จาก ตู้หนังสือเรือนไทย
สารบาญ | หน้าก่อนนี้ | หน้าถัดไป
นางกุจจีค่อมทูลยุยงนางไกยเกษี
แผ่นที่ ๕๓ – ขุนมหาสิทธิโวหาร
|
๓๖๕ ปางกระษัตริย์สมเยศท้าว | | ทธรฐ
|
ครองอยุทธยายศ | | ยิ่งไท้
|
ราชบุตรนับรวมหมด | | มีสี่ องค์เอย
|
อำมาตยราฎรได้ | | ศุขล้ำเหลือเกษม ฯ
|
|
|
๓๖๖ พระทรงดำริห์ด้วย | | เอารส
|
หวังจักเศกสมมติ | | มอบด้าว
|
พระสัตรุศพระพรต | | สองพี่ น้องนา
|
ควรแก่สมบัติท้าว | | ท่านผู้ไอยกา ฯ
|
|
|
๓๖๗ แต่รามแลลักษณ์ผู้ | | อนุชา
|
ควรยกอยุทธยา | | มอบให้
|
ตัวเราเล่าชรา | | หกหมื่น ปีนอ
|
หวักฝากประยูรได้ | | สืบเชื้อขัติยา ฯ
|
|
|
๓๖๘ ตริเสรจออกเอื้อนราช | | บรรหาร ถามเอย
|
อำมาตย์ราชวงษวาร | | พรั่งพร้อม
|
จักอภิเษกรามการ | | ผิดชอบ ไฉนนา
|
ต่างก็เหนชอบน้อม | | นอบเกล้าโดยทรง ฯ
|
|
|
๓๖๙ สมเดจบรมบาทเบื้อง | | บิดร
|
ตรัสเรียกพระรามสอน | | สั่งซ้ำ
|
จักเศกพ่อครองนคร | | สืบราช ปยูรเฮย
|
จงพ่อผดุงค้ำ | | เฃตรให้ภูลเกษม ฯ
|
|
|
๓๗๐ รามสดับรับสั่งให้ | | ครองนคร
|
ตริว่าใครจักรอญ | | ราพร้าย
|
โดยกิจพระบิดร | | จำจิตร สนองนา
|
จึ่งบ่ทูลยักย้าย | | หย่อนคล้อยตามกระแส ฯ
|
|
|
๓๗๑ พระชนกฟังบุตรเชื้อ | | โองการ ท่านนา
|
จึ่งสั่งโหรคูณหาร | | ฤกษค้น
|
ผิวะเหนชอบไฉนวาร | | โมงทุ่ม บาทแฮ
|
จงพิจารณรีบร้น | | เร่งให้ฤกษแถลง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๔ – ขุนมหาสิทธิโวหาร
|
๓๗๒ ขุนโหรรับสั่งค้น | | คำภีร์ พบเอย
|
ดวงเทพสถิตยราศี | | เมศซ้ำ
|
ลักษณ์จันทร์อยู่มินมี | | อสุราช เล็งแฮ
|
พระเคราะห์เลิศพักย้ำ | | ย่อมร้ายนิราศเมือง ฯ
|
|
|
๓๗๓ บังเอิญเทเวศรเข้า | | ดนจิตร
|
ให้พระโหรเหนผิด | | พลาดพลั้ง
|
ถวายพระฤกษโดยกิจ | | การราช พิธีเฮย
|
เดือนสี่วันจันทร์ทั้ง | | ปักษ์ขึ้นตรีวาร ฯ
|
|
|
๓๗๔ พระทรงสดับทราบสิ้น | | สารพรรณ์
|
ตรัสสั่งสุมันตัน | | ที่เฝ้า
|
จงจัดกิจพิธีสรรพ์ | | อภิเศก รามเฮย
|
พลางรับสั่งใส่เกล้า | | ออกแจ้งจ่ายหมาย ฯ
|
|
|
๓๗๕ เกณฑ์แปดตำรวจตั้ง | | มณฑป รดมเฮย
|
ห้ายอดยลงามครบ | | เครื่องครื้น
|
เรืองมาศมณีนพ | | เทียมทิพย์ พิมานแฮ
|
พรมลาศสะอาดพื้น | | เพริศพร้อมพิสูตคำ ฯ
|
|
|
๓๗๖ ไพดานดาเรศพร้อย | | พรายสี
|
ห้อยสุมาลย์มาลี | | สระดื้น
|
กรดสังข์แท่นมณี | | นาอเนก เครื่องแฮ
|
เสวตรฉัตรภัทรบิฐพื้น | | ลาดล้วนวางตา
|
|
|
๓๗๗ ทอดอัษฎาวุธถ้วน | | สบสรรพ์
|
เครื่องราชกักกุธภัณฑ์ | | พิศพร้อม
|
ราชวัตรฉัตรเรียงกัน | | รายรัถะ ยาแฮ
|
ขอบเฃตรนิเวศนล้อม | | ปักล้วนธงไสว ฯ
|
|
|
๓๗๘ ขุนอัศวรับสั่งแล้ว | | เรวจร
|
บันลุไกยเกษนคร | | นอบเฝ้า
|
ทูลน้องพระทรงศร | | สองทราบ เสร็จนา
|
