรียญ
|
๕๗๕ พวงเพชร์พยุหพร้อม | | เปนกระบวน เสร็จเฮย
|
ทูลกิจตามจำนวน | | เรียบร้อย
|
จอมยักษธตรัสชวน | | อรรคเรศร์ เสดจแฮ
|
ทรงรถสั่งให้คล้อย | | เคลื่อนพร้อมพลากร ฯ
|
|
|
๕๗๖ ถึงป่าพานาฎไท้ | | ชมพฤกษ
|
โดยถิ่นชทึงทึก | | ร่มชื้อ
|
จตุบททวิบาทคึก | | จวนค่ำ
|
จอมยักษพักพลอื้อ | | อัดตั้งพลับพลา ฯ
|
|
|
๕๗๗ ชิวหาผู้รับรั้ง | | ลงกา
|
ตั้งแต่ทศภักตรคลา | | ทัพคล้อย
|
เจ็ดคืนเจ็ดทิวา | | เวียนตรวจ เมืองแฮ
|
จักหลับแต่สักน้อย | | หนึ่งนั้นไป่มี ฯ
|
|
|
๕๗๘ เจ็ดวันประภาศด้าว | | แดนไพร
|
เลิกทัพกลับกรงไกร | | ทั่วหน้า
|
พบมฤคบ่อนใก | | กรูแวด ล้อมเอย
|
พลางเล่นพลางชักช้า | | ตาบสิ้นแสงสูริย์ ฯ
|
|
|
๕๗๙ วันนั้นยักษชื่ออ้าง | | ชิวหา
|
แปลงรูปคือพรหมตา | | หลับพริ้ง
|
ลิ้นแลบปิดลงกา | | มืดทั่ว
|
หลับสนิทดังว่าทิ้ง | | ร่างม้วยอาสัญ ฯ
|
|
|
๕๘๐ จอมภพไล่มฤคแล้ว | | เร่งพล กลับเฮย
|
ถึงบูรีแลมน | | มืดหล้า
|
ตรัสสั่งอสุรสกล | | เกรียวกู เรียกเฮย
|
แต่สักตนฤๅอ้า | | ปากร้องรับขาน ฯ
|
|
|
๕๘๑ ท้าวราพพิโรธเคี้ยว | | ขบฟัน
|
ยี่สิบกรกุมสรรพ์ | | สาตรถ้วน
|
คิวด่าศึกอาธรรม์ | | ทำหลู่
|
ขว้างจักรตัดลิ้นด้วย | | ยักษน้องเขยมลาย ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๘๔ – นายโตเปรียญ
|
๕๘๒ ชาวเมืองแตกตื่นก้อง | | โกลา หลแฮ
|
ทศภักตรเร่งรถคลา | | รีบเต้า
|
ถึงพลานสบชิวหา | | นอนขาด ชีพเฮย
|
ท้าวก่นกรรแสงเศร้า | | รุ่มร้อนแรงศัลย์ ฯ
|
|
|
๕๘๓ ฝืนพระไทยเสด็จขึ้น | | ยังปรา สาทนา
|
แสนโศกเสียดอุรา | | เร่งร้อน
|
นางสำมนักขา | | ทราบเหตุ นั้นเฮย
|
รีบสู่พระศพข้อน | | อกซั้นกรรแสง ฯ
|
|
|
๕๘๔ สร่างโศกฤๅสร่างแค้น | | ทศกรรฐ
|
รีบสู่ปราสาทพลัน | | ตัดภ้อ
|
ผัวข้าผิดเช่นฉัน | | ใดพระ พี่นา
|
เร่งว่าอย่าต้องง้อ | | พูดซ้ำถึงสอง ฯ
|
|
|
๕๘๕ ทศภักตรตรัสปลอบน้อง | | ว่ากรรม ดลนา
|
ใช่พี่จักแสร้งทำ | | ทุ่มให้
|
งดโทศเถิดแม่สำ | | มนัก ขาแฮ
|
นางสดับดับเดือดไท้ | | ท่านแล้วลาจร ฯ
|
|
|
๕๘๖ โองการมาเอื้อนสั่ง | | เปาวนา สูรเฮย
|
อีกเหล่ามาตยากร | | เชี่ยวใช้
|
ทำเมรุเพื่อชิวหา | | สำเรจ
|
เชิญศพประทับได้ | | ที่แล้วประทานเพลิง ฯ
|
|
|
๕๘๗ จำเนียรนางยักษหม้าย | | เมาผัว
|
หยิบเลศลูกชายตัว | | ออกอ้าง
|
ลาภพละเมืองมัว | | หาคู่
|
ลุเฃตรโคธากว้าง | | เหาะข้ามฝั่งแสวง ฯ
|
|
|
๕๘๘ ปางสามกระษัตริยผู้ | | ทรงพรต
|
เนากุฎิบุรินทท | | ท่านให้
|
ครั้นรุ่งพระภมบท | | จรสู่ ท่าเฮย
|
งามยาตรนาดกรไท้ | | เล่ห์ท้าวทรงหงส์ ฯ
|
| | |
|