โคลงภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ห้องที่ ๒๑

จาก ตู้หนังสือเรือนไทย

การปรับปรุง เมื่อ 10:08, 18 สิงหาคม 2552 โดย CrazyHOrse (พูดคุย | เรื่องที่เขียน)
(ต่าง) ←รุ่นก่อนหน้า | รุ่นปัจจุบัน (ต่าง) | รุ่นถัดไป→ (ต่าง)
ข้ามไปที่: นำทาง, สืบค้น

สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป

เนื้อหา

ทศกัณฐ์ประพาสป่าให้ชิวหาน้องเขยรักษาเมือง ชิวหาตระเวนรักษาเมืองจนง่วงนอนทนไม่ไหว แผลงฤทธิ์แลบลิ้นปิดเมืองไว้ ทศกัณฐ์กลับมาไม่เห็นเมือง ขว้างจักรถูกลิ้นชิวหาขาดตาย

แผ่นที่ ๘๑ – นายโตเปรียญ

๕๖๑ มารหนึ่งกุมภกาศอ้างสมญา
โอรสสำมนักขาสืบไส้
นามชนกชื่อชิวหาเขยทศ กรรฐเฮย
จงจิตรคิดใคร่ได้สาตรไท้เทวัญ ฯ
๕๖๒ ทันใดระเห็จห้องเวหา
สู่ชนกชนนีลารีบเต้า
เหาะข้ามฝั่งโคธานามแม่ น้ำเอย
ถึงแผ่นศิลาเฃ้านั่งชั้นเศกมนต์
๕๖๓ ดินฟ้าอากาศก้องโกลา หลเฮย
ด้วยเดชแห่งวิทยาเชี่ยวใช้
ภักตรสี่แปดโสตรหาเหตุทราบ แล้วเฮย
ทิ้งพระขรรค์ทิพยให้เฉภาะหน้าขุนมาร ฯ
๕๖๔ หลานราพลืมเนตรขึ้นเหนขรรค์
เคียดว่าพรหมอาธรรม์ทอดให้
ฤๅมาหมิ่นกุมภัณฑ์พงษสี่ ภักตรเฮย
ส่งกับมือไป่ได้ดั่งนี้แคลนเรา ฯ
๕๖๕ หงุดหงิดคิดคับแค้นใจตน
กูก็กูคงคนหนึ่งแท้
เทพาวธไป่ดลหัดถ์ไป่ หยิบเฮย
จักอยู่บริกรรมแก้เกี่ยงให้มามือ ฯ
๕๖๖ ปางองค์พระลักษณ์ผู้ภักดี
ต่อพระบาทบทศรีเชษฐไท้
อีกองค์พระลักษณ์มีเสมอเชษฐ ตนนา
คือชนกชนนีได้เท่าแท้ทั้งสอง ฯ
๕๖๗ จำงายพระจัดพร้อมคานขอ
แสรกคู่หาบกระทอรีบเด้า
ผลไม้เกบเกือบพอจวนกลับ
เหนพระขรรค์นั้นเข้าอยู่ข้างทางจร ฯ
             

แผ่นที่ ๘๒ – นายโตเปรียญ

๕๖๘ หยิบขรรศปลงหาบไว้ควบขรรค์ ลองเอย
วาบๆ ปลาบแสงฉันโชติแพร้ว
กุมภกาศยินพลันลืมเนตร เหนเฮย
ฉ๋วยชักคทาแก้วรีบเข้าโจมตี ฯ
๕๖๙ พระลักษณเหนยักษร้ายแรงทนง
กรแกว่งพระแสงทรงเสดจยั้ง
คอยทีรวังองค์สมอาจ หายเฮย
การรบฤๅรอรั้งท่าให้เสียที ฯ
๕๗๐ บาทขวาเหยียบเข่าซ้ายกุมภัณฑ์
กลอกกลับจับพัลวันวุ่นคว้า
บาทซ้ายเหยียบบ่ายันมือฉุด กระบองนา
พระหวดด้วยขรรค์กล้าขาดเกล้ามารมรณ์ ฯ
๕๗๑ เสรจการผลายราพแล้วเก็บผล ไม้เฮย
เตมหาบหาบมาดลกุฎิไหว้
ทูลเหตุยักบผจญแลลาภ ขรรค์เฮย
แก่พระพี่แล้วไซ้นาบเกล้าถวายขรรค์ ฯ
๕๗๒ ทรงรับอาวุธเอื้อนโองการ
รอยว่าเทพยทิ้งประทานแน่น้อง
บุญพ่อประจวบพานจงสฤกษดิ์ พ่อฮา
มอบพระขรรค์พลางพร้องพร่ำให้สวัสดี ฯ
๕๗๓ ปางทศภักตรเจ้ากรุงมาร
จักประภาษภูมสฐานป่าไม้
มอบกิจอภิบาลบูเรศ
แก่ยักษชิวหาให้อยู่รั้งลงกา ฯ
๕๗๔ สั่งมารมีชื่ออ้างมโหทร
เตรียมตรวจแสนยากรจุ่งพร้อม
เราจักพเนจรชมป่า
ขุนยักษประณตน้อมรีบร้อนจัดพล ฯ
             

แผ่นที่ ๘๓ – นายโตเปรียญ

๕๗๕ พวงเพชร์พยุหพร้อมเปนกระบวน เสร็จเฮย
ทูลกิจตามจำนวนเรียบร้อย
จอมยักษธตรัสชวนอรรคเรศร์ เสดจแฮ
ทรงรถสั่งให้คล้อยเคลื่อนพร้อมพลากร ฯ
๕๗๖ ถึงป่าพานาฎไท้ชมพฤกษ
โดยถิ่นชทึงทึกร่มชื้อ
จตุบททวิบาทคึกจวนค่ำ
จอมยักษพักพลอื้ออัดตั้งพลับพลา ฯ
๕๗๗ ชิวหาผู้รับรั้งลงกา
ตั้งแต่ทศภักตรคลาทัพคล้อย
เจ็ดคืนเจ็ดทิวาเวียนตรวจ เมืองแฮ
จักหลับแต่สักน้อยหนึ่งนั้นไป่มี ฯ
๕๗๘ เจ็ดวันประภาศด้าวแดนไพร
เลิกทัพกลับกรงไกรทั่วหน้า
พบมฤคบ่อนใกกรูแวด ล้อมเอย
พลางเล่นพลางชักช้าตาบสิ้นแสงสูริย์ ฯ
๕๗๙ วันนั้นยักษชื่ออ้างชิวหา
แปลงรูปคือพรหมตาหลับพริ้ง
ลิ้นแลบปิดลงกามืดทั่ว
หลับสนิทดังว่าทิ้งร่างม้วยอาสัญ ฯ
๕๘๐ จอมภพไล่มฤคแล้วเร่งพล กลับเฮย
ถึงบูรีแลมนมืดหล้า
ตรัสสั่งอสุรสกลเกรียวกู เรียกเฮย
แต่สักตนฤๅอ้าปากร้องรับขาน ฯ
๕๘๑ ท้าวราพพิโรธเคี้ยวขบฟัน
ยี่สิบกรกุมสรรพ์สาตรถ้วน
คิวด่าศึกอาธรรม์ทำหลู่
ขว้างจักรตัดลิ้นด้วยยักษน้องเขยมลาย ฯ
             

แผ่นที่ ๘๔ – นายโตเปรียญ

๕๘๒ ชาวเมืองแตกตื่นก้องโกลา หลแฮ
ทศภักตรเร่งรถคลารีบเต้า
ถึงพลานสบชิวหานอนขาด ชีพเฮย
ท้าวก่นกรรแสงเศร้ารุ่มร้อนแรงศัลย์ ฯ
๕๘๓ ฝืนพระไทยเสด็จขึ้นยังปรา สาทนา
แสนโศกเสียดอุราเร่งร้อน
นางสำมนักขาทราบเหตุ นั้นเฮย
รีบสู่พระศพข้อนอกซั้นกรรแสง ฯ
๕๘๔ สร่างโศกฤๅสร่างแค้นทศกรรฐ
รีบสู่ปราสาทพลันตัดภ้อ
ผัวข้าผิดเช่นฉันใดพระ พี่นา
เร่งว่าอย่าต้องง้อพูดซ้ำถึงสอง ฯ
๕๘๕ ทศภักตรตรัสปลอบน้องว่ากรรม ดลนา
ใช่พี่จักแสร้งทำทุ่มให้
งดโทศเถิดแม่สำมนัก ขาแฮ
นางสดับดับเดือดไท้ท่านแล้วลาจร ฯ
๕๘๖ โองการมาเอื้อนสั่งเปาวนา สูรเฮย
อีกเหล่ามาตยากรเชี่ยวใช้
ทำเมรุเพื่อชิวหาสำเรจ
เชิญศพประทับได้ที่แล้วประทานเพลิง ฯ
๕๘๗ จำเนียรนางยักษหม้ายเมาผัว
หยิบเลศลูกชายตัวออกอ้าง
ลาภพละเมืองมัวหาคู่
ลุเฃตรโคธากว้างเหาะข้ามฝั่งแสวง ฯ
๕๘๘ ปางสามกระษัตริยผู้ทรงพรต
เนากุฎิบุรินททท่านให้
ครั้นรุ่งพระภมบทจรสู่ ท่าเฮย
งามยาตรนาดกรไท้เล่ห์ท้าวทรงหงส์ ฯ
             
เครื่องมือส่วนตัว