พวกหนึ่งลุกุฎิ์เข้า | | นบพร้องสองชฎิล
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๕ – ขุนมหาสิทธิโวหาร
|
๓๗๙ สองนักสิทธิสดับถ้อย | | เสนี นิมนต์เอย
|
จึ่งป่าวคณะโยคี | | ทั่วหน้า
|
ต่างทรงเครื่องฤๅษี | | เสร็จรีบ จรเฮย
|
ลุนครห่อนช้า | | รีบเข้าโรงพิธี ฯ
|
|
|
๓๘๐ ฝ่ายกุจจีแต่ต้อง | | กสุนแผลง
|
อาฆาฏพระรามแหนง | | นึกร้าย
|
ภอการอภิเษกแจง | | จัดพรัก พร้อมเฮย
|
ค่อมคิดแล้วรีบผ้าย | | สู่เฝ้ามหิษี ฯ
|
|
|
๓๘๑ พิไรว่าพระแม่เจ้า | | จอมไกย เกษเอย
|
รามจะครองเวียงไชย | | เฉิดหล้า
|
พระพรตยศหย่อนไฉน | | นึกอัประ หยดเอย
|
พระแม่ทูลอย่าช้า | | เรื่องท้าวสัตยปทาน ฯ
|
|
|
๓๘๒ นางกษัตริย์เหนชอบด้วย | | กุจจี
|
จึ่งใส่กลทำที | | เคลือบไคล้
|
กรสยายแย่งเกษี | | เสริมแช่ง โศกนา
|
เสดจสู่ไสยาศน์ให้ | | หับห้องผธมครวญ ฯ
|
|
|
๓๘๓ ทธรฐธิราชไท้ | | ภูบดี เสดจเอย
|
ออกสุรางค์นารี | | เรียบเฝ้า
|
นางไกยะเกษี | | สูญภักตร ไฉนนา
|
พลางตริพลางยาตรเข้า | | สู่ห้องเหนครวญ ฯ
|
|
|
๓๘๔ ตรัสถามว่านิ่มเนื้อ | | นวลผจง
|
ใยจึ่งกันแสงทรง | | โศกสอื้น
|
พลางระโบมว่าโฉมยง | | อย่าเทวศ เลยแม่
|
จักประสงค์ใดพื้น | | ภพนี้จงแถลง ฯ
|
|
|
๓๘๕ ได้ทีนางนบน้อม | | เสนอวอน พระเอย
|
ฃอพระพรตครองนคร | | สืบไท้
|
เชิญพระจักรกฤษณ์จร | | ยังพนัศ
|
สิบสี่ปีจึ่งให้ | | กลับเข้าถวัลเวียง ฯ
|
| | |
|
แผ่นที่ ๕๖ – ขุนมหาสิทธิโวหาร
|
๓๘๖ พระสดับประหนึ่งต้อง | | อสนี บาตเฮย
|
นิชาติหญิงกระลี | | โลภล้ำ
|
จะใคร่ผ่าทรวงฃี | | วิตรแหวะ ดูนนา
|
เกรงจักเสียงสัตยกล้ำ | | กลับเอื้อนอารี ฯ
|
|
|
๓๘๗ นางแส้งพิลาปรื้อ | | รำพรรณ์ ทูลเอย
|
ปางปทูตพระทรงธรรม์ | | ไล่ล้าง
|
ขยมสู้ละชีวัน | | กรประกอบ รถนา
|
พระราชทานสัตยอ้าง | | แก่ข้างจึ่งขอ ฯ
|
|
|
๓๘๘ เรียมเสน่ห์อนุชดุจด้วย | | ดวงชี วาตน์เอย
|
ความชอบขอบคุณมี | | มากล้น
|
พรตน้องจะครองบุรี | | รัชก่อน พี่นา
|
ราษภร์ชักขุดแคะค้น | | ขอดข้อครหา ฯ
|
|
|
๓๘๙ ฤๅงามตามแต่เจ้า | | จงใจ จัดเอย
|
ขออย่างส่งรามไป | | ป่ากว้าง
|
ผิวะลูกจากวันใด | | เด็จชีพ พี่นา
|
จงเมตตาอย่ามล้าง | | พี่ให้วายปราณ ฯ
|
|
|
๓๙๐ ข้าบาทสละชีพด้วย | | ภักดี
|
หวังยกสัตยสวามี | | เชิดไว้
|
เพียงพระลูกจักลี | | ลาศสู่ พนัศนา
|
พระจักลาญชีพได้ | | ดั่งนี้ฤๅควร ฯ
|
|
|
๓๙๑ พระฟังดังกฤชซ้ำ | | เสียบทรวง
|
กุมพระขรรค์พลันทะลวง | | ไล่เงื้อ
|
หวนคิดตขิตดขวง | | ถึงสัตย เดิมนา
|
ทิ้งพระแสงโศกเมื้อ | | สู่ห้องสลบพลัน ฯ
|
|
|
๓๙๒ นางยลอธิราชเจ้า | | วิสัญญี
|
แสนสุดจะปรีดี | | ละไท้
|
พระนางรีบจรลี | | มาปทับ ทวารเฮย
|
ตรัสสั่งนางสาวใช้ | | ช่วยเฝ้ารวังการ ฯ
|
| | |
